Elke week wel wat!

BritgetJones007 schreef op 18-06-2024 om 18:40:

[..]

Dat kan heel goed zo zijn. Dat het zijn manier is om zijn plek in de groep op te eisen. Tel daarbij impulsief gedrag bij op...

Kan hij adhd hebben?

Het is impulsief gedrag op dat moment, daarmee heeft hij nog geen stoornis. Dan had je het wel eerder gemerkt, en anderen ook.

Ik vermoed dat hij niet zozeer straf nodig heeft, maar eerder een training die inzet op een positief zelfbeeld en zelfvertrouwen. 

'Hij is geen gevaar voor andere kinderen!' Ik denk dat je toch echt een te roze bril op hebt. Een foto van een meisje rondsturen met zo'n opmerking, dan ben je echt niet ieders beschermertje, dan ben je een probleem voor andere kinderen.
Ik zou alles ook niet zomaar laten wegzetten als 'dom'. Het kan zijn dat de hormonen hem om de oren vliegen, maar dan is het toch tijd dat hij nu leert om daar controle op te krijgen.
De oorzaak bij vrienden zoeken, hmmmm, dan ben jij nog altijd die mee gaat met die vrienden. en uit het beginverhaal lijkt het niet te gaan om iemand die per ongeluk meegelopen is.
Ik ben ook niet voor oplopende straffen, omdat er gen verband meer lijkt te zijn tussen wat gebeurd is : de volgende straf is zwaarder omdat de vorige star zo zwaar was.
Ik zou dus wel zoeken naar verbanden tussen het gebeurde en de straf en dat zou moeten gaan om twee dingen: herstellen, hoe ga je dat doen; en vind je zelf dat je een straf hebt verdiend en zo ja, wat voor straf. Die eieren gooien bijvoorbeeld. Er is schade, schade is betaald. Maar heeft hij ook iets hersteld, is hij naar de eigenaar van de auto gegaan, hoe denkt hij nu over eieren gooien, weet hij wat een ei is etc; en welke straf zou hij zichzelf daarvoor geven. Idem tegenover het meisje.
Wat betreft het kamp, er is ook nog zoiets als ouders die voor hem moeten zorgen. Er is een afspraak met de school. Niet achter terugkomen. Ik zou het niet zozeer als straf brengen maar vooral als: voor hem is deze situatie een te groot risico. Toch echt als bescherming van andere kinderen. En leerkrachten (die hij misschien niet mag).

Tsjor

Een van de meest waardevolle lessen die ik heb geleerd als moeder van pubers is dat je het ijzer moet smeden als het koud is. Ik denk dat het handiger is om het gesprek met je kind aan te gaan op het moment dat het rustig, er geen incident aan de hand is en hij zich goed voelt. Dan kun je mogelijk beter met hem praten over wat er aan de hand is en wat hij nodig heeft om dit gedrag niet meer te laten zien. Zeker als hij op andere momenten (bij sport en docenten) goed gedrag laat zien moet hij hier toch over kunnen praten? 
Jongens van 13 in een klas zijn toch net apen op een apenrots is mijn ervaring. Veel bezig met positie bepalen. Gaan te ver en denken achteraf 'oh shit'. En repeat. Het lange termijndenken is nog niet zo ontwikkeld.

De tip van geweldloos verzet is een aanrader! En je verdiepen in de werking van het puberbrein.

Jaimy89 schreef op 18-06-2024 om 19:23:

[..]

Daar heb ik idd ook aan zitten denken om maatschappelijkwerk in te schakelen van school.

Thuis/privé gaat het goed. Wel heeft hij een zusje van 7,5 jaar jonger die veel aandacht opeist. Ook hier met hem over gepraat, ja hij vindt dat zn zusje veel aandacht eist, maar nee hij vindt niet dat we hem te weinig aandacht geven. Ik probeer het zo goed mogelijk te verdelen de aandacht maar als ik gezellig met mijn zoon wilt praten dan krijg je van die rollende ogen zo van mammmm moet dit echt?

We zijn bezig met stiefouderadoptie voor hem en mijn man (dit speelt sinds januari maar daarvoor al dit gedrag). En dit is trouwens wel op verzoek van hemzelf!

Die stiefouderadoptie kan ook best een oorzaak zijn hoor.  Je ziet vaak bij kinderen die niet 100% zeker zijn van hun ouders ( en dit geval is dat omdat een biologische band ontbreekt dus niet omdat jij of je man hem onzeker maken) dat ze een beetje zich afzetten om te kijken of iemand dan nog voor ze zou gaan.  Dus  als ik dit gedrag vertoon, wil je dan nog mijn vader zijn? Dit kan compleet onbewust gaan en is misschien ook iets om uit te zoeken. 

BritgetJones007 schreef op 18-06-2024 om 18:37:

[..]

Ik zou mijn kind van 13 niet graag in een volwassen kickbox groep hebben zitten, ook al heeft hij de kracht. Hij is nog steeds een kind namelijk.

Wat ik wel lees is dat hij dus veel met vechtsport bezig is(kickboxen, boxbal in garage en in verleden ook op verdediginssport gezeten). Heeft hij ook geleerd om van zich af te praten ipv met kracht iets duidelijk maken? Kan hij verwoorden als hij verdrietig is, teleurgesteld, bang, gespannen enz?

Bij dat soort sporten is er wel vaak een bepaalde harde 'cultuur' . En gaan vaak bepaalde types op dit soort sporten. Weet je hoe het eraan toegaat op de sportschool en met wie hij omgaat?

Verder lees ik dat jullie straffen als consequentie gebruiken voor zijn gedrag, zoals de mobiel afpakken of huisarrest. Maar praten jullie wel met hem. En dan niet hoe het op school gaat, maar hoe het met hem gaat? Hoe is zijn belevingswereld? Enz. Staan jullie in verbinding met jullie zoon?

Ik heb juist weleens begrepen dat bij dat soort sporten juist ook respect centraal staat. In tegenstelling tot in het bijzonder voetbal.

Juist omdat je vechten leert, leer je ook beheersing, om te voorkomen dat je iedereen in het wilde weg gaat slaan, alleen omdat dat kan. 

Maar wellicht verschilt dat per sportschool.

Jaimy89 schreef op 18-06-2024 om 19:44:

[..]

Hmm ja dat klinkt ergens wel logisch! Zijn biologische vader is al meer dan 10 jaar niet in beeld. Mijn man is echt zijn papa. Hij is al sinds hij 2 jaar is in zijn leven.

Maar hoe kom ik daarachter? Hij is sowieso niet een echte prater en al helemaal niet over zijn gevoelens!

Je hoeft niet alles zeker te weten, om het als een soort 'werkhypothese' te hebben. Zijn stiefvader en jij kunnen allebei proberen om wat extra verbinding met hem aan te gaan, los van elkaar. Dat geeft jullie ook allebei de gelegenheid om af en toe wat losse gesprekjes met hem te hebben. Echt gaan zitten voor en gesprek en het recht op de man af vragen, werkt meestal niet. 

Zijn stiefvader heeft misschien ook wel ervaring uit zijn jeugd met dingen doen om erbij te horen? Wellicht kan hij vertellen hoe dat voor hem was, en wat hij daarbij voelde. Een vertrouwensband opbouwen om dit soort dingen te bespreken. Dat zal meer doen dan straffen uitdelen, vermoed ik

MamaE schreef op 18-06-2024 om 16:34:

Ik vind dit gedrag echt héél zorgelijk en buiten alle proporties. Je sloopt niet per ongeluk wc's en al helemaal niet meerdere keren per jaar. Het is ook niet iets wat normaal is om uit verveling te doen. Net als eieren op auto's gooien.
Het is dan ook zeker niet zielig dat hij niet mee mag op kamp. Hier in de omgeving betekent een schorsing niet dat je lekker thuis mag blijven, dat zou eerder een beloning zijn. Het betekent van 8 uur in de ochtend tot 17 uur in de middag bij de conciërge of de conrector in een hokje zitten en strafwerk schrijven of andere vervelende taken doen. Het is namelijk een straf en die krijg je niet zomaar en die moet dan zéker niet leuk zijn.

Het is absoluut niet normaal pubergedrag. Kijken naar wat er achter zit is goed, maar dit is geen gedrag dat je met een 'foei, niet meer doen' kunt afhandelen. Zeker niet.
Kosten zijn voor hem. Zakgeld en leuke dingen zou ik opschorten. Daarvan moet je immers weer een nieuwe wc voor school betalen. Dus heb je geen geld meer om hem zakgeld te geven en in de vakantie naar een pretpark of het zwembad te gaan.
Doet school ook aangifte van vernieling? Dan kan hem zomaar een HALT-straf boven het hoofd hangen. Is hij zich hiervan bewust?

Wat voor vrienden heeft hij? Vinden die dit ook normaal gedrag? Hoe komt hij erbij om dit soort dingen te doen? En is hij thuis ook zo volkomen respectloos?

Bij een interne schorsing zit je idd op school, vervelende klus te doen. Bij een externe schorsing mag je juist de school niet in, dus daar zit wel verschil in in watvoor schorsing er is opgelegd. De straf die je beschrijft werkt overigens nauwelijks, maakt het gedrag vaak alleen maar erger. Daarmee wil ik niet zeggen dat alles ongestraft hoeft te blijven maar in de praktijk is het vaak meer helpende om te kijken waar het gedrag vandaan komt en daar aan te werken. Daarmee voorkom je meer incidenten dan met straffen, dat maakt het vaak erger.

Jaimy89 schreef op 18-06-2024 om 19:46:

[..]

Dit dus. Het eerste wat ze leren daar is dat ze de techniek die ze bij kickboks leren niet zomaar buiten de les mogen gebruiken. Gebeurd dit wel dan hoeft die persoon niet meer terug te komen. Het gaat juist om respect en discipline bij kickboksen. Bij krav maga leerde hij om voor zichzelf op te komen en zichzelf te verdedigen.

Maar jou zoon heeft toch op school gevochten?

En ik zou als ouders zijnde een kind wat geen prater is en al helemaal niet over zijn gevoelens juist niet op een vechtsport doen. Want als je je eigen gevoelens niet (h)erkent en dus oproept, dan komt het er hoe dan ook op een andere manier uit en dst lijkt mij juist in combinatie met vechtsport niet aan te raden.

Ik Zou zelf persoonlijk inzetten op verbinding onderling en juist niet op straffen, want dat lost dan niks op. Leer hem praten over gevoelens door zelf het goede voorbeeld te geven. 

En ik zou een kind van 13 niet in een volwassen kickboxgroep laten meedraaien. Hij is kind. Weet je bij wie hij in de groep zit? Ben jij daarbij aanwezig? 

Zijn zusje die veel aandacht nodig heeft is wel van de vader .

en jou man hoort een consequentie, zoals niet mee mogen op kamp wel met jou eerst te overleggen. Dat is in eerste plaatst aan jou als moeder, maar als hij ook de vaderrol heeft aan jullie beide.

Is jou man ook een positief voorbeeld voor jou zoon? Of juist heel autoritair? Want ik vind het wel gek dat hij zoiets groots niet overlegd met jou en ook wel tekenend.