Dochter zit met iets...

misschien

is ze verliefd op die begeleider en durft/wil ze dat niet aan jullie te vertellen?

Hoezo mogen ze niets aan je vertellen?

Ze is nog geen 18, ze is minderjarig en ze is jouw verantwoordelijkheid. Ik zou toch van school en begeleider verwachten dat als er iets ernstigs is, zij dat aan mij zouden melden. Maar, ik zou als mentor of begeleider ook je dochter stimuleren om het zelf te doen. Doet ze dat niet, dan zou ik dat dus wel zelf doen. Denk ik, want ik weet natuurlijk niet waar het over gaat.

Intussen zou ik tegen je dochter zeggen dat je ziet dat er wat aan de hand is, en dat je haar heel graag wil helpen, maar dat dat alleen maar kan als je weet wat er aan de hand is. Meer kun je denk ik niet doen. En als het er vanzelf niet uitkomt zou ik zelf contact zoeken met de mentor. Die begeleider zou ik misschien ook wel even laten weten dat ik de frequentie van het contact met je dochter wel heel hoog vind, en dat ik dat in de gaten hou. Mocht ie zich rare dingen in zijn hoofd halen...

Hm.

Ik zou me ook zorgen maken. En het verhaal is inderdaad een beetje raar. Dat contact met die 30 jarige begeleider. Dat is al maanden intensiever zeg je. Ik kan me je ongemak voorstellen. Maar je zegt tegelijkertijd dat dochter al ‘dagen’ somber is. Alsof datgene wat er speelt iets heel recents is. Iets dat dan ‘plotseling’ is ontstaan? En zou het iets met elkaar te maken hebben? Dat contact met die begeleider en wat er nu speelt? Jij vermoedt vsn wel lees ik tussen de regels door

Weet je dochter dat de begeleider je vertelt heeft dat ze met ‘iets zit’? Of heeft hij dat buiten haar weten om doorgegeven?

Ik denk zelf dat je dochter wel signalen afgeeft richting jou. Dat ze wil dat jij in de gaten hebt dat er iets speelt. Ze heeft immers ook aan zus verteld over het mentorgesprek. Mocht zus dat aan jou vertellen?

Ik zou dochter denk ik toch op de man af vragen wat er is. Aangeven dat je nu ook weet DAT er iets is. Eerlijk zijn over wat je gehoord hebt van de begeleider, en van haar zus. Dat je je zorgen maakt, en dat je haar graag wilt helpen. En dat je er voor haar wilt zijn, hoe erg/stom of vreselijk het ook is waar ze mee zit. En dan even afwachten wat er terugkomt. Misschien niet direct, misschien een dag of paar dagen later. Als er niks komt zou ik denk ik de mentor bellen, en je zorgen ook daar neerleggen. Eventueel kijken of zus iets kan betekenen in de communicatie. Ik zou er zelf echt heel slecht tegen kunnen om onwetend vanaf de zijlijn te moeten toekijken.

Ben benieuwd wat anderen voor ideeen hebben....

Ingrid

Somber en afwezig.

Dat ze somber en afwezig is zou mij de meeste zorgen baren.
Ik zou haar er niet toe bewegen haar "geheim" persé met mij te delen, accepteren dat ze er nu liever met anderen over praat.
Ik zou zeggen:"lieverd, ik zie dat je ergens mee zit, ik vind het fijn dat er mensen zijn waar je goed mee kunt praten, maar weet dat ik ook onvoorwaardelijk van je hou en je wil helpen als dat kan".

Ze is misschien met anderen in gesprek om zich een mening over iets te vormen, of ze is bang om je te kwetsen of ze denkt dat je het toch niet gaat begrijpen.
Voor nu zou ik het contact met de begeleider nog laten voor wat het is, ze heeft ook met haar mentor gesproken en er is toen ook contact gelegd met de begeleider. Dus ze is naar de mentor toe wel open geweest, dat is een geruststelling.

Gender

Ik zeg niet dat ze waarschijnlijk een transgender of lesbiënne is. Nu worden de laatste jaren op scholen wel veel aandacht aan geaardheid gegeven. Denk aan aparte toiletten en posters of tv-programma’s.
Is dat verkeerd? Dat hoor je mij niet zeggen. Het kan wel vragen gaan oproepen bij de pubers die niet goed weten wie ze nu eigenlijk zijn.
Het zijn gevoelige onderwerpen die je niet gauw met je ouders bespreekt, wel met een goede bekende of met je zus.
Dat ze met een mentor praat, kan mogelijk het gevolg zijn van terugvallende cijfer door de onrust in haar lijf.

Ik zou wel willen weten van de mentor of haar gezondheid in gevaar is. Als er iets tegen haar wil, is gebeurd. Maar ik ga er van uit dat de mentor de ouders dan wel hadden ingelicht.

Als ze al met de begeleider praat, en met de mentor en met haar zus, zal de stap om met haar ouders te praten niet lang meer op zich laten wachten. Je kan aangeven dat je merkt dat iets haar dwars zit en dat ze bij je kan komen om er over te praten wanneer ze daar aan toe is. Soort van open uitnodiging.

Verliefd

En nog steeds kan het zo zijn dat ze verliefd is en gemerkt heeft dat ze door problemen op te voeren aandacht krijgt. En dat die verzonnen of zwaar aangedikte problemen haar nu boven het hoofd groeien.
Zoveel contact met de mentor zou bij mij flink argwaan opleveren en ik zou toch eens een gesprek aangaan.

Zorg

Ik vind de vertrouwensrelatie met die begeleider maar niks eerlijk gezegd.

Hij is 30, zij is 16. Er sprake van een ongelijkwaardigheid want hij is immers 30.

Hoe haalt hij het in zijn hoofd privé met jouw dochter, een meisje van 16 te appen! Hij had dat direct moeten afkappen. Een intensief contact tussen die twee is raar verre van goed.

Het is goed dat de mentor betrokken is. Waarom weer die begeleider erbij halen?
Heeft deze man jouw kind al zo ingepalmd? Ik wil wedden dat ze verliefd op hem is.

Is deze man getrouwd? Wat is het voor een type?

Ik zou als eerste de mentor spreken. Zorgen uiten over het contact met die begeleider. Het zou zo maar kunnen zijn dan er veel meer speelt tussen haar en de begeleider.

Sorry dat ik dit schrijf maar precies wat ik hierboven beschrijf heb ik zelf vroeger meegemaakt.
Mijn ouders kwamen erachter en stapten naar de politie.

Een begeleider mag nooit, nooit, nooit intensief privé contact hebben met een minderjarig meisje!!!!!!!
Ik zou dat clubje ook informeren. Daarnaast zou ik deze begeleider sommeren te stoppen met contact anders zou ik dreigen met politie.

Geloof me. Ik heb jaren in een geheim geleefd als 15/16/17 jarige en heb er nu nog altijd last van.

Begeleider

De begeleider heeft contact opgenomen met de ouders. Iemand die iets slechts in zin heeft, vermijdt juist de ouders.

Zou kunnen

Zou kunnen.
Maar laten we niet naïef doen. ‘Mijn begeleider’ kwam vroeger ook gewoon bij ons thuis en sprak met mijn moeder. En zo leek er niks aan de hand.

eenmoeder: begeleider

waarin verschilt een mentor dan van een begeleider? Het leeftijdsverschil kan gelijk zijn.
Een begeleider kan ook een vertrouwenspersoon zijn.

Mogen ze dan helemaal geen volwassenen in vertrouwen nemen?
Alleen hun ouders? wat als daar nu net het probleem zit.

Niet alle begeleiders zijn zoals jij die hebt meegemaakt en dat maakt je wereldbeeld wel erg gekleurd.

Lastig

Ik heb mijn kinderen vanaf de kleutertijd geleerd dat als ze ergens mee zitten (een niet-leuk geheim), ze dat aan een volwassene moeten vertellen. En dat ze die volwassene zelf mogen kiezen: ik, papa, oma, leerkracht, moeder van vriendinnetje, mentor, iemand anders.
Jouw dochter doet dat blijkbaar keurig, zelfs aan twee volwassenen. Je wilt alleen dat ze het jou ook vertelt. Dat zal ze te zijner tijd ook doen. Maar misschien nu nog niet.

Ik snap je gevoelens en zorgen. Tegelijkertijd kiest je dochter met wie ze praat. Je kunt haar niet dwingen met jou te praten. Als er iets levensbedreigends aan de hand zou zijn, zouden de mentor en de begeleider normaal gesproken al ingegrepen hebben.

Het enige wat je in mijn ogen kunt doen is je dochter zeggen wat je ziet in haar gedrag, vertellen wat dat met jou doet, en aanbieden om te helpen.

Nee

Een begeleider kan oprecht menen dat het arme meisje zoveel steun nodig heeft, zonder zichzelf kritische vragen te stellen.
Een verliefd meisje kan via hulp vragen gemerkt hebben aandacht te krijgen.
Er hoeft geen kwade opzet in het spel te zijn, boven het hoofd groeien van onhandig aandachtvragend gedrag is voldoende. Maar dan is het nog steeds zaak om eens om de tafel te gaan.

Geschokt

Ik ben geschokt door jullie naïviteit.

Mijn vraag is: waarom heeft een meisje van 16 al een tijdje intensief contact met een 30 jarige begeleider van een club?

Dat is heel iets anders als een mentor van school. Heel anders!

En nee, een 30 jarige mannelijke begeleider die privé appt met een 16 jarig meisje kan GEEN vertrouwenspersoon zijn, die moet haar doorverwijzen naar een vrouwelijke collega - begeleider.
Dit meisje is minderjarig en behoort geen privé contact te hebben met een 30 jarige begeleider van een vrijetijdsclub.

Nog even.

Al is het alleen al om zichzelf in bescherming te nemen. Er wordt ook genoem valselijk beschuldigt.

Als mijn man begeleider zou zijn van een club (en soortgelijks deed hij) zou hij nooit privé contacten hebben met de tienermeisjes. Nooit. Uitgesloten. Stond in de statuten en was verboden.

Dat dit blijkbaar bij dit clubje is toegestaan maakt het voor mij al een potentieel gevaarlijk clubje.

En noem mij zwart wit, maar de werkelijkheid is dat er veel gevaren zijn die we bijna niet zien als ouders.

16 jaar

Dat is de leeftijd waarop je meerderjarig bent op medisch vlak. Ook de school hoeft wettelijk gezien geen info meer te delen met ouders. Dat neemt niet weg dat dit wel een erg vervelende gang van zaken is. Kinderen van 16 hebben doorgaans zodanig contact met ouders dat er niets achter hun rug om hoeft. Het is normaal om dingen in overleg te bespreken. Ik kan me goed voorstellen dat je je zorgen maakt en het is, van wie dan ook, niet kies om jou buiten te sluiten.
Ik zou naar de school gaan en uitleggen hoe dit is, maar eerst naar de huisarts.

Zie mijn naam

Blijkbaar ben ik een naief gansje, want ik ken de betrokkenen verder niet, maar ik zie juist een begeleider die probeert een meisje te helpen en daarom veel privé contact met haar heeft.
Dit zou althans kunnen.
Of bestaan er alleen nog maar verknipte mensen op de wereld of zien we overal verknipte mensen in?

Je dochter zit met iets en heeft hem dat toevertrouwd. Het is in mijn ogen juist ook mogelijk dat ze in hem een oudere man ziet die ze kan vertrouwen omdat er ongelijkheid is. Inderdaad zoiets als een mentor.

Helemaal eens met wil40 trouwens verder.

Naïef

‘Blijkbaar ben ik een naief gansje, want ik ken de betrokkenen verder niet, maar ik zie juist een begeleider die probeert een meisje te helpen en daarom veel privé contact met haar heeft.’

Vind ik zeer naïef idd.

Eenmoeder

Wat vind je van het feit dat ze niet met één, maar met twee volwassenen over haar probleem praat? Maakt dat de kans niet kleiner dat er ongeloorloofde dingen aan de hand zijn? In mijn ogen wel.

Enigszins herkenbaar

Dochter had ook een geheim. Dat is op een pijnlijke manier ontdekt bij de mensen bij wie ze oppaste. In eerste instantie heeft die moeder beloofd haar mond te houden. Daar is ze op teruggekomen Op een avond stond ze aan de deur, en heeft het me verteld omdat ze het noodzakelijk vond. Gelukkig maar, want het was heel bedreigend voor haar gezondheid. Dochter was woedend over dat geschonden vertrouwen en is flink tekeer gegaan. Een jaar later heeft dochter met een bos bloemen zelf het contact weer hersteld

Mijn advies zou dan ook zijn aan hem te vragen of je dochters probleem bedreigend - somberheid is een veeg teken - is voor haar lichamelijke of geestelijke gezondheid. Als die op het spel staat zou ik er op aandringen dat hij het vertelt. Uiteraard niet achter je dochters rug om.

Gezien het feit

dat de begeleider de ouders laat weten dat er veel contact is, dat het meisje een probleem heeft en dat hij haar stimuleert om haar ouders in vertrouwen te nemen, zou ik er denk ik wel vertrouwen in hebben dat hij geen kwade bedoelingen heeft.
Als hij wel kwade bedoelingen had, zou hij toch eerder de ouders zand in de ogen strooien of onder de radar willen blijven. Zou ik denken...

Verder, met 16 is ze medisch volwassen, maar dat betekent vziw niet dat school helemaal niets meer aan de ouders mag zeggen. Ze mogen volgens mij niets zeggen van wat ze weten over medische zaken (doktersbezoek ed) als de leerling dat niet wil. Over niet medische zaken mogen ze wel met de ouders communiceren (cijfers, ongeoorloofd verzuim enz) tot de 18e verjaardag. Pas dan in de leerling voor de rest volwassen en moeten ze toestemming van de leerling hebben om ouders informatie te mogen geven.

Aagje

Niki73

Zeker, vind ik ook

Feit blijft: waarom moet een 30 jarige begeleider privecontact hebben met een 16 jarig meisje.
Dus én een niet-gelijkaardige relatie én hij heeft haar niet doorverwezen naar een vrouwelijke begeleider.

De organisatie van die clubje vraagt hiermee om problemen.

Meisjes van 16 zijn mooie, knappe jonge vrouwen. Goed verzorgd, mooie kleding. Ik zie ze overal in mijn werk. Als ik dat al zie, zien mannen dit ook. En ik ben niet extreem bezorgd. Ik wil gewoon geen naïeve moeder zijn. Mijn puber is er ook zo een.

Benieuwd naar je reactie hierop.

maar bedoelingen?

Moet natuurlijk zijn ‘kwade bedoelingen’.

Aagje

eenmoeder, wat moet een jongen dan doen?

Jij schrijft dat een meisje van 16 doorverwezen moet worden naar een vrouwelijke begeleider. Een mannelijke begeleider mag geen prive contact volgens jou.
En wat moet een jongen van 16 jaar dan doen? Ook naar een vrouwelijke begeleider?

Aagje

‘ dat de begeleider de ouders laat weten dat er veel contact is, dat het meisje een probleem heeft en dat hij haar stimuleert om haar ouders in vertrouwen te nemen, zou ik er denk ik wel vertrouwen in hebben dat hij geen kwade bedoelingen heeft.
Als hij wel maar bedoelingen had, zou hij toch eerder de ouders zand in de ogen strooien of onder de radar willen blijven. Zou ik denken...’’

Precies dit: zo naïef. Schokkend. Blijkbaar missen je andere alarmsignalen en kijken enkel hiernaar.

Rare reactie

‘Jij schrijft dat een meisje van 16 doorverwezen moet worden naar een vrouwelijke begeleider. Een mannelijke begeleider mag geen prive contact volgens jou.
En wat moet een jongen van 16 jaar dan doen? Ook naar een vrouwelijke begeleider?’

Vind ik een zeer vreemde reactie en totaal niet relevant in dit verhaal.

Triest

Ik vind het triest dat je zo argwanend in het leven staat eenmoeder. Natuurlijk moet je in de gaten houden dat er geen verkeerde dingen gebeuren, maar mi heb je een erg eenzijdige blik. Dit zal waarschijnlijk wel ergens door veroorzaakt zijn, dus ik neem het je niet kwalijk, misschien daarom juist des te meer triest.

En daarmee bedoel ik dat je zonder dat de je de mensen en de omstandigheden kent, uitsluit dat het iemand met goede bedoeling kan zijn.

Ik heb mijn kinderen

ook altijd geleerd dat ze niet perse naar ons als ouders hoeven komen maar dat het belangrijk kan zijn je te uiten bij een volwassene.
Wat mij betreft mag dat bij mijn dochter echt wel een man zijn. Ik kies ervoor om niet totaal wantrouwig in het leven te staan.

Maar... een paar keer per dag appen geeft mij toch twijfels. Nog niet perse over de al dan niet slechte bedoelingen van deze begeleider. De bedoelingen zijn misschien wel helemaal zuiver. Maar dan nog lijkt me dit een ongewenste en niet effectieve situatie. Een keer je hart luchten bij iemand is niet hetzelfde als je hele leven half delen.
Mogelijk wil hij dit meisje redden/helpen, op deze manier ontstaat een afhankelijke relatie. Hij is bovendien geen therapeut. (of is iig niet haar therapeut, maar ook in dat geval zou ik het contact wel erg intensief vinden.

Gansje

‘Ik vind het triest dat je zo argwanend in het leven staat eenmoeder’

Jammer dat je op basis van enkel deze opmerkingen in dit draadje tot deze conclusie komt, wat overigens helemaal niet klopt.

Ik ben absoluut geen overbezorgde, argwanende en angstige moeder. Ik ben alleen niet naïef. Daarvoor veels te veel gezien en ja, ook meegemaakt.

Ik blijf erbij: een 30 jarige man in die positie (lees: BEGELEIDER DUS GEEN MENTOR) hoort geen privecontact te hebben over persoonlijke problemen van een 16 jarig meisje. En een ieder die dit prima vind hoop ik dat de ogen een keer open gaan.

Ik wens de moeder van het onderwerp veel sterkte!!

Gansje.

Het is ook naïef van de begeleider, iedereen die met kinderen werkt moet zich anno 2018 aan richtlijnen houden wb de omgang met minderjarigen. Die richtlijnen zijn er niet zomaar, die zijn er door vervelende ervaringen in het verleden.
Ik zou als begeleidster ook geen privécontact onderhouden met een 16 jarige knul, vele privégesprekken en appjes kunnen wel degelijk tegen je gaan werken. Het gaat niet om uitsluiten van goede bedoelingen, met mijn bedoelingen zit het wel goed, het gaat ook om voorzichtigheid en afstand tussen een volwassene en een puber.
Dat neemt niet weg dat je prima een luisterend oor kunt bieden, maar grenzen bewaken maakt je juist een goede begeleider.