dochter van ruim 16 heeft geen bijbaantje.

guera

"Een puber die geen financ wensen heeft heb ik nog niet ontmoet. Dan krijgt puber blijkbaar veel?"

Ik heb zo'n puber.
En hij is echt geen uitzondering.

Hij koopt wel eens wat, maar niet veel. Uitgaan, feestjes etc. doet hij ook vrijwel niet.

Maar zelfs als een puber graag meer geld wil, dan betekent dat niet automatisch dat hij/dus dus een baantje wil. Je maakt toch altijd een afweging hoeveel moeite iets kost en wat het je oplevert.
Veel volwassenen zouden ook best meer geld willen, maar kiezen toch voor een parttime (of minder zware) baan omdat ze die balans prettiger vinden.
Pubers zijn net gewone mensen

Bicyclette

Maar jouw puber wil toch ook niet eeuwig thuis blijven wonen/met jullie op vakantie/fietsen?

grappig

Een van mijn kinderen heeft geen speciale financiele wensen. Toch werkt zij al 3 jaar in de supermarkt. Want zij vindt het leuk om geld te verzamelen. Zij heeft een bedrag van net geen 5 nullen op haar rekening staan. Tegenwoordig geeft ze wat gemakkelijker uit maar nog steeds niet veel. Ze gaat op vakantie met vrienden en betaalt het van haar eigen geld.
Ander kind geeft het net zo snel uit, als het binnenkomt. Ze gaat graag naar concerten en festivals en die zijn prijzig.

De winst

Waarom zou een puber die tevreden is over zijn financiële situatie wel gaan werken? Wat is de winst voor de puber? ===

De winst voor de puber is dat hij of zij volgend jaar op vakantie wil en daar voor moet sparen, of omdat puber dure winterschoenen wil, maar zelf moet bijbetalen, of omdat puber naar de bioscoop wil en vooraf een pizza gaat eten en zo zijn er meer dingen te bedenken voor een puber.

Ik zelf was ook een puber die er totaal niet aan dacht om een baantje te zoeken. Bollenpellen was niet echt 'mijn ding', dat heb ik wel gedaan, maar ik was niet snel genoeg en ik heb toen ik niet meer naar school ging een flink aantal weken op een melkfabriek gewerkt, de administratie. Dat was een vakantiebaan, dus niet bedoeld om te blijven. Maar tussen het bollenpellen en die fabriek, kwam het niet eens in me op om iets te zoeken. Alles werd door mijn ouders betaald, dat je daar zelf nog een schepje bovenop zou kunnen gooien, kwam niet in me op. Dat gold ook voor mijn vriendin en een vriend, waar ik veel mee optrok. En dat is nu precies de reden dat ik het bij mijn dochters wel gestimuleerd heb. Raar toch als het niet eens in je opkomt?

Bicyclette

Jij 'Sparen voor later' vind ik nogal volwassen, en niet bepaald des pubers.
Laat ik nou zo'n exemplaar in huis hebben.

Zelf weten

Mijn kinderen mogen zelf weten of ze een baantje zoeken. Het is geen verplichting maar natuurlijk is het wel handig als ze wat meer geld willen verdienen. Mijn dochter en pleegzoon werken deze zomer een aantal weken op een boerderij in de buurt. Daar hebben ze ook al eerder gewerkt. Ze vinden dat leuk werk en krijgen er ook nog redelijk voor betaald. Voor mijn zoon ligt het lastiger. Hij heeft een handicap waardoor hij veel baantjes niet kan doen (bijvoorbeeld supermarkt, krantenwijk). Iets op kantoor zou prima zijn maar dat heb je voor 16jarigen niet veel. Overigens heeft hij er ook niet zo veel problemen mee. Hij heeft nog niet aangegeven dat hij graag wil werken.
Ik betaal ze trouwens ook wel eens als ze oppassen op hun kleine broertje/zusje bijvoorbeeld. Niet als het maar voor een uurtje is maar wel als het een hele avond is.

Bicyclette

Maar als je 16 bent duurt “later” niet meer zo heel lang. En ik vind het echt apart dat jij denkt dat pubers daar niet mee bezig zouden zijn.

Sparen voor later?

Ik heb best serieuze pubers maar hun 'later' bestaat uit de komende vakantie en telefoon en de huidige uitgaven voor eten en drinken als ze op pad zijn.

Zelf spaarde ik wel heel behoorlijk. Ik was al vroeg aan het werk (wekelijks) en gaf daarvan weinig uit. Maar dat sparen was niet heel bewust. Ik wilde graag werken en geld achter de hand hebben voor als ik het nodig had. Ik had nog niet zoveel uitgaven. In die zin dacht ik toen wel aan 'later' hoewel ik geen idee had of dat 'later' binnen een half jaar of binnen 3 jaar zou gebeuren.

Overigens heb ik dat nog altijd. Ik wil altijd een grote buffer hebben om eigen keuzes te kunnen maken op het moment dat het ertoe doet. Zonder me druk te maken om het geld.
Mijn kinderen hebben dat tot nu toe niet overgenomen

Later

Het ‘later’ van mijn dochter is de scooter die ze in sept wil kopen, maar ook de reis naar Korea die ze over 2 jaar wil maken. En het is er ook wel zo één die zodra het kan op zichzelf wil gaan wonen.
Een zelfstandig avontuurlijk type blijkbaar. Maar haar vrienden zijn ook zo hoor. Zoeken elkaar misschien om deze reden ook wel op.

Dendy

"Maar als je 16 bent duurt “later” niet meer zo heel lang. En ik vind het echt apart dat jij denkt dat pubers daar niet mee bezig zouden zijn."

Niet zo rechtlijnig doen Dendy.
Jij stelt hier dat pubers bezig zijn met later. Ik reageer daarop dat in ieder geval mijn puber (en ik ken er echt meer) daar niet mee bezig is. En ik vind dat niet gek. Plannen en vooruitzien is nu eenmaal niet waar pubers (gemiddeld genomen) erg mee bezig zijn cq erg sterk in zijn. Dat heeft met het puberbrein te maken.

Ik zeg daarmee helemaal niet dat er geen pubers zijn die wél met de lange termijn bezig zijn. Natuurlijk zijn die er ook.

Wij kunnen wel vinden dat 'later' voor een puber niet zo ver weg is, maar dat is voor veel pubers nou eenmaal anders. Die vinden een toetsweek over vijf weken al ver weg. Ook zo iets: uit de havo-4 klas van mijn zoon heeft nog vrijwel niemand zich verdiept in een vervolgopleiding. Terwijl ze zich 'al' over 9 maanden moeten hebben ingeschreven. Ik vind 'al', zij vinden 'pas'.

Nike welke supermarkt is dat?

Daar wil ik ook werken. In 3 jaar tijd een ton verdienen!!!! 5 nullen....?
Bedoel je misschien 3 nullen?

Of vier

Als het toch vijf nullen zijn wil ik het ook graag horen.

haha

Oeps, 5 cijfers, 4 nullen, bedoelde ik. Even door elkaar gegooid. Ze heeft inderdaad bijna een getal met 4 nullen op haar spaarrekening bij elkaar gespaard. En dat vind ik heel knap.

Dan nog

4 Nullen begint met 10.000 Dan heeft ze meer dan ik.

Over het puberbrein en de toekomst: mijn dochter heeft altijd geweten wat ze wil, welk beroep en welke opleiding en hoeveel geld voor iets, al vanaf groep 7. Dat maakt dat ze "over" de middelbare school "heen" heeft kunnen kijken en dat ze die, voor haar moeilijke periode goed door is gekomen. Nu zit ze op de felbegeerde opleiding en het puberbrein werkt volop: ze ziet de verhoudingen nog niet, plannen blijft moeilijk, verwachtingen vaak onrealistisch. Ze heeft meer dan ooit support nodig terwijl ze het graag allemaal zelf doet. Ze krijgt straks het beheer over een spaarrekening waar ze een mooi apparaat voor haar beroep van wil kopen, dat is prijzenswaardig. Aan de andere kant werkt ze zich uit de naad voor merkschoenen, concerten en make-up. Het puberbrein gaat alle kanten op hier

dat heeft ze, net niet

"4 Nullen begint met 10.000 Dan heeft ze meer dan ik."
Zoals al eerder gezegd, ze heeft het net niet maar wel een bedrag dat met een 9 begint. Ja, erg knap van haar. Ze heeft wel altijd ingesprongen bij ziekte van anderen, extra gewerkt met feestdagen etc.

Later

Tja, dat pubers uit zichzelf nog niet bezig zijn met ‘later’ kan ik me goed voorstellen. Maar daar hebben ze mij als ouder voor, om ze erop te wijzen dat er zeker wel een ‘later’ is, en dat het goed is daarop voorbereid te zijn. Dat vind ik bij mijn taak als opvoeder horen.
Ze zijn ook niet bezig met plannen, schoonmaken, financiën bijhouden en verantwoordelijkheden. Ook maar laten gaan dan? Net als wiskunde? Hebben ze nu ook niks aan...

Ik vind het echt een heel vreemd argument hoor, ze zijn er niet mee bezig. Nee, een puber is over het algemeen allen bezig met het hier en nu, en dan ook nog eens alleen het hier en nu van zichzelf. Onze taak als ouders is dan toch om ze een beetje te sturen. Vind ik.

Oudste is hier geeft minder dan niks uit. Daarvoor is een baantje dus niet nodig. Maar naast school gebeurt er niets. Geen sport, hobby’s, vrienden. Dus wij ouders vonden het voor de algemene ontwikkeling, ervaring, sociale contacten en tegen het bankhangen belangrijk dat oudste ging werken. En die is op een fantastische plek terecht gekomen, zelfvertrouwen is met sprongen vooruit gegaan, en waar kamer opruimen en andere klussen met frisse tegenzin gedaan worden gaat de puber nu 3 x per week fluitend en opgewekt aan het werk.
En dat er ook nog flink verdiend wordt is mooi meegenomen. Een auto is intussen fincieel haalbaar!

Later of nu?

Tja, dat plannen en sparen voor later is allemaal heel mooi en netjes en sociaal wenselijk. Tegelijkertijd leef je nu! Dus ik vind het helemaal prima dat mijn 15-jarige enorm geniet van zijn leventje nu. Van zijn vriendengroep, het sporten, het uitgaan, het chillen. Volwassenen kunnen vaak zo moeilijk genieten van het nu. Zijn altijd bezig met 'later'. Terwijl ik het 'nu' minstens zo belangrijk vind als 'later'. Dus als ik mijn kinderen iets mee wil geven is het dat wel: geniet van nu! En als je daar extra geld voor nodig hebt, dan zorg je daarvoor. En heb je hele duidelijke dure plannen voor de nabije toekomst dan spaar je daarvoor. Maar meer ook niet hoor, lekker genieten!

genieten

Ik ga een beetje overgeefneigingen krijgen van dat 'genieten'. Inderdaad ken ik mensen die steen en been klagen en het maar hebben over hoe lang het nog duurt tot aan hun pensioen omdat ze dan eindelijk 'verdiend kunnen gaan genieten'.

Dat betekent niet dat je pubers dan maar volle bak moet laten 'genieten' omdat ze dat wellicht als oudere niet meer doen.

Ik denk zelfs dat je als puber nog meer 'geniet' als je ook nog een paar uurtjes gewerkt hebt, dan is het verschil namelijk groter. Mijn jongste begint over anderhalve maand aan zijn werkende leven, hij is dan net 17 en dat zal hij dus wellicht nog meer dan 50 jaar moeten gaan doen. Wellicht beginnen die van jullie pas echt als ze 24 of 25 zijn ofzo? Mijn hemel wat is er mis met 3 weekjes zomervakantiewerk?

zelfvertrouwen

Mijn oudste had destijds ook geen financiële wensen maar wilde toch een bijbaantje. Zijn drijfveer was om zichzelf beetje te overwinnen. Hij vindt het lastig om iets nieuws te doen als hij niet zeker weet wat van hem verwacht wordt. Dat weerhoudt hem nu bijvoorbeeld om rijlessen te nemen. En twee jaar terug om een baantje te zoeken. Ik heb hem "gedwongen" om paar sollicitaties te doen. Resultaat is dat hij nu over werken praat alsof hij nooit anders heeft gedaan en alle ins and outs van het AH ondernemerschap kent. Net als zijn vrienden

Alkes

Bij de anwb kun je 1 proefles nemen. Kan hij daarna beslissen, hoeft hij zich niet meteen vast te leggen

Rijles

Was inderdaad een vertrouwenboost voor oudste. Ondanks een keer zakken en íets meer lessen dan van tevoren ingeschat .
Er zijn meer rijscholen die een proefles aanbieden, hebben wij ook gedaan. Niet zozeer om de les uit te proberen als wel de instructeur. Voor oudste was, vonden wij, een goede klik heel noodzakelijk. En een coole auto was dan weer belangrijk voor oudste. Die waren er allebei, en daardoor was het een feestje. Vond oudste.

Wel gewerkt en mijn kinderen ook

Ik kom uit een zogezegd welgesteld milieu. Woonde groot en ouders hadden geld zat. Toch werd van mij en mijn broers/zussen verwacht dat we een baantje namen, zeker in de zomervakantie! Ik heb het vroeger wel eens belachelijk gevonden. Er waa geld zat thuis. Maar ik moest mijn eigen vakantie toch deels betalen.
Ook zelf ben ik nu zeg maar rijk. Maar ook mijn kinderen werken in de supermarkt en hebben kranten rondgebracht om hun soms dure wensen te bekostigen. Geld komt niet vanzelf. Daar mogen ze best wat voor doen.
Zolang er nog steeds mensen gevraagd worden bij de AH in ons dorp en iedereen die daar achter de kassa wil ook een baantje krijgt zitten ze niemand in de weg

Pennestreek

"Ik vind het echt een heel vreemd argument hoor, ze zijn er niet mee bezig."

Het is geen argument, het is een verklaring. Door naar het puberbrein te kijken, begrijp je waarom niet alle pubers intrinsiek gemotiveerd zijn om te werken 'voor later'. Sommigen hier konden zich namelijk niet voorstellen dat er pubers zijn zónder financiële wensen.

Daarmee zeg ik niets over hoe je als ouder met dit 'natuurverschijnsel' moet omgaan. Dat moet iedereen vooral zelf bepalen. Ieder kind is anders, en als ouder kijk je naar het totaalplaatje. En op basis daarvan zul je bepalen of je je kind wel of niet gaat stimuleren (of pushen of wellicht zelfs gaat dwingen) om te werken.

grappig

Mijn zoon is vakkenvuller op de zaterdagavond (ja dat kan ook.... hij geniet op andere momenten) maar werd gevraagd of hij vandaag van 9-18 uur in een badplaats wilde invallen. Hij werd keurig opgehaald en teruggebracht en had verdorie gewoon een leuke dag. Eens werken vlak aan zee, wel weten hoe je hard moet werken maar dan in een andere winkel met nieuwe regels en andere werkmethoden en constant Duitsers die hem dingen kwamen vragen (en hij spreekt geen woord Duits). Hij was gewoon trots op zichzelf dat hij in bijna 2 jaar vakkenvullen zoveel geleerd heeft mbt contact met collega's, leidinggevende en klanten en iemand anders was zo blij dat mijn zoon mee was zodat hij het ook leuker had.

Nee genieten moeten ze, tot ze zich doodvervelen met al die tijd

Drietje

Tegelijkertijd leef je nu! ===

Ik ben met je eens dat jongeren gewoon van het nu mogen genieten. Maar zoals ik bij mijn dochter constateer, gaat werken en genieten heel goed samen. Ze heeft een goede auto, koopt zich suf aan schoenen, gaat volgende week op vakantie naar mediterrane sferen en heeft geld op de spaarrekening. Werken is niet altijd leuk, maar goed.. het moet wel hè?, aldus dochter.

Haar studie gaat niet echt voortvarend, dat moet ik er ook eerlijk bij vertellen, maar dat komt wel goed. Dat is ook een manier van in het nu leven.

Maar...Drietje 😊, leef jij ook volgens je eigen regel?

Inderdaad, Kaaskopje, ik leef volgens mijn eigen regel Ik plan zelden iets, ook niet in mijn werk. Ik ben zzp'er en laat me verrassen en dat gaat belachelijk goed. Mazzel, ik weet het, maar toch...

Ik weet als geen ander dat werk en genieten en jezelf ontwikkelen hand in hand kunnen gaan. Ik geniet namelijk vrijwel altijd van mijn werk. Maar wat me tegen de borst stuit is al die verwachtingen die we van pubers hebben. Ze moeten zoveel. Ik vind het helemaal prima als er een baantje komt. En ook helemaal prima als er geen baantje komt. Pubers met baantje zijn of worden geen betere mensen dan pubers zonder baantje. De mijne heeft een dure kledingsmaak, dus er zal vast wel een keer een bijbaan komen.

Drietje

Ik heb me voorgenomen geen verwachtingen te hebben wat kinderen betreft. Ze moeten niet mijn wensen waarmaken, maar hun eigen. Toch ontkom je er niet aan dat er toch momenten zijn waarop je toch verwachtingen blijkt te hebben. Zo had ik gedacht dat jongste gestructureerd door haar studie zou gaan, maar nu dat niet zo is gegaan, snap ik wel waarom. Daarom ben ik gewoon tevreden als ze uiteindelijk slaagt.

Dat pubers al zoveel moeten, is een opmerking die ik al jaren hoor. Wat moeten ze dan allemaal?

Drietje

' Pubers met baantje zijn of worden geen betere mensen dan pubers zonder baantje.'

Mijn zonen zijn wél betere mensen geworden door hun baantjes. Ik kan niets zeggen over andere pubers maar dat doe jij dus wel.

Een beter mens

nou, dat weet ik niet hoor. Ik vond en vind ze allebei sowieso al best wel leuke exemplaren 😉. Maar oudste heeft er een enorme boost in het zelfvertrouwen door gekregen en geniet iedere dag dat er gewerkt ‘mag’ worden. Voor het groeiproces op veel vlakken heel erg goed dus, deze baan. Hopelijk lukt het jongste ook binnenkort om een leuke baan te vinden, al heeft die het meer nodig voor het geld dan voor de vaardigheden die oudste nu opdoet. Dat gaat bij jongste allemaal wat gemakkelijker.