dochter van ruim 16 heeft geen bijbaantje.

Tot 16 mocht, vanaf 16 vond ik wenselijk

Mijn oudste popelde om met een folderwijk te beginnen toen ze 13 was. Dat heeft ze een aantal jaar gedaan. Daarna een korte periode als schoonmaakhulp bij AH, ze heeft tijdens een zomer bij een ggz-instelling gewerkt en daarna geholpen een zomerkinderopvang op te zetten en er zelf te werken, een jaar bij de grote M ook nog. Dat klinkt veel, maar daar zaten wel tijdsgaten tussen. De jongste is begonnen bij een drogisterijketen, dat vond ze een drama en dan is het ook meteen klaar voor haar. Daarna is ze bij een supermarkt gaan werken en dat heeft ze heel lang volgehouden, een paar jaar geleden is ze daar gestopt, terwijl ze daarnaast al ander werk deed. Dat doet ze nu nog steeds, naast haar opleiding. Daar waar de jongste tot haar 16de niet vooruit te branden was qua werk, zo serieus nam ze het toen ze eenmaal bij die supermarkt werkte.

Ik vond het nuttig als de kinderen met 16 jaar gingen werken. Voor extra geld, maar ook voor de ervaring. De wereld zal niet vergaan als een kind met 17 gaat werken, maar ik zou het wel aanmoedigen.

Niks van aantrekken

Ik heb zelf vanaf mijn 14e opgepast en naarmate ik ouder werd andere baantjes gehad, fijn om extra geld te hebben en nog iets naast school te hebben.
Zoon taalde daar niet naar, had na school,ook echt tijd nodig om bij te komen en nam ook genoegen met weinig (zak)geld.
Na zijn eindexamen kwamen de baantjes pas, nu merkt hij dat het fijn is wat meer te besteden te hebben.
Pushen heeft niet zo veel zin, ze moeten al zo veel, laat je niet gek maken.

helpen

Mijn oudste heeft zo'n 9 maanden gefolderd en ik heb 3 of 4 keer geholpen. Eén keer met de sneeuw, één keer toen hij ziek was en twee keer ivm de proefwerkweek. Ik zag het maar als wat extra lichaamsbeweging. Hij verdeelde zijn wijk altijd over de 3 dagen die ervoor stonden (tot ergernis van mensen die op de folders zaten te wachten!!) en hij had nooit zo'n haast. Ik nam soms 1 of 2 van die dagen over, of we deden het samen. Binnen een uur was het klaar en hij was altijd erg dankbaar als ik hem hielp.
Nu gaat hij beginnen als vakkenvuller. Dat kan ik niet van hem overnemen.

Begrip

"Aan de andere kant begrijp ik haar ook als ze zegt dat ze haar hele leven altijd nog kan gaan werken en het heerlijk vind als ze in het weekend ( naast huiswerk ) vrij is om te doen wat ze wil."

Precies de redenering van mijn dochter, daar heb ik ook begrip voor. Laat haar lekker

Niet elke puber werkt

Mijn dochter vertelde dat zij diverse klasgenoten heeft die geen bijbaan hebben en ook nooit hebben gehad. Studenten 18+ universiteit. Dus echt niet elke puber werkt.

Folders

Dochter is op haar 14de begonnen met folders. Inderdaad omdat ze meer geld wilde. en ik heb zeker in het begin wel degelijk geholpen. De eerste keer was erg zwaar. Achteraf bleek dat er toen toevallig hele zware folders bij zaten. Dat was dus doorpakken. Maar dat heeft ze er ook van geleerd: doorpakken. En de waarde van geld.
Op haar 16de is ze gaan werken in een grote winkel. Daar moest ze leren omgaan met roosters, teamleiders collega's die bijvoorbeeld een rooster wilden ruilen. Ook daar heb ik haar mee geholpen: hoe ga je daarmee om, waar liggen je eigen grenzen, hoe bewaak je die etc.
Nu heeft ze haar diploma, werkt ze en heeft zij mijn hulp niet meer nodig, behalve om een keer stoom af te blazen.
Dingen als doorzetten, omgaan met collega's etc. zijn ook op andere manieren te leren, bijvoorbeeld met activiteiten op het gebied van sport en cultuur. Oudste deed dat, had alleen vakantiebaantjes.
Middelste werkte vanaf zijn 16de in een winkel en heeft daar zijn huidige baan aan overgehouden en zijn diploma.
Elk kind is anders. Maar ik vermoed dat elke ouder wel inziet, dat 'het leven is goed en mijn ouders zorgen voor mij' voor een kind uiteindelijk een te smalle basis is om zelfstandig te gaan leven. Je moet ook leren dat er moeite gedaan moet worden voor iets, dat niet alles binnen je bereik ligt, hoeveel energie sommige wensen kosten, hoe je om kunt gaan met ingewikkeldheden etc.. Dat leer je niet op school.

Tsjor

wat op school niet wordt geleerd

leert een middelbare scholier tijdens een bijbaantje, bij vrijwilligerswerk, bij inzet bij buurt/familieactiviteiten. Dat is allemaal niet persé leuk, maar als er worden inzichten en vaardigheden opgedaan die meetellen in de jaren die komen. Een bijbaantje is veel meer dan geld verdienen.

Ik snap dat je haar naast het huiswerk waarin ze veel tijd steekt haar vrije tijd gunt. Werken in de vakantie is dan een goed alternatief. Vooral in de lange vakantie na het eindexamen. Ze zegt nu 'ik kan mijn hele leven nog werken' en dat is ook zo. Tegelijk wordt tegenwoordig tijdens vervolgopleidingen meer waarde gehecht aan wat een jongere in de vrije tijd doetl.

Onze kinderen hebben vanaf een jaar of 15,16 gewerkt. Streekkranten bezorgen (geen ochtendblad, dat vond ik veel te vroeg!), in de groenvoorziening, in een zorgcentrum, bij de slagerijafdeling van de supermarkt, redactiewerk voor een streekkrantje, achter de kassa, oppassen, werk in een houtzagerij, callcenter, huishoudelijk werk in de thuiszorg.

Overal steek je wat van op. Begrip voor mensen die het werk dat jij even komt doen, alle dagen doen, is niet het onbelangrijkste van die werkervaring.

Hier

Zelf vanaf heel jong begonnen met werken maar daar niet alleen maar goede herinneringen aan overgehouden. Mijn kinderen wel gestimuleerd om vanaf 16 een baantje te zoeken. Net als bij Pennestreek was oudste er niet aan toe. Durfde niet, wist niet hoe hij het aan moest pakken. Met hulp van ons begon hij op zijn achttiende. Prima. Jongste begon inderdaad met 16 maar daar verwachtte men dat ie een hele minidierentuin qua horeca kon bedienen in zijn eentje. Nee dus, en ontslagen. Daarna bij Grieks restaurant ook weer ontslagen omdat ie de tent niet alleen kon runnen met 17 jaar. Ik begreep er niets van. Wat verwachten die ondernemers nou eigenlijk? Kind had niets fout gedaan, liep de benen uit het lijf maar was alleen nog niet helemaal zelfstandig in het werk. Kind heeft niet opgegeven, werkt nu in ander restaurant en men is heel blij met hem. Als ie straks gaat studeren in een andere stad verwacht ik dat ie daar ook wel weer iets zal vinden. En dat is fijn want studeren is duur. Succes Lou, en ook ik kan vanuit vriendenkring van jongste bevestigen dat ze echt niet allemaal een bijbaan hebben. Komt ook goed.

Redenering

Ik vind de redenering zo apart: ik kan nog mijn hele leven werken.

En dat die dus geaccepteerd lijkt te zijn.
Als je kind zegt:
Ik kan mijn hele leven nog schoonmaken/huish klussen doen
Ik kan mijn hele leven nog sporten
Ik kan mijn hele leven nog leren om beleefd te worden
Ik kan.....

Ik weet niet. Daar gaat het toch niet om????

Je kan ook terugzeggen: je kan je hele leven nog shoppen, rondhangen, op je telefoon zitten.
.....
Een redenering die bij mij niet haakt en die ik nooit zal gebruiken. Misschien leef ik teveel in het nu....

Ja Guera

Ik ga ervanuit dat je op een gegeven moment gewoon moet werken. Doe je dat namelijk niet, dan kun je ook niet shoppen, rondhangen en op je telefoon zitten. Werken hoeft niet op je zestiende. Je kunt daar toch net zo goed wat later mee beginnen?

Geen verschil

Hier vond ik tijd voor huiswerk of broodnodige ontspanning voorrang verdiende boven geld.
De kinderen zijn in hun pubertijd gewend geraakt aan het zuinig met geld om gaan, keuzes af te wegen omdat ze het een stuk minder breed hadden dan hun klasgenoten die wel met grote regelmaat schoenen, sigaretten, of snacks kochten, gefinancierd uit hun bijverdiensten.

Nu de jongste dmv een BBL, ‘veel’ geld verdient, zie ik dat die zuinige levensstijl stand houdt. De jongste heeft zelfs aandelen gekocht.
De rijlessen betalen wij omdat de jongste ook nooit gerookt hebben of vaak uitgaan en dronken thuis komen.
De baas is tevreden over de samenwerking met andere collega’s. En dat terwijl de jongste nog nooit een bijbaan heeft gehad. De baas heeft bij sollicitatiegesprek ook niet gevraagd welke werkervaring kind had; motivatie voor het bedrijf en zijn beoogde doel maakte zelfs dat de jongste een BBL-plek aangeboden kreeg.

Ik snap die heisa ook niet over het ontbreken van ervaring aan bijbaantjes. Alsof dat allesbepalend is. Jongeren zonder ervaring als vakkenvuller, kunnen net zo goed met hun handen wapperen en op tijd komen. Jongeren die gewend zijn zuinig om te gaan met geld, gaan niet opeens uitgeven alsof het water is.

De oudste geeft voorkeur aan een instructrice-opleiding bij de sportvereniging omdat dit bij de vervolgstudie van pas komt. Oudste had ook kunnen werken maar dan had oudste deze opleiding gemist. Als oudste gewerkt had, had ze mee kunnen gaan naar festivals door het land à €100. Plus reiskosten en eten en drinken, zoals haar nichtjes deden. Maar ze kijkt verder dan haar neus lang is.

Ik bemerk geen negatieve gevolgen door het ontbreken van bijbaantjes. Ze hebben getoond in een groep te kunnen handhaven, ze doen geen impulsieve aankopen en school lijdt er ook niet onder.

Nu hebben ze ook allebei een spaarpotje voor de studiekosten. Het is geen kwestie van moeten bijverdienen om zo de collegegelden te kunnen betalen. Maar laten we dan eerlijk zijn; bijbaantjes komen m.i. voort uit noodzaak of materialisme, niet omdat het zo geweldig staat op je CV.

Jawel hoor, cv

Flanagan, jonge mensen met bijbaantjes hebben bij mij een streepje voor bij sollicitaties. Of jonge mensen die vrijwilligerswerk hebben gedaan.

Je klinkt een beetje naar, moet ik zeggen, maar misschien bedoel je dat niet zo. Je post komt over alsof pubers alleen materiële en ongezonde (snacks, sigaretten) wensen hebben om te bevredigen. Of niet verder kijken dan hun neus lang is, maar jouw oudste wél.

Iedereen maakt zijn eigen keuzes, die bepaalde gevolgen hebben. Fijn dat jouw kinderen geen negatieve gevolgen ondervinden. Ze hebben zo te lezen bewuste keuzes gemaakt. Prima toch!

Idd

Mijn dochter was in de running voor een amerikaanse beurs. Er werd daar ook nadrukkelijk gevraagt naar activiteiten buiten school om en dat ging dan niet om lolletjes. Dat zij al een aardige cv had ( betaald en vrijwilligerswerk) maakte dat ze op gesprek mocht komen.

Je wil ze de kost niet geven

'Jongeren zonder ervaring als vakkenvuller, kunnen net zo goed met hun handen wapperen en op tijd komen.' Dat kan en er zullen zeker ook jongeren zijn die dat doen. Maar je wil ze de kost niet geven, jongeren die hun stage (werkervaring) benaderen alsof het school is, geen probleem hebben met te laat komen, 'moet ik dat doen?' etc.
Ik heb net ook het grote nadeel gezien: een bouwmarkt, omgebouwd tot een andere bouwmarkt, andere naam, oude, ervaren en deskundige personeel eruit en een paar 'guppies' (zo noemde mijn dochter ze toen ze zelf eenmaal de guppie-leeftijd was ontgroeid) die daar met elkaar de tent moeten runnen.
Het zou wel een plek moeten zijn waar ze iets kunnen leren van ervaren krachten.
Ik ga een andere bouwmarkt zoeken. Ben zelf niet zo handig, dus ik heb altijd advies nodig.

Tsjor

vakkenvuller

Mijn 17 jarige dochter vult vakken in de supermarkt. Ze is nu gevraagd een interne scholing te doen waarmee ze op termijn teamleider kan worden Dat ligt niet in de lijn, het blijft voor haar een bijbaantje, geen teamleider dus. Maar het is een mooie opsteker dat ze dat blijkbaar in haar zien

Naar

Het komt ook naar over als je leest hoe de collega van TS bevreemd reageert wanneer de dochter van TS geen bijbaan heeft.
Of hoe werken gelijk staat aan leren doorpakken terwijl de basis voor doorpakken al op jongere leeftijd wordt ontwikkeld
Of leren omgaan met geld, alsof je daarvoor wel eerst geld moet hebben.

Ik lees reacties van ouders met pubers die bijverdienen. Reacties in de trend van hoe essentieel werken is voor de ontwikkeling, al dan niet vergezeld met een opmerking dat vrijwilligerswerk ook wordt gewaardeerd.
Als een puber niet werkt, lees ik het excuus dat de puber er nog niet klaar voor is.
Blijkbaar klopt het gewoon niet dat een puber geen baantje heeft. Op feestjes krijg ik ook wel eens de vraag of de pubers een bijbaantje hebben. Dan antwoord ik met ‘Nee’. Een storm van verontwaardiging. Een ‘nee’ wordt moeilijk geaccepteerd.

Het meest stoorde ik mij aan een opmerking van Tjsor:
‘Maar ik vermoed dat elke ouder wel inziet, dat 'het leven is goed en mijn ouders zorgen voor mij' voor een kind uiteindelijk een te smalle basis is om zelfstandig te gaan leven. Je moet ook leren dat er moeite gedaan moet worden voor iets, dat niet alles binnen je bereik ligt, hoeveel energie sommige wensen kosten, hoe je om kunt gaan met ingewikkeldheden etc.. Dat leer je niet op school.’
Er is zo bijna geen ruimte meer voor een andere gedachtegoed want elke ouder dient in te zien dat een puber zo een te smalle basis beheerst voor een zelfstandig leven later. Een indirecte sneer naar de wijze waarop je je kind opvoed. Te smalle basis. Best wel grappig te lezen dat men er zo tegen aankijkt doordat je puber geen zinvolle secundaire activiteiten er op na houdt.

Kriegelig

Eerlijk gezegd werd ik van die opmerking van Tsjor ook een beetje kriegelig. Tot op zekere hoogte vind ik namelijk 'het leven is goed en mijn ouders zorgen voor mij' een zeer gezonde basis voor je verdere leven. Zelfstandigheid moet je ook leren, zeker, maar niet per se op je zestiende en ook niet per se met een baantje.

Het ligt aan de school en het ligt aan het kind, maar juist die dingen die Tsjor daarna noemt 'dat er moeite gedaan moet worden voor iets, dat niet alles binnen je bereik ligt, hoeveel energie sommige wensen kosten, hoe je om kunt gaan met ingewikkeldheden etc.. Dat leer je niet op school.’ Dat heeft mijn dochter nu juist wel op school geleerd. Ze heeft zo onderhand een master 'regelen, prioriteiten stellen en energie vasthouden' op zak. (Dat is individueel hoor, komt door ziekte en tegenwerking, maar goed, het gaat om de strekking: voor dit soort dingen hoef je niet per se te gaan folderlopen of vakkenvullen.)

Flanagan

Op zich vind ik er niet echt iets van als kinderen geen baantje hebben hoe klein ook, maar ik vind de redenen weinig hout snijden.
Zoals eerder benoemd.
Zoon heeft echt zeeen van tijd naast huiswerk, sport en vrienden. Tijd genoeg om 3 uurtjes per week aan iets van werk te besteden. Geen tijd betekent geen prioriteit. Dat is eigenlijk wat mij triggert in dit draadje. En ieder vindt andere dingen belangrijk. ....maar je kan je hele leven nog werken of iets sja. Daar kan ik niks mee. Dus als mijn kind dat zou zeggen dan zou ik heel hard gaan lachen....

Stage

Een stageplek kent geen vergoeding. Degene die te laat komen, weten dat het geen consequenties heeft ( behalve matige beoordeling). Grote kans dat de late stagiaires zaterdag wel op tijd zijn bij hun werkgever.

Mars:
En de ,guppen, ach herintreders hebben ook wel eens te maken met het achterblijven in de ontwikkeling op het vlak van de technische mogelijkheden.
Zo hebben mijn pubers hebben meer verstand van de mogelijkheden op een smartfoon in vergelijking tot hun moeder. Je kan aan de buitenkant niet zien wat iemand in zijn mars heeft.

Leeftijd:
In het verleden werkte ik op contractbasis. Tijdens een reorganisatie werden de contracten niet verlengd. Ik, toendertijd een jonge leergierige enthousiaste collega, moest plaats maken voor een ongemotiveerde vaste kracht die helemaal geen zin had zijn oude functie op te pakken. Leeftijd zegt mij niet veel, betrokkenheid en luisteren des te meer.
Zo was er gisteren een moment bij de bakkersafdeling van de supermarkt. Ik twijfelde tussen gevulde koeken, vers uit de oven of voorverpakte gevulde koeken van een ander merk. De jongeman, type die ‘sochtends mogelijk nog aan het vakken vullen was, legde mij uit dat de versgebakken koeken in de winkel werden afgebakken. Hij verraste mij met zijn kennis van zaken. Nogmaals leeftijd zegt niet zoveel.

Stagevergoeding

Flanagan: ‘Een stageplek kent geen vergoeding. Degene die te laat komen, weten dat het geen consequenties heeft ( behalve matige beoordeling). Grote kans dat de late stagiaires zaterdag wel op tijd zijn bij hun werkgever.’
Bij ons wel een stagevergoeding hoor, paar honderd euro per maand. Overheid. En stagiairs die regelmatig niet op tijd komen met onduidelijke/vage redenen, krijgen van mij een onvoldoende en geen matig. Heb ik één keer meegemaakt. Onze stages zijn voor studenten mbo/hbo.
En je laatste zin begrijp ik niet, hoezo wel op tijd op zaterdag?

En wat is een ‘type die ‘s ochtends vakken vult’?

Mijn oudste heeft heel veel weken vrij (eindexamen). Ik ben zeker voorstander van lekker tijd in ledigheid doorbrengen, niet iedere minuut hoeft nuttig besteed te worden, zeker als puber.
De vrije weken na het eindexamen zijn er wel heel veel. Nu werkt ze meestal tussen 10-14/5 en daarna vrij om af te spreken en leuke dingen te doen. Dat gaat heel lekker zo.

Amsterdamse

Ik ging ervan uit dat een stagiaire geen vergoeding kreeg.
Eerlijk gezegd ook eerder ca. 16 jaar oud dan 18+, daar het hele draadje zich meer rond de 15-16 jarigen afspeelt.
Op de zaterdag staat er in ieder geval een vergoeding tegenover.

Toen de pubers hier voor hun VO-school een paar weken winkelstage of maatschappelijkstage liepen, kregen ze geen vergoeding. Sommige klasgenoten kwamen wel eens te laat. Maar dat deden ze het rest van het jaar op school ook.
Ze zagen de stageplek niet als baan; ze moesten ook een verslag inleveren en onderzoek doen. Scholieren dus nog.

De jongen achter de broodafdeling kwam in eerste instantie uiterlijk ook jonger over, type scholier met een prettig rooster zodat hij meerdere uurtjes kon maken. Ik had hem daar niet eerder zien werken. Ik verwachtte ook een antwoord in de orde van dat hij het even aan een iets oudere collega moest vragen.

Geslaagde hier heeft nu ook veel vrije tijd. De afgelopen weken waren nodig om geestelijk bij te tanken, zo spannend was het eindexamen. Nu valt de vakantie ook midden in de zomervakantie. Daarnaast heeft ze haar vriend, die ver weg woont, weken niet gezien. Ze zijn de verloren tijd aan het inhalen. . Zelfs als ze gezocht had naar een vakantiebaan, dan nog kon ze geen drie weken achter elkaar. Voor een bedrijf niet interessant .

Zelf weten

Ik vind er zelf eigenlijk niks van of mijn kinderen wel of niet werken. De oudste is 15 en als hij meer geld wil moet hij werken. Zo niet dan niet. Hij vermaakt zich prima, zonder of met baantje, dus het is ook niet zo dat ik hier twee maanden een vervelende puber op de bank heb hangen. Hij hoeft zich voor mij niet te verantwoorden en ik niet naar anderen.

Opknappen

‘Ik ging ervan uit dat een stagiaire geen vergoeding kreeg.
Eerlijk gezegd ook eerder ca. 16 jaar oud dan 18+, daar het hele draadje zich meer rond de 15-16 jarigen afspeelt.’
Bij stages van scholieren denk ik ook niet dat ze een vergoeding krijgen, hoor. Lijken me ook meer soort snuffelstages? En grappig, ik dacht meer aan 16-17 jarigen , dus ook wel mbo’ers.

En dat geestelijk bijtanken begrijp ik heel goed. Heeft mijn oudste ook veel nodig na school.
Het leuke is ook dat ze eigenlijk best opknapt van het bijbaantje. Lekker dóen, ze wordt erg gewaardeerd, doet haar werk goed, geen stress in haar hoofd, en als ze de winkel uitloopt is ze ook echt klaar en vrij.

@Guera

Ik snap oprecht jouw reactie niet. Waarom zou een puber die tevreden is over zijn financiële situatie wel gaan werken? Wat is de winst voor de puber? Ik snap dat de puber dan liever doet wat hij leuk vindt. En je leert vast wel dingen van baantjes, maar moet de puber alleen dáárom gaan werken? Dus indien hij het geld niet nodig heeft, heeft werken geen prioriteit voor de puber, nee. Leef jij dan niet juist te weinig in het nu? Ben je niet gericht op de toekomst waarin het geld en de vaardigheden van pas komen? Of bedoel je dat je in de moderne tijd leeft waarin werken erbij zou horen? De puber leeft in het nu, waarin hij liever op de telefoon zit, shopt, rondhangt. En van mij mag hij. Het voelt niet goed om een puber te dwingen te werken. Anders dan bij beleefdheid, huishoudelijke klussen en zelfs sporten heb ik er ook geen last van als puber niet werkt. Dus: je moet je hele leven nog werken, nu kun je nog lanterfanten, geniet ervan, zou ik zeggen. Maar goed, mijn puber is nog maar dertien. Wie weet kijk ik die over een paar jaar ook van de bank. Ik denk het echter niet. Van mij mag er best de hele vakantie gelummeld worden. Als ik last heb van het rondhangen is dat míjn probleem, niet dat van de puber lijkt me. Toch heb ik die dertienjarige al op een baantje gewezen, maar dat was omdat de puber wilde sparen.

Renate

Mijn ervaring met wat oudere pubers (15+)is juist dat ze wel al een beetje vooruit kijken. Scooter, rijbewijs, na school een grote reis maken of misschien gewoon met vrienden naar Salou of de Appelhof. Juist voor die plannen wordt hier gewerkt.
En die telefoon waar ze de hele dag op zitten moet toch ook betaald worden?

Een puber dwingen, nee. Maar hier is het gewoon vanzelfsprekend hoor.

Maar

het ging mij juist om de puber die geen financiele wensen heeft. Waarom zou die een intrinsieke motivatie hebben om te werken in plaats van iets te doen wat hij leuk vindt.

Renate

Maar die leuke dingen kosten meestal toch geld? Ik bedoel dan de leuke dingen in de toekomst. Er komt toch voor vrijwel ieder kind het moment dat ze zonder ouders op vakantie willlen, op zichzelf willen wonen etc.

Renate

Een puber die geen financ wensen heeft heb ik nog niet ontmoet. Dan krijgt puber blijkbaar veel???
Ik dwing ze ook niet hoor. Maar ik heb gesprekken over wat wij in redelijkheid betalen en wat niet.
En dat zoon toen hij jonger was afspraken ging skippen met vrienden die geld kostten omdat hij dat zonde van zijn geld vond. Dat vind ik ook niet wenselijk. Dat waren geen rare dingen. Dus nu heeft hij een klein baantje en is het meer voor het idee dan dat het zoveel verdient. Gewoon het gevoel dat ze zelf daar verantwoordelijk voor zijn doet ook veel voor hun zelfvertrouwen. Daarbij gaan wij dit jaar mede op verzoek van de kinderen een bijzonder trip maken. Zij dragen daar financieel ook aan bij. Ik denk ongeveer 0.1 procent van de kosten maar het gaat om het idee nogmaals....

Kweenie

Er zijn in dit draadje pubers langsgekomen die tevreden zijn met hun financiele situatie. Ik zou niet weten wat die krijgen. En ik zou ook niet weten waarom ze dan toch zouden moeten werken. Van die pubers vind ik het heel logisch als ze zeggen dat ze hun hele leven nog kunnen werken en dus nu ervoor kiezen om lekker vrij te zijn. Ik zie aankomen dat mijn kinderen tegen de tijd dat ze pubers zijn wel financiele wensen hebben.