Dochter 13 is sociaal heel “slecht”
hallo allemaal,
Ik zit een beetje over mijn dochter in… Ze is 13 jaar en gaat naar de derde van middelbare. Op school heeft ze 2 vriendinnen waarvan ze er met 1 soms afspreekt. Op school zien ze haar maar een beetje als een raar kind, ze is misschien anders dan de gemiddelde puber op haar school want ze is echt zichzelf… ze draagt waar zij zich fijn in voelt, doet wat zij fijn vind en trekt zich daarbij niets aan van wat anderen van haar denken. Wat dat betreft ben ik mega trots op haar want er zijn maar weinig pubers die niet met de meute meelopen en zich laten beïnvloeden! Waar ik wel van baal is dat ze heel stil is (buitenshuis dan), zelfs als ze haar “pesten” zegt ze niets. En of het nou op school is of bij familie of kennissen, of bijvoorbeeld in winkels of ortho oid… ze durft niet te praten! Ze zegt dat ze gewoon zo is maar ik ga dit nu ze bijna 14 is wel als een serieus probleem zien. Ik had hier zelf vroeger ook last van en als ik naar mijn leven nu kijk dan zie ik wel hoe dat gedrag/stil zijn van toen mij heel erg tegen heeft gehouden in dingen die ik wilde in mijn leven, ook qua carrière. Hebben hier misschien mensen ervaring met een heel stil kind? En hebben die mensen misschien tips voor mij of mijn dochter?
De band tussen mij en mijn dochter is wel super goed, ze verteld me (bijna) alles! Ze noemt me zelfs haar bestie haha (wat ik dan stiekem leuk maar ook beetje triest vind voor zo’n leuke 13 jarige meid)
Ik weet niet of ik het sociaal heel slecht zou noemen. Dit klinkt als selectief mutisme. Daar heb je professionele hulp bij nodig. Het verbaast me dat dit nog nooit door school is opgepakt of gesignaleerd. Is het echt zo ernstig als je hier beschrijft (i.e. ze praat helemaal niet buitenshuis en/of in bepaalde situaties), of is ze "gewoon wat stiller"?
Als ze "gewoon wat stiller" is, dan is het lastiger. Het vervelende met kinderen is dat zelfs als je je kind in jouw uitermate bekende valkuilen ziet stappen, je er weinig aan kan doen als zij niet willen veranderen of je hulp willen accepteren. Ik zou haar dan vooral niet teveel uit handen nemen. Ze moet wel leren zelf communiceren, al is het maar het hoogstnoodzakelijke, dus misschien gaat ze een keer alleen naar de kapper, of alleen kleding kopen of alleen naar de ortho (wat jij redelijk en passend acht). Maar doe dit alleen als je selectief mutisme en een bijbehorende angststoornis uitgesloten hebt.
Ik vraag me in zulke situaties altijd af wie er het meest last van heeft. De ouder of het kind?
Wat vind ze zelf?
Renmuis schreef op 30-07-2023 om 21:31:
Ik weet niet of ik het sociaal heel slecht zou noemen. Dit klinkt als selectief mutisme. Daar heb je professionele hulp bij nodig. Het verbaast me dat dit nog nooit door school is opgepakt of gesignaleerd. Is het echt zo ernstig als je hier beschrijft (i.e. ze praat helemaal niet buitenshuis en/of in bepaalde situaties), of is ze "gewoon wat stiller"?
Als ze "gewoon wat stiller" is, dan is het lastiger. Het vervelende met kinderen is dat zelfs als je je kind in jouw uitermate bekende valkuilen ziet stappen, je er weinig aan kan doen als zij niet willen veranderen of je hulp willen accepteren. Ik zou haar dan vooral niet teveel uit handen nemen. Ze moet wel leren zelf communiceren, al is het maar het hoogstnoodzakelijke, dus misschien gaat ze een keer alleen naar de kapper, of alleen kleding kopen of alleen naar de ortho (wat jij redelijk en passend acht). Maar doe dit alleen als je selectief mutisme en een bijbehorende angststoornis uitgesloten hebt.
Ze zegt zelf dat ze gewoon geen klik heeft met veel mensen en er het nut niet van inziet te praten. Maar afgelopen dagen was ze met een vriendin van mij (die ze al haar hele leven kent) wat dagen op “vakantie” en ze heeft daar bijna niets gezegd. Ik heb haar via appjes gestuurd dat ze alles kan zeggen maar ze zegt het eng te vinden…
Als ik alleen al vooratel dat ze alleen naar bijv ortho moet dan zegt ze dat ze niet gaat.
Haar vader heeft al een cursus voorgesteld, maar als ik dat aan haar voorleg dan wordt ze bijna boos
Misschien dan toch eens verstandig als ik langs de huisarts ga met haar om te kijken of er iets meer aan de hand is.
Bijtje82 schreef op 30-07-2023 om 21:43:
Ik vraag me in zulke situaties altijd af wie er het meest last van heeft. De ouder of het kind?
Wat vind ze zelf?
Ze is nu pas 13 en ik ben er meestal bij dus dan help ik haar en heeft ze er zelf niet veel last van. Maar we moeten ook nu wel gaan denken aan hoe ze zich de komende jaren gaat ontwikkelen, want als dit zo blijft zal ze tegen serieuze problemen aanlopen ben ik bang…
Ik was zelf een hele stille puber de eerste drie jaar op de middelbare. Ik was namelijk gepest op de basisschool en had bedacht dat als ik niks zei, niemand mijn woorden tegen mij kon gebruiken. In de klas zei ik ook weinig zodat ik niet werd uitgelachen als ik het verkeerde antwoord gaf. Met vriendinnen (ik had er 3) praatte ik wel.
Zou het zoiets kunnen zijn?
Maar doet zij (buiten school) wel eens dingen zonder jou? Hoe gaat het in een winkel bijvoorbeeld? Binnenkort zal ze misschien (moeten) gaan werken, dan is het wel fijn als ze met anderen praat.
Ik ben zelf ook altijd best stil geweest naar vreemden toe en nog steeds heel rustig en sociaal wat onhandig.. Ik vind/vond dit zelf ook best lastig!
Mijn dochter (12) heb ik daarom bewust al vroeg alleen naar winkels/fysio (moet ze wekelijks heen) laten gaan en vraagt in een supermarkt bijvoorbeeld ook wel waar ze iets kan vinden..
Ik weet niet of je er iets mee moet. Wat zegt ze zelf als je haar uitlegt dat het best voor lastige situaties kan zorgen en ze op een leeftijd is/komt dat jij er niet altijd bent om met haar mee te gaan?
13 en naar de derde van de middelbare
Jong
Heeft ze daarom geen aansluiting
Is de rest anders of al verder in ontwikkeling.
Is een andere school een optie
Speelt er een angst stoornis omdat ze ook niet alleen naar de ortho wil
Overschat je haar ?
Huisarts is nooit verkeerd
Succes
Heb je al eens aan een sociale angststoornis gedacht? Ik zou dit wel uitzoeken. Misschien dat therapie helpend kan zijn voor haar.
Twingo1979 schreef op 30-07-2023 om 21:51:
[..]
Ze zegt zelf dat ze gewoon geen klik heeft met veel mensen en er het nut niet van inziet te praten. Maar afgelopen dagen was ze met een vriendin van mij (die ze al haar hele leven kent) wat dagen op “vakantie” en ze heeft daar bijna niets gezegd. Ik heb haar via appjes gestuurd dat ze alles kan zeggen maar ze zegt het eng te vinden…
Waarom was ze daarmee op vakantie?!
Hulp zoeken! Als het selectief mutisme is krijgt zij het nog veel moeilijker. Ervaring...
Ze is bijna 14 en gaat naar de derde- Da’s op die leeftijd best een verschil. Ik heb zelf een sociale vaardigheden training moeten volgen (voor een andere reden), maar het heeft mij toen wel geholpen. Bied school misschien zoiets aan?
Oh, wat jammer dat je haar betiteld als 'sociaal heel slecht'. Ik zie juist een aantal hele sterke eigenschappen in het haar eigen gang gaan en zo.
De vraag is als zij gepest wordt en niet reageert; staat ze er boven of durft ze niet? Heeft ze er last van of denkt ze:'Laat ze maar; ik reageer mooi niet?
Dat autonome, eigen plan trekken etc. vind ik een mooie eigenschap die helaas te vaak ondergewaardeerd wordt. Het niet durven praten vind ik wel zorgelijk.
Als jullie bijvoorbeeld naar een restaurant gaan, durft ze dan wel zelf haar drankje en eten te bestellen? Durft ze alleen naar de winkel om een boodschap te doen? Durft ze in de klas een vraag te stellen als ze het niet snapt?
Dit zijn dingen die ze wel op enig moment moet leren en ook niet pas als ze 18 is.
Het is mooi dat ze jou vertrouwt, maar ze zou ook wel meer op zichzelf en haar eigen kunnen mogen vertrouwen. Jij bent er immers niet altijd bij en haar spreekvermogen heeft ze niet voor niks gekregen.
Ik zou hier dus wel iets mee doen, maar daarvoor moet je eerst de oorzaak achterhalen.
Waarom laat je haar niet gewoon haar leven leiden? Als je alsmaar sleutelt en meet en vergelijkt en oordeelt dan snap ik wel dat ze verlegen en onzeker is. Je hoeft pas iets als zij aangeeft dat ze ergens last van heeft èn hier hulp bij wil.
Laat haar. Waardeer haar voor wie ze is.
HAHA!wait..what schreef op 30-07-2023 om 22:11:
Maar doet zij (buiten school) wel eens dingen zonder jou? Hoe gaat het in een winkel bijvoorbeeld? Binnenkort zal ze misschien (moeten) gaan werken, dan is het wel fijn als ze met anderen praat.
Ik ben zelf ook altijd best stil geweest naar vreemden toe en nog steeds heel rustig en sociaal wat onhandig.. Ik vind/vond dit zelf ook best lastig!
Mijn dochter (12) heb ik daarom bewust al vroeg alleen naar winkels/fysio (moet ze wekelijks heen) laten gaan en vraagt in een supermarkt bijvoorbeeld ook wel waar ze iets kan vinden..
Ik weet niet of je er iets mee moet. Wat zegt ze zelf als je haar uitlegt dat het best voor lastige situaties kan zorgen en ze op een leeftijd is/komt dat jij er niet altijd bent om met haar mee te gaan?
Tja puber reactie krijg ik dan… rollen met ogen en zeggen dat het gewoon wel goedkomt
