Dochter (12) komt maar niet los van pestvriendin
Mijn dochter is 12 en heeft sinds de kleuterschool een beste vriendin, B. Als kleine meisjes klikte dit fijn, ze waren een echte twee-eenheid samen.
Sinds ze in groep 8 zitten is er echter strijd. B pest mijn dochter, sluit haar buiten, haalt mijn dochter omlaag om er zelf beter van te worden.
B werd eerder zelf gepest maar is sinds dit jaar ineens een populair meisje in de klas.
Door het pestgedrag van B valt mijn dochter een beetje buiten de klas, het pesten heeft zich uitgebreid en mijn dochter heeft zich nooit echt goed kunnen verweren. Hiervoor zijn we naar een kindercoach gegaan. Ze heeft echt training gehad op weerbaarheid en zelfvertrouwen en is daar enorm door gegroeid. Het gaat ook in de klas beter, maar echte vaste vriendinnen heeft ze niet meer.
Nu moet ik zeggen dat vriendschappen onderhouden voor mijn dochter sowieso wat lastig is, ze heeft ADHD en dat beperkt haar wel wat in haar sociale skills.
Gelukkig gaat ze naar de middelbare school. Een nieuwe frisse start. We hebben hard gezocht naar een school waar zij zich fijn voelde. Bewust een beetje gestuurd naar een andere school dan de school waar B voor koos. Gelukkig voelde mijn dochter heel goed aan waar zij zelf het liefst heen wilde. Trots en dolgelukkig vertelde ze dit aan B.
Een week later schreef B zich plots ook in op diezelfde school.
Zucht. Ze hebben ook hetzelfde schooladvies dus ik zag de bui al hangen. School gemaild, situatie uitgelegd. Gevraagd of het mogelijk was mijn dochter in een andere klas te plaatsen. Maar helaas, ze zitten toch bij elkaar.
Ze zijn er beide best blij mee want ze hoeven niet alleen, dat begrijp ik. Omdat mijn dochter geen echte vriendinnen heeft trekt ze toch steeds weer naar B toe. Als het B uitkomt heeft ze mijn dochter ook graag om zich heen, tot ze haar weer laat vallen en buitensluit.
Vriendschappen onderhouden is voor mijn dochter moeilijk zoals ik benoemde maar vriendschappen aangaan, daar is ze juist een ster in door haar enthousiasme en impulsiviteit.
Hoe kan ik mijn dochter nu toch een beetje los maken van B? Ik ben zo bang dat de geschiedenis zich weer gaat herhalen en dat ze straks weer onderuit wordt gehaald in de nieuwe klas zodra de nieuwe vriendschappen zijn aangegaan. Tot B zelf nieuwe contacten heeft en ze mijn dochter niet meer nodig heeft.
Ik twijfel eraan of de weerbaarheid van mijn dochter op dat moment groot genoeg zal zijn.
Iemand tips voor mij?
beste, Mijn ervaring is dat dit niet stopt. Als B eenmaal gesetteld is en jouw dochter niet meer nodig heeft als steun begint het weer allemaal opnieuw. Mijn advies is om alsnog voor een andere school te gaan. Het beschadigd je kind teveel om dit weer te laten gebeuren
Sionne1430 schreef op 29-06-2023 om 16:25:
beste, Mijn ervaring is dat dit niet stopt. Als B eenmaal gesetteld is en jouw dochter niet meer nodig heeft als steun begint het weer allemaal opnieuw. Mijn advies is om alsnog voor een andere school te gaan. Het beschadigd je kind teveel om dit weer te laten gebeuren
Ik snap je standpunt maar vind het best heftig dit te beslissen tegen de keuze van mijn dochter in. Zij wilt absoluut naar deze school.
Ik heb contact gehad met school vandaag en de situatie nogmaals uitgelegd. We gaan er direct vanaf het begin mee aan de slag, samen met de coach ook.
Ik denk dat de nadruk vooral moet liggen op vooral haar eigen pad kiezen en niet de veiligheid van B kiezen (het bekend zijn bedoel ik daar natuurlijk mee).
Overigens las ik vandaag in haar whatsapp dat mijn dochter B regelmatig afwijst voor speeldates. Omdat ze geen zin heeft, zegt ze dan. Die toenadering van B maar ook de eigen keuze van mijn dochter stemt me positief.
De school waar ze heen gaan werkt veel met vrije keuze vakken, ik wil daar vooral in stimuleren lekker je eigen ding te doen, niet hetzelfde te kiezen als B.
Misschien met een beetje geluk kan er over een jaar ook wel een ander niveau gehaald worden (en dus andere klas), daar gaan we gewoon voor werken.
Ik zal zelf stimuleren andere meiden (of jongens) uit te nodigen met leuke uitjes enz.
De ebike is geen optie, het is echt heel ver weg (24km) en door de drukke stad heen, vind ik geen veilig idee voor mijn adhd meisje 😀
Anyway, het gesprek met school heeft me goed gedaan.
Vandaag werden de groepen voor kamp bekend gemaakt (samen fietsen/eten/etc) en mijn dochter zit in een leuke meidengroep, ze reageerden ook allemaal leuk op haar aanwezigheid in de groep dus ook dat stelt gerust.
Ik ga het gewoon allemaal goed in de gaten houden en zal ingrijpen waar nodig maar ga ook mijn dochter vertrouwen dat ze zelf veel heeft geleerd wat ze toe kan gaan passen.
Zeg ik stoer 
Ze komt er wel. Het is een sterk en stoer meisje, misschien wel sterker dan haar moeder
Elpisto schreef op 29-06-2023 om 12:17:
[..]
Als je goed contact hebt met die ouders, waarom zou je dat dan niet doen? Ik zou het graag willen weten of mijn kind een pester is, dan kunnen we er samen met school misschien juist alert op zijn. "geen enkele ouder heeft nog invloed op wat een 13-jarige snapt of zegt" is ook wel een gewaagde uitspraak overigens.
——
Ik bedoel er maar mee te zeggen: Het is als ouder best vervelend als je van niks weet en je ineens te horen krijgt dat je kind al jaren een pester is. Godzijdank trok die ouder mij direct aan de jas. Dan kun je wel roepen dat je een 13-jarige niks meer te leren hebt, maar dat is de grootst mogelijke onzin die er is.
Best uniek hoe dat bij jullie opgelost is, Elpisto. Dat kom je niet veel tegen. Zou je zeggen dat het ondanks de afwezigheid van de ouders is geweest of dankzij?
Ik heb er zelf geen goede ervaring mee, die keer dat ikzelf (of als getuige dat een andere ouder) de ouder van een pester aansprak op het gedrag van hun kind. Aan de andere kant, vond ik het heel vervelend om niets te weten toen mijn kind de pester was. Misschien scheelde het dat mijn kind eerst gepest werd en later de pester was, waardoor ik wist welke vergissingen aan welke kanten worden gemaakt. Maar als je die ervaring niet hebt, ligt dat heel gevoelig en dan kan je nog wel eens een flinke emotionele reactie (boos, agressie, afwijzing) krijgen, waarmee je verder van huis raakt. Waarmee ik niet wil zeggen dat je het niet moet doen, maar bedenk wel hoe je het zegt. Met de kennis van nu, zou ik eens proberen zoiets in etappes te bespreken en te beginnen met: sfeer soms niet lekker, wat zie jij? Als ouder zie je maar een kant van het geheel. Soms wisselen kinderen af met pesten.
En toch vind ik pesten meer een opvoedprobleem waar ouders en school hun eigen rol in hebben. Het gebeurt in de sfeer van school maar het is zeker iets dat thuis opgepakt moet worden.
Belangrijkste lijkt mij te zorgen dat het zelfvertrouwen van je dochter groot genoeg is om eigen keuzes te maken, bijvoorbeeld met wie ze vrienden wil zijn, grenzen durft aan te geven, eerlijk durft te zijn. Want ook al zou meisje B. niet in haar klas zitten, er kunnen altijd meisjes/jongens C, D, E, F tevoorschijn komen.
Zelfvertrouwen is vaak al een lastig ding als je ADHD hebt en weinig zelfvertrouwen maakt je kwetsbaarder voor pubers die ten koste van anderen meer aanzien willen hebben.
Complimenteer haar dat ze sterke keuzes maakt (zoals kiezen voor een school zonder te weten of er bekenden meegaan!) en haar aard om voor anderen te zorgen.
Help haar voor haar grenzen te gaan staan met voorbeeldzinnen of door te oefenen. (Buitengesloten worden door B., betekent dat ze geen echte vriendin is en B. kan daarna niet zonder meer van een vriendschap uit kan gaan.)
Geef het goede voorbeeld met het stellen van grenzen naar anderen, (misschien ook naar haar?).
Dat zal haar zelfverzekerder maken en nog weerbaarder tegen bullies die je overigens in je hele leven tegen kunt komen ;S
Herkenbaar verhaal wel hoor dit. Dochterlief had hier ook jaren lang een beste vriendin op de basisschool. Dat ging eind groep 7 mis en ik weet nog steeds niet precies hoe of waarom maar wel dat mijn dochter er veel verdriet van had. Ze zaten samen in een vriendinnen clubje in de klas en nadat ze voor de zoveelste keer huilend uit school was gekomen omdat haar voormalige bestie niet meer met haar wilde afspreken heb ik het aangekaart bij haar moeder. Niemand ergens van beschuldigd gewoon gevraagd of het haar ook op was gevallen dat de meiden niet meer samen speelden en of zij toevallig iets had opgepikt via haar dochter (of er ruzie was geweest ofzo?) Het kwam er op neer dat vriendin mijn dochter was ontgroeid en dat begreep ze wel want zij en alle andere vriendinnetjes uit de klas waren kinderachtig en haar dochter al erg toe aan de middelbare school. En weet je, dat kan. Het was mij duidelijk dat de vriendschap voor bij was. Ik heb dochter toen geadviseerd zich vooral te focussen op de meisjes die wel haar vriendin wilde zijn en samen hebben zij een heel fijn jaar gehad. Er is ooit nog een gesprek met de juf geweest dat schooljaar waarin mijn dochter aangaf haar vriendinnetje te missen en dat ze zo weer mocht aanhaken bij het groepje maar vriendin haalde de schouders op en speelde liever met jongens of andere meiden die ze van buiten school kende. Prima. Natuurlijk kregen ze hetzelfe advies en gingen ze naar dezelfde school.. vriendin was toen ineens weer enthousiast (eind groep 8) want ja dan kon ze in elk geval met dochter samen en hoefde ze niet alleen. Inmiddels was bij dochter de knop om en hoefde na keer op keer afgewezen te worden niet meer zo nodig vriendinnen te worden. Je begrijpt dat mijn dochter het nu helemaal gedaan had in de ogen van moeder. Want zie je nu wel, het lag allemaal aan mijn dochter. Ik heb dat aangehoord en verder genegeerd. Wel heb ik school gebeld en vriendelijk doch dringend verzocht de meiden niet bij elkaar te plaatsen. Ex-beste vriendin had zich inmiddels als een gemeen ding ontpopt door op hun gezamenlijke sport clubje over dochter te roddelen. En echt waar het is de beste keuze die ik ooit heb gemaakt. Dochter startte alleen, had alle kans om vriendinnen te maken zonder iemand naast zich die ‘oude koeien uit de sloot kom halen’. Ook heeft ze nog leuk contact met haar vriendinnen van de basisschool. Ze startte als een bang poppetje omdat ze qua vriendschap toch een knauw had gekregen. Nu gaat ze straks vol zelfvertrouwen naar de 2e. Weer een nieuwe klas en ze heeft er zin in. Ex-bestie was laatst op een verjaardag waar ook een jongen uit dochters klas was en de jongen vertelde dat ex-bestie vervelende dingen over dochter had gezegd. “Ze is kinderachtig en heeft kinderachtige vriendinnen in de klas enz’ Dus ik dacht even ‘daar gaan we weer’ maar nee hoor dochter schudde het zo van zich af. Want zij zit nu lekker in haar vel en is enorm gegroeid op dat gebied. Dus de conclusie van mijn lange verhaal; neem toch nog eens contact op met school. Ik zou je dochter zeker niet laten wisselen van school want dat is haar 1e keuze waar ze helemaal zin in heeft. Maar een frisse start zonder zo’n ‘vriendin’ zou wel alles kunnen schelen!!
Wat ook kan helpen voor het ‘los weken’ Bij ons hadden ze al een klassen app aangemaakt in de vakantie (na de kennismakings dag) misschien kun je je dochter stimuleren om iets leuks te bedenken om alvast iets leuks te doen met de meisjes die ze heeft leren kennen.geeft haar ook de kans om zelf vast vriendschap te sluiten zonder dat meisje of evt met haar erbij als ze haar niet wil buitensluiten. Of heel toevallig iets plannen als B op vakantie is…”aaah jammer jij was toen nét op vakantie”…
Nee echt, ik vind niet dat je overdrijft maar dat je juist een hele betrokken moeder bent. En als er iets met mijn kind is raakt me dat ook. Lijkt me heel normaal
