Brutale pubers
Wie heeft er ervaring met pubers van niet luisteren en een grote mond.
Hier een puber 15 draagt dag en nacht telefoon en iPad mee, natuurlijk ook op school.
Als ik zeg als ze thuis komt, even wat drinken, ja zo, en niet doen dus, maar oortjes in en tel, tiktok bekijken.
Afpakken, ( dus gewoon wat drinken, en de tel iPad oortjes aan de kant ), heeft geen zin, dan krijg ik het antwoord, wijf blijf van m’n spullen af.
Poezekat schreef op 25-03-2022 om 11:49:
[..]
Eruit zetten zullen de meeste ouders vast niet doen maar het zomaar accepteren is toch een ander verhaal.
Haha, ja ik riep het ook, maar mijn jongste was vroeger nogal ontvlambaar en dan niet altijd netjes in haar woordkeuze. Ze woont hier nog steeds en is heel wat gezeglijker geworden.
Drietje schreef op 23-03-2022 om 14:42:
[..]
Hoeveel dan?
Veel te veel! Elk kind dat zijn/haar ouder(s) uitscheldt is er één teveel.
Hoezo zou het 'normaal' zijn om je ouders uit te schelden? Je eigen moeder wijf noemen bv...?
Puber hebben veel te maken met hormonen en kunnen zichzelf daarom niet altijd in bedwang houden. Praat over je gevoelens en spreek uit zat je er mee zit dat je weinig mee krijgt van zijn leven en je niet verwacht ieder uur samen thee te leuten maar wel persoonlijk contact wilt
"Wijf blijf van mijn spullen af" zou ik al niet accepteren.
Laatst zou mijn dochter bellen als ze klaar was met school om d'r op te halen. Ik nam niet meteen op, omdat ik met het huishouden bezig was. Toen ik terugbelde, kreeg ik ook een grote mond van haar.
Prima. Toen kon ze met de bus naar huis.
Bomenknuffelaar schreef op 24-03-2022 om 18:00:
[..]
Oh ik heb goeie hoop voor je hoor. Mijn kinderen scholden me ook wel eens uit en jongste deed nog wel erger dingen toen ie nog heel erg puberde maar nu zijn ze allebei (vooral buitenshuis) reuze beleefd en zo. En ze bieden ook allebei spontaan excuses aan als ze toch nog een keer over de schreef gaan, iets waar ik een paar jaar geleden alleen maar van kon dromen.
Puberteit doet rare dingen met brave kinderen, maar als de hormonen wat zijn uitgeraasd komt meestal vanzelf de brave aard weer boven. Een flinke dosis geduld is meestal het beste opvoedingsmiddel in deze.
En wat al die mensen betreft die hier lopen te roepen van 'NOU ALS MIJN KIND ME WIJF NOEMT ZET IK HEM ERUIT': die neem ik met een flinke korrel zout
Dankjewel, ik blijft idd hoop houden, maar deze bevestiging is fijn!
