bezoek aan opa/oma verplichten?
Schoonouders wonen op 2 uur rij afstand; meestal komen ze bij ons (vinden ze fijner/leuker); maar als ze jarig zijn gaan wij natuurlijk die kant op. Alleen, de pubers hebben daar echt geen trek meer in. Het kost ze een dag van hun weekend zoals ze dat zeggen. En eerlijk? Ik snap het. Het zijn ook geen opa en oma waar ze een warme band mee hebben; opa en oma hebben nooit iets met ze gedaan; waren altijd gewoon op visite en als wij daar waren toen ze klein waren kwamen ze ook hun stoel niet uit; dus nooit een spelletje, of naar de kinderboerderij, of meespelen met de lego of iets dergelijks.
Dit even ter achtergrond info. Tot nu toe gaan ze wel mee, denk dat we max 3x per jaar daar heen gaan en ze hebben ook nooit gevraagd of ze thuis mochten blijven; denk dat ze ook wel voelen dat je naar een verjaardag van opa/oma gewoon mee gaat, maar is dat zo? tot op welke leeftijd kan ik dat van ze verlangen? Ze zijn 14 en 16. Ben benieuwd hoe jullie hier tegenaan kijken. Tuurlijk, het is maar een paar keer per jaar, maar ik snap best dat je na een hele schoolweek, huiswerk, bijbaantje etc gewoon geen zin hebt in 4 uur in de auto + 4 uur minimaal op bezoek waar je niks aan hebt (en opa en oma eigenlijk ook niet , want die bemoeien zicht verder niet met die kinderen, vragen niets aan ze etc)
Naar de andere opa en oma gaan ze nog steeds graag mee en vragen ook zelf wanneer we weer gaan, maar daar hebben ze een hele andere band mee; die opa en oma hebben altijd veel met ze gedaan, aandacht gegeven, spelletjes gedaan, dagjes uit etc.
Zodra ons zoontje de leeftijd heeft dat hij prima alleen thuis kan blijven ga ik hem niet dwingen. Voorlopig is dat echter nog niet het geval, hij is net 4. Dus de komende jaren gaat hij mee als wij gaan.
Mijn ouders wonen op 15 autominuten bij ons vandaan. Mijn schoonouders op 60 autominuten. We komen gemiddeld vaker bij mijn ouders, omdat het dichterbij is en omdat ons zoontje daar graag komt vanwege mijn broers.
Ik voel bij mijn ouders geen teleurstelling als we daar bijvoorbeeld 3 weken niet geweest zijn, maar mijn schoonouders (lees vooral mijn schoonmoeder) is stiekem ernstig teleurgesteld als zij vindt dat we al te lang niet geweest zijn. Wat een drama's toen de wekelijkse "oppas-dag" kwam te vervallen toen de kleine man naar de basisschool ging of als we op vakantie gingen en hij daardoor een paar weken niet kwam. Iedere keer van die opmerkingen met zo'n zielig stemmetje dat ze een hoop missen, dat hij iedere keer zo ontzettend gegroeid en veranderd is. Net alsof we ze maar 2 keer per jaar zien. We hebben zelf ook een leven, hebben allebei een drukke baan, fulltime en bijna fulltime. Dan wil ik de weekenden toch ook wel zo kunnen indelen zoals wij dat willen. En echt ze komen heus niks tekort, maar met enige regelmaat moet er wel weer zo'n steek onder water gegeven worden. En maar roepen dat ze zelf een hekel hebben aan verplichtingen, maar vervolgens wel teleurgesteld reageren als wij niet kunnen of zeggen dat we niet komen, omdat we al zo'n druk weekend voor de boeg hebben. Ik heb er geen schuldgevoel over, maar erger me er wel aan.
Gewoon even met je pubers overleggen. Wat vinden zij zelf redelijk? Mijn dochter heeft een opa en oma in mijn woonplaats (mijn ouders) en een opa en oma op 4 uur rijden (ouders van ex). Mijn ouders ziet ze als ze bij mij thuis is (ze woont zelf elders). Haar andere opa en oma doen altijd moeilijk. Wilde ze daar een keer heen en er een weekendje van maken met haar vriend (dus even op bezoek bij opa en oma en dan romantisch in een hotelletje), was vriend niet welkom bij opa en oma, dat zou te druk zijn. Er is niets aan de hand met opa en oma dat het te druk zou zijn. Maar dochter was al helemaal afgeknapt. En opa en oma maar zeuren dat ze dochter zo weinig zien.
Toen dochter klein was, noemde ze mijn ouders 'mijn opa en oma' en de andere grootouders 'opa en oma Woonplaats'.
Nu dochter zelf verder weg woont van mijn woonplaats, hebben we gezorgd dat 'mijn opa en oma' kunnen videobellen en WhatsAppen. Dochter stuurt regelmatig leuke foto's en als ze iets leuks te vertellen heeft, gaat ze even videobellen. Zo blijven opa en oma op de hoogte en betrokken en kost het dochter geen uren die ze met haar nieuwe baan en de afstand moeilijk kan missen. Wat ze met de andere opa en oma doet, geen idee, daar bemoei ik me al jaren niet meer mee.
Als deze mensen zo energiezuigend zijn en niks terug kunnen geven in de communicatie en het contact zou ik het beperken tot een paar beleefdheidsbezoekjes per jaar en ze verder vooral in hun sop laten gaarkoken.
Deze mensen gaan echt niet meer veranderen hoor.
Het zit er weer op! Maar o wat was het weer een beproeving. We zijn maar 2,5 uur geweest; het lijkt wel sinds ik dit topic ben gestart gister (en mijn man het ook gelezen heeft), dat onze ogen zijn open gegaan.
Oudste kleinkind heeft geen drinken gekregen, die wordt stelselmatig overgeslagen lijkt wel. De taart was bevroren, restjes van een andere keer denk ik. Verder zit je daar gewoon op de bank, het weer passeert de revue en wederom de energiecrisis. Geen interesse niks; man zei dat we op tijd naar huis zouden gaan want we hadden nog wat te doen; vraagt schoonvader waarmee we dan druk zijn, hij lacht dat gewoon weg. Doet dan heel denigrerend. We werken allebei (bijna )full time; dan kun je toch wel bedenken dat we druk zijn? Verder zaten ze weer gezellig te kibbelen samen en is de sfeer gewoon niet oke.
We gaan de bezoeken vanaf nu echt anders vormgeven; korter en we gaan ook meer onze eigen gang; hoewel dat laatste in hun ogen echt not done is, wat iemand hier ook schreef: je hebt visite, dan ga je niet de was doen/een boodschap/etc. Maar we gaan minder pleasen en meer naar ons eigen gevoel luisteren.
Goede voornemens! En ga oefenen in hummen, knikken, nietszeggende antwoorden en vooral vragen naar hún bezigheden. Laat hen maar praten. En laat je niet verleiden tot discussies, het prettigste wat je kunt bereiken is dat er geen 'steken onder water' komen en jullie je niet in de hoek gedreven voelen. En daar kun je zelf aan werken door - hoe sneu het ook is - meer afstand te voelen en daarnaar te handelen.
gr Angela
Ik vind het voor je man wel heftig dat zijn ouders dus gewoon echt niet prettig in de omgang zijn. Hopelijk was het in zijn jeugd minder erg.
AlisonH schreef op 22-01-2023 om 17:45:
Ik vind het voor je man wel heftig dat zijn ouders dus gewoon echt niet prettig in de omgang zijn. Hopelijk was het in zijn jeugd minder erg.
Dit topic is natuurlijk ook geschreven vanuit de ogen van een schoondochter 
.
Dat is over 't algemeen nog net iets anders dan als iemand het over zijn eigen ouders heeft.
Wie weet heeft man bijvoorbeeld ook wel ergernissen over zijn schoonouders. Alleen horen we die hier niet.
Een kind negeren en zelfs niks te drinken geven...daar zou ik echt klaar mee zijn.
Zeggen jullie daar zelf niks van?
Over het gebak had ik trouwens gezwegen. Maar iedereen drinken geven en kind overslaan ... dan had ik gewoon de fles gevraagd of vriendelijk verzocht kind ook wat te geven. Als ze willen dat die kinderen blijven meekomen moet je ze namelijk geen uren zonder drank zetten.
zou hij het drankje niet vergeten kunnen zijn?
Daarbij vraag ik me wel af, waar moeten opa en oma het nog meer over hebben als over school? Ik denk dat dat best lastig is hoor. Ik vraag mijn neefjes en nichtjes ook altijd hoe het op school was en misschien nog over het sporten en dan ben ik wel een heel eind klaar. Daarbij lijkt het soms ook net op een kruisverhoor. Mijn ouders/schoonouders vragen ook vaak over school bij kleinkinderen en dan houdt het ook een heel eind op. Het ene kleinkind kun je beter mee kletsen als het andere. Mijn dochter gaat ook geen hele gesprekken met opa en oma voeren.
Kikki39 schreef op 22-01-2023 om 18:07:
zou hij het drankje niet vergeten kunnen zijn?
Daarbij vraag ik me wel af, waar moeten opa en oma het nog meer over hebben als over school? Ik denk dat dat best lastig is hoor. Ik vraag mijn neefjes en nichtjes ook altijd hoe het op school was en misschien nog over het sporten en dan ben ik wel een heel eind klaar. Daarbij lijkt het soms ook net op een kruisverhoor. Mijn ouders/schoonouders vragen ook vaak over school bij kleinkinderen en dan houdt het ook een heel eind op. Het ene kleinkind kun je beter mee kletsen als het andere. Mijn dochter gaat ook geen hele gesprekken met opa en oma voeren.
Waar kun jet het over hebben: school, maar dan verder als 'hoe gaat het op school?' Over vakken die ze leuk of minder leuk vinden.
Hun hobbies, hun vrienden maar bij pubers ook over de wereld om ze heen: films, boeken een artikel in de krant of een programma op Netflix.
opa en oma zouden het kunnen hebben over school, hobbies, vakantieactiviteiten, bij oudere kinderen bijbaantjes etc.
Hier een opa en oma die nooit weten in welke klas kind zit (basisschool) en dat er op haar school niet ieder jaar een andere juf of meester is, etc. Of dat ze bepaalde puzzels veel te makkelijk vindt en dat een kleuter niet kan meegourmetten of hoe haar vriendjes heten.
Over de taart hebben we niks gezegd hoor en drinken hebben we zelf geregeld, maar we komen daar met 4 mensen, verder is er niemand, dus het kan niet door drukte vergeten zijn. Het huis zat niet vol zeg maar. Als het aan man lag had hij jaren geleden het contact al verbroken, of in elk geval geminimaliseerd; ik heb sinds de kinderen er zijn altijd geprobeerd het contact te stimuleren, ze ook mee te nemen met weekendjes weg elk jaar; maar het lijkt alsof ik het nu niet meer kan opbrengen; dat ik zolang heb geprobeerd er wat van te maken, maar tot het besef kom dat het nooit iets wordt. En er hoeven geen hele gesprekken gevoerd te worden natuurlijk, maar het is best ongemakkelijk als je uren op de bank zit en er gewoon lange ongemakkelijke stiltes vallen. Heb vandaag geopperd even een ommetje te maken in het bos (ze wonen erg mooi); maar nee, te koud. Er komt gewoon geen enkel initiatief uit en we zijn nu gewoon op een punt gekomen dat het ons volledig leegzuigt. Komt misschien ook omdat we ze nu, vanwege verjaardagen en kerst 4x gezien hebben in 7 weken.
Man zijn jeugd was zeker niet leuk; veel ruzies tussen zijn ouders, servies vloog regelmatig door de kamer. Zijn vader was vroeger een echte tiran, nu minder, maar deed altijd heel denigrerend. Geen warme jeugd. Zijn zus heeft het contact jaren geleden geminimaliseerd; ze zien elkaar af en toe, maar zij zegt dat ze emotioneel al jaren geleden afscheid van haar ouders heeft genomen. Met haar en haar gezin hebben wij verder wel prima contact.
Vroeger waren de bezoeken aan mijn ouders ook niet optimaal. Hier kwam dat meer omdat in de weekenden mijn moeder het extra druk had daar die dagen hun iets wat kleine huis ook gevuld was met de vier kinderen van mijn zus. Om mijn moeder te ontzien en mijn twee kinderen niet met de kruimeltjes aandacht teleurgesteld stellen, nam het aantal bezoekjes sterk af. Jammer voor met name mijn moeder, maar ze kon het echt niet aan.
In plaats van 1x per 3 maanden bij oma langs, ging ik vaker alleen door de week even bij hen koffie drinken. Dat genoten mijn ouders van want nu hadden ze de ruimte om te vertellen en te luisteren.
De man van Grasspriet zou dit ook kunnen doen; niet met gezin maar alleen bij zijn ouders langs gaan. Vaak vinden ouders dit fijn; even hun kind voor zichzelf. En haar man kan ook wat langer blijven, misschien zelfs mee eten omdat thuis de boel gewoon door gaat.
Mugske schreef op 22-01-2023 om 18:25:
opa en oma zouden het kunnen hebben over school, hobbies, vakantieactiviteiten, bij oudere kinderen bijbaantjes etc.
Hier een opa en oma die nooit weten in welke klas kind zit (basisschool) en dat er op haar school niet ieder jaar een andere juf of meester is, etc. Of dat ze bepaalde puzzels veel te makkelijk vindt en dat een kleuter niet kan meegourmetten of hoe haar vriendjes heten.
Miss lees ik het verkeerd hoor, maar moeten opa en oma onthouden welke klas, hoe de vriendjes heten, en dat er niet elk jaar een andere leerkracht is???
