Baantje dochter

Wel

Wij wonen ook zo'n 15 kilometer van de stad en zoon heeft z'n baantje zelfs nog verder. Hij fietst als het kan, maar we brengen en halen hem regelmatig, zeker met slecht weer. We hebben vier kinderen en rijden soms wel drie keer op een dag naar de stad met diverse redenen, ortho, tandarts, fysio, plusklas, ik probeer dat wel te combineren met bijvoorbeeld boodschappen of zo, maar dat lukt niet altijd. Ik werk drie dagen in de week op 30 kilometer, maar het is ooit onze keus geweest hier te wonen, dus we doen het met liefde. Wel willen we dat de kinderen met rijlessen beginnen zodra ze 17 zijn, zodat ze op hun 18e zelf overal heen kunnen rijden.

Op zijn tijd belonen voor goed gedrag.

Uit mijn nick kan je mijn woonplaats afleiden, en vanaf een uur of 5 regent het hier behoorlijk. Af en toe ook een klap onweer, man is dochter gaan halen van haar baantje. als een soort beloning voor het nooit zeuren dat ze gebracht of gehaald wil worden.
Als dochter thuis is gaat hij het studiegenootje van zoon nog thuis brengen met zijn fiets. Mijn zoon heeft heel hard gewerkt aan een in te leveren werkstuk met die knul. Door omstandigheden kan zoon moeilijk daarnaartoe dus die knul is hier nu voor de vierde keer in drie weken. Vorige keer was hij ook al zeiknat geregend dus nu brengen wij hem even. Als beloning voor het altijd hier komen.

Onze kinderen zitten op een school 10 km van ons huis, een school die zij gekozen hebben en wij hebben dat goed gevonden. Dan krijgen de kinderen automatisch vrienden en werkgroepjes wat verder van huis. Halen en brengen zijn dan dingen die er voor ons als ouders bijhoren.
In ons dorp is een VO school waar je maximaal onderbouw HAVO kunt doen dus voor VWO moet je sowieso het dorp uit en voor bovenbouw HAVO ook. In de omringende dorpen/steden is een groot aanbod aan scholen dus als er een kind uit ons dorp in je klas zit heb je al "geluk" en als dat dan ook nog iemand is waar het mee klikt heb je "dubbel geluk". Dan kan je samen fietsen, dicht bij huis aan een opdracht werken.Bij een schoolfeest kan een stel ouders brengen andere ouders halen. Als het niet klikt dan moet je als ouders zelf. Het is niet anders, wij hebben toestemming gegeven om naar die school te gaan dus de consequenties zijn voor ons.

Emmawee

Ik zou hier niet zonder auto willen, want 15 kilometer fietsen door weer en wind vind ik echt niet fijn en ik snap dat de kinderen dat ook niet prettig vinden. Het hangt er ook nog vanaf waar de route langs gaat, bij ons is het een lange weg, met aan beide kanten weilanden en weinig huizen en bomen om de wind tegen te houden en de wind is hier ook nog extra sterk in het IJsselmeergebied.

Rixt

Dat snap ik helemaal. Wij kiezen er om die reden voor om niet ver buiten te gaan wonen. Ik wil niet afhankelijk zijn van een auto. Niets ten nadele van mensen die andere keuzes maken (zeg ik er voor de zekerheid even bij).
Ik snap heel goed dat het niet prettig is om 15km door weer en wind te moeten fietsen. Maar voor mij zou het wel altijd de eerste optie zijn. Fietsen is gewoon een erg economische, onafhankelijke en gezonde manier van voortbewegen. Ik begrijp het nooit zo als mensen die mogelijkheid snel terzijde schuiven, omdat er een auto voor de deur staat.. Ik vind het fijn om aan mijn kinderen te merken dat ze zich niet door een bui laten weerhouden. Ze kijkrn even donker, halen dan hun schouders op en trekken een regenjas aan.
Maar goed, ik snap ook wel dat er andere manieren zijn om je kinderen 'stevig' te maken. (zeg ik er voor de zekerheid even bij).
Ik fietste vroeger in de kuststreek 8 km naar de middelbare school. Dat is een stuk minder, maar ik snap helemaal wat je zegt over de wind! Ik werd trouwens ook wel eens gebracht en in de winter ging ik vaak met de bus. Ik snap heel goed dat het fijn en soms gewoon nodig is om een alternatief te hebben.

Phryne (#16)

"15 km vind ik echt veel te ver om te fietsen. Leuk als zomers uitstapje, maar echt geen optie om door weer en wind te doen. Wel een beetje sneu dus als je puber geen mogelijkheden heeft in eigen woonplaats."

Er zijn genoeg kinderen die dit gewoon (oók door weer en wind) fietsen naar school.
En ik lees nergens dat er geen mogelijkheid is in de eigen woonplaats, maar alleen dat dochter ervoor gekozen heeft om een baantje in de stad te nemen.

Emmawee

Die keus om niet te gaan wonen is al gemaakt lang voor er kinderen waren, man is hier opgegroeid en wij werkten allebei hier in het dorp. In de loop van de jaren zijn we verder gaan werken, man rijdt een uur naar zijn werk en ik in een half uur, maar wel verschillende kanten op, dus daar hoeven we niet voor te verhuizen.
Ik moest vroeger 7 kilometer naar school fietsen, maar ben in al die jaren nooit gebracht of met de bus gegaan, ik werd hard van fietsen of lopen als ik een lekke band had. En wat een hekel had ik daar aan, in storm, met onweer of hagel, het was ook altijd tegenwind 😉. Daardoor ben ik tegen onze kinderen misschien niet zo hard en heb ik begrip voor hun tegenzin. Ze gaan overigens meestal met de bus naar school in de periode tussen de herfst-en voorjaarsvakantie, verder alleen als het regent of stormt. Maar bij andere verplichtingen rijden man of ik heen en weer.

Gewend

Het is maar wat je gewend bent. In een dorp fietst iedereen een eind naar school, naar vrienden, naar een baantje. Ik vroeger ook. Mijn kinderen nu ook. Mijn man niet en die vindt het dus allemaal heel ver weg. Hier is geen openbaar vervoer richting school. Rijden omdat het regent doe wij niet. Wel bij gevaarlijk weer (storm of glad). En ik breng regelmatig vriendjes met fiets en al naar huis omdat zij soms heel ver in het donker terug moeten fietsen. Vind ik geen goed plan. Vanaf een jaar of 15 doe ik dat niet meer. En na een feestje 's nachts halen doe ik alleen als mijn kind alleen moet fietsen. Dat komt vrijwel niet voor.

Voor school en een baantje op 15 km zou ik ze een elektrische fiets geven. Ik vind dat wel erg ver, zeker omdat ze er hier ook nog flink bij sporten. Tot 10 km is goed te doen, denk ik. Maar ook dat is wat ik zelf gewend ben Het verschilt ook erg per kind. De een fietst hier met gemak veertig kilometer op een dag, de ander haalt dat echt niet.

Over hard gesproken

Ik kijk toch altijd een beetje op van reacties als eigen schuld, had je maar geen kinderen moeten nemen, niet zo afgelegen moeten gaan wonen, bij vriend moeten gaan slapen of iets dergelijks. Voor mij ademt dat de sfeer dat je als moeder nou eenmaal in dienst staat van je kinderen en geen ruimte, ontspanning, vrijheid voor jezelf mag vragen. Ook suggereert het een keuzevrijheid waarvan het maar de vraag is of die er is (is verhuizen gemakkelijk?). Het alleenstaand ouderschap in combinatie met een fulltime baan en een vader op afstand is geen feestje. En voordat we gaan beginnen met ‘had je maar co-ouderschap moeten doen’: dat is ook een fictieve keuzevrijheid.

Dat gezegd hebbend: Voor mij als langdurig (10+ jaar) alleenstaand ouder van twee jonge pubers zou ik niet structureel een vervoersprobleem van een zestienjarige willen oplossen. Niet omdat ik het haar niet zou gunnen of omdat ik vind dat ze er principieel geen recht op heeft maar omdat de balans in het normale al structureel in mijn ‘nadeel’ uitvalt en extra verzwaring van mijn draaglast/verantwoordelijkheden serieuze gevolgen heeft voor mijn stabiliteit en weerbaarheid. Ik vind dat er hier een pragmatische oplossing gezocht moet worden, zonder verwijten over en weer, zoals die nu ook is afgesproken tussen Geenidee en dochter.

Groet,
Jo Hanna

Dankjewel

Dankjewel Jo hanna!
Het is inderdaad het totaalplaatje waar je/ik inzit en alles bij elkaar is het gewoon soms lastig. En keuzes maken.

Nee

Ik vind dat er ook wel veel geneuzeld wordt in de reacties. Ik geef TS groot gelijk, ik zou ook geen zin hebben om steeds te taxiën voor iets wat ze zelf hebben gekozen. Ik taxi deze week ook 3 keer voor jongste(noodzaak) maar ik moet er niet aan denken dat dat structureel zou zijn.
Kom op, niks mis met wat fietsen (eigen keuze!). En eens ophalen bij extreem weer gebeurt hier ook.
Daarnaast kan het bij TS Ĺook nog anders lees ik, bushalte op 3 km of belbus, ook prima. De keuze die ze nu maakt, dichter bij huis een baantje zoeken is nu de beste.

het is wel een verschil

wat mij betreft, of een baantje een heel eind verderop eigen keuze is of dat er in de nabije omgeving echt niks te vinden is. In het eerste geval zou ik alleen brengen of halen bij heel slecht weer. Of de optie voorstellen om die 3 km te fietsen en vanaf daar en weer terug de bus te nemen. Is toch een flink verschil: 3 km of 15 km fietsen.

andere insteek

Wij wonen niet afgelegen, maar wij rijden toch met regelmaat voor onze dochter. Gewoon omdat we het gezellig vinden, het is ook een manier om contact te houden met elkaar. Ik snap dat je niet iedere keer wil rijden, maar soms is ook fijn voor de band met haar. Daarbij vind ik het ook heel goed dat de kinderen werken.

Het is maar 15 km hoor!

Jemig, ik fietste zelf iedere dag 20 km naar school, zonder openbaar vervoer dus weer/wind/sneeuw/ijs. Een puber die er zelf voor kiest een bijbaantje te hebben en weet waar dat ligt en weet dat ze niet gehaald en gebracht wordt, die mag leren doorzetten.

Ik snap dat de puber in kwestie er met dit weer echt vreselijk van baalt. Mijn pubers (7 km en 11 km fietsen) deden dat vanochtend met die rotregen ook. Maar geen haar op mijn hoofd die eraan moet denken dat ik beide pubers zou gaan brengen en halen.

Als je puber nooit moppert en gewoon de consequentie neemt van de bijbaan, dwz altijd fietsen en soms met slecht weer, kun je bij wijze van uitzondering bij slecht weer gaan halen en brengen.
Deze puber heeft ja gezegd tegen de bijbaan terwijl ze wist dat ze 15 km moest fietsen door weer en wind. Ze houdt het geld wat ze verdient zelf en waarschijnlijk wil ze werken omdat ze net zoveel te besteden wil hebben als haar werkende klasgenootjes. Moet de moeder dan maar iedere keer dat het mevrouw niet zo fijn lijkt om te fietsen gaan brengen en dus ook weer gaan halen? Ik zou het niet doen.

Puber heeft een keuze, ze kan doorgaan met de bijbaan en gewoon fietsen. Mopperen kun je zoveel je wil doen op de fiets. Ze kan ook haar baan opzeggen en een andere zoeken. Gezien de ligging zullen de banen waarschijnlijk niet voor het oprapen liggen en zal ze lange tijd veel minder te besteden hebben dan de rest.
Wel de lusten (veel meer geld) maar niet de lasten (minder tijd en door die stomme regen fietsen) lijkt me nou ook niet zo handig of goed voor haar ontwikkeling.

Jo Hanna

"Over hard gesproken

Ik kijk toch altijd een beetje op van reacties als eigen schuld, had je maar geen kinderen moeten nemen, niet zo afgelegen moeten gaan wonen, bij vriend moeten gaan slapen of iets dergelijks"

Wat overdreven. Ik geloof niet dat ik hier lees dat je dan maar geen kinderen had moeten nemen ofzo. Logeren bij je vriend is idd niet relevant. Wat betreft het afgelegen wonen met beperkt ov: dat heeft consequenties voor de mobiliteit van je kinderen. Als je 2x15 km moet fietsen en het regent en er rijdt geen bus dan is de kans gewoon wat groter dat je puber je uit bed belt dan wanneer je midden in de stad naast het baantje woont. Een scooter vind ik dan een goeie tip. En als daar geen geld voor is dan is dat gewoon een mededeling. Als ts er geen zin in heeft dan rijdt ze toch niet?

Bus

Er rijdt een bus tot op 3km van huis, die kan ze nemen toch? Oude fiets bij de bushalte en hop. Doordeweeks rijdt de belbus tot in het dorp.
Dat is al meer dan bij ons, ik zie het probleem niet.

Ik denk net dat veel dorpse kinderen hier niet beter weten (school, vrienden) dus die halen het nét minder snel in hun hoofd om mama of papa te bellen. Als je niks gewend bent en het regent een keer dan is er, denk ik, sneller paniek
Niet in meegaan, gaat vanzelf over of in geval TS keuze gemaakt voor ander werk zoeken.

Pamperen

De jeugd van tegenwoordig wordt erg veel gepamperd, dat blijkt maar weer uit dit draadje.

Kind maakt zelf een keuze voor een bijbaan verweg en vroeg op. Daarna klagen bij moeder en dan moet moeder dat oplossen? En vinden veel mensen hier dat moeder dat ook moet doen? Ik vind dat echt pamperen! Kind kiest zelf, dus ook zelf consequentie van keuze/gedrag dragen, uitzonderingen of sporadisch (om de paar maanden) belonen daar gelaten.

Ik koos voor een school op 12km fietsen, had ook kunnen kiezen voor 5 minuten fietsen. Ik werd nooit gebracht, heel soms mocht ik met OV, maar dan moest het heel slecht zijn, want eigenlijk vonden mijn ouders dat gewoon niet nodig. Ze konden het wel betalen overigens, maar dit was de consequentie van mijn keuze.

Toen ik 16 was, was een brommer een optie, maar daar moest ik voor werken en dat wilde ik niet, consequentie: geen brommer! Logisch toch? Dus de opties van elektrische fiets of brommer alsof het geld op de rug groeit!

MarSy

Is er hier iemand die beweert dat scooters en elektrische fietsen door de ouders op een dienblad moeten worden aangeleverd dan? Nee toch?
Er zijn genoeg kinderen die daar hard voor werken hoor. Dat jij dat niet wilde snap ik ook. Maar waarom dan de jeugd van tegenwoordig "gepamperd" noemen? Omdat jij het niet wilde/mocht/kon?

Dat argument van vroeger

Dat argument van 'vroeger fietste ik nog veel verder' snap ik nooit zo. Vond je dat fijn dan? Of vind je ergens diep van binnen dat je kind het maar net zo zwaar moet hebben als jij vroeger? Ik denk dan toch eerder andersom geloof ik. Vroeger fietste ik naar school, er was geen auto en er ging geen bus dus het was fietsen, punt. Nu ben ik blij dat mijn dochter af en toe met de bus kan gaan. Fijn voor haar! (Ze betaalt de bus wel zelf trouwens ).

Water bij de wijn

Ik vind het wat vreemd over komen dat er door meerdere mensen opmerkingen gemaakt worden in de trant van " zij wil zo nodig in de stad werken" " zij wil zo nodig ver weg werken dus dan moet je maar fietsen".
Het is toch juist goed en leerzaam dat ze een baantje heeft lijkt mij ( kan ze ook wat kosten bv mobieltje zelf betalen)en als je in een afgelegen gat woont zullen de baantjes daar niet voor het oprapen liggen en zal ze dus waarschijnlijk wel ver weg moeten werken. Niet alleen keuze maar ook noodzakelijk kwaad.
Natuurlijk is er niks mis met fietsen maar je kunt elkaar ook tegemoet komen in het heen en weer reizen.

En toch

Ik weet dat mijn zoon me een tijdje geleden veraste. Wij wonen 10 min van school als het regent gaan wij ze niet brengen. (ik moet zelf gewoon werken....) Op een dag regende het flink. Mijn zoon appte me toen dat hij mee kon rijden met een klasgenootje. Ik appte hem terug: "go wat fijn voor je." Toen ik thuis kwam zei hij me dat hij mijn reactie zo fijn had gevonden. Normaliter had ik gezegd dat hij een mazzelaar was die best kon fietsen. (want je bent niet van suiker etc...) Die opmerking raakte me. Niet omdat ik mijn kinderen voortaan weg moet brengen. Helemaal niet. Maar als je ze wel een keer wegbrengt worden het geen watjes, worden ze niet gepamperd. Het is heel belangrijk om ook goed met ze in contact te blijven, ook in de puberteit. Of misschien juist in de puberteit.

Vroeger

“De jeugd van tegenwoordig wordt wel erg veel gepamperd”.
Mijn kinderen mochten willen dat ik zo vaak ergens heen zou brengen als mijn vader vroeger deed. En ik ben als volwassene prima in staat om voor mezelf - kinderen- te zorgen. Dus zo verwend zal ik er niet van zijn geworden.

compenseren

Als ouders kies je de leefomgeving uit (meestal) en de negatieve kanten daarvan kan je dus wat compenseren. Toen mijn oudste kinderen kleiner waren woonde ik op een flat in de stad. Toen moest ik de kinderen meenemen naar het park en de speeltuin want rond het huis was er minder speelgelegenheid. We hadden geen auto en met de bus was best een gedoe maar ik bleef toch niet thuis want ik gunde ze het buitenspelen. Later woonden we meer afgelegen en toen hoefden we niet meer naar het park zo vaak want ze konden heerlijk buiten spelen waar we woonden. Toen moest ik echter de kinderen veel vaker met de auto halen en brengen want alles was verder weg. Nu wonen we aan de rand van een groot dorp met eigenlijk alle voorzieningen dus nu kunnen ze redelijk zelfstandig overal heen. Alsnog moet er regelmatig gehaald en gebracht worden naar activiteiten verder weg.

In dit geval zou ik met dochter om de tafel gaan zitten en met haar bespreken welke oplossingen er zijn. Zijn er ook baantjes dichter in de buurt? Of doordeweeks na school? Dan is dat een goede keuze. Als dit de enige werkmogelijkheid is dan zou ik wel willen helpen met deels faciliteren, Dus bijvoorbeeld helpen met een scooter aanschaffen, een deel van de tijd halen/brengen etc. Het is namelijk ook belangrijk dat ze werkervaring kan opdoen als ze dat graag wil. Als er een mogelijkheid dichter bij huis dan kan ze dat natuurlijk gewoon doen.

In elk geval vind ik wel dat je als ouder best wat kan faciliteren als je daar de mogelijkheid toe hebt.

Nog even over dat pamperen

De school van mijn kinderen staat aan het eind van een, voor autoverkeer, doodlopende weg. Ieder jaar aan het begin van het jaar vertelt de mentor aan de ouders dat school het snapt dat jullie je kind eens wegbrengen als het slecht weer is. School vraagt dan wel of we de kinderen willen afzetten bij de laatste weg links of rechtsaf en niet allemaal het laatste doodlopende stukje willen inrijden om het schoolterrein toegankelijk te houden voor kinderen die op de fiets komen of ouders die de kinderen wel tot de voordeur moeten brengen, omdat die kinderen niet in staat zijn dat laatste stukje te lopen. Denk aan krukken en benen in het gips. Tot zover de situatieschets.

Afgelopen schooljaar heb ik eerst dochter een poosje moeten brengen en halen in verband met enkel in het gips. Later heb ik zoon een poosje gebracht en gehaald na ernstige infectie en tijdens de lange herstelperiode was fietsen te zwaar. Theoretisch mocht ik dochter tot de hoofdingang brengen wat op dagen met mooi weer meestal wel lukte. Op dagen met regen, harde wind of anderszins minder goed fiets weer kwam ik soms niet eens tot de laatste straat links of rechtsaf omdat het autoverkeer van brengende en halende ouders zorgde voor een flinke opstopping. Dan moest dochter er toch maar eerder uit en het laatste stuk hobbelen op de krukken om nog op tijd te komen. Er was een duidelijk verschil merkbaar tussen mooi- en slecht weer-dagen merkbaar. Zoon heeft een klasgenoot hier in het dorp en die moeder zoekt wel eens contact als het slecht weer is om gezamenlijk te brengen en halen.

Vijfendertig jaar geleden toen ik op de middelbare zat ging je fietsen of met de bus ook als het glad was, regende of hard waaide. Ik weet maar van 1 keer dat mijn vader mij is komen halen, toen de ketting van mijn fiets was gebroken. Mocht ik bij de conciërge bellen naar mijn ouders. Nu heeft iedere puber een eigen mobiel en kan vader of moeder appen/bellen/sms-en en zeuren om gebracht of gehaald te worden. Ik heb vroeger ooit de laatste 5 km naar huis gelopen met een lekke band, wetend dat die fiets thuis moest zijn om hem te kunnen repareren. Moeder wel erg ongerust dat ik nog steeds niet thuis was. Ik kon niet laten weten waar ik was en hoe lang het nog ging duren. Dat is nu wel anders we weten waar onze kinderen zijn, als ze laat zijn appen of bellen ze even. Ze worden meer beschermd opgevoed dan wij vroeger en daardoor ook meer gepamperd? Dat wij als ouders een beetje doorslaan in onze drang tot goed voor de kinderen zorgen misschien?

eens met Lou

ik moest vroeger ook fietsen en tot op de dag van vandaag heb ik zo'n hekel aan wind! Altijd tussen die kale weilanden door tegen de wind in. Dus ja, ik vind het een luxe als ik de pubers hier eens een keer kan brengen. Gebeurt een paar keer per jaar, maar zij vinden het gezellig, er rijdt nog een klasgenoot mee en zij voelen zich buitengewoon verwend op dat moment.

clowntje

Ja, die ellendige wind, daar heb ik ook zo vaak van gebaald.

Als jouw pubers iedere dag waarop er regen verwacht wordt zouden zeuren dat ze gebracht en gehaald willen worden, zou je het dan nog zo gezellig vinden?

Fijn brengen

Het gaat hier dan dus om 4 keer 15 km rijden. 60 kilometer!!! Breng haar dan *als* je toevallig thuisbent en het stortregent even naar die bushalte... en haal haar daar dan weer op na het werk. Dat is dan 4 keer 3 km. Scheelt 48 kilometer milieuvervuiling.
Ik vind ook dat kinderen die zelf dingen beslissen, dan ook zelf voor de gevolgen van dat besluit in staan. En kom op, we hebben het hier niet over een volstrekt afgelegen gebied in Groenland ofzo.

Het zijn natuurlijk wel pubers

===Ik vind ook dat kinderen die zelf dingen beslissen, dan ook zelf voor de gevolgen van dat besluit in staan.===

16 jaar is nog best wel een leeftijd waarop nog flink gepuberd wordt. Dus dat ze niet helemaal helder voor ogen hebben wat de gevolgen zijn als ze ja zeggen tegen een baantje 15 km verderop is logisch. Maar daar hebben ze dan ons gelukkig voor om ze daar op te wijzen en ze zo nodig/ zo mogelijk uit de brand te helpen.
Mijn dochter zei ook ja op dat baantje in een mooi weer vakantie. Heb toen wel meteen duidelijk verteld dat ze bij slecht weer ook dat hele stuk moest fietsen.
En ach ja, soms pamperen we haar en halen haar op.

Hangkous

Het voorbeeld wat jij noemt inderdaad, bij een basisschool is het al ergerlijk, bij een middelbare school vind ik het echt vreemd.

Pamperen

Tja, niet alleen de jongeren worden gepamperd. Er is bij velen van ons meer luxe beschikbaar dan vroeger, dus daar laten we onze kinderen ook van profiteren. Logisch. Ik snap ook best dat je je kind niet door de stromende regen laat fietsen als een kwartier later zelf in een warme auto stapt.
Ik denk wel dat we met ons allen luxer en comfortabel er leven dan op lange termijn goed voor ons (en de wereld) is. We eten alsof het elke dag feest is, zitten te veel, bewegen te weinig en het is te druk op de weg. Even in het algemeen gesproken.
Wat ik hiermee wil zeggen is dat het volgens mij niet zozeer een heel andere manier van opvoeden is, maar dat de wereld gewoon is veranderd.