Als je denkt dat je kind geld wegneemt...
Vandaag bleek er 20 euro verdwenen te zijn, uit een doosje op de kamer van mijn dochter van 15.
Er zat 100 euro in, die voor het goede doel bestemd was.
Ik heb een sterk vermoeden dat mijn zoon van 13 dit weggenomen heeft. Het is al eerder gebeurd dat hij geld had gestolen. Maar ik kan het niet hard maken. In principe kan het ook mijn dochter geweest zijn. Maar ik ben geneigd om naar mijn zoon te kijken omdat hij al eerder mijn vertrouwen beschadigd heeft.
Ik heb hem erop aangesproken, en gezegd dat het geld weg is. Dat ik een vermoeden heb dat hij het geweest is, maar dat ik het niet kan bewijzen. Hij ontkent. Ik vermoed dat hij liegt maar ik kan er niet zeker van zijn.
Het is ook pijnlijk, want ik vertrouw mijn eigen kind niet meer op dit vlak.
Dit is heel moeilijk om mee om te gaan. Heeft iemand hier ervaring mee?
Heel vervelend. Ik zou sowieso geen geld meer voor de grijp leggen, maar alles in afgesloten kluisjes, kastjes etc
Heb je dochter al gevraagd?
Ik vind het nogal wat dat je je zoon verdenkt, enkel omdat het één keer eerder is gebeurd. Ik ben ook bang dat je het niet heel 'neutraal' aan hem hebt gevraagd, of wel?
Waarom vermoed je dat hij liegt...?
Ergens denk ik dat je niet meer objectief kunt kijken.
Persoonlijk zou ik tijdens het eten beginnen over het vermiste geld. Geen idee hoe en wat er is gebeurd maar dat iedereen de kans heeft om het terug te leggen. En daarna geen contanten meer in huis.
Waarom bewaar je geld van jezelf op de kamer van je dochter? Bewaar dat gewoon op je eigen kamer, liefst afgesloten. Geen contanten meer in huis hebben vanwege stelende kinderen vind ik geen oplossing. Dat moet gewoon kunnen, die kinderen moeten er met hun tengels vanaf blijven.
Je kunt het niet bewijzen, maar je kunt wel letten op grotere of veel aankopen die wellicht binnenkort gedaan worden. Of ze er tegelijkertijd op aanspreken, eventueel wat druk zetten en de mogelijkheid geven om het terug te leggen.
Ik denk dat je in een lastige situatie zit. Begrijp ik het goed als ik zeg dat de 100 euro van je dochter was en zij het opzij had gezet voor een goed doel?
Indien zo, zou ik in de eerste plaats ook kijken naar je zoon.
Daarnaast zou ik dit niet laten rusten alvorens die twintig euro boven water kwam.
Valdemar schreef op 04-01-2022 om 18:26:
Ik denk dat je in een lastige situatie zit. Begrijp ik het goed als ik zeg dat de 100 euro van je dochter was en zij het opzij had gezet voor een goed doel?
Indien zo, zou ik in de eerste plaats ook kijken naar je zoon.
Daarnaast zou ik dit niet laten rusten alvorens die twintig euro boven water kwam.
Ik zou dit wel laten rusten. Iets boven water willen halen als de 'dader' niet wil toegeven lijkt me een recept voor gedoe en ruzie, mogelijk zonder resultaat.
Ik zou aan tafel aangeven wat het ontbreken vannhet geld met me doet, ook rondom elkaar kunnen vertrouwen.
Verder zeggen dat je hoopt dat het terug gelegd wordt. Nu, of later. Verder zou ik het laten rusten. En geld voorlopig wél buiten bereik leggen.
als jij tegen je zoon zegt dat je niet kan bewijzen dat hij het heeft weggenomen dan gaat hij het natuurlijk nooit toegeven. Dat was dus niet zo slim.
mijn tactiek om achter dingen te komen die ik niet kon bewijzen is ze allemaal aan tafel te zetten en dan het te bespreken. Bij ons ging het nooit om diefstal maar onbenulligere zaken. De dader is altijd degene die het hardst ontkent of degene die net doet of hij er niet is. Of degene die over andere dingen begint die ook niet deugen.
TrefleQ schreef op 04-01-2022 om 19:45:
[..]
Ik zou dit wel laten rusten. Iets boven water willen halen als de 'dader' niet wil toegeven lijkt me een recept voor gedoe en ruzie, mogelijk zonder resultaat.
Ik zou aan tafel aangeven wat het ontbreken vannhet geld met me doet, ook rondom elkaar kunnen vertrouwen.
Verder zeggen dat je hoopt dat het terug gelegd wordt. Nu, of later. Verder zou ik het laten rusten. En geld voorlopig wél buiten bereik leggen.
Dan doet een dief het toch gewoon nog een keer? Misschien wel bij iemand anders thuis.
En wat is er mis met ruzie en gedoe bij diefstal?
Misschien kun je ze allebei dwingen 10 euro terug te geven, als niemand bekent.
Valeria schreef op 05-01-2022 om 08:17:
[..]
Dan doet een dief het toch gewoon nog een keer? Misschien wel bij iemand anders thuis.
En wat is er mis met ruzie en gedoe bij diefstal?
Misschien kun je ze allebei dwingen 10 euro terug te geven, als niemand bekent.
Dát dus zeker niet. Waarom betaal je dan zelf niet? Slaat toch nergens op om iemand te verplichten te laten betalen voor de diefstal van een ander?
Valeria schreef op 05-01-2022 om 08:17:
[..]
Dan doet een dief het toch gewoon nog een keer? Misschien wel bij iemand anders thuis.
En wat is er mis met ruzie en gedoe bij diefstal?
Misschien kun je ze allebei dwingen 10 euro terug te geven, als niemand bekent.
Helemaal niet zeker dat de dief het dan nog eens doet. Net zo min als straffen voorkomt dat hij of zin het nog een keer doet.
Bij ons werkte dat goed: aangeven wat e gevolgen van een fout waren, ook tav het onderling vertrouwen. De kans geven de fout te herstellen. En uitspreken dat je ervan uitgaat dat het niet nog eens gebeurt.
En ruzie en gedoe is niet zo erg, maar de kans op de waarheid wordt volgens mjn kleiner maar mate het gedoe heftiger wordt. Dan durf je als kind toch helemáál niet meer te bekennen?
En het gaat ook niet om bekennen; het gaat er om, wat mij betreft, om uit te spreken: zo gaan we hier niet elkaar om ik ga ervanuit dit niet meer gebeurt.
Pijnlijke zaak, ook voor je zoon. Want de kans is 50% dat hij het niet gedaan heeft. Dan wordt je door je moeder voor dief én voor leugenaar uitgemaakt en als het geld wegblijft blijft de verdenking op je hangen. Echt heel naar. Iemand zei op te letten of je nieuwe spullen in huis vind, maar ik denk eerder dat het geld voor de kick is weggenomen of gebruikt kan zijn om bijvoorbeeld sigaretten, wiet, vuurwerk of drank te kunnen (laten) kopen. Daar vind je dan niets meer van in huis. Wel een extra teken om een oogje in het zeil te houden : met wie gaan ze om? Zijn ze vaak buiten en wat spoken ze dan uit? Kan dus voor beide kinderen gelden want ze hebben beide de leeftijd om op onderzoek uit te gaan. Ik denk dat ik in deze situatie de kinderen samen aan tafel had gezet en de moeilijke situatie aan ze had uitgelegd. Dat er maar twee ‘verdachten’ kunnen zijn, want jij TO, weet van jezelf dat je het niet weggenomen hebt. Dat zoon de schijn tegen heeft vanwege een eerder vergrijp (meteen benoemen dat dat dus het gevolg is als je iemands vertrouwen beschaamd ) maar dat dat niet automatisch wil zeggen dat hij opnieuw de dader is. Dat het geld voor een goed doel bestemd is vind ik trouwens niet relevant. Ik zou afsluiten door je teleurstelling uit te spreken en je stellige overtuiging dat de dader het juiste zal doen en het geld terug zal leggen omdat hij/zij immers goed opgevoed is en dat hij/zij weet dat hij/zij zich niet dient te verlagen tot diefstal. Ik zou ook aangeven dat wanneer een van de kinderen iets nodig heeft of wil hebben dat ze daarom kunnen vragen en als ze hulp nodig hebben dat ze dat aan moeten geven en dat je niet boos zal worden. Tot slot zou ik benoemen dat contant geld in huis voortaan scherp in de gaten gehouden wordt en dat de pakkans groot is, zonder uit te leggen hoe.
voor het stelen van geld kunnen verschillende motivaties zijn; sigaretten, alcohol, drugs, spullen, kleding etc. Maar er worden ook jongeren door anderen jongeren onder druk gezet om geld af te staan.
Ik zou het vreselijk vinden als er geld gestolen zou worden. Het is een helder signaal dat er mogelijk iets niet pluis is.
Ik zou mijn focus leggen op welke motivatie er is voor het gedrag. En dat doe je door verbinding te maken met je kinderen, zonder op zoek te gaan naar de dader.
Tatemae schreef op 05-01-2022 om 09:51:
voor het stelen van geld kunnen verschillende motivaties zijn; sigaretten, alcohol, drugs, spullen, kleding etc. Maar er worden ook jongeren door anderen jongeren onder druk gezet om geld af te staan.
Ik zou het vreselijk vinden als er geld gestolen zou worden. Het is een helder signaal dat er mogelijk iets niet pluis is.
Ik zou mijn focus leggen op welke motivatie er is voor het gedrag. En dat doe je door verbinding te maken met je kinderen, zonder op zoek te gaan naar de dader.
Helemaal mee eens ! De hoogte van het bedrag vind ik ook opvallend. 20,00 is voor een tiener een redelijk groot bedrag en het valt natuurlijk meteen op dat het weg is. Het lijkt me dat de dader dat misschien wel beseft, maar blijkbaar was de motivatie om het desondanks toch weg te nemen groot genoeg.
TrefleQ schreef op 05-01-2022 om 09:07:
En het gaat ook niet om bekennen; het gaat er om, wat mij betreft, om uit te spreken: zo gaan we hier niet elkaar om ik ga ervanuit dit niet meer gebeurt.
Maar als het goed is, weet de dader dat toch allang? En heeft er schijt aan blijkbaar.
Apiejapie schreef op 05-01-2022 om 08:45:
[..]
Dát dus zeker niet. Waarom betaal je dan zelf niet? Slaat toch nergens op om iemand te verplichten te laten betalen voor de diefstal van een ander?
Ik zou dan eigenlijk hopen dat de onschuldige hevig protesteert en de schuldige inziet dat het niet kan dat de onschuldige moet betalen. (Dat je dus via deze omweg alsnog een bekentenis krijgt.)
Maar als er iets mis is met zijn/haar geweten dan werkt dat misschien niet.
