Als je denkt dat je kind geld wegneemt...
Vandaag bleek er 20 euro verdwenen te zijn, uit een doosje op de kamer van mijn dochter van 15.
Er zat 100 euro in, die voor het goede doel bestemd was.
Ik heb een sterk vermoeden dat mijn zoon van 13 dit weggenomen heeft. Het is al eerder gebeurd dat hij geld had gestolen. Maar ik kan het niet hard maken. In principe kan het ook mijn dochter geweest zijn. Maar ik ben geneigd om naar mijn zoon te kijken omdat hij al eerder mijn vertrouwen beschadigd heeft.
Ik heb hem erop aangesproken, en gezegd dat het geld weg is. Dat ik een vermoeden heb dat hij het geweest is, maar dat ik het niet kan bewijzen. Hij ontkent. Ik vermoed dat hij liegt maar ik kan er niet zeker van zijn.
Het is ook pijnlijk, want ik vertrouw mijn eigen kind niet meer op dit vlak.
Dit is heel moeilijk om mee om te gaan. Heeft iemand hier ervaring mee?
Apiejapie schreef op 05-01-2022 om 16:32:
[..]
Maar dan kom je op het stuk: hoe pleit je jezelf vrij? En hoe vertrouw je je broer (in mijn geval mijn zus) nog als die blijft ontkennen en je ouders jou daardoor nog steeds als mogelijke schuldige blijven zien? Dat doet echt wel wat met je. En nee, er zijn zat kinderen die niet zo in elkaar zitten dat ze denken "ik weet dat ik onschuldig ben, dus hop en dóór". Bij mij bleef het altijd knagen. Dit ging zo tegen mijn rechtvaardigheidsgevoel in. Maar wat kun je ertegen doen?
Daar doe je niks aan tot de schuldige bekent, denk ik? Vervelend is het inderdaad wel.
Valeria schreef op 05-01-2022 om 17:46:
[..]
Daar doe je niks aan tot de schuldige bekent, denk ik? Vervelend is het inderdaad wel.
Ik vind het niet alleen vervelend, ik vind het vooral onrechtvaardig en ook nog laf van de ouders. Laat die hun verantwoordelijkheid nemen ipv afschuiven op de kinderen
Dank je wel voor jullie adviezen.
Het gaat hier enkele keren over onrechtvaardigheid. Daar heb ik ook grote moeite mee. Ik heb dan ook allebei mijn kinderen erop aangesproken, en gezegd dat ze het beiden gedaan kunnen hebben. Allebei zeggen ze momenteel van niet.
De tip om degene die het gedaan heeft, de kans te geven om het geld terug te leggen, vind ik een goed idee. Daar ga ik het over hebben als ze volgende week weer hier zijn, want intussen zijn ze weer bij hun papa.
De suggestie om beiden de helft te laten betalen, daar kan ik me niet in vinden, want dan straf je iemand die onschuldig is, en dat kan voor mij niet.
Nu laat ik het even rusten, hopelijk komen we er volgende week wel uit.
APw schreef op 05-01-2022 om 18:44:
Dank je wel voor jullie adviezen.
Het gaat hier enkele keren over onrechtvaardigheid. Daar heb ik ook grote moeite mee. Ik heb dan ook allebei mijn kinderen erop aangesproken, en gezegd dat ze het beiden gedaan kunnen hebben. Allebei zeggen ze momenteel van niet.
De tip om degene die het gedaan heeft, de kans te geven om het geld terug te leggen, vind ik een goed idee. Daar ga ik het over hebben als ze volgende week weer hier zijn, want intussen zijn ze weer bij hun papa.
De suggestie om beiden de helft te laten betalen, daar kan ik me niet in vinden, want dan straf je iemand die onschuldig is, en dat kan voor mij niet.
Nu laat ik het even rusten, hopelijk komen we er volgende week wel uit.
Fijn dat je even laten weten wat je meeneemt in de tips. Hopelijk neemt het kind dat zich verantwoordelijk hoort te voelen, ook actie en lost dit zich op. Voor nu mag jij het loslaten.
Wat is het toch een vreselijk nare mentaliteit tegenwoordig om ander te gebruiken om je doel te bereiken. Helaas zijn er al teveel jonge mensen grootgebracht met het gedachtengoed dat dat helemaal okay is.
Ik zal het daarom nog even uitspellen: Het is dus op geen enkele manier okay om een onschuldige te laten boeten voor iets wat hij/zij niet gedaan heeft en het is niet okay om een ander te gebruiken om je doel te bereiken. Als je enige doel is om de dader te laten bekennen met gebruikmaking van alle beschikbare middelen ben je als ouder en als mens naar mijn mening verkeerd bezig en bovendien tamelijk kortzichtig.
Je wilt als ouder op een neutrale maar duidelijke manier laten weten dat je het gedrag afkeurt en dat het niet nog eens mag gebeuren. Je laat weten dat je het scherp in de gaten houdt en je bent alert op signalen bij je kinderen dat er iets niet goed met ze gaat. Je benadrukt dat ze altijd bij je terecht kunnen, ook als ze denken dat je er niet blij mee bent. En meer kun je (zonder bewijs ) niet doen.
Intussen zijn de kinderen weer thuis, na een weekje bij de papa.
Ik breng het onderwerp opnieuw ter sprake en zeg dat ik verwacht dat degene die het geld heeft genomen, het op een afgesproken plek terug legt.
Maar ze blijven allebei zeggen dat ze van niks weten.
Ik heb het daar heel erg moeilijk mee. Eerlijkheid is een heel belangrijke waarde voor mij, wat er nu gebeurt, gaat daar zo hard tegen in 😪
Even heel praktisch gedacht: wat als het geld reeds is uitgegeven? Hoe kan het kind dat het heeft gepakt dan weer terugleggen op een afgesproken plek, zonder weer opnieuw te stelen?
RodeKrullenbol schreef op 10-01-2022 om 17:41:
Even heel praktisch gedacht: wat als het geld reeds is uitgegeven? Hoe kan het kind dat het heeft gepakt dan weer terugleggen op een afgesproken plek, zonder weer opnieuw te stelen?
En nog een vraag: zijn er ook anderen in de buurt van het geld geweest, die het gepakt kunnen hebben? Vriendjes, vriendinnetjes, de schoonmaakster?
Zeggen dat je verwácht dat het geld terug gelegd worden, is vragen om een teleurstelling.
Ik zou zeggen: fijn als het teruggelegd wordt. Punt.
Maak het ook voor jezelf niet te groot. Je kunt de waarheid nu eenmaal niet afdwingen. Het zal de kinderen inmiddels echt wel duidelijk zijn dat geld wegnemen niet de bedoeling is en dat je dat hoog opneemt. Dat lijkt me opvoedkundig gezien voldoende.
En stel, stel.... het briefje is onder een kast gedwarreld en je vindt het over een half jaar tijdens het stofzuigen...
De beste manier om met geld jattende kinderen om te gaan, is vooral nooit confronteren zonder bewijs. Sterker nog, het beste is niets te laten merken en zorgen dat je ze de volgende keer betrapt. Biljetten markeren, portemonnees doorzoeken... werkt gegarandeerd. Als een dief een "veilig" potje geld ontdekt denkt te hebben, komt 'ie echt nog wel een keer terug voor een tweede graai.
Terugleggen gaat niet gebeuren. Zeker niet meer na dat "ik heb geen bewijs"-gesprek en het aanwijzen van meerdere verdachten. Het is maar geld, het is niet alsof de dader de veroorzaakte schade verkeerd had ingeschat op het moment van stelen. Een verzoek tot terugleggen werkt vooral als er een concrete deadline is, als er na de deadline consequenties volgen die waarschijnlijk de dader zullen treffen (politie etc.), en als de dader vermoedt dat er bewijs tegen hem is (hij is gezien op de verkeerde plaats op de verkeerde tijd; het gestolen goed heeft een GPS-functie; etc.). Het werkt eigenlijk precies hetzelfde als met een bekentenis. Die krijg je ook alleen maar als de dader denkt dat er bewijs tegen hem is of gevonden kan worden.
Anyway, daar is het nu te laat voor. Praat er nog een keertje met je dochter een-op-een over. Die moet zich behoorlijk machteloos voelen. Maar laat het verder rusten.
Zorg in ieder geval dat het niet meer kan gebeuren. Dus geef beide kinderen een kluisje met een cijferslot en bewaar niet zoveel geld in een doosje. Mijn kinderen hebben hun geld veilig op de bank, net zoals ik zelf. Hier zijn alleen maar wat muntjes in huis.
ik heb geen oplossing. Maar ik wil even zeggen dat ik het echt rot voor je vind. Zoiets zou mij echt ontzettend dwars zitten. Zeker als ik het vermoeden had dat ik recht in mijn gezicht wordt voorgelogen.
APw schreef op 10-01-2022 om 17:28:
Intussen zijn de kinderen weer thuis, na een weekje bij de papa.
Ik breng het onderwerp opnieuw ter sprake en zeg dat ik verwacht dat degene die het geld heeft genomen, het op een afgesproken plek terug legt.
Maar ze blijven allebei zeggen dat ze van niks weten.
Ik heb het daar heel erg moeilijk mee. Eerlijkheid is een heel belangrijke waarde voor mij, wat er nu gebeurt, gaat daar zo hard tegen in 😪
Ik hoop dat je ondertussen een oplossing hebt gevonden en dat je alvast het overige geld hebt weggenomen omdat je huis kennelijk geen veilige plaats is om geld te bewaren. Heel spijtig want eigenlijk zou je binnen je huishouden iedereen voor 100% moeten kunnen vertrouwen.
Zomaar een gedachte van mij, wat zou er gebeuren als je iets van de vermeende dader verstopt? Even om te laten voelen hoe het is wanneer je spullen thuis niet veilig zijn? Maar nogmaals eigenlijk alleen als je 100% zeker weet wie het gestolen heeft, zoals Syboor schrijft. Eens kijken hoe hij reageert als ineens iets van hem 'verdwijnt'
Ik zou bijna een 'set-up' maken met verborgen cameraatje erbij.
