Actie voor Jacob
https://www.bnnvara.nl/devooravond/artikelen/steun-de-petitie-jacobblijfthier
De pagina was even te overbelast om te kunnen tekenen voor de petitie. Gelukkig. Een kind dat hier al 5 jaar is, vlekkeloos Nederlands spreekt, puber, HAVO doet en uit een oorlogsgebied komt moet naar een voor hem vreemd land waar moeder uit voorzichtigheid de nationaliteit had aangevraagd zonder dat ze daar thuis waren. Ja, had je dat maar niet gedaan.
Gelukkig is er een actie van ouders en kinderen. Hopelijk lukt het wel. Ik merk dat ik het best lastig vind dat het kinderpardon deze keer geen issue is zoals bij de vorige verkiezingen. Terwijl dat maar deels goed opgelost is en de beloofde kinderen uit kampen in Griekenland nog steeds niet hier zijn. Toch fijn dat we niet in Spanje, Italie of Griekenland wonen. Dan kunnen we zelf uitmaken of we solidair zijn of ons aan de EU afspraken houden.
En verder blijven we onhaalbare eisen stellen waar mensen soms bij toeval aan blijken te voldoen.
Het gaat helmaal niet over de taal Het werkelijke punt is het land. Ga maar naar Armenië terwijl dat voor zowel moeder als zoon hun leven lang niet hun thuis is geweest.
De eerste afwijzing, u heeft een Armeens paspoort dus ga daar dan maar naar toe, was al schandalig. Dat paspoort is van strikt symbolische aard zoals bijvoorbeeld Marokkaanse paspoorten dat ook kunnen zijn. Met de werkelijkheid (ben je er geboren, kom je er vandaan) heeft het niks te maken. Belangrijker ook: het verschaft helemaal geen rechten of verbintenis met dat land.
Die mevrouw is in een bureaucratische val gestapt en de IND gedraagt zich -zie de toeslagaffaire - blind voor elke werkelijheid.
Terwijl die toch zo eenvoudig is. Deze mensen zijn een oorlog ontvlucht. De jongen heeft de granaatscherven nog in zijn lijf.
Ons asielbeleid is bij uitstek voor dit soort situaties bedoeld.
Alleen: asielbeleid is grenzen trekken. Er zullen altijd schrijnende gevallen tussen zitten. Uitzonderingen maken betekent dat nog meer mensen aandacht gaan vragen voor hun zaak of rechtszaken gaan aanspannen. Procedures gaan alleen maar langer duren, in niemands belang. Het heeft een aanzuigende werking. Dat is lastig voor beleidsbepalers.
Daarom: maak het transparant en duidelijk met een quotum. Afwijzing? Dan 1 keer beroep mogelijk en klaar. Lukt het dit jaar niet, dan kan je volgend jaar weer een poging doen. In veel landen werkt het al zo. Je kan een quotum maken voor vluchtelingen, voor asielzoekers, voor kenniswerkers.
Granola, asielbeleid hoeft in theorie natuurlijk niet perse grenzen stellen te zijn. Ik zeg op mijn beurt: asielbeleid is grenzen open.
'Je kan een quotum maken voor vluchtelingen, voor asielzoekers, voor kenniswerkers.' Voor kenniswerkers, dat snap ik. Maar ik begrijp nooit zo goed hoe je een quotum kunt maken voor mensen die oorlogssituaties ontvluchten. Ik snap wel dat je kunt praten over de verdeling binnen Europa. Maar een oorlog zoals in Syrië (om maar 1 voorbeeld te noemen) dat kun je toch niet aan quota verbinden?
Tsjor
Ik vraag me soms wel af of je de mensen die verantwoordelijk zijn voor een uitstroom van de eigen bevolking niet meer verantwoordelijk moet houden. Bijvoorbeeld door een fictief bedrag op de rekening te zetten van Assad: voor elke vluchteling die wij (of Libanon, of Turkije etc.) opvangen komt er een bedrag te staan: levensonderhoud voor de rest van hun leven, gerelateerd aan de kosten van het land van opvang. Mocht Assad ooit voor het internationaal gerechtshof komen, dan kan een 'schuldig' verklaring ook meteen een rekening betekenen. Te voldoen aan de UNHCR.
Ik moest er vooral aan denken toen ik het verhaal hoorde dat Eritrese vluchtelingen met medeweten van de regering de grens over worden geholpen: eenmaal in het buitenland kunnen zij geld overmaken naar hun familie en zo wordt het een lucratieve optie.
Maar ja, wie zegt dat de mensen vluchtten voor de bommen van Assad, of van Rusland, of van Amerika, Turkije, iedereen heeft het land zo'n beetje gebruikt als oorlogsveld.
Wij hebben overigens zelf wel ooit zoiets gedaan, bij de opvang van Belgen in de eerste wereldoorlog; daarna de rekening gepresenteerd. Het heeft ons geen goede naam opgeleverd. Maar nu wordt de eigen bevolking soms wel erg gemakkelijk het land uitgejaagd.
Tsjor
Libertine schreef op 08-04-2021 om 11:59:
Granola, asielbeleid hoeft in theorie natuurlijk niet perse grenzen stellen te zijn. Ik zeg op mijn beurt: asielbeleid is grenzen open.
OK dus jij wilt iedereen onbeperkt toelaten? Dus ook allerlei kansarmen die geen oorlogssituaties ontvluchten (dat zijn nl vluchtelingen en geen asielzoekers)? Er zijn er 4 miljoen aan het wachten in Turkije en in Libië ook nog een paar miljoen. Wat heb je ze te bieden: huis, werk, inkomen? Denk je dat dat allemaal lukt hier in Nederland en dat er genoeg draagvlak is om dat allemaal te betalen? Ik vind het wel heel naïef.
Grenzen hopen voor wie vlucht, maar daar tegelijkertijd streng in zijn zodat we de mensen helpen die geholpen moeten worden.
tsjor schreef op 08-04-2021 om 12:36:
'Je kan een quotum maken voor vluchtelingen, voor asielzoekers, voor kenniswerkers.' Voor kenniswerkers, dat snap ik. Maar ik begrijp nooit zo goed hoe je een quotum kunt maken voor mensen die oorlogssituaties ontvluchten. Ik snap wel dat je kunt praten over de verdeling binnen Europa. Maar een oorlog zoals in Syrië (om maar 1 voorbeeld te noemen) dat kun je toch niet aan quota verbinden?
Tsjor
Waarom niet? Wil je ze allemaal opnemen? Een eerlijke verdeling in Europa en de rest van de wereld. Dat kan toch het eerlijkst met een quotum? Is juist heel transparant. En als Hongarije en Polen niet mee willen doen, moet je ze als EU flink korten op de subsidies.
Maar lijkt me sowieso dat je eerst kijkt naar opvang in de regio. Er zijn daar genoeg rijke landen die ook qua cultuur meer gemeen hebben met een land als Syrië dan Nederland. De Emiraten bijvoorbeeld. Dat maakt het voor de mensen ook makkelijker om te aarden.
Granola: 'Wil je ze allemaal opnemen?' Drogredenering.
Tsjor
Overigens gebeurt met Jacob precies wat jij graag wil: eerst kijken of ze ergens anders opgevangen kunnen worden (hé, ooit een paspoort gehad in Armenië) en dan terugsturen.
Ondertussen danken we de hemel op onze blote knieën dat we niet aan de grens van Europa liggen.
Tsjor
Ik teken niet, er zijn teveel even- of nog schrijnender gevallen in Nederland.
tsjor schreef op 08-04-2021 om 13:40:
Granola: 'Wil je ze allemaal opnemen?' Drogredenering.
Tsjor
Nee ik ben serieus. Jij zegt dat een quotum niet mogelijk is. Waarom niet?
Landen als Australie, Nieuw Zeeland, Canada en de VS doen dat al jaren.
Granola schreef op 08-04-2021 om 08:52:
Alleen: asielbeleid is grenzen trekken. Er zullen altijd schrijnende gevallen tussen zitten. Uitzonderingen maken betekent dat nog meer mensen aandacht gaan vragen voor hun zaak of rechtszaken gaan aanspannen. Procedures gaan alleen maar langer duren, in niemands belang. Het heeft een aanzuigende werking. Dat is lastig voor beleidsbepalers.
Daarom: maak het transparant en duidelijk met een quotum. Afwijzing? Dan 1 keer beroep mogelijk en klaar. Lukt het dit jaar niet, dan kan je volgend jaar weer een poging doen. In veel landen werkt het al zo. Je kan een quotum maken voor vluchtelingen, voor asielzoekers, voor kenniswerkers.
Je "oplossing" is ingewikkelder dan het probleem.
Er zijn twee mensen du hun land in oorlog ontvlucht zijn. Er is niemand die dat feit ontkent, ook de IND niet. Daarmee komen deze mensen in aanmerking voor asiel.
Al het andere is gedraai en gekeer.
ze zijn de oorlog ontvlucht maar ze hebben ook een paspoort van een ander land. Een land wat als veilig wordt beschouwd. Dat paspoort is misschien maar een formaliteit, ze zullen zich geen Armeniërs voelen. Echter staatsrechtelijk maakt het enorm veel verschil. Ze hebben alle rechten en plichten die Armeniërs hebben. Ze mogen zich vrij vestigen in het land. Dat maakt alle verschil. Vanuit humanitair oogpunt kan je vervolgens natuurlijk deze mensen een verblijfsvergunning geven maar het feit dat ze een paspoort uit een ander land hebben maakt echt veel verschil.
M Lavell schreef op 08-04-2021 om 14:12:
[..]
Je "oplossing" is ingewikkelder dan het probleem.
Er zijn twee mensen du hun land in oorlog ontvlucht zijn. Er is niemand die dat feit ontkent, ook de IND niet. Daarmee komen deze mensen in aanmerking voor asiel.
Al het andere is gedraai en gekeer.
Van mij mogen ze blijven, van jou ook, prima alleen gaan wij er niet over.
Beleid maken is regels opstellen. Dat probeer ik uit te leggen. Lees even terug: iets met aanzuigende werking, precedent scheppen, etc.
Daarom heeft het ook geen zin om hier individuele gevallen te bespreken maar gaat het over het beleid als geheel.
Granola schreef op 08-04-2021 om 13:50:
[..]
Nee ik ben serieus. Jij zegt dat een quotum niet mogelijk is. Waarom niet?
Landen als Australie, Nieuw Zeeland, Canada en de VS doen dat al jaren.
Maar als Nederland een jongen wil terugsturen is het niet goed.
