Aangerand?
Ik ben even heel erg van de kaart. Onze dochter heeft ons vandaag verteld dat er kortgeleden iets heeft plaatsgevonden met een jongen dat wij als ouders zouden omschrijven als aanranding.
Hoewel dochter op het oog niet heel erg onder de indruk leek, was wel duidelijk dat ze op het moment zelf niet wist wat ze moest doen en is ze denk ik bevroren.
Inmiddels heb ik begrepen dat de betreffende jongen het verhaal verdraaid heeft en zijn moeder nu erg boos is op mijn dochter.
Wij twijfelen wat we moeten doen, omdat we bang zijn dat dit zich tegen dochter gaat keren, zeker in een tijd waarin social media een grote rol speelt. Gezin van jongen is geen fijn gezin en daar zit een groot deel van de angst bij ons.
Wie heeft raad?
Edjekroketje schreef op 02-03-2025 om 14:51:
[..]
Ik begrijp wat je zegt, maar wat wij bedoelden naar haar: ze was nu bevroren en heel erg overvallen door wat er gebeurde. Wij hebben haar meegegeven dat mocht het ooit onverhoopt nog eens gebeuren, dat ze dan moet proberen om diegene pijn te doen, of eerder te vluchten. Desnoods gaan gillen. Slechts tips om zich misschien nooit meer zo hulpeloos te voelen als ze zich gevoeld heeft.
Ik snap heel goed wat je zegt over schuldig voelen, dat het misschien aan jou lag. Zelfs ik worstel de afgelopen dagen met een schuldgevoel: hebben wij haar wel genoeg voorgelicht over wat te doen in deze situatie, over hoe om te gaan met jongens. Ik denk dat ik ook te naief geweest ben als het om het laatste gaat.
Is een cursus zelfverdediging een optie?
Edjekroketje schreef op 02-03-2025 om 14:47:
[..]
Dat was een foutje maar krjjg het niet meer aangepast.
Neem aan de titel, maar mijn andere vragen daar wil je niet op ingaan?
Doe geen melding als je dochter dat niet wil!
Edjekroketje schreef op 02-03-2025 om 14:51:
[..]
Ik begrijp wat je zegt, maar wat wij bedoelden naar haar: ze was nu bevroren en heel erg overvallen door wat er gebeurde. Wij hebben haar meegegeven dat mocht het ooit onverhoopt nog eens gebeuren, dat ze dan moet proberen om diegene pijn te doen, of eerder te vluchten. Desnoods gaan gillen. Slechts tips om zich misschien nooit meer zo hulpeloos te voelen als ze zich gevoeld heeft.
Ik snap heel goed wat je zegt over schuldig voelen, dat het misschien aan jou lag. Zelfs ik worstel de afgelopen dagen met een schuldgevoel: hebben wij haar wel genoeg voorgelicht over wat te doen in deze situatie, over hoe om te gaan met jongens. Ik denk dat ik ook te naief geweest ben als het om het laatste gaat.
Ik hoop dat het hier bij blijft, maar uit ervaring weet ik dat het altijd uit het niets komt en het je overvalt. Elke situatie is anders en de adviezen die je geeft zijn goed bedoelt, maar als je bang bent verstijf je als het ware en kan je er niks mee.
Ben meerdere keren aangerand en 'n keer verkracht, meestal bevroor ik en soms sloeg ik erop los. Soms hield ik me ook stil en deed niets, omdat ik het gevoel kreeg dat het dan helemaal fout zou aflopen. De keren dat ik om me heen begon te slaan en te gillen was als er mensen in de buurt waren.
Nick90 schreef op 02-03-2025 om 15:49:
[..]
Hij heeft minutenlang liggen droogneuken dus ik vraag mij dan af wat daar aan vooraf is gegaan.
Maar wat doet dat er toe als zij dat niet wil?
Nick90 schreef op 02-03-2025 om 17:01:
[..]
Vragen stellen om een situatie duidelijker te krijgen is niet verboden ofzo, dat zal de politie ook doen en als ik lees twee tieners, minutenlang liggen droogneuken, geen andere mensen erbij, was die jongen überhaupt op de hoogte dat hij iets fout deed. Ik vind het allemaal heel heftig wat jou overkomen is hoor.
Ik heb mijn conclusie getrokken je bent zo naief.
Vragen stellen is niet verboden maar in dit geval onnodig.
Was die jongen überhaupt op de hoogte dat hij iets fout deed? Ik snap niet dat je het uit je toetsenbord krijgt. Al was de dochter van to zelf meegegaan naar zijn kamer om wat te zoenen dan had hij nog geen vrijbrief om te doen wat hij heeft gedaan.
Die voorbeelden die ik gaf waren om aan jou uit te leggen hoe je als vrouw in zo'n situatie verzeild raakt. Daar hoef je niet denigrerend over te zeggen dat je het heel heftig vindt. Hij hebt echt geen benul van hoe het voelt voor jonge meisjes om ongewenst aangeraakt te worden op plekken waar je nog niet aan toe bent.
Ook al is het een lichamelijke reactie of mensen vechten, bevriezen of vluchten, het kan wel helpen om er over na te denken wat je de volgende keer gaat doen als je weet dat de collega van de AH waar je werkt je steeds per ongeluk aanraakt. Als je reactie tot nu toe bevriezen is, dan kan het helpen om je voor te nemen hem de volgende keer een knietje te geven en hem in zijn oog te prikken. In omgekeerde volgorde, trouwens, want als een jongen eenmaal dubbelklapt van de pijn kom je niet meer in zijn oog. Heb ik gedaan toen ik zestien was en ergens werkte en het me twee keer was overkomen. Ik werd ontslagen, want het waren de jaren tachtig, maar toen hij het enkele dagen later weer deed en de baas het zag, kon hij vertrekken. Ik werd gevraagd terug te komen, maar ik wilde niet voor een baas werkte die mij niet geloofde en het normaal jongensgedrag vond "als het al was gebeurd".
watertoren schreef op 01-03-2025 om 10:55:
[..]
Ik ben seksueel misbruikt geweest toen ik 11 jaar oud was voor de eerste keer door mijn broer. Hij zei van wat denk jij als je gaat praten wat een verdriet het zou doen voor onze ouders als ik de gevangenis in moet. Dus ik heb het laten gebeuren. Ik ben niet verkracht want hij is nooit in mij geweest. Ik bevroor wel telkens als dingen deed die ik niet wilde. Ik dacht dat ik er goed mee om kom gaan met mijn verdere leven, niet meer aan denken en dat werkte goed! Maar ik ben nu 59 en het werkt niet meer. Ik ben naar de huisarts gegaan omdat ik dacht dat ik suikerziekte had. Ik tril en heb paniekaanvallen en ik ben helemaal onderzocht maar ik mankeer niks. Ik heb toen 2 keer een gesprek gehad met GGZ . Ik heb het niet verwerkt maar stopte het weg eigenlijk mijn hele leven. Sinds mijn man en alles is overleden moet ik alles alleen doen. Dus ik wil aan mezelf werken. Daar onderneem ik ook stappen voor maar via GGZ kon ik terecht bij een psycholoog maar dat was een wachlijst van 12 weken maar het nu maart
De tranen schieten in mijn ogen als ik lees hoeveel vrouwen hier al te maken hebben gehad met ongewenste aanrakingen (en ja, me too).
To: mss goed om je dochter de reacties te laten lezen, zodat zij gesterkt wordt dat wat haar is overkomen/hoe ze reageerde helaas maar waar een vrij gebruikelijke reactie is. Goed ook dat jullie voor haar zijn, zij wil geen melding doen en dat jullie haar daarin volgen.
Bakblik schreef op 02-03-2025 om 19:07:
[..]
Ik heb mijn conclusie getrokken je bent zo naief.
Vragen stellen is niet verboden maar in dit geval onnodig.
Was die jongen überhaupt op de hoogte dat hij iets fout deed? Ik snap niet dat je het uit je toetsenbord krijgt. Al was de dochter van to zelf meegegaan naar zijn kamer om wat te zoenen dan had hij nog geen vrijbrief om te doen wat hij heeft gedaan.
Die voorbeelden die ik gaf waren om aan jou uit te leggen hoe je als vrouw in zo'n situatie verzeild raakt. Daar hoef je niet denigrerend over te zeggen dat je het heel heftig vindt. Hij hebt echt geen benul van hoe het voelt voor jonge meisjes om ongewenst aangeraakt te worden op plekken waar je nog niet aan toe bent.
Ja is het naïviteit? Of is het voorsorteren op victim blaming?
Edjekroketje schreef op 02-03-2025 om 15:02:
[..]
En wat er gebeurd is zal ik dan toch maar zeggen: hij heeft minutenlang op haar liggen 'droogneuken'. Sorry voor het woord, ik heb geen idee hoe ik dit anders moet noemen.
Dat mag je echt wel aanranden noemen… Jongens moeten leren dat ze om toestemming moeten vragen, niet nemen.
Lexus schreef op 02-03-2025 om 19:55:
[..]
Ja is het naïviteit? Of is het voorsorteren op victim blaming?
Exact dit zat ik ook te bedenken maar had nog niet bedacht hoe ik dat zou verwoorden.
Dank!
Ik zat nog te zoeken in oude berichten want ik meende dat ik al eerder met hem in discussie was over victim blaming. Maar kon het nog niet vinden.
ik reageer morgen even wat uitgebreider, maar de reacties en vraagstelling van sommigen is mede de reden dat we geen stappen ondernemen.
Al was mijn dochter verd*mme naakt voor die knul gaan liggen, dan nóg had hij niet met zijn poten aan haar mogen zitten. Dus vraag me niet hoe ze in die situatie terecht is gekomen en blijf weg van victim blaming. Ze is 14 en nog niet op het punt dat ze sexuele handelingen wil verrichten.
Die jongen komt uit een gezin waar geen voorbeeld is, hem is kennelijk niet geleerd dat je geen dingen wil doen die een meisje niet wil. Daar zit het probleem, niet bij mijn dochter.
Annaniem2023 schreef op 02-03-2025 om 19:40:
Ook al is het een lichamelijke reactie of mensen vechten, bevriezen of vluchten, het kan wel helpen om er over na te denken wat je de volgende keer gaat doen als je weet dat de collega van de AH waar je werkt je steeds per ongeluk aanraakt. Als je reactie tot nu toe bevriezen is, dan kan het helpen om je voor te nemen hem de volgende keer een knietje te geven en hem in zijn oog te prikken. In omgekeerde volgorde, trouwens, want als een jongen eenmaal dubbelklapt van de pijn kom je niet meer in zijn oog. Heb ik gedaan toen ik zestien was en ergens werkte en het me twee keer was overkomen. Ik werd ontslagen, want het waren de jaren tachtig, maar toen hij het enkele dagen later weer deed en de baas het zag, kon hij vertrekken. Ik werd gevraagd terug te komen, maar ik wilde niet voor een baas werkte die mij niet geloofde en het normaal jongensgedrag vond "als het al was gebeurd".
Precies dit. Door de angst en het bevriezen is iets doen om hem te laten stoppen niet in haar opgekomen. En nee, ze heeft niet gefaald in onze ogen en dat weet ze, maar detips hebben we haar slechts gegeven om haar misschien te sterken als het haar ooit nogmaals overkomt.
Die knul had nog gezegd dat ze haar telefoon weg moest doen ook. Hierdoor krijg ik het gevoel dat hij nog meer van plan was.
En aan alle vrouwen die hier hun ervaring delen: het spijt me dat jullie dit ook mee hebben moeten maken.
Edjekroketje schreef op 02-03-2025 om 20:46:
En aan alle vrouwen die hier hun ervaring delen: het spijt me dat jullie dit ook mee hebben moeten maken.
Nou zeker en reken maar dat dit een groot percentage vrouwen betreft. Ik begrijp elke actie die jullie zouden ondernemen. Ik begrijp het ook als jullie niets ondernemen omdat je dochter het niet wil of uit angst voor die familie. Maar ik vind het zo erg dat dit zomaar kan gebeuren en die gast door kan gaan met zijn gedrag. Daar zijn jullie niet voor verantwoordelijk, dat snap ik hoor maar het maakt me wel moedeloos over of er ooit iets kan veranderen op dit gebied.
