Aangerand?
Ik ben even heel erg van de kaart. Onze dochter heeft ons vandaag verteld dat er kortgeleden iets heeft plaatsgevonden met een jongen dat wij als ouders zouden omschrijven als aanranding.
Hoewel dochter op het oog niet heel erg onder de indruk leek, was wel duidelijk dat ze op het moment zelf niet wist wat ze moest doen en is ze denk ik bevroren.
Inmiddels heb ik begrepen dat de betreffende jongen het verhaal verdraaid heeft en zijn moeder nu erg boos is op mijn dochter.
Wij twijfelen wat we moeten doen, omdat we bang zijn dat dit zich tegen dochter gaat keren, zeker in een tijd waarin social media een grote rol speelt. Gezin van jongen is geen fijn gezin en daar zit een groot deel van de angst bij ons.
Wie heeft raad?
Edjekroketje, waarom is de titel van dit topic; Aangerand?
Is het voor voor jou of je dochter niet duidelijk of het om aanranding gaat?
Je schrijft dat er iets heeft plaatsgevonden, dat jullie als ouders zouden omschrijven als aanranding. Kijkt je dochter er anders naar?
Edjekroketje schreef op 01-03-2025 om 08:51:
[..]
Dank je. Precies zo hebben we het haar gister ook uitgelegd. Wat ze de volgende keer moet proberen te doen als haar weer zoiets zou overkomen.
Ik zou waarschijnlijk hetzelfde doen. Je wil voorkomen dat het nog een keer gebeurt.
Tegelijkertijd staat dit voor mij haaks op zeggen dat het niet jouw schuld is. Ik heb zelf ook wat meegemaakt en heb mezelf hier ook de schuld van gegeven omdat ik duidelijker had kunnen zijn, weg had kunnen lopen, ed. Ik merk dat als mensen het er over hebben wat ik anders zou kunnen doen een volgende keer een stemmetje in mijn zei, zie je wel het is jouw eigen schuld, want er zijn dingen die je kunt doen om het te voorkomen.
Rationeel weet ik wel dat dat niet klopt. Een dat de ander fout zat. Maar zo voelt het dan wel.
En dit maakt het ook lastig. En ik wil zeker niet zeggen dat dat bij jouw dochter ook zo is. Ik wil wel even de complexiteit aangeven van wat het doet als je goedbedoeld het in de toekomst wil voorkomen.
Ik vrees dat hier bij de politie verder niets mee gaat gebeuren… Geen getuigen, twee minderjarigen enz.
Ik zou het niet groter maken dan het is, wat het nu wel lijkt. Komt ook door het gebrek aan informatie over wat er gebeurt is
Maar vandaar dus dat hier wordt geopperd om geen aangifte te doen, maar een melding. Alleen zou ik dan wel even op voorhand checken of zoiets inderdaad kan, om een vergeefse gang naar het politiebureau te voorkomen.
Yumi schreef op 01-03-2025 om 20:01:
Edjekroketje, waarom is de titel van dit topic; Aangerand?
Is het voor voor jou of je dochter niet duidelijk of het om aanranding gaat?
Je schrijft dat er iets heeft plaatsgevonden, dat jullie als ouders zouden omschrijven als aanranding. Kijkt je dochter er anders naar?
Dat was een foutje maar krjjg het niet meer aangepast.
Vitamientje schreef op 02-03-2025 om 07:42:
[..]
Ik zou waarschijnlijk hetzelfde doen. Je wil voorkomen dat het nog een keer gebeurt.
Tegelijkertijd staat dit voor mij haaks op zeggen dat het niet jouw schuld is. Ik heb zelf ook wat meegemaakt en heb mezelf hier ook de schuld van gegeven omdat ik duidelijker had kunnen zijn, weg had kunnen lopen, ed. Ik merk dat als mensen het er over hebben wat ik anders zou kunnen doen een volgende keer een stemmetje in mijn zei, zie je wel het is jouw eigen schuld, want er zijn dingen die je kunt doen om het te voorkomen.
Rationeel weet ik wel dat dat niet klopt. Een dat de ander fout zat. Maar zo voelt het dan wel.
En dit maakt het ook lastig. En ik wil zeker niet zeggen dat dat bij jouw dochter ook zo is. Ik wil wel even de complexiteit aangeven van wat het doet als je goedbedoeld het in de toekomst wil voorkomen.
Ik begrijp wat je zegt, maar wat wij bedoelden naar haar: ze was nu bevroren en heel erg overvallen door wat er gebeurde. Wij hebben haar meegegeven dat mocht het ooit onverhoopt nog eens gebeuren, dat ze dan moet proberen om diegene pijn te doen, of eerder te vluchten. Desnoods gaan gillen. Slechts tips om zich misschien nooit meer zo hulpeloos te voelen als ze zich gevoeld heeft.
Ik snap heel goed wat je zegt over schuldig voelen, dat het misschien aan jou lag. Zelfs ik worstel de afgelopen dagen met een schuldgevoel: hebben wij haar wel genoeg voorgelicht over wat te doen in deze situatie, over hoe om te gaan met jongens. Ik denk dat ik ook te naief geweest ben als het om het laatste gaat.
Tot op heden geen melding gemaakt bij de politie. Dochter zelf wil het niet, mede uit angst voor de familie. Zelf hebben we er ook nog goed over nagedacht wat evt gevolgen voor dochter kunnen zijn. En ook zit er de angst dat ze niet geloofd zal worden, dat er wellicht gezegd zal gaan worden dat ze er zelf schuld aan heeft. En wat doet dat dan met haar.
De indruk die we nu hebben is dat die knul het verder stil houdt. Zij wordt niet benaderd door vrienden van zijn kant met vragen over hoe en waarom en dat willen we graag zo houden, wat misschien betekend dat hij wel weet dat ie fout zat. Als dat veranderd kunnen we altijd nog aan de bel trekken hier of daar.
SuzyQFive schreef op 02-03-2025 om 09:06:
Ik vrees dat hier bij de politie verder niets mee gaat gebeuren… Geen getuigen, twee minderjarigen enz.
Ik zou het niet groter maken dan het is, wat het nu wel lijkt. Komt ook door het gebrek aan informatie over wat er gebeurt is
En wat er gebeurd is zal ik dan toch maar zeggen: hij heeft minutenlang op haar liggen 'droogneuken'. Sorry voor het woord, ik heb geen idee hoe ik dit anders moet noemen.
Edjekroketje schreef op 02-03-2025 om 15:02:
[..]
En wat er gebeurd is zal ik dan toch maar zeggen: hij heeft minutenlang op haar liggen 'droogneuken'. Sorry voor het woord, ik heb geen idee hoe ik dit anders moet noemen.
Hoe kwam ze dan in die situatie terecht?
Nick90 schreef op 02-03-2025 om 15:05:
[..]
Hoe kwam ze dan in die situatie terecht?
waarom vraag je dit?
Lexus schreef op 02-03-2025 om 15:45:
[..]
waarom vraag je dit?
Hij heeft minutenlang liggen droogneuken dus ik vraag mij dan af wat daar aan vooraf is gegaan.
Nick90 schreef op 02-03-2025 om 15:05:
[..]
Hoe kwam ze dan in die situatie terecht?
Ben je zo naïef of doe je zo naïef?
Even uit de losse pols wat ervaringen van mij:
- met 19 jaar kwam de slager waar ik werkte altijd rond 18.00 (tijdens het opruimen) mijn dagloon contant in mijn schortzak doen. Hij naderde mij van achteren en sloeg armen om mij heen. Ik kon zijn "mannelijkheid" voelen.
- met 22 jaar werkte ik in de keuken van een ziekenhuis. Een van de koks liep erop om mij alleen te treffen in het magazijn om dan even "lekker tegen mij aan te rijden"
- op klaarlichte dag in Avignon in een steeg tegen de muur gedrukt waarbij ik meteen een hand in mijn broek voelde.
Dus hoe ze in die situatie terecht is gekomen is niet van belang om te weten, dat is soms het lot van de vrouw in deze wereld vol mannen die denken dat ze alles kunnen maken ten opzichte van een vrouw.
Als je de volledige lijst wil van wat mij is overkomen tussen mijn 13e en 24e dan stuur ik je een inbox. Er zitten wat specifieke dingen bij die mijn nick zouden kunnen verraden.
Voor to: Sterkte ermee en probeer je dochter te volgen in wat zij wil maar vertel haar ook dat ze zich altijd mag verdedigen en een knietje mag geven aan zo'n knul.
Edit:
Tot mijn 25e was ik vrij netjes en liet ik het gebeuren. Toen was er een wat heftiger incident waarbij ik heb kunnen vluchten gelukkig en toen heb ik mij voorgenomen altijd fysiek iets terug te doen. Het knietje, hard krabben of in een oog prikken of zo. Ik nader de 60 en ben er echt helemaal klaar mee, ook de bijna 80 jarige oom die nog steeds "lollige seksistische opmerkingen" maakt krijgt binnenkort een hengst voor zijn kop als dat nodig is.
Edjekroketje schreef op 02-03-2025 om 14:51:
[..]
Ik begrijp wat je zegt, maar wat wij bedoelden naar haar: ze was nu bevroren en heel erg overvallen door wat er gebeurde. Wij hebben haar meegegeven dat mocht het ooit onverhoopt nog eens gebeuren, dat ze dan moet proberen om diegene pijn te doen, of eerder te vluchten. Desnoods gaan gillen. Slechts tips om zich misschien nooit meer zo hulpeloos te voelen als ze zich gevoeld heeft.
Ik snap heel goed wat je zegt over schuldig voelen, dat het misschien aan jou lag. Zelfs ik worstel de afgelopen dagen met een schuldgevoel: hebben wij haar wel genoeg voorgelicht over wat te doen in deze situatie, over hoe om te gaan met jongens. Ik denk dat ik ook te naief geweest ben als het om het laatste gaat.
Het bevriezen in een angstige situatie is een automatische reactie van je hersens/lichaam waarop je over het algemeen geen invloed hebt. Sommige mensen bevriezen, sommige vluchten, sommige vechten. Dit gebeurt instinctief. Tips om het anders te doen werken over het algemeen niet en geven je het gevoel dat je hebt gefaald/ het had kunnen voorkomen terwijl dat dus niet zo is.
Anne1234! schreef op 02-03-2025 om 16:45:
[..]
Het bevriezen in een angstige situatie is een automatische reactie van je hersens/lichaam waarop je over het algemeen geen invloed hebt. Sommige mensen bevriezen, sommige vluchten, sommige vechten. Dit gebeurt instinctief. Tips om het anders te doen werken over het algemeen niet en geven je het gevoel dat je hebt gefaald/ het had kunnen voorkomen terwijl dat dus niet zo is.
Dat is ook waar maar de dochter van to moet wel weten dat mag terugvechten, dat ze het mag vertellen aan ouders en dat ze niet gefaald heeft in het voorkomen van de narigheid.
In de jaren 70 en 80 te vaak gehoord dat ik "er tegen moest kunnen" en ook weleens gehoord: en je houd je bek hè? Anders dan........ Dan volgden er teksten dat de dader het zo zou draaien dat het mijn eigen schuld was. Dat is het natuurlijk niet, nooit!
Bakblik schreef op 02-03-2025 om 16:34:
[..]
Ben je zo naïef of doe je zo naïef?
Even uit de losse pols wat ervaringen van mij:
- met 19 jaar kwam de slager waar ik werkte altijd rond 18.00 (tijdens het opruimen) mijn dagloon contant in mijn schortzak doen. Hij naderde mij van achteren en sloeg armen om mij heen. Ik kon zijn "mannelijkheid" voelen.
- met 22 jaar werkte ik in de keuken van een ziekenhuis. Een van de koks liep erop om mij alleen te treffen in het magazijn om dan even "lekker tegen mij aan te rijden"
- op klaarlichte dag in Avignon in een steeg tegen de muur gedrukt waarbij ik meteen een hand in mijn broek voelde.
Dus hoe ze in die situatie terecht is gekomen is niet van belang om te weten, dat is soms het lot van de vrouw in deze wereld vol mannen die denken dat ze alles kunnen maken ten opzichte van een vrouw.
Als je de volledige lijst wil van wat mij is overkomen tussen mijn 13e en 24e dan stuur ik je een inbox. Er zitten wat specifieke dingen bij die mijn nick zouden kunnen verraden.
Voor to: Sterkte ermee en probeer je dochter te volgen in wat zij wil maar vertel haar ook dat ze zich altijd mag verdedigen en een knietje mag geven aan zo'n knul.Edit:
Tot mijn 25e was ik vrij netjes en liet ik het gebeuren. Toen was er een wat heftiger incident waarbij ik heb kunnen vluchten gelukkig en toen heb ik mij voorgenomen altijd fysiek iets terug te doen. Het knietje, hard krabben of in een oog prikken of zo. Ik nader de 60 en ben er echt helemaal klaar mee, ook de bijna 80 jarige oom die nog steeds "lollige seksistische opmerkingen" maakt krijgt binnenkort een hengst voor zijn kop als dat nodig is.
Vragen stellen om een situatie duidelijker te krijgen is niet verboden ofzo, dat zal de politie ook doen en als ik lees twee tieners, minutenlang liggen droogneuken, geen andere mensen erbij, was die jongen überhaupt op de hoogte dat hij iets fout deed. Ik vind het allemaal heel heftig wat jou overkomen is hoor.
