Aangerand?
Ik ben even heel erg van de kaart. Onze dochter heeft ons vandaag verteld dat er kortgeleden iets heeft plaatsgevonden met een jongen dat wij als ouders zouden omschrijven als aanranding.
Hoewel dochter op het oog niet heel erg onder de indruk leek, was wel duidelijk dat ze op het moment zelf niet wist wat ze moest doen en is ze denk ik bevroren.
Inmiddels heb ik begrepen dat de betreffende jongen het verhaal verdraaid heeft en zijn moeder nu erg boos is op mijn dochter.
Wij twijfelen wat we moeten doen, omdat we bang zijn dat dit zich tegen dochter gaat keren, zeker in een tijd waarin social media een grote rol speelt. Gezin van jongen is geen fijn gezin en daar zit een groot deel van de angst bij ons.
Wie heeft raad?
Zeespiegel schreef op 01-03-2025 om 07:33:
[..]
Bij mij is op mijn 16e ook iets gebeurt. Inmiddels realiseer ik me dat het heel erg fout was van de ander. Dat wilt niet zeggen dat ik er last van heb.
Een melding maken bij de politie voor toekomstige problemen lijkt me zeker een goed idee.
Maar kijk verder eerst naar wat het met haar doet, voordat je allerlei drastische maatregelen neemt.
Laat haar bovenal weten dat het niet haar schuld is.
Dat hebben we haar zeer zeker goed duidelijk gemaakt.
Ik ga later vandaag een melding doen bij de politie.
tsjor schreef op 01-03-2025 om 08:09:
En geef dan aan dat je haar graag wil beschermen, maar niet goed weet wat je nu het beste kunt doen.
Haar zodanig beschermen dat alle vervelende mensen de wereld uit zijn is niet mogelijk. Maar je kunt wel met haar bespreken wat je kunt doen als ze zoiets vervelends heeft meegemaakt. Ik vind het belangrijk mijn dochter mee te geven, dat de wereld ook van haar is en de straat etc. ook. Hoe zij zich daarin gaat manifesteren, welke risico's ze accepteert etc. dat is dan toch aan haar. En wat ze dan van jullie als haar ouders verwacht, ook dat is aan haar.
Tsjor
Dank je. Precies zo hebben we het haar gister ook uitgelegd. Wat ze de volgende keer moet proberen te doen als haar weer zoiets zou overkomen.
Edjekroketje schreef op 01-03-2025 om 08:47:
[..]
Ik begrijp je punt en ik wil het zeker niet uitvergroten maar wat hier gebeurd is, en dat kunnen jullie niet weten want ik heb het niet verteld <3 , is geen aanraking op een intieme plek geweest en ging veel verder dan dat.
Ik herken ook wat je zegt over hoe het 'vroeger' ging. Ik heb ook wat dingetjes meegemaakt in mijn jeugd waarvan het niet eens in me op zou zijn gekomen om daar iets mee te doen. Echter, door alles van deze tijd bij bv TVOH etc ligt dit veel meer onder de loep.
Ik hoop inderdaad dat ze hier verder niets an overhoudt en dat het in zekere zin ook een les is geweest. Niet dat haar hier schuld treft, maar dat ze misschien wat anders naar jongens zal gaan kijken.
En ik snap je bericht, dank je <3
Gelukkig, ik had het ook niet over aanraking op een intieme plek btw. Ik noemde het niet voor niks aanraking evt verkrachting. Even ter nuancering nog.
Edjekroketje schreef op 01-03-2025 om 08:41:
[..]
Ja en daar ben ik ook echt heel blij mee.
Gisteravond kwam ze nog bij me en toen hebben we er samen nog wat uitgebreider over gesproken. Reden dat ze niet wil dat we iets ondernemen is de angst voor de familie en ze vindt het zielig voor hem. Ik heb haar heel goed uitgelegd dat hii degene is die fout is. Ze zei dat ze bevroor toen het gebeurde en niet kon reageren en het daardoor heeft laten gebeuren. Ik ben er echt heel naar van en het voelt rot dat ik haar niet heb kunnen beschermen
al weet ik ook dat je ze niet overal tegen kan beschermen.
Ik ben seksueel misbruikt geweest toen ik 11 jaar oud was voor de eerste keer door mijn broer. Hij zei van wat denk jij als je gaat praten wat een verdriet het zou doen voor onze ouders als ik de gevangenis in moet. Dus ik heb het laten gebeuren. Ik ben niet verkracht want hij is nooit in mij geweest. Ik bevroor wel telkens als dingen deed die ik niet wilde. Ik dacht dat ik er goed mee om kom gaan met mijn verdere leven, niet meer aan denken en dat werkte goed! Maar ik ben nu 59 en het werkt niet meer. Ik ben naar de huisarts gegaan omdat ik dacht dat ik suikerziekte had. Ik tril en heb paniekaanvallen en ik ben helemaal onderzocht maar ik mankeer niks. Ik heb toen 2 keer een gesprek gehad met GGZ . Ik heb het niet verwerkt maar stopte het weg eigenlijk mijn hele leven. Sinds mijn man en alles is overleden moet ik alles alleen doen. Dus ik wil aan mezelf werken. Daar onderneem ik ook stappen voor maar via GGZ kon ik terecht bij een psycholoog maar dat was een wachlijst van 12 weken maar het nu maart
Sorrrie dat ik je topic kaap maar ik wil laten weten wat het doet met mensen.
wat dapper en goed dat je jou verhaal deelt watertoren 😘
Ach Watertoren, wat een heftig verhaal en wat erg dat je er nu op latere leeftijd zoveel last van hebt. Een dikke knuffel en dank je wel voor het delen <3
Neem contact op met de Vertrouwens(contact)persoon.
Ook een (sport)club hoort er minstens een te hebben. Hij of zij kan je ook helpen in wat te doen (of in geval van een VCP je doorverwijzen naar de vertrouwenspersoon die bij de club hoort als hij of zij dat beter vindt).
En dan ga ik er even vanuit dat zij ergens bij dezelfde club of school horen waar (vandaan) het plaatsgevonden heeft.
denk goed na of jullie aangifte willen doen. Hier ook aangifte gedaan en 5 uur op politiebureau gezeten, tot alles in details moeten vertellen. Vervolgens hoor je 2 jaar niks en van de week een brief in brievenbus, degene wordt niks mee gedaan, geen bewijs, terwijl er 10 getuigen waren. Nou, dat doet nog veel meer met ons. Ik zou er goed over nadenken, want er wordt echt niks meegedaan. Terwijl het van ons een vrij ernstige situatie is.
Edjekroketje schreef op 01-03-2025 om 08:49:
[..]
Dat hebben we haar zeer zeker goed duidelijk gemaakt.
Ik ga later vandaag een melding doen bij de politie.
Wil je dochter dat ook?
Kikki39 schreef op 01-03-2025 om 15:04:
denk goed na of jullie aangifte willen doen. Hier ook aangifte gedaan en 5 uur op politiebureau gezeten, tot alles in details moeten vertellen. Vervolgens hoor je 2 jaar niks en van de week een brief in brievenbus, degene wordt niks mee gedaan, geen bewijs, terwijl er 10 getuigen waren. Nou, dat doet nog veel meer met ons. Ik zou er goed over nadenken, want er wordt echt niks meegedaan. Terwijl het van ons een vrij ernstige situatie is.
Melding doen is iets anders dan aangifte doen. Bij een melding wordt er een verslag gelegd in het systeem van de politie. Daar gebeurt in eerste instantie niets mee. Pas als de "dader" vaker in beeld komt dan wordt deze melding, in overleg met de melder, bijgevoegd.
Bij een aangifte doe je het verzoek tot strafvervolging.
Maar Kikki, blijft onverlet dat het voor jou een teleurstellende afloop is. Eerst het nare voorval en nu het bericht dat de dader niet vervolgd gaat worden. Sterkte met de verwerking daarvan 
Als je een melding overweegt zou ik eerst bij de politie checken of ze dat inderdaad opnemen.
Kikki39 schreef op 01-03-2025 om 15:04:
denk goed na of jullie aangifte willen doen. Hier ook aangifte gedaan en 5 uur op politiebureau gezeten, tot alles in details moeten vertellen. Vervolgens hoor je 2 jaar niks en van de week een brief in brievenbus, degene wordt niks mee gedaan, geen bewijs, terwijl er 10 getuigen waren. Nou, dat doet nog veel meer met ons. Ik zou er goed over nadenken, want er wordt echt niks meegedaan. Terwijl het van ons een vrij ernstige situatie is.
Stond er ook bij waarom er niets meer wordt gedaan? Het kan niet aan gebrek aan bewijs liggen als er 10 getuigen zijn.
MMcGonagall schreef op 01-03-2025 om 16:06:
[..]
Stond er ook bij waarom er niets meer wordt gedaan? Het kan niet aan gebrek aan bewijs liggen als er 10 getuigen zijn.
Wel als de getuigen weigeren te getuigen.
wij hebben in een vergelijkbare situatie gezeten, waarbij wij te maken hadden met een trainer-pupil positie maar beiden minderjarig. We hadden geen expliciet bewijsmateriaal maar wel appje bv. Doordat ze allebei minderjarig waren was het lastig te bewijzen dat het tegen de eigen wil in is gegaan. Dan wordt het snel gezien als experimenteren. Wij hebben wel melding gedaan en er is ook verhoord. Ook is de dader en zijn ouders verhoord. Er is door de politie een veilig thuis melding gedaan voor beide pubers. Voor ons stelde dat weinig voor en was het na 1 gesprek klaar.
ik weet dat de dader in herhaling is gevallen. De vereniging heeft hem daarna weggestuurd maar er is niet nog een melding gekomen waardoor er niet vervolgd is.
Mijn kind zelf lijkt ogenschijnlijk niet veel last van de situatie gehad te hebben. Heeft ook slimme acties gedaan om de dader om de tuin te leiden. Ik had er meer last van. Bedenk dus dat je wel een circus op je hals haalt en dat het vaak niet leidt tot gerechtigheid.
