Zoon (7) eet geen groente
We hebben drie kinderen en de jongste van 7 jaar heeft een beperkt eetpatroon.
Hij eet pasta, brood, friet, zoet beleg, kipfilet en boterhamworst. Hij eet appelmoes, appels en peren en soms mango. Broodje knakworst en pannenkoeken eet hij ook.
Dat is het wel zo'n beetje.
Hij eet geen andere soorten fruit, geen enkele groente en ook geen pizza. Hij eet geen pastasaus.
Hij wil niet proeven en niet proberen. Boos worden of dwingen heeft geen enkele zin - hij eet er niet door en snapt ook niet waarom we boos worden. Voor beloningen is hij niet gevoelig (misschien nu wel, maar een jaar geleden niet)
Hij is gezond en vrolijk, niet te dik of te dun, en hij lijkt zelf geen last te hebben van dat hij zo weinig eet.
Inmiddels beginnen wij het als ouder wel een probleem te vinden (met name omdat het gedoe geeft met avondeten) en heb ik hulp ingeschakeld van de jeugdarts waar we komende week contact mee zullen hebben.
Ik ben benieuwd of er hier meer mensen zijn met (voormalig) moeilijke eters en jullie tips en ervaringen.
Gaat het vanzelf over over?
Wat werkt wel en niet om je kind meer te laten eten?
Bedankt alvast.
Rosehip schreef op 09-01-2025 om 14:04:
Je gaat toch niet werkelijk met kleurstof groene pannenkoeken maken om de volgende keer 10 blaadjes spinazie door het beslag te kunnen pureren?
Wat schiet je hiermee op?
Hij is gezond, hij krijgt zn vitaminen binnen dmv een pil.
Het gaat mij niet om de vitamines, maar om heel langzaam iets van de smaak te introduceren.
Stormvogel schreef op 09-01-2025 om 11:02:
[..]
Beter laat dan ooit duidelijkheid zullen we maar zeggen...
Ik heb het opgezocht, ARFID. Sommige dingen herken ik maar andere ook niet. Hij heeft voorzover ik weet geen nare ervaringen met eten waardoor hij niet meer wil eten of er bang voor is, en zelf ook geen last dat hij weinig eet. Hij is niet ondervoed, hij is vrolijk en sociaal.
En aan ouders ligt het inderdaad niet. We hebben 3 kinderen en we bieden aan allemaal hetzelfde aan. Dochter eet heel goed, zoon minder maar nog steeds acceptabel, en jongste zoon eet het minst en het minst gezond.
Hier is het ook zo dat wel lang niet alles herkennen hoor, geen trauma (voor zover wij weten), verder ook vrolijk en sociaal, helaas wel wat ondergewicht, maar dat lijkt deels door haar bouw. Ze doet al jaren erg haar best voldoende te eten. Helaas wordt ze van veel dingen misselijk en heeft snel een kokhalsreflex. Dit heeft ze toen ze jonger was nooit goed kunnen uiten, dus leek het "gewoon" of ze weinig lustte. Ze moest van ons vaak nieuwe dingen proberen, maar dit had bijna nooit succes, ook niet na tig keer.
Nu kan ze, ook doordat ze meer weet over ARFID, het wat duidelijk uitleggen. Helaas zijn er nog steeds veel mensen die er geen begrip voor hebben! Dat maakt haar erg onzeker!
Thuis weten we precies wat ze lust (gelukkig wel groente en fruit), en zorg ik dus dat ik daar altijd wat van in huis heb, zodat haar ondergewicht niet erger wordt. Ze probeert nog steeds vaak nieuwe dingen, maar het gebeurt maar een enkele keer dat ze dat dan echt lekker vindt. Het lukt haar wel steeds beter om iets te eten wat ze niet zo lekker vindt.
Bij ons kind zat het hem ook heel erg in de textuur van het eten. En combinaties (soep, pastasaus) waren ook een probleem. Langzaamaan wennen was wel de oplossing hier. Nu kan ze veel meer eten verdragen, ook al vindt ze nog steeds veel niet echt lekker. Maar dat is prima vindt ze, ze kan nu gerust bij vrienden eten. Thuis eet ze wel wat ze lekker vindt.
Dat we zo stimuleerden toen ze klein was, was ook naar aanleiding van wat een collega van me ooit vertelde. Zij lustte ook heel veel niet en hoefde nooit iets van haar ouders. Pas toen ze het huis uitging is ze uit zichzelf gaan proberen om meer verschillende dingen te eten, temeer omdat ze een functie had waarvoor ze regelmatig met klanten moest eten. Ze vond het ongelofelijk vervelend dat ze zo ingewikkeld was met eten en had liever gehad dat haar ouders haar meer gestimuleerd hadden.
Ademes schreef op 09-01-2025 om 16:06:
Bij ons kind zat het hem ook heel erg in de textuur van het eten. En combinaties (soep, pastasaus) waren ook een probleem. Langzaamaan wennen was wel de oplossing hier. Nu kan ze veel meer eten verdragen, ook al vindt ze nog steeds veel niet echt lekker. Maar dat is prima vindt ze, ze kan nu gerust bij vrienden eten. Thuis eet ze wel wat ze lekker vindt.
Dat we zo stimuleerden toen ze klein was, was ook naar aanleiding van wat een collega van me ooit vertelde. Zij lustte ook heel veel niet en hoefde nooit iets van haar ouders. Pas toen ze het huis uitging is ze uit zichzelf gaan proberen om meer verschillende dingen te eten, temeer omdat ze een functie had waarvoor ze regelmatig met klanten moest eten. Ze vond het ongelofelijk vervelend dat ze zo ingewikkeld was met eten en had liever gehad dat haar ouders haar meer gestimuleerd hadden.
Ik luste geen garnalen als kind , later kreeg ik ze onverwachts in een restaurant , heerlijk! Ik heb mijn moeder nooit kwalijk genomen dat ze het niet is blijven proberen... , je collega kreeg ,ga ik vanuit gewoon de mogelijkheid mee te eten als ze dat wilde en wilde dit pas toen het lastig werd op haar werk, beetje raar om je ouders ineens de schuld te geven dat je het niet eerder wilde, nee ik denk niet dat je kind beter gaat eten van dwingen ,thuis opgevoed met je eet wat de pot schaft of niet en dat werkte prima voor 5 kids, ook voor mij maar er waren er toch 2 die het echt niet deden op die manier tot braken toe , waarvan 1 ,het werkte toen hij zelf potjes groenten mocht uitzoeken en waar voor de ander eten nog steeds lastig is , trauma van het braken speelt mee
Jorni schreef op 09-01-2025 om 12:29:
[..]
Dat heb ik gelezen ja. Hij lust volgens de openingspost toch wel best wat dingen waaronder bepaald fruit het is alleen beperkt. En er staat in dat hij pasta lust. Ik neem aan dat het geen droge pasta is en normaal gesproken zit er dan in ieder geval al standaard ui in (is ook groente). Dan kun je denk ik het beste veel daarvan geven en wat dingen die kind niet standaard lust verstoppen in gerechten die je maakt maar zodanig dat kind het niet ziet en het niet proeft. En extra veel fruit geven dat kind wel lust. Daar ziten ook veel goede voedingsstoffen in. En standaard ongezonde rommel in huis hebben vind ik zelf nergens voor nodig, behalve als er een feestje is ofzo.
Haha Jorni, heb draadje niet zo goed gelezen maar neem aan dat je geen ervaring hebt met moeilijk etende kinderen?
Hier zéker alleen maar kale pasta. (jarenlang) Met wat citroensap, dat dan weer wel.
En geen geklooi met de pasta! Kind ‘lustte’ alleen maar míjn pasta, dwz volkoren en zonder zout. Bij oma was het witte pasta met zout en dat was zeker niet ok.
Ik lees hier trouwens soms dat pannenkoek niet gezond is, maar met volkorenmeel lijkt het me heel voedzaam? Ei, melk..
Ies schreef op 09-01-2025 om 16:51:
[..]
Haha Jorni, heb draadje niet zo goed gelezen maar neem aan dat je geen ervaring hebt met moeilijk etende kinderen?
Hier zéker alleen maar kale pasta. (jarenlang) Met wat citroensap, dat dan weer wel.
En geen geklooi met de pasta! Kind ‘lustte’ alleen maar míjn pasta, dwz volkoren en zonder zout. Bij oma was het witte pasta met zout en dat was zeker niet ok.
Ik lees hier trouwens soms dat pannenkoek niet gezond is, maar met volkorenmeel lijkt het me heel voedzaam? Ei, melk..
Nou eerlijk gezegd heb ik daar wel ervaring mee bij mijn oudste dochter. Avondeten ging er gewoon niet in. Gewoon niet. Alleen maar pasta met tomatensaus en soms een stoofpotje. Nu gaat het wel steeds beter en eet ze steeds meer met de pot mee. Deels door wat " trucjes" maar ook doordat ze nu inmiddels voor veel meer open staat. Ik heb ook nooit gepusht. Ik geloofde daar niet in. Dat had bij haar averechts gewerkt (en ja ik snap dat het misschien bij andere kinderen wel kan helpen om een beetje te pushen). Ik gaf gewoon veel van wat ze wel graag had en waar ze zin in had en extra veel fruit. Ik heb dat een tijd zo gelaten. Later soms wat aanbieden. Mijn andere twee kinderen hebben er geen moeite mee.
Een pannenkoek kan ook redelijk gezond gemaakt worden.
Je had dus gelijk, groentes zijn niet lekker, want je ouders vinden dat je beloond moet worden als je ze eet.
Ik ben trouwens groot geworden op boterhammen met kaas, en aardappels met appelmoes en af en toe groentes. Snoeptomaatjes en dergelijke bestonden toen nog niet, maar mijn moeder gaf zelf niets om rauwe groente, dus die zou het ons ook niet gegeven hebben
nlies schreef op 09-01-2025 om 17:28:
Je had dus gelijk, groentes zijn niet lekker, want je ouders vinden dat je beloond moet worden als je ze eet.
Ik ben trouwens groot geworden op boterhammen met kaas, en aardappels met appelmoes en af en toe groentes. Snoeptomaatjes en dergelijke bestonden toen nog niet, maar mijn moeder gaf zelf niets om rauwe groente, dus die zou het ons ook niet gegeven hebben
Niet iedereen vind groente lekker, ongeacht je opvoeding denk ik ... net zoals niet iedereen frisdrank lust of mac donald even een paar slechte voorbeelden 
en je kan smaak niet dwingen ... natuurlijk blijf je aanbieden, maar als je kind alleen appelmoes en aardappels en vlees eet wordt het ook groot
Ik heb er 1 van 4,5 jaar oud en dit werkt hier (en misschien ook bij jullie)
Superhelden pannenkoeken
- Hulk pannenkoeken (=spinazie, volkorenmeel, ei en melk)
- Captain America pannenkoek (= geraspte appel, kaneel, volkorenmeel, ei en melk(
- Iron man pannenkoek (= volkoren bananen pannenkoeken)
Samen milkshakes maken van bevroren fruit
Komkommers, doperwten, paprika op tafel zetten en heeeeel hard roepen dat ik even naar de wc ga en daarna heerlijk ga genieten van mijn snack. Dan is er vaak een deel weg als ik terugkom.
Meelaten helpen met koken en laten proeven.
Alle beetjes zijn mooi meegenomen en als hij daarnaast alleen maar lege pasta met boter of een broodje jam eet dan is dat maar zo. Qua ontwikkeling zit het goed en ik merk niet dat er weinig energie in zit dus ik probeer me niet te druk te maken. Ik doe mn best en meer kan ik niet.
Ademes schreef op 09-01-2025 om 16:06:
Bij ons kind zat het hem ook heel erg in de textuur van het eten. En combinaties (soep, pastasaus) waren ook een probleem. Langzaamaan wennen was wel de oplossing hier. Nu kan ze veel meer eten verdragen, ook al vindt ze nog steeds veel niet echt lekker. Maar dat is prima vindt ze, ze kan nu gerust bij vrienden eten. Thuis eet ze wel wat ze lekker vindt.
Dat we zo stimuleerden toen ze klein was, was ook naar aanleiding van wat een collega van me ooit vertelde. Zij lustte ook heel veel niet en hoefde nooit iets van haar ouders. Pas toen ze het huis uitging is ze uit zichzelf gaan proberen om meer verschillende dingen te eten, temeer omdat ze een functie had waarvoor ze regelmatig met klanten moest eten. Ze vond het ongelofelijk vervelend dat ze zo ingewikkeld was met eten en had liever gehad dat haar ouders haar meer gestimuleerd hadden.
Nou, ik moest thuis alles eten, maar ik vind nog steeds best veel groenten echt niet lekker.
Schemerlampje schreef op 09-01-2025 om 19:41:
[..]
Nou, ik moest thuis alles eten, maar ik vind nog steeds best veel groenten echt niet lekker.
Ons kind ook niet, maar ze gaat er niet meer van kokhalzen als het onverwacht lastig is om ze te omzeilen/ te weigeren. En dat is voor haar een hele stap
Oei, lastig hoor. Ik kan me voorstellen dat je een jeugdarts inschakelt als het zó beperkt is, zonder groente vooral. Aan de andere kant: in arme landen worden de kinderen ook wel groot en daar is het dieet nog wel wat eenzijdiger.
Misschien een opbeurend vooruitzicht: Hier hadden wij ook een tamelijk lastige eter, die een tijd qua groente en fruit alleen hutspot lustte, één bepaald soort potje peutervoeding en druiven. Het ging vanaf een jaar of 3 heel geleidelijk beter en vanaf een jaar of 8/9 was kind ineens een stuk minder moeilijk. Ik vermoed dat scoutingkampen eraan hebben bijgedragen want daar is het eten doorgaans niet heel lekker 
. Ze kunnen daar gedurende een kamp van 5/6 dagen 2x een boterhambon inleveren als ze de avondmaaltijd écht niet lusten, maar blijkbaar gebeurt het zelden. Iets met heel actief zijn de hele dag, zien eten doet eten etc... denk ik.
Schemerlampje schreef op 09-01-2025 om 19:41:
[..]
Nou, ik moest thuis alles eten, maar ik vind nog steeds best veel groenten echt niet lekker.
Inderdaad. Mijn ouders dwongen me om dingen te eten (inclusief dingen in de mond duwen) en precies die dingen lust ik nog steeds niet.
troelahoep schreef op 11-01-2025 om 14:01:
[..]
Inderdaad. Mijn ouders dwongen me om dingen te eten (inclusief dingen in de mond duwen) en precies die dingen lust ik nog steeds niet.
Dat doet trauma met je, ik vind het zo naar dat je dat is overkomen, mijn buurman 80+ heeft hetzelfde met champignons die eet hij niet , schippers internaat gezeten en dat heeft zijn wonden achtergelaten als hij ze ziet wordt hij al bleek , toen hij bij ons kwam lunchen met zijn vrouw (wij eten veel soep bij de lunch ) en totaal onverwachts champignonsoep at en het heerlijk vond, net als aspergersoep gebruik ik room en daar vergeleek hij de smaak mee , nee ik heb hem niet gedwongen, had voor hem tomatensoep zijn favoriet , maar het rook zo lekker en er zaten geen stukjes in , mijn kleine was net begonnen met eten en we aten veel gepureerd en heeft hij de pan meegenomen. Lang verhaal kort het kan helpen als je de textuur veranderd en of het uiterlijk, soms ligt het niet aan de smaak van iets maar aan de herinnering
Dwingen en forceren helpt echt niet.
We hebben het wel eens geprobeerd, met echt boos worden, maar het werkte alleen maar averechts. Iedereen (zoon en wij als ouders) bleef achter met een rotgevoel.Dat doen we dus nooit meer.
