Vind jij je kind mooi?
Dit is misschien wel een hele rare, maar vind jij je kind mooi? Als ik naar mijn dochter kijk zie ik veel uiterlijke kenmerken van mijzelf waar ik zelf niet tevreden mee ben. Wij hebben allebei te grote oren, hoog voorhoofd en een prominente neus. Ik was\ben daar nog best onzeker over en mijn dochter (6 jaar) is nu op een leeftijd dat zij ook begint te merken dat zij bijvoorbeeld de grootste oren van de klas heeft. Er zijn ook veel meisjes in de klas waar zij zich mee vergelijkt. En dan zegt ze dingen als Marietje is veel mooier dan ik. Ik noem dan andere kwaliteiten op zoals aardig zijn of slim zijn. Twee dingen waar mijn dochter wel in uitblinkt. Ik weet dat mijn moeder altijd zei dat ik ook mooi was, maar ik zag zelf ook wel dat het niet zo was. Hoe gaan jullie daarmee om?
Nick90 schreef op 05-12-2024 om 15:30:
[..]
Nee maar het begint allemaal met een knap snoetje, pretty privilege is gewoon een bestaand ding hoor. En ja het is het totaalplaatje maar het begint allemaal met een knap snoetje.
Pretty privilege? Ik kom in mijn leven eerder jaloezie tegen. Omdat mensen ervan uitgaan dat mooie mensen "pretty privilege" hebben. Wat veel minder voorkomt, dan de jaloezie.
Er hangt veel meer af, van het enthousiasme dat sommige mensen uitstralen en hoe vriendelijk je kijkt.
Uiterlijk kijken veel mensen voorbij, en degene die dat niet doen, zijn meestal niet degene waarmee ik te maken wil hebben.
Zeespiegel schreef op 07-12-2024 om 07:18:
[..]
Pretty privilege? Ik kom in mijn leven eerder jaloezie tegen. Omdat mensen ervan uitgaan dat mooie mensen "pretty privilege" hebben. Wat veel minder voorkomt, dan de jaloezie.
Er hangt veel meer af, van het enthousiasme dat sommige mensen uitstralen en hoe vriendelijk je kijkt.
Uiterlijk kijken veel mensen voorbij, en degene die dat niet doen, zijn meestal niet degene waarmee ik te maken wil hebben.
https://www.womenshealthmag.com/nl/beauty/a45916325/pretty-privilege/
Miss moet je eerst even uitzoeken wat het precies inhoud. En er zijn genoeg artikelen over dit onderwerp te vinden.
ik ben dol op mijn tweetal en vindt ze prachtig. Vanaf de geboorte. Het zijn geen fotomodellen wellicht, maar ze zijn gewoon leukerds, met nog een heleboel andere leuke eigenschappen ook (en ja, ook wat mindere uiteraard). De oudste worstelt wel met t stukje uiterlijk en innerlijk, is erg onzeker (wordt aan gewerkt). Ik had haar getrokken met Sint, ze vroeg haardingetjes, dus ik in t gedicht een opmerking gemaakt dat ze mooi is met en zonder make-up....verzucht ze: dat is echt een mama-opmerking 🤣🤣. Ik hoop dat ze ooit zichzelf iets meer kan zien door mijn ogen, een leuke, spontane, voor iedereen vriendelijke en behulpzame meid, die enorm kan sprankelen.
Ik denk dat "knap" gevonden worden heel veel te maken heeft met je uitstraling. Ik zag ooit een interview met een acteur (ben even zijn naam vergeten) die een vrij gewoontjes uiterlijk had. Niet lelijk, maar ook niet superknap. Hij vertelde dat hij auditie ging doen voor de rol van een playboyachtig type in een serie. En toen zei hij: "Ik ben niet heel knap, maar ik ga gewoon spelen alsof ik dat wel ben." Nou, ik zag later een van die scènes, en het was dezelfde man, maar door zijn houding en uitstraling was hij ineens knap!
Ik denk dat dat bij iedereen wel een beetje zo werkt. Als je rondloopt met het idee "kijk niet naar mij," straal je dat ook uit, alsof je denkt dat je niets waard bent. Maar als je gaat denken: "Ik voel me mooi, ik ben leuk gezelschap," dan krijg je automatisch meer aantrekkingskracht. Het zit echt in hoe je jezelf laat zien.
En dan gebruik je als voorbeeld een acteur wiens werk het is om een personage te spelen? Het is gewoon onderzocht wat men als aantrekkelijk beschouwd afhankelijk van waar je woont. Dan kun je wel heel hard blijven roepen dat het om uitstraling enzovoort gaat maar dat is niet echt hoe ons brein werkt. Als het alleen om uitstraling draaide hadden we nu niet een hele generatie incels, pickup artists enzovoort.
En laten we wel wezen, uitdrukkingen over apen en gouden ringen komen natuurlijk ergens vandaan.
Ik snap je punt, maar ik denk dat het toch een combinatie van dingen is. Natuurlijk speelt cultuur en biologie een rol in wat mensen als aantrekkelijk zien, daar valt niet over te discussiëren. Maar uitstraling en houding kunnen volgens mij wel een enorm verschil maken. Die acteur gebruikte ik als voorbeeld omdat hij zelf ook aangaf dat hij niet "typisch knap" is, maar dat zijn houding hem toch geloofwaardig maakte als playboy.
En ja, het klopt dat je je uitstraling niet zomaar "aan" kunt zetten en dat het niet voor iedereen even makkelijk is. Maar ik geloof wel dat je houding en zelfvertrouwen invloed hebben op hoe je overkomt. Dat wil natuurlijk niet zeggen dat andere factoren zoals uiterlijk of sociale context ineens geen rol meer spelen.
Over die uitdrukking met de aap en de gouden ring: misschien zit daar wel wat in, maar het gaat mij erom dat uitstraling iemand soms verrassend anders kan laten overkomen, ook al blijven de basiskenmerken hetzelfde. Het is dus niet óf uitstraling óf uiterlijk, maar meer hoe die twee samenkomen. 😊
Nick90 schreef op 07-12-2024 om 11:49:
En dan gebruik je als voorbeeld een acteur wiens werk het is om een personage te spelen? Het is gewoon onderzocht wat men als aantrekkelijk beschouwd afhankelijk van waar je woont. Dan kun je wel heel hard blijven roepen dat het om uitstraling enzovoort gaat maar dat is niet echt hoe ons brein werkt. Als het alleen om uitstraling draaide hadden we nu niet een hele generatie incels, pickup artists enzovoort.
En laten we wel wezen, uitdrukkingen over apen en gouden ringen komen natuurlijk ergens vandaan.
Wat aantrekkelijk wordt gevonden is natuurlijk redelijk onderzocht (symmetrisch gezicht, gave huid, ideale afstand tussen ogen, neus en mond), maar de waarde die mensen eraan hechten is subjectief. Ik hoef bijv geen heel knappe man, die zal ik waarschijnlijk ook lastiger krijgen met mijn gemiddelde (7,5 denk ik) uiterlijk. De meeste incels zijn imo ook niet eens lelijk maar het zijn meestal rare gasten met vreemde ideeën. Daar ligt het dus niet aan hun uiterlijk dat ze geen vrouw krijgen.
Even van me afschijven. Ik ben dus een vrouw die door vele mensen mooi gevonden word. Ik werd vroeger op een klassenfuif uitgeroepen als mooiste meisje van de klas. Ja, dat vond ik leuk. Ik heb zeker voordelen gehad van mijn uiterlijk. Zo werd ik met nul ervaring of diploma's aangenomen als telefoniste/ receptioniste omdat ik het meest representatief was. Ik weet zeker dat ik met een minder mooi uiterlijk never nooit aangenomen zou zijn geweest. Echter er zijn ook nadelen en dat is wat vrouwen betreft. Het grote woord is JALOEZIE! Ik had een beste vriendin vanaf mijn 18de tot mijn 24ste. Wij gingen elk weekend flink uit en we hebben vele leuke vakanties gehad in Spanje. Zo maar ineens heeft ze het contact verbroken toen ik 24 was. 26 jaar later nam ze ineens weer contact met mij op toen ze via via hoorde dat mijn man overleden was.
Zij is toen bij mij thuis geweest. Zij vertelde toen dat ze mij altijd een lieve vriendin had gevonden met vooral veel humor. Wat hebben we gelachen samen. En dan komt de maar! Zij heeft toen eerlijk verteld dat ze voor zichzelf had gekozen door met mij te breken. Zij was heel erg onzeker en dat werd volgens haar bevestigd omdat ik wel veel sjans had en zij niet.
En nu ben ik 59. Ik was 50 toen ik na een heel kort ziekbed van mijn man weduwe ben geworden. Dan zijn vrienden belangrijk voor je om te praten en om te verwerken. Een paar vrouwen waarvan ik dacht dat ze vriendinnen waren hebben mij als een baksteen laten vallen! Als stelletje samen met mijn man was ik altijd welkom. Nadat ik "vrijgezel" was werd ik niet meer uitgenodigd op feestjes en zo is het verwaterd. Dat heeft mij zo'n verdriet gedaan en nu nog steeds eigenlijk. Gelukkig heb ik nog wel lieve vriendinnen en dat is dus echte vriendschap.
Jaloezie is inderdaad heel naar. Ik gun het mensen best om mooi te zijn, alleen wat ik niet zo goed trek is dat mensen hun schoonheid, maar ook andere talenten zien als een vanzelfsprekendheid en lullig doen over de mensen die daarin minder bedeeld zijn.
Dan heb ik het niet over trots zijn op iets als een goede baan waar je jarenlang hard voor hebt moeten studeren of een prijs in een sport waar je dag in dag uit hard voor traint. Daar mag je terecht trots op zijn. Maar je mag je ook realiseren dat je cognitieve vermogens, je talent en aanleg voor dingen, je schoonheid of juist het gebrek daar aan geen recht zijn, maar iets dat je zomaar is toegevallen en waarmee je het te doen hebt in het leven.
Toch lijkt het me ook goed om mensen te zien als meer dan hun uiterlijk en ook als meer dan hun slechtste of lelijkste eigenschap of uiterlijke kenmerk. En dat ook aan kinderen te leren. Mijn dochter heeft geen mooi gebit. De boel staat schots en scheef, de helft ontbreekt en het zit vol metaal en beugels. Daar is ze echt wel onzeker en met momenten ook verdrietig over. Maar we proberen haar ook bij te brengen dat ze veel meer is dan alleen dat. Stel dat een ander kind er zo uit zou zien, zou ze daar dan nare opmerkingen over maken of zelfs het kind afwijzen? Natuurlijk niet! Dan is het ook niet nodig om dat over zichzelf te doen, los van dat haar gevoelens er uiteraard wel mogen zijn. En ondanks haar gebit is dochter echt wel een leuk meisje om te zien en nog veel leuker om in je leven te hebben.
"Als stelletje samen met mijn man was ik altijd welkom. Nadat ik "vrijgezel" was werd ik niet meer uitgenodigd op feestjes en zo is het verwaterd. Dat heeft mij zo'n verdriet gedaan en nu nog steeds eigenlijk"
Ik ben niet zo mooi, vrij doorsnee en op slechte dagen ronduit lelijk. Maar ik herken dit als single ook. Vriendinnen willen wel met me afspreken, maar dan als vrouwen onderling. Maar ze spreken ook als koppels onderling af en dan hoor ik er niet bij. Ik blijf dat ook pijnlijk vinden. Die gemengde borrels vind ik juist ook gezellig. Maar ik denk niet dat het aan het uiterlijk ligt. Of ik moet veel mooier zijn dan ik zelf denk, haha. Het ligt denk ik meer aan het in hokjes denken van mensen.
Meesje schreef op 07-12-2024 om 13:26:
"Als stelletje samen met mijn man was ik altijd welkom. Nadat ik "vrijgezel" was werd ik niet meer uitgenodigd op feestjes en zo is het verwaterd. Dat heeft mij zo'n verdriet gedaan en nu nog steeds eigenlijk"
Ik ben niet zo mooi, vrij doorsnee en op slechte dagen ronduit lelijk. Maar ik herken dit als single ook. Vriendinnen willen wel met me afspreken, maar dan als vrouwen onderling. Maar ze spreken ook als koppels onderling af en dan hoor ik er niet bij. Ik blijf dat ook pijnlijk vinden. Die gemengde borrels vind ik juist ook gezellig. Maar ik denk niet dat het aan het uiterlijk ligt. Of ik moet veel mooier zijn dan ik zelf denk, haha. Het ligt denk ik meer aan het in hokjes denken van mensen.
Ik denk dat jij mooier bent dan wat jezelf denkt. Als ze afspreken met koppels zonder jou dan zien ze jou dus wel als een soort rivaal.
watertoren schreef op 07-12-2024 om 14:53:
[..]
Ik denk dat jij mooier bent dan wat jezelf denkt. Als ze afspreken met koppels zonder jou dan zien ze jou dus wel als een soort rivaal.
Dat je als single niet uitgenodigd wordt bij afspraken tussen koppels, kan tal van redenen hebben. Men hoeft je niet meteen als rivaal te zien. Dat is wel erg kort door de bocht.
tja een koppelsetentje lijkt mij gewoon een koppelsetentje en een vrouwenetentje een vrouwenetentje daar mogen de mannen niet komen en op de koppelsetentjes geen losse mensen.
watertoren schreef op 07-12-2024 om 14:53:
[..]
Ik denk dat jij mooier bent dan wat jezelf denkt. Als ze afspreken met koppels zonder jou dan zien ze jou dus wel als een soort rivaal.
Misschien vullen ze wel voor Meesje in dat het voor haar niet fijn is met allemaal koppels terwijl zij alleen is. En is het helemaal niet zo verkeerd bedoeld.
Schemerlampje schreef op 07-12-2024 om 16:52:
[..]
Misschien vullen ze wel voor Meesje in dat het voor haar niet fijn is met allemaal koppels terwijl zij alleen is. En is het helemaal niet zo verkeerd bedoeld.
Nee niet vervelend bedoeld dat zal best. Wat mij dan irriteert is het feit dat anderen bedenken wat voor mij het fijnste zou zijn. Ik ga graag naar verjaardagen van een vriendin van mij zonder mijn echtgenoot. Als hij mee is dan spreek ik alleen hem en dat kan thuis ook. Als ik alleen ben dan spreek ik anderen.
