Vind jij je kind mooi?
Dit is misschien wel een hele rare, maar vind jij je kind mooi? Als ik naar mijn dochter kijk zie ik veel uiterlijke kenmerken van mijzelf waar ik zelf niet tevreden mee ben. Wij hebben allebei te grote oren, hoog voorhoofd en een prominente neus. Ik was\ben daar nog best onzeker over en mijn dochter (6 jaar) is nu op een leeftijd dat zij ook begint te merken dat zij bijvoorbeeld de grootste oren van de klas heeft. Er zijn ook veel meisjes in de klas waar zij zich mee vergelijkt. En dan zegt ze dingen als Marietje is veel mooier dan ik. Ik noem dan andere kwaliteiten op zoals aardig zijn of slim zijn. Twee dingen waar mijn dochter wel in uitblinkt. Ik weet dat mijn moeder altijd zei dat ik ook mooi was, maar ik zag zelf ook wel dat het niet zo was. Hoe gaan jullie daarmee om?
MMcGonagall schreef op 06-12-2024 om 09:34:
[..]
Och ja. Ik denk wel ergere dingen
Ik ken een stel waarvan de man niet moeders mooiste is, een beetje een aardappelhoofd. Die mensen hebben dus gewoon zes kinderen gekregen, waarbij de uiterlijke kenmerken van pa heel dominant zijn gebleken. Ik gun ze hun kinderen van harte, maar het is natuurlijk wel een beetje sneu om na het tweede kind door te gaan als inmiddels is bewezen wiens uiterlijk ze krijgen.
Haha, of jij overschat het relativeringsvermogen en het gevoel voor humor hier, of je kon de aandrang om je hoofd op het hakblok te leggen niet weerstaan.
Ik probeer er elke dag goed verzorgd uit te zien .
doe ik voor mij zelf ik ben niet knap maar probeer er zo goed mogelijk uit te zien .En dat lukt mij aardig krijg altijd te horen dat ik n mooie vrouw ben .
Hier 4 prachtige kinderen, zowel van binnen als van buiten. Zij en wij krijgen er vaak complimenten over. Vinden we dat leuk; ja. Maakt het verder wat uit; nee.
Fruitmoeder, ik heb ook je andere draadjes gelezen. Het zou goed zijn als jij eens met een therapeut aan de slag gaat om wat steviger in je schoenen te staan en te voorkomen dat je je complexen doorgeeft aan je dochter.
Ik vind het triest dat jij met een kind van die leeftijd al zo bezig bent met het uiterlijk. Mijn dochter was als tiener behoorlijk gefixeerd op haar eigen uiterlijk. Daar viel niet tegenop te praten. Als ik zei dat ik haar prachtig vond was het weerwoord: "Duh,jij bent mijn moeder". "Welles" als ik zei dat uiterlijk niet zo belangrijk was. "Zie je wel dat je me lelijk vindt"dat als ik zei hoe knap je ook bent, dat er altijd wel iemand zou zijn die nog knapper is . Toen wist ik ook niet meer hoe er op te reageren. Advies van haar therapeut aan mij was te zeggen dat ik het niet met haar eens was, en het jammer voor haar vond dat zij er zo over dacht. En het verder daarbij te laten.
Ik zou bij een zesjarige ook helemaal niet bezig zijn met hoe ze in de toekomst 'in de markt' zullen liggen. En ik vind het een beetje naar als mensen dat wel doen bij hele jonge kinderen. Laat ze lekker onbevangen kind zijn!
Vanaf een jaar of zes gaan kinderen vaak wel zichzelf meer vergelijken met anderen en daar ook een waardeoordeel aan hangen. Zorg dat jouw issues niet bij haar komen te liggen! Je bent echt geen slechte moeder als je kind niet de mooiste van de klas is of als ze op jou lijkt.
Mijn dochter had deze fase ook op die leeftijd en dat was ook nog precies een periode dat er heel veel medisch gedoe bij elkaar kwam, waardoor ze bepaalde dingen moest accepteren en tegelijkertijd enorm veel moeite had met 'anders zijn'.
Dat heeft ze nog steeds trouwens. Niet als ze er zelf voor kiest, wel als het haar overkomt. Daar is heus ruimte voor, maar ze ziet gelukkig ook regelmatig haar goede eigenschappen.
Voor mij zijn ze uiteraard de knapste mooiste maar een van de twee is wel echt heel knap dat vinden tenminste veel mensen hij weet dit zelf ook de ander is gewoon (heel goed)
Ik vind mijn kinderen prachtig!
Ze hebben hun haren zoals ze dat mooi vinden, dragen kleren die ze mooi vinden, en zijn lekker zichzelf.
Dat probeer ik ze ook mee te geven: je bent goed zoals je bent, iedereen is anders. Je kunt wel alles vergelijken met een ander, maar dat brengt je niks. Dus kijk naar jezelf en wees blij met jezelf.
Misschien een domme vraag: Maar wat heeft mooi-zijn met uiterlijk te maken?
Fély schreef op 06-12-2024 om 13:01:
Misschien een domme vraag: Maar wat heeft mooi-zijn met uiterlijk te maken?
Dat is idd een domme vraag als je het antwoord echt niet weet. Maar ik vermoed dat je niet dom bent maar 'politiek correct schijnheilig'.
Zoals iemand het ooit omschreef: mijn dochters zijn goed gelukt. Zowel van buiten als van binnen. Een moeder op de basisschool zei vaak “Hé lelijkerd!” tegen haar kind als die eraan kwam, vond ik altijd een beetje raar. Ze zei het wel op een vrolijke manier, maar toch.
Meesje schreef op 06-12-2024 om 13:13:
[..]
Dat is idd een domme vraag als je het antwoord echt niet weet. Maar ik vermoed dat je niet dom bent maar 'politiek correct schijnheilig'.
Niet dom, maar chemo en operaties hebben zichtbare sporen achtergelaten. Blij dat mijn omgeving dan ook politiek correct schijnheilig is. Mijn kinderen moesten opgroeien met een moeder die "niet mooi is". Ze waren 6 en 9 toen ik kanker kreeg. Je kan me gerust lelijk noemen met een vervormd gezicht en kale plekken. Maar mijn kinderen mochten met hun moeder volwassen worden en ik ben gezond.
Fély schreef op 06-12-2024 om 13:01:
Misschien een domme vraag: Maar wat heeft mooi-zijn met uiterlijk te maken?
Er zijn natuurlijk twee soorten van mooi zijn. Je kan mooi zijn van binnen, als in lief, aardig, respectvol naar iedereen, voor mensen klaar staan enz enz.
En mooi van buiten, en dat heeft toch echt met uiterlijk te maken. Tuurlijk is wat de een heel knap vindt niet wat de ander heel knap vindt maar er is wel een gemiddelde. Meestal zijn mensen die van nature een symmetrisch gezicht hebben worden vaker aantrekkelijk en dus mooi gevonden dan mensen die dat niet hebben. Er zijn hele wetenschappelijke onderzoeken over te vinden.
Ik ben van nature niet gemiddeld knap. Maakt me ook niet meteen lelijk maar knap zal men niet snel over mij zeggen. Geeft ook niet.
Ik vind mijn dochter prachtig!
Ik krijg regelmatig complimenten over haar slimme koppie en haar mooie koppie.
Ze heeft veel uiterlijke kenmerken van mij, maar ook van haar vader herken ik veel in haar. Vader zegt zelf gekscherend dat ze haar schoonheid van mij heeft en haar brains van hem. Helaas ziet zij zichzelf heel anders. Niet als slim en niet als mooi.
Vorige week vertelde ze mij dat leeftijdsgenoten hadden gezegd dat ze een aantrekkelijke moeder heeft. Toen heb ik wel benadrukt dat zij ontzettend veel op mij lijkt. Toen zag ik de boodschap wel een beetje indalen.
Verder vertellen wij haar elke dag dat we dol op haar zijn om wie ze is en dat ze prachtig is. In de hoop dat dat kwartje gaat vallen en ze zichzelf meer waardeert. Ze is nu 13 en ik gun haar zelfvertrouwen en zelfliefde.
Hi Fruitmoeder,
Wat goed dat je dit benoemt. Het is toch een beetje een taboe. En prachtig om te lezen dat zoveel ouders hun kinderen prachtig vinden en de allermooiste. Maar helaas herken ik goed wat je zegt Fruitmoeder. Ik vind mezelf niet heel de allerknapste maar heb wel een paar goede sterke uiterlijke kenmerken (en een paar wat mindere maar die vallen wat minder op door mijn sterke pluspunten om het zo maar te zeggen). Mijn man vind ik (heel eerlijk gezegd) niet knap. Ik viel destijds op zijn persoonlijkheid maar hij heeft echt een paar ‘lelijke’ kenmerken. Klinkt beetje lullig maar is wel zo. Niemand heeft ooit gezegd tegen mij dat ik een knappe man heb. En dan nu onze kinderen.. die hebben dus allemaal mijn sterke kanten niet geerfd helaas, mijn mindere kanten hebben ze dus wel geërfd en dus de mindere kanten van mijn man. Ik kreeg vroeger veel aandacht van jongens en werd ook wel knap genoemd maar ik vind het zo pijnlijk dat nooit iemand mijn kinderen knap of mooi vindt. En dat snap ik ook want ze zijn objectief gezien ook niet knap. Ik vind dat ook heel moeilijk en dan vind ik het dus weer heel stom en slecht van mezelf dat ik zo over mijn eigen kinderen denk. Een kind verdient een moeder die hen de mooiste vindt maar dat vind ik dus niet. En nu denk ik vaak: had ik maar een knappere man getrouwd, nu zijn zelfs mijn paar sterke pluspunten ook verdwenen in de volgende generatie. En ja het klinkt heel oppervlakkig maar ik geloof zelf wel dat een knap uiterlijk je leven wat makkelijker maakt. Dus ja veel herkenning Fruitmoeder.
ik heb drie hele knappe kindjes. Daar ben ik trots op. Mijn omgeving deelt ook die mening dus dat is heel positief.
