Klas gaat schaatsen, zoon (8) wil absoluut niet mee
Mijn zoon gaat deze week met zijn klas schaatsen op een buitenbaan in de buurt. Toen ik hem dit vertelde, werd hij boos en verdrietig. Hij wil perse niet mee, ook niet om op het ijs te spelen, ook niet met een slee of iets anders. Hij kan niet schaatsen en vindt er ook niks aan.
Afgelopen weekend hebben we met hem een heel gesprek gehad over sport. Hij zit op tennis, maar wil daar vanaf. Elke les is inmiddels een drama. Maar: hij wil op geen enkele andere sport (gym op school en buitenspelen etc. zijn overigens geen probleem). Zijn overtuiging is dat hij geen talent heeft voor sport. Hij wil ook geen andere activiteit. Wij hebben gezegd dat we op zoek willen naar een hobby, dat dit geen sport hoeft te zijn, maar dat we wel vinden dat hij een bezigheid moet hebben die hij leuk vindt. En dat we daar met hem naar op zoek willen gaan en dat hij daarin dingen kan uitproberen. We hebben dit gesprek nog niet op een goede manier af kunnen ronden, omdat zoon nu heeft aangegeven dat hij het vervelend vindt dat hij 'geen goed kind' is, met andere woorden hij ziet een hobby als iets wat hij zou doen om ons blij te maken. Hij was daar echt verdrietig over. We hebben daarom het onderwerp even laten rusten.
Nu dus het idee om met de klas te gaan schaatsen. Eerdere pogingen om te schaatsen zijn mislukt, hij heeft er niks mee en kan niet rechtop blijven staan. Ook achter een rekje lukt het niet. Als hij mee moet, wil hij 'aan de kant blijven zitten', maar daar schaamt hij zich ook voor.
Wat zouden jullie doen? Hem gewoon mee laten gaan (zonder schaatsen, met bijvoorbeeld een slee)? Ik neig hiernaar, in combinatie met een seintje naar de juf dat ze hem een beetje zijn eigen gang moet laten gaan. Er zijn vast ook andere kinderen die niet kunnen of willen schaatsen, misschien is het dus best gezellig ook zonder schaatsen. Of zouden jullie, gelet op het gesprek van het weekend, overwegen om zoon een dagje thuis te laten?
Mugs schreef op 11-01-2024 om 08:36:
Ik denk dat de meeste ouders hun eigen kind goed genoeg kennen om in te kunnen schatten of het beter is om iets even over te slaan of om juist aan te sturen op toch maar meedoen.
Er is geen "one size fits all" hier!
En als je even meeneemt dat we in een samenleving zitten waar de norm is: heb je geen koorts? Dan kun je prima naar je werk/naar school/naar je sport etc. En als je daarbij nog kijkt naar de stijgende cijfers met betrekking tot thuiszitters, burn out, automutilatie en suïcide onder jongeren, dan denk ik persoonlijk niet dat dat komt doordat die jongeren allemaal ouders hebben/hadden die zo makkelijk zeiden: 'joh, laten we dit gewoon even skippen'
Ik denk eigenlijk van wel (hoewel, allemaal..) Maar goed, one size fits all geldt inderdaad ook hier niet en laten we het niet een algemene discussie over de samenleving gaan maken.
To neigt naar stimuleren, met haar eigen kind in gedachten, dus dan denk ik: doe dat inderdaad.
kenfan schreef op 11-01-2024 om 11:55:
[..]
Dit. Met de aanvulling dat een basisschooldocent die de kinderen meerdere dagen per week meemaakt en haar pappenheimers kent dat onderscheidingsvermogen idealiter ook heeft. Ik ben geen fan van blinde gezagsgetrouwheid en/of uit angst voor precedentwerking in alles een glijdende schaal zien. Een beetje kritisch blijven kijken naar verplichtingen die je jezelf of een ander oplegt vind ik heel gezond.
Maar er is geen leerkracht die niet kritisch er met de zweep over gaan in deze.
Ik vraag me wel af of er vroeger ook al zo'n heisa werd gemaakt van Pietje of Klaasje die overstuur raakt van dingen die hij niet zitten. De discussie gaat feitelijk toch over wat doe je als je kind niet mee wil doen aan een activiteit op school (en in het algemeen) en wat is verstandig?
Mijn indruk dat ouders toegeeflijker zijn geworden lijkt hier een beetje bevestigd te worden in dit draadje, maar is dat echt zo? En hoe ging het vroeger dan?
De natuur doet nu ook een zegje:’ Het gaat dooien, vanaf vandaag te warm om buiten te schaatsen.’
Mevrouw75 schreef op 11-01-2024 om 13:28:
[..]
Maar er is geen leerkracht die niet kritisch er met de zweep over gaan in deze.
Nee, dat klopt. Ik doelde op alle ongenuanceerde wat mot dat mot reacties van de reacties hier. En mn op de mensen die geen onderscheid maken tussen een spreekbeurt en een vrijblijvend middagje schaatsen.
Update:
Zoon is meegeweest, zonder schaatsen. Hij heeft met een vriendje dat ook niet schaatst (“mam, hij haat schaatsen ook!”) de rest staan aanmoedigen en dat vond hij heel leuk.
Toen ik hem ophaalde, zei hij: “nog even over dat sporten, ik ga wel iets doen, maar niet iets wat jij hebt genoemd. Ik ga erover nadenken.” Toen ik vroeg of ik af en toe dan wel met een idee mocht komen, zei hij: “ja, maar dan moet je niet in dezelfde zin het woord ‘moeten’ gebruiken.” Daar hebben we nu dus een deal over.
Cato45 schreef op 11-01-2024 om 14:54:
Update:
Zoon is meegeweest, zonder schaatsen. Hij heeft met een vriendje dat ook niet schaatst (“mam, hij haat schaatsen ook!”) de rest staan aanmoedigen en dat vond hij heel leuk.
Toen ik hem ophaalde, zei hij: “nog even over dat sporten, ik ga wel iets doen, maar niet iets wat jij hebt genoemd. Ik ga erover nadenken.” Toen ik vroeg of ik af en toe dan wel met een idee mocht komen, zei hij: “ja, maar dan moet je niet in dezelfde zin het woord ‘moeten’ gebruiken.” Daar hebben we nu dus een deal over.
Ah super! Dat is precies goed voor iedereen toch? Zoon heeft niet hoeven schaatsen en toch een positieve ervaring gehad, waardoor hij weer nadenkt over een (sport)clubje. Wat goed dat het zo afgelopen is!
lekker constructief, mooi!
Cato45 schreef op 11-01-2024 om 14:54:
Update:
Zoon is meegeweest, zonder schaatsen. Hij heeft met een vriendje dat ook niet schaatst (“mam, hij haat schaatsen ook!”) de rest staan aanmoedigen en dat vond hij heel leuk.
Toen ik hem ophaalde, zei hij: “nog even over dat sporten, ik ga wel iets doen, maar niet iets wat jij hebt genoemd. Ik ga erover nadenken.” Toen ik vroeg of ik af en toe dan wel met een idee mocht komen, zei hij: “ja, maar dan moet je niet in dezelfde zin het woord ‘moeten’ gebruiken.” Daar hebben we nu dus een deal over.
Klinkt super.
Wat leuk van je zoontje, Cato45! Heeft hij niet een vriendje die een sport doet die hij leuk vindt, dat hij een keertje mee kan gaan om te kijken hoe dat is?
Cato45 schreef op 11-01-2024 om 14:54:
Update:
Zoon is meegeweest, zonder schaatsen. Hij heeft met een vriendje dat ook niet schaatst (“mam, hij haat schaatsen ook!”) de rest staan aanmoedigen en dat vond hij heel leuk.
Toen ik hem ophaalde, zei hij: “nog even over dat sporten, ik ga wel iets doen, maar niet iets wat jij hebt genoemd. Ik ga erover nadenken.” Toen ik vroeg of ik af en toe dan wel met een idee mocht komen, zei hij: “ja, maar dan moet je niet in dezelfde zin het woord ‘moeten’ gebruiken.” Daar hebben we nu dus een deal over.
Wat kan hij goed zijn grenzen aangeven en communiceren! door zijn duidelijkheid heeft hij samen met jou een oplossing gevonden én daardoor heeft hij alsnog een leuke schooldag gehad 👍🏻 ik vind dit een betere keuze dan thuis blijven zitten terwijl hij alleen niet wilde schaatsen, maar wel gewoon mee naar schaatsen kon. Goed opgelost
Cato45 schreef op 11-01-2024 om 14:54:
Update:
Zoon is meegeweest, zonder schaatsen. Hij heeft met een vriendje dat ook niet schaatst (“mam, hij haat schaatsen ook!”) de rest staan aanmoedigen en dat vond hij heel leuk.
Toen ik hem ophaalde, zei hij: “nog even over dat sporten, ik ga wel iets doen, maar niet iets wat jij hebt genoemd. Ik ga erover nadenken.” Toen ik vroeg of ik af en toe dan wel met een idee mocht komen, zei hij: “ja, maar dan moet je niet in dezelfde zin het woord ‘moeten’ gebruiken.” Daar hebben we nu dus een deal over.
Wow wat een bijzonder bewust en scherpe zoon heb jij. 'maar dan moet je niet in dezelfde zin het woord ‘moeten’ gebruiken.' Prachtige voorwaarde voor het gesprek over sporten gesteld.
Geef ik wat ideeën aan jou. Denk ook buiten teamsporten om: judo; badminton; tennissen. Mijn hele slimme autonome neef heeft veel plezier aan badminton gehad.
En ga gewoon vrijblijvend ergens kijken met hem. En als hij niet wil sporten naast gymen op school, ook prima toch.
Wat goed van hem! Hier heeft hij meer van geleerd dan van thuisblijven of in de klas blijven, namelijk dat ook als je een activiteit niet leuk vindt, dat je er dan toch iets van kan maken en het naar je zin kunt hebben op een andere manier, binnen je eigen grenzen.
Ook goed dat hij gaat nadenken over een hobby/sport en dat hij aangeeft het 'moeten' vervelend te vinden. Dat hij het zelf wil bedenken is goed, dat geeft hem regie en waarschijnlijk ook meer motivatie dan wanneer hij iets gaat doen omdat jij bedacht dat dat leuk zou zijn.
Mooie oplossing!
Los van sport, is er niet een debatteerclubje voor jonge kinderen in je omgeving? Dat zou volgens mij ook wel bij je zoon passen 
Cato45 schreef op 11-01-2024 om 14:54:
Update:
Zoon is meegeweest, zonder schaatsen. Hij heeft met een vriendje dat ook niet schaatst (“mam, hij haat schaatsen ook!”) de rest staan aanmoedigen en dat vond hij heel leuk.
Toen ik hem ophaalde, zei hij: “nog even over dat sporten, ik ga wel iets doen, maar niet iets wat jij hebt genoemd. Ik ga erover nadenken.” Toen ik vroeg of ik af en toe dan wel met een idee mocht komen, zei hij: “ja, maar dan moet je niet in dezelfde zin het woord ‘moeten’ gebruiken.” Daar hebben we nu dus een deal over.
Ahh wat fijn dat hij niet de enige was die niet schaatste en samen met een vriendje wat anders kon doen. Ben wel benieuwd welke sport hij uiteindelijk gaat kiezen, succes in ieder geval.
