Klas gaat schaatsen, zoon (8) wil absoluut niet mee
Mijn zoon gaat deze week met zijn klas schaatsen op een buitenbaan in de buurt. Toen ik hem dit vertelde, werd hij boos en verdrietig. Hij wil perse niet mee, ook niet om op het ijs te spelen, ook niet met een slee of iets anders. Hij kan niet schaatsen en vindt er ook niks aan.
Afgelopen weekend hebben we met hem een heel gesprek gehad over sport. Hij zit op tennis, maar wil daar vanaf. Elke les is inmiddels een drama. Maar: hij wil op geen enkele andere sport (gym op school en buitenspelen etc. zijn overigens geen probleem). Zijn overtuiging is dat hij geen talent heeft voor sport. Hij wil ook geen andere activiteit. Wij hebben gezegd dat we op zoek willen naar een hobby, dat dit geen sport hoeft te zijn, maar dat we wel vinden dat hij een bezigheid moet hebben die hij leuk vindt. En dat we daar met hem naar op zoek willen gaan en dat hij daarin dingen kan uitproberen. We hebben dit gesprek nog niet op een goede manier af kunnen ronden, omdat zoon nu heeft aangegeven dat hij het vervelend vindt dat hij 'geen goed kind' is, met andere woorden hij ziet een hobby als iets wat hij zou doen om ons blij te maken. Hij was daar echt verdrietig over. We hebben daarom het onderwerp even laten rusten.
Nu dus het idee om met de klas te gaan schaatsen. Eerdere pogingen om te schaatsen zijn mislukt, hij heeft er niks mee en kan niet rechtop blijven staan. Ook achter een rekje lukt het niet. Als hij mee moet, wil hij 'aan de kant blijven zitten', maar daar schaamt hij zich ook voor.
Wat zouden jullie doen? Hem gewoon mee laten gaan (zonder schaatsen, met bijvoorbeeld een slee)? Ik neig hiernaar, in combinatie met een seintje naar de juf dat ze hem een beetje zijn eigen gang moet laten gaan. Er zijn vast ook andere kinderen die niet kunnen of willen schaatsen, misschien is het dus best gezellig ook zonder schaatsen. Of zouden jullie, gelet op het gesprek van het weekend, overwegen om zoon een dagje thuis te laten?
Het is onder schooltijd neem ik aan, dus hij gaat gewoon mee. Een kind dat geen talent voor rekenen heeft moet elke dag rekenen dus 1 keer per week extra een sport doen is geen enkel probleem. Het leven bestaat niet alleen uit leuke dingen. En in groep 5/6 zijn er genoeg kinderen die nog niet kunnen schaatsen.
ik denk inderdaad dat de meeste kinderen niet kunnen schaatsen. Dat wordt dus met zijn allen vallen en stuiteren en lachen op het ijs.
Daarna iets eten en drinken en weer naar huis, denk ik zo? Dat zou ik niet gelijk als heel zwaar en moeilijk aanvliegen, meer als "spelen" dan als "sport".
inderdaad gewoon mee. Schaatsen hoeft niet, maar dan ga je maar aan de kant zitten. Zou hem hierin niet zijn zin geven door hem thuis te laten.
Idd, gewoon mee laten gaan en als hij niet wil schaatsen is dat prima. Dan vermaak je je op een andere manier. Ga je aanmoedigen ofzo. Ik zou het "ik kan niet sporten" ook kort houden. Je hoeft niet overal goed in te zijn. Je hoeft ook niet alles leuk te vinden. Privé kan je je dan aan een hoop onttrekken (misschien is hij meer van het denken/creatieve/muzikale) en op school of als je ergens anders bent doe je soms iets wat je niet past. En ontdek je wellicht.... (maat dat laatste zou ik hem niet vertellen want dan ervaart hij weer druk om iets leuk te vinden/goed te kunnen).
Thanks. Eerste twee reacties komen overeen met wat ik zelf ook vind en denk. Ik laat hem gewoon mee gaan, zonder schaatsen. Ik zie nu ook dat er ook andere (en lagere) klassen meegaan. Het zal wel loslopen.
denkt hij wellicht dat je alles meteen moet kunnen? Elke sport moet je leren, ook schaatsen, dus niet zo gek dat het achter een rekje ook niet gelijk lukt.
Decembermamma schreef op 09-01-2024 om 17:58:
Het is onder schooltijd neem ik aan, dus hij gaat gewoon mee. Een kind dat geen talent voor rekenen heeft moet elke dag rekenen dus 1 keer per week extra een sport doen is geen enkel probleem. Het leven bestaat niet alleen uit leuke dingen. En in groep 5/6 zijn er genoeg kinderen die nog niet kunnen schaatsen.
Dit hoor. Jammer dat hij het niet leuk vindt. Dan zal hij andere manieren moeten vinden om zich te vermaken. Jullie als ouders geven het voorbeeld hoe je in het leven om kunt gaan met dingen die niet zo leuk zijn en leren zoiets kleins te verdragen is daar onderdeel van. Het zal zeker niet de laatste keer in zijn leven zijn dat hij iets niet (zo) leuk vindt.
Ik zou vooral kijken hoe het de komende dagen gaat. Als hij staat over te geven of dagen niet slaapt van de stress zou ik hem toch écht thuishouden.
Anders zou ik hem laten meegaan, maar de juf inseinen dat school - ook andere leerkrachten - geen enkele druk op hem zet.
En waarom moet hij persé thuis een hobby? Ik zou dat hoofdstuk voorlopig - minstens tot het nieuwe schooljaar - laten rusten. Gaat ie maar wat vaker buitenspelen als hij dat wél graag doet.
het is school en als hij geenszins een beperking heeft waarom dit te veel zou kunnen zijn zou mijn kind gewoon moeten gaan.
Ik zou hem niet voorhouden dat hij niet hoeft te schaatsen, waarschijnlijk worden er ter plekke schaatsen gehuurd voor die kinderen die geen eigen schaatsen mee hebben.
Ja, hij gaat gewoon, ik vond de vergelijking met “geen talent voor rekenen” een goede.
Een hobby/bezigheid cq ontdekken wat je leuk vindt, vind ik op deze leeftijd echt nodig voor de ontwikkeling. Hij wil zich hieraan onttrekken vanuit een soort faalangst, denk ik. Zoals iemand terecht aangeeft: hij wil alleen maar dingen doen die hij al kan, geen nieuwe ervaringen opdoen. We kunnen dit even laten rusten, maar uiteindelijk moet hij “erdoorheen”, vind ik. Of het nou een sport, een instrument, mad science, toneel of zeeverkenners is, er zal toch iets zijn wat hij in georganiseerd verband leuk vindt om te doen.
Het klinkt wat als mijn zoon (bijna 8), die zou ook zo in paniek kunnen raken van zoiets. Geen aanleg voor sport ook en snel van slag voor iets anders dan anders. Ik ben het eens met eerdere posters en zou dus ook hetzelfde doen met zoon: gewoon laten gaan en dan ziet hij ter plekke maar wat hij wel of niet doet.
Qua hobby’s zou ik het trouwens anders aanpakken, want mij boeit het helemaal niets dat hij geen bezigheden naast school heeft eerlijk gezegd. Wat zou hij missen in z’n ontwikkeling zonder vaste hobby? Oprechte vraag! Onze zoon (die dus ook op geen enkel clubje zit) gaat graag mee naar museum, leest graag en veel, doet leuk mee bij gym en de sport-BSO (ondanks dus weinig sportieve aanleg), bouwt veel met Lego. Tsja, en heeft dus geen vaste hobby. Hoe erg is dat?
Cato45 schreef op 09-01-2024 om 18:52:
Ja, hij gaat gewoon, ik vond de vergelijking met “geen talent voor rekenen” een goede.
Een hobby/bezigheid cq ontdekken wat je leuk vindt, vind ik op deze leeftijd echt nodig voor de ontwikkeling. Hij wil zich hieraan onttrekken vanuit een soort faalangst, denk ik. Zoals iemand terecht aangeeft: hij wil alleen maar dingen doen die hij al kan, geen nieuwe ervaringen opdoen. We kunnen dit even laten rusten, maar uiteindelijk moet hij “erdoorheen”, vind ik. Of het nou een sport, een instrument, mad science, toneel of zeeverkenners is, er zal toch iets zijn wat hij in georganiseerd verband leuk vindt om te doen.
Niet ieder kind beleeft plezier aan sport / spel/ hobby in georganiseerd verband. Gezien zijn leeftijd zou ik het nog proberen en verschillende clubs proberen. Maar niet iedereen houdt ervan.
Dat schaatsen is onder schooltijd dus dan ga je mee en dan doe je wat anders. Dat laatste herken ik wel; ik en schaatsen zijn ook nooit een goede combi geweest, ik vond het verschrikkelijk en je krijgt mij nog steeds het ijs niet op al krijg ik geld toe. Ik snap je zoon wel een beetje hierin. Het lijkt soms wel of iedereen alles maar collectief leuk moet vinden en dat hoeft natuurlijk niet.
Bij ons in het dorp is er ook een knutselclub voor kinderen, misschien vindt hij zoiets leuk? Ik zat vroeger op wandelen, want veel anders was er niet, behalve voetbal. Is zwemmen niet iets voor hem?
