Klas gaat schaatsen, zoon (8) wil absoluut niet mee
Mijn zoon gaat deze week met zijn klas schaatsen op een buitenbaan in de buurt. Toen ik hem dit vertelde, werd hij boos en verdrietig. Hij wil perse niet mee, ook niet om op het ijs te spelen, ook niet met een slee of iets anders. Hij kan niet schaatsen en vindt er ook niks aan.
Afgelopen weekend hebben we met hem een heel gesprek gehad over sport. Hij zit op tennis, maar wil daar vanaf. Elke les is inmiddels een drama. Maar: hij wil op geen enkele andere sport (gym op school en buitenspelen etc. zijn overigens geen probleem). Zijn overtuiging is dat hij geen talent heeft voor sport. Hij wil ook geen andere activiteit. Wij hebben gezegd dat we op zoek willen naar een hobby, dat dit geen sport hoeft te zijn, maar dat we wel vinden dat hij een bezigheid moet hebben die hij leuk vindt. En dat we daar met hem naar op zoek willen gaan en dat hij daarin dingen kan uitproberen. We hebben dit gesprek nog niet op een goede manier af kunnen ronden, omdat zoon nu heeft aangegeven dat hij het vervelend vindt dat hij 'geen goed kind' is, met andere woorden hij ziet een hobby als iets wat hij zou doen om ons blij te maken. Hij was daar echt verdrietig over. We hebben daarom het onderwerp even laten rusten.
Nu dus het idee om met de klas te gaan schaatsen. Eerdere pogingen om te schaatsen zijn mislukt, hij heeft er niks mee en kan niet rechtop blijven staan. Ook achter een rekje lukt het niet. Als hij mee moet, wil hij 'aan de kant blijven zitten', maar daar schaamt hij zich ook voor.
Wat zouden jullie doen? Hem gewoon mee laten gaan (zonder schaatsen, met bijvoorbeeld een slee)? Ik neig hiernaar, in combinatie met een seintje naar de juf dat ze hem een beetje zijn eigen gang moet laten gaan. Er zijn vast ook andere kinderen die niet kunnen of willen schaatsen, misschien is het dus best gezellig ook zonder schaatsen. Of zouden jullie, gelet op het gesprek van het weekend, overwegen om zoon een dagje thuis te laten?
TrefleQ schreef op 09-01-2024 om 21:09:
Nou, bijna als enige dan...:
Het is ook fijn voor een kind als je ouders je zomaar een keer matsen...
Ik zou hem thuis houden van het schaatsen. Het is iets wat niets met school te maken heeft, en idd de vergelijking met rekenen gaat niet op. Het vergelijk met heftige bedrijfsuitjes vond ik treffend. En je grens aan kunnen geven vind ik ook sterk.
Of je kunt hem aanbieden dat hij het laatste deel van dit schooljaar één spijbeldag van je krijgt. Eén dag waarop jij hem ziekmeldt terwijl hij niet ziek is. En dan mag hij kiezen welke dag. Deze met het schaatsen? Of de 'joker' toch bewaren voor een andere keer? Best tof, zo'n relatief onchuldig bondje met je ouders... weten dat je ze je zo willen matsen. Voor één keertje dan toch.
Ik vind eigenlijk ook dat dat best een keer kan.
Flanagan schreef op 09-01-2024 om 20:54:
[..]
Eens, en daarom de optie tot het bij zich hebben van een paar dubbele ijzers zodat het kind minder wankel op het ijs staat. Hij heeft dan de ruimte om te kiezen voor proberen of niet proberen. Dat is niet gelijk aan dwingen maar keuze bij hem laten. Misschien heeft hij wel pret met de dubbele ijzers!
Zoon heeft maat 37, dan passen dubbele ijzers niet meer. Nog even los van het feit dat niet willen schaatsen ook echt betekent dat hij niet wil schaatsen. En dat is wat mij betreft prima, maar hij gaat wel gewoon mee.
AnnaPollewop schreef op 09-01-2024 om 19:49:
Dus als er een bedrijfsuitje is met parachutespringen of vogelspinnen aaien of extensief achtbaanrijden of sigaren roken of comazuipen dan gaan jullie allemaal gewoon mee want je moet nou eenmaal wel eens iets doen wat je niet wilt.
Waarom eigenlijk?
Ik neem aan dat school dit organiseert als uitje, niet als survivalopdracht of strafkamp. Als hij meestal wat terughoudend is bij nieuwe dingen en het vervolgens toch heel leuk vindt kan enige druk wel goed zijn maar meegaan omdat het karaktervormend is om dingen tegen je zin te doen, dat zie ik niet zo vliegen. Je kunt net zo goed verdedigen dat het heel goed is om je grenzen te bewaken. Of nee te leren zeggen.
En waarom moet hij perse op een bezigheid? Moet hij in zijn vrije tijd ook nog van alles doen en leren waar hij niet op zit te wachten? Laat hem toch gewoon zelf bepalen hoe hij met zijn vrije tijd om gaat. Dat is ook heel leerzaam.
Mocht je perse iets zoeken: probeer scouting eens. Dat is leerzaam, karaktervormend, socialiserend, je hoeft er helemaal niks voor te kunnen en je bent hem toch een paar uur per week kwijt als dat je doel is. Wij vonden en vinden het echt een geweldig iets en drie van onze kinderen zitten er nog steeds op (twee geven nu zelf leiding).
Ik wou dat ik er vroeger op gezeten had, maar ja, mijn zus was er ooit op geweest en die ging eraf dus toen was het autormatisch niks voor mij, zo was mijn moeder.
Mijn man was ook nooit op scouting want mijn schoonmoeder vond die uniformen niks. Tja. Alsof een judopak of een voetbaltenu geen uniform is.
TLDR; laat hem lekker met rust en/of doe hem op scouting.
Edit: muziekles of andere creatieve bezigheden zoals tekenen, schilderen, toneel, dansles, de jonge onderzoekers etc durfde ik eerst niet te opperen want vast niet sportief genoeg, maar ik kon het toch niet laten, bij deze dus.
Eens!
Daarbij is het ook ijskoud buiten, wat zou hij als alternatief moeten doen dan?
Laat de kinderen die echt niet willen lekker thuis of op school, al dat gepush altijd...
Zorroo schreef op 09-01-2024 om 21:12:
[..]
Ik vind eigenlijk ook dat dat best een keer kan.
Maar de volgende keer gaan ze op schoolreisje naar iets wat hij niet leuk vindt of niet durft. Hebben ze een sportdag. Gaan ze op kamp. Allemaal dingen die voor wat buikpijn kunnen zorgen bij kinderen (zoals de mijne en wellicht ook die van TO) die niet zo sportief aangelegd zijn en nieuwe dingen snel spannend vinden. Op deze manier wordt de drempel echt alleen maar hoger en blijkt ‘ziekmelden’ een optie. Ik zou daar echt voor waken!
ik vind eerlijk gezegd een spijbeldag ook niet kunnen. Dan leer je ze al dat dat best een keer kan.
En bij ons gingen de kinderen dan met de schoenen op het ijs of met de slee.
felija schreef op 09-01-2024 om 19:45:
Het verschil tussen niet kunnen rekenen en niet kunnen schaatsen/sporten is, dat het eerste niet direct opvalt, maar het tweede wel. Iedereen ziet hoe je het er (slecht) van af brengt met schaatsen/sporten, daarom had en heb ik er nu nog een hekel aan. Zou het zoiets kunnen zijn?
En wat betreft een hobby, kan dat ook iets zijn wat hij alleen kan doen? Niet iedereen vindt dingen in groepsverband doen leuk. Misschien heeft hij zijn handen nu al wel vol aan school. Dan is gepush om een hobby te zoeken niet bevorderlijk voor zijn zelfvertrouwen.
Een hobby alleen vind ik ook prima. Op dit moment is het echter behalve lezen en Lego bouwen een hoop verveelwerk en veel vragen om schermpjes. Een hobby ontdekken is waar hij hulp en stimulering bij nodig heeft, omdat hij het niet fijn vindt iets te doen wat hij (nog) niet kan (ja maar mama, drummen kan ik niet - nee, nog nooit gedaan).
-Nienke- schreef op 09-01-2024 om 21:16:
[..]
Maar de volgende keer gaan ze op schoolreisje naar iets wat hij niet leuk vindt of niet durft. Hebben ze een sportdag. Gaan ze op kamp. Allemaal dingen die voor wat buikpijn kunnen zorgen bij kinderen (zoals de mijne en wellicht ook die van TO) die niet zo sportief aangelegd zijn en nieuwe dingen snel spannend vinden. Op deze manier wordt de drempel echt alleen maar hoger en blijkt ‘ziekmelden’ een optie. Ik zou daar echt voor waken!
Vandaar dat TrefleQ het ook heeft over één spijbeldag per jaar. Ik vind dat een mooi idee.
En aan pushen heb ik een enorme hekel, een verplichte hobby is geen hobby maar een last. Ze moeten al zo veel.
Vind hij het misschien leuk om foto's te maken? Kan hij dan foto's maken bij het schaatsen? Of met een fluitje scheidsrechter zijn bij wedstrijdjes? Of de baan aanvegen? Ik zou hem namelijk wel iets te doen geven. Om daar 1,5 uur in de kou op je kont te zitten is ook niks. Ik snap wel dat dat ook niet leuk is. Maar misschien kan hij iets anders doen, zodat hij wel zijn ding doet en enigszins betrokken is?
Cato45 schreef op 09-01-2024 om 18:52:
Ja, hij gaat gewoon, ik vond de vergelijking met “geen talent voor rekenen” een goede.
Een hobby/bezigheid cq ontdekken wat je leuk vindt, vind ik op deze leeftijd echt nodig voor de ontwikkeling. Hij wil zich hieraan onttrekken vanuit een soort faalangst, denk ik. Zoals iemand terecht aangeeft: hij wil alleen maar dingen doen die hij al kan, geen nieuwe ervaringen opdoen. We kunnen dit even laten rusten, maar uiteindelijk moet hij “erdoorheen”, vind ik. Of het nou een sport, een instrument, mad science, toneel of zeeverkenners is, er zal toch iets zijn wat hij in georganiseerd verband leuk vindt om te doen.
Jouw kind heeft andere interesses dan de meeste andere kinderen, schrijf je in een ander bericht. Dan moet je hem niet de gangbare dingen laten doen zoals sporten enzo, want dat past niet bij hem.
Juist een kind die andere interesses heeft moet je koesteren en zeker niet dwingen, dat werkt averechts. Ik hou van kinderen die niet met de meute meehobbelen maar hun eigen interesses hebben.
Denk aan het kind die niets liever doet dan lezen en die introvert is. Die moet je niet dwingen tot dingen die niet passen en te sociale dingen laten doen.
Kinderen zullen hun eigen weg vinden, en met dwang schiet je het doel voorbij.
Labyrinth schreef op 09-01-2024 om 20:24:
' Wij hebben gezegd dat we op zoek willen naar een hobby, dat dit geen sport hoeft te zijn, maar dat we wel vinden dat hij een bezigheid moet hebben die hij leuk vindt. En dat we daar met hem naar op zoek willen gaan en dat hij daarin dingen kan uitproberen. We hebben dit gesprek nog niet op een goede manier af kunnen ronden, omdat zoon nu heeft aangegeven dat hij het vervelend vindt dat hij 'geen goed kind' is, met andere woorden hij ziet een hobby als iets wat hij zou doen om ons blij te maken. Hij was daar echt verdrietig over. We hebben daarom het onderwerp even laten rusten.'
Mijn advies: stop met dat gepush!! Hij hoeft helemaal geen hobby in groepsverband, Je geeft inderdaad de boodschap af, dat het nu niet goed is, dat hij niet goed is. Heel knap van hem dat hij dit heeft aangegeven. Luister daar naar. Geef hem ruimte. Laat dit onderwerp niet 'even' maar helemaal rusten en excuseer je bij hem.
Vraag jezelf af wat je (misschien uit jouw verleden) projecteer op hem?
Ik projecteer niks. Mijn zoon vindt nieuwe dingen uitproberen spannend. Ik vind dat het gezond is als hij af en toe leert dat dit erbij hoort, en dat je kunt uitproberen tot je iets hebt gevonden wat je echt leuk vindt. Dat hoeft geen sport te zijn maar wel iets zonder schermpjes en zonder je ouders.
Interessant dat veel mensen dit zien als pushen. Als jullie kinderen morgen aangeven te willen stoppen met voetbal, tennis, hockey, dwarsfluit, dan zeggen jullie: leuk joh, doen, lekker thuis zitten en zelf thuis je nieuwe hobby gaan zoeken, als 8-jarige? Ik denk dat het voor velen toch wat genuanceerder ligt.
Kikki39 schreef op 09-01-2024 om 21:18:
ik vind eerlijk gezegd een spijbeldag ook niet kunnen. Dan leer je ze al dat dat best een keer kan.
En bij ons gingen de kinderen dan met de schoenen op het ijs of met de slee.
Wat een dienstklopperij... ja, stel je voor, één keer per jaar een dag sjoemelen, de horror 🙄
Boarn schreef op 09-01-2024 om 21:24:
Vind hij het misschien leuk om foto's te maken? Kan hij dan foto's maken bij het schaatsen? Of met een fluitje scheidsrechter zijn bij wedstrijdjes? Of de baan aanvegen? Ik zou hem namelijk wel iets te doen geven. Om daar 1,5 uur in de kou op je kont te zitten is ook niks. Ik snap wel dat dat ook niet leuk is. Maar misschien kan hij iets anders doen, zodat hij wel zijn ding doet en enigszins betrokken is?
Dit vind ik een nuttige post. En dit gaat hij ter plekke ook zelf doen, is mijn inschatting. Daarom geef ik hem de slee mee. Daar kan hij van alles mee verzinnen. En chocolade inschenken en koekjes uitdelen vindt ie ook leuk.
mijn eerste gedachte was heeft hij wel vriendjes in zijn klas? Want als hij slecht in de groep ligt en dan moet schaatsen wat je niet kunt is dat de hel en zijn sowieso alle uitstapjes waar gezellig gedaan moet worden een hel. Als hij wel vriendjes heeft kan hij toch voor de gezelligheid mee met Piet en Tom op de slee en omstebuurt trekken.
Een verplichte hobby vind ik ook te stresserend. Zo'n kind zit al de godganse dag op school en ook op de BSO erna tegenwoordig. Laat die jongen lekker. Zit indien hij vriendjes heeft een daarvan niet op een leuke hobby? Dat hij mee kan. Ik was als kind verlegen en een nieuwe groep/hobby was veel te eng dus ging ik met een vriendinnetje mee op dansles. Dat was fijn omdat ik er een vertrouwd persoon had.
Vrijevlinder schreef op 09-01-2024 om 20:35:
Je komt vrij dwingerig over met het willen dat hij een hobby uit oefent. Als hij het niet leuk vind, is het zeker geen hobby maar een straf.
Laat hem, niet iedereen vind dezelfde dingen leuk, en niet iedereen heeft er behoefte aan. Ik vind dat je hier de plank flink misslaat.
Moest je vroeger zelf als kind dit soort dingen doen, of deed je niets en heb je dat juist gemist? Vanwaar dit zo graag willen?
Als jouw kind van zijn enige activiteit af zou willen dan zou je daar niet het gesprek over voeren? Als hij vanwege faalangst geen nieuwe dingen zou proberen zou je zeggen: dan niet?
Ik heb vroeger niks gemist en niks teveel gedaan. Ik mocht altijd 1 sport en 1 muziekinstrument, meer vonden mijn ouders te duur.
Met betrekking tot een schaatsuitje van de klas heb ik overigens juist een compleet andere ervaring dan mijn zoon. We gingen schaatsen in groep 8, maar mijn moeder had gelezen dat het ijs op de plas niet dik genoeg was. Dus ik mocht niet mee van haar want ze vond het onveilig. Ik moest als enige in de klas blijven. Ze heeft de meester nog vermanend toegesproken ook, over het veiligheidsrisico. De horror.
Moederkareltje schreef op 09-01-2024 om 21:29:
mijn eerste gedachte was heeft hij wel vriendjes in zijn klas? Want als hij slecht in de groep ligt en dan moet schaatsen wat je niet kunt is dat de hel en zijn sowieso alle uitstapjes waar gezellig gedaan moet worden een hel. Als hij wel vriendjes heeft kan hij toch voor de gezelligheid mee met Piet en Tom op de slee en omstebuurt trekken.
Een verplichte hobby vind ik ook te stresserend. Zo'n kind zit al de godganse dag op school en ook op de BSO erna tegenwoordig. Laat die jongen lekker. Zit indien hij vriendjes heeft een daarvan niet op een leuke hobby? Dat hij mee kan. Ik was als kind verlegen en een nieuwe groep/hobby was veel te eng dus ging ik met een vriendinnetje mee op dansles. Dat was fijn omdat ik er een vertrouwd persoon had.
Dit is wat ik met mijn zoon heb besproken: met een vriendje samen gaan. Maar dan ontstaan ook voor hem weer nieuwe barrieres, want: ze moeten niet zien dat ik het niet kan. En ook Mad Science met een vriendje werd afgeschoten, want: ik wil niet op school zijn als ik geen school heb. Misschien is zijn hobby wel "betogen", want dat kan hij erg goed 
