Klas gaat schaatsen, zoon (8) wil absoluut niet mee
Mijn zoon gaat deze week met zijn klas schaatsen op een buitenbaan in de buurt. Toen ik hem dit vertelde, werd hij boos en verdrietig. Hij wil perse niet mee, ook niet om op het ijs te spelen, ook niet met een slee of iets anders. Hij kan niet schaatsen en vindt er ook niks aan.
Afgelopen weekend hebben we met hem een heel gesprek gehad over sport. Hij zit op tennis, maar wil daar vanaf. Elke les is inmiddels een drama. Maar: hij wil op geen enkele andere sport (gym op school en buitenspelen etc. zijn overigens geen probleem). Zijn overtuiging is dat hij geen talent heeft voor sport. Hij wil ook geen andere activiteit. Wij hebben gezegd dat we op zoek willen naar een hobby, dat dit geen sport hoeft te zijn, maar dat we wel vinden dat hij een bezigheid moet hebben die hij leuk vindt. En dat we daar met hem naar op zoek willen gaan en dat hij daarin dingen kan uitproberen. We hebben dit gesprek nog niet op een goede manier af kunnen ronden, omdat zoon nu heeft aangegeven dat hij het vervelend vindt dat hij 'geen goed kind' is, met andere woorden hij ziet een hobby als iets wat hij zou doen om ons blij te maken. Hij was daar echt verdrietig over. We hebben daarom het onderwerp even laten rusten.
Nu dus het idee om met de klas te gaan schaatsen. Eerdere pogingen om te schaatsen zijn mislukt, hij heeft er niks mee en kan niet rechtop blijven staan. Ook achter een rekje lukt het niet. Als hij mee moet, wil hij 'aan de kant blijven zitten', maar daar schaamt hij zich ook voor.
Wat zouden jullie doen? Hem gewoon mee laten gaan (zonder schaatsen, met bijvoorbeeld een slee)? Ik neig hiernaar, in combinatie met een seintje naar de juf dat ze hem een beetje zijn eigen gang moet laten gaan. Er zijn vast ook andere kinderen die niet kunnen of willen schaatsen, misschien is het dus best gezellig ook zonder schaatsen. Of zouden jullie, gelet op het gesprek van het weekend, overwegen om zoon een dagje thuis te laten?
Max88 schreef op 10-01-2024 om 23:31:
[..]
Dat alle mensen die hier schrijven ( elk mens waar dan ook, ik ook) bepaalde angsten kent of gekent heeft.
De ene is bang voor zus, de ander voor zo, fobie, angststoornis, gewoon bang zijn, iets verafschuwen, niet lusten, beperking enz. Ook op volwassen leeftijd hebben mensen angsten, zijn een kei in vermijden, doen echt niet altijd waar ze bang voor zijn of wat ze misselijk maakt.
Dit knulletje is 8, het gaat om een activiteit die qua vallen en toezicht niet eens zonder gevaar is en dan roepen dezelfde mensen vrij emotieloos dat ie t maar gewoon moet doen.
Ik snap dat niet, zeker niet als je bedenkt dat diezelfde volwassenen ook hun angsten hebben.
Eens met deze post.
Toch raar dat thuisonderwijs in dit land niet echt populair is met al die bange kindertjes die niks willen/durven/kunnen.
Vraag me wel af of ouders dezelfde reactie hebben op bijv zwemles
Cato45 schreef op 09-01-2024 om 18:52:
, er zal toch iets zijn wat hij in georganiseerd verband leuk vindt om te doen.
Ik zou een oogje open houden in de toekomst hierin en waken. Van wat je vertelde zou het kunnen dat je zoon alle vreugde en spontaniteit verliest zodra het neigt naar enige competitie of verwachting, van wie dan ook, in een bepaalde gezamelijke activiteit.
Ik had dat ook als kind en heb nooit veel sport of hobbies gedaan toen. En ben heel dankbaar dat ik dat toen niet hoefde van mijn ouders.
Belangrijker dan iets nu vinden qua interesse lijkt me blijven praten met hem over zijn innerlijke beleefwereld en hem laten ontdekken/verwoorden wat er precies aan de hand is, wat hij voelt. Stap voor stap. En in vrijheid, zonder dat hij druk voelt of haast dat er toch wel binnenkort gezocht moet worden qua aktiviteiten.
Want grote kans als je nu blijft zoeken met hem om iets te vinden wat ‘zijn interesse’ heeft dat hij druk blijft voelen en hij niet bij een ‘spontaan leuk’ gevoel kan komen en er een afsluiting gaat ontstaan in hem.
Dan gaat hij maar weer iets doen omdat jullie vinden dat dat belangrijk is en hij jullie niet wil teleurstellen.
Hij is nog maar 8. Blijf met hem praten en blijf jouw eigen mening ‘over dat het belangrijk is dat hij zich nu gaat orienteren op een interesse’ onderzoeken.
Het zou heel goed kunnen dat hij het beste spelenderwijs leert en ontdekt. Misschien vindt hij het over een tijdje wel erg leuk om met z’n vader te fietsen. Komt hij er op die manier achter dat hij fietsen/ racefietsen erg leuk vind. Ik noem maar een dwarsstraat. Of een vriendje van hem doet iets wat bij hem iets aanwakkert.
Maar verder eens dat schoolaktiviteiten gedaan moeten worden. Dus ook met de klas naar het ijs.
Max88 schreef op 10-01-2024 om 23:18:
Altijd wel "leuk" om te lezen dat mensen angsten pas begrijpen als het over henzelf gaat en van anderen vinden dat ze het maar gewoon moeten doen.
Hoe kom je daar nou bij? Ik begrijp de angsten heel goed hoor. En hier heb ook nog eens geschreven dat ik blij ben dat ik op nogal wat momenten door de zure appel heen moest bijten. En dat was wel heftiger dan to hier over haar zoon beschrijft.
MamaE schreef op 10-01-2024 om 23:35:
Hierin staat dus duidelijk dat als je niet wilt dat je kind mee doet, je veijstelling kunt vragen. In geval van angst problematiek krijg je dat in de regel ook en dient de school een vervangende activiteit te regelen. Je noemde in een andere post bv juffendag; daar doet in de regel iedereen aan mee maar jehova kinderen bv meestal niet. En stel er wordt op die dag iets gedaan wat een kind heel eng is dan kan het kind iets anders doen. Mijn oudste was bv erg bang voor van die stormbanen, wat dus elke juffendag gedaan werd, hij ging dan binnen lekker knutselen, was nooit een probleem gelukkig.
Ysenda schreef op 10-01-2024 om 22:51:
[..]
Ik kan het blijven herhalen, jij ook, maar dat maakt niet dat je gelijk hebt of krijgt. Je kunt meer activiteiten op en rond de schaatsbaan doen. Geregeld door de gymdocenten.
Nee jij ook niet hoor. Maar dat heb ik ook aangegeven; er is een verschil of je er echt een sportles van maakt en hoe je dat organiseert. Zeker bij een echte schaatsbaan en door gymdocenten maakt het een andere activiteit. Ik had het over de situatie van dochter wat niet meer was dan een beetje rondhangen in de kou bij een slootje met kinderen die geen schaatsen hebben en een juf die er ook niet veel van weet. Dat is niet ineens bewegingsonderwijs, eerder een ondoordachte activiteit waarbij veel aspecten zoals de veiligheid niet goed overdacht zijn.
lovessssssss schreef op 10-01-2024 om 23:04:
[..]
[Quote verwijderd]
Nou je zegt het niet bijna, het staat er gewoon. @moderators en forummers: zo gaan we op Via toch niet met elkaar om? Hou eens op zeg!
ja precies, en wij moeten ons schamen en weet ik wat allemaal.Wat zeg jij allemaal?
Maxx, volgens mij zegt bijna niemand dat hij maar moet schaatsen, dat hoeft hij naar mijn idee ook niet. Het gaat er naar mijn idee om dat hij wel gewoon mee kan gaan en bv de foto's kan maken.
MamaE schreef op 10-01-2024 om 23:33:
Er is een verschil tussen meegaan en meeschaatsen. Dwingen te schaatsen lukt sowieso niet als iemand het echt niet kan.
Ik was ook zo'n kind dat nieuwe dingen vaak spannend vond en daar soms niet van kon slapen. En achteraf viel het vaak best mee of was het zelfs leuk.
Ik denk dat je door vermijdingsgedrag te faciliteren een kind ook kan bevestigen in de angst. Als je van je ouders geen spreekbeurt hoeft te geven, dan blijft het eng.
Ik vind het ook een gekke opvatting dat alles op school onder een vak moet vallen en in de schoolgids moet staan. Hier staat bijvoorbeeld in de schoolgids hoeveel tijd er wekelijks aan elk vak wordt besteed en welke methode ze gebruiken.
Maar als je voor rekenen een keer fruitsalade wil maken of zo om te leren delen, lekker doen toch?
De verjaardag van de juf, dat is ook geen vak. Maar wel een schooldag. Mag je dan ook thuisblijven of een andere bezigheid eisen? Of alleen als niet in de schoolgids staat dat dat elk jaar gevierd wordt? Ook niet elk kind wordt blij van zo'n dag. En als je de juf niet leuk vindt, wil je misschien ook niet naar haar feestje.
Ik denk dat als een school bij de leerplicht meldt dat een kind ongeoorloofd afwezig is en de reden blijkt een niet in de schoolgids genoemde activiteit te zijn, dat ze dan niet zeggen 'oh ja tuurlijk, dan is het geen probleem'. En terecht.
Ik denk ook dat de meeste ouders hun kind stimuleren om mee te doen en mee te gaan. En zoals jij aangeeft klopt ook voor de meeste kinderen dat als ze eenmaal die drempel over zijn ze het wel leuk vinden en dat is natuurlijk prima. Maar ouders kennen hun eigen kind het beste en wat voor het ene kind werkt wil niet zeggen dat het voor het andere kind werkt. Door te pushen kan bij sommige kinderen de angst erger worden met alle gevolgen van dien. Voorbeeld spreekbeurt is vind ik anders omdat het een onderdeel is van een vak en geen uitje voor de leukigheid.
Als je als school een kind meldt bij leerplicht omdat het ongeoorloofd afwezig is zullen ze dat in behandeling nemen. Maar als ouders ziekmelden is het geoorloofd afwezig, ook al twijfel je misschien aan de ziekmelding.
Ik denk dat de meeste ouders hun eigen kind goed genoeg kennen om in te kunnen schatten of het beter is om iets even over te slaan of om juist aan te sturen op toch maar meedoen.
Er is geen "one size fits all" hier!
En als je even meeneemt dat we in een samenleving zitten waar de norm is: heb je geen koorts? Dan kun je prima naar je werk/naar school/naar je sport etc. En als je daarbij nog kijkt naar de stijgende cijfers met betrekking tot thuiszitters, burn out, automutilatie en suïcide onder jongeren, dan denk ik persoonlijk niet dat dat komt doordat die jongeren allemaal ouders hebben/hadden die zo makkelijk zeiden: 'joh, laten we dit gewoon even skippen'
Ik vind dat hij gewoon moet gaan, het is onder schooltijd. Hier werd de gymles vervangen door schaatsen zodra de dorps ijsbaan open was, prima, leren
schaatsen kan geen kwaad lijkt mij. Mijn dochter had een verschrikkelijke hekel aan gym, daar kon ik haar toch ook niet van thuishouden ondanks dat ze er elke week heel erg tegenop zag. Dus gewoon mee en er niet teveel woorden aan vuil maken, sommige dingen horen nou eenmaal bij school.
Mugs schreef op 11-01-2024 om 08:36:
Ik denk dat de meeste ouders hun eigen kind goed genoeg kennen om in te kunnen schatten of het beter is om iets even over te slaan of om juist aan te sturen op toch maar meedoen.
Er is geen "one size fits all" hier!
Hiermee ben ik het deels eens. Er zijn absoluut ouders die dit goed kunnen inschatten en soms is het inderdaad beter voor het kind om iets over te slaan.
Ik ben zelf echter bekend met de andere kant van de medaille, die ik her en der in dit topic ook wel meen te herkennen (niet bij TO overigens). Dat is dat ouders het kind beperken vanuit de eigen gevoelens en/of ervaringen van die ouder zelf. Gaat vaak onbewust en met alle goede intenties, maar kan wel een behoorlijke impact hebben op het kind.
Knip
Lieveheersbeest schreef op 11-01-2024 om 07:05:
[..]
Nou je zegt het niet bijna, het staat er gewoon. @moderators en forummers: zo gaan we op Via toch niet met elkaar om? Hou eens op zeg!
Knip
Mugs schreef op 11-01-2024 om 08:36:
Ik denk dat de meeste ouders hun eigen kind goed genoeg kennen om in te kunnen schatten of het beter is om iets even over te slaan of om juist aan te sturen op toch maar meedoen.
Er is geen "one size fits all" hier!
En als je even meeneemt dat we in een samenleving zitten waar de norm is: heb je geen koorts? Dan kun je prima naar je werk/naar school/naar je sport etc. En als je daarbij nog kijkt naar de stijgende cijfers met betrekking tot thuiszitters, burn out, automutilatie en suïcide onder jongeren, dan denk ik persoonlijk niet dat dat komt doordat die jongeren allemaal ouders hebben/hadden die zo makkelijk zeiden: 'joh, laten we dit gewoon even skippen'
Dit. Met de aanvulling dat een basisschooldocent die de kinderen meerdere dagen per week meemaakt en haar pappenheimers kent dat onderscheidingsvermogen idealiter ook heeft. Ik ben geen fan van blinde gezagsgetrouwheid en/of uit angst voor precedentwerking in alles een glijdende schaal zien. Een beetje kritisch blijven kijken naar verplichtingen die je jezelf of een ander oplegt vind ik heel gezond.
