Kind is heel bang op eigen slaapkamer
We staan voor een raadsel... Onze gevoelige zoon van 6 is heel erg bang in zn eigen slaapkamer. We modderen al zeker een jaar met het naar bed gaan. Hij ligt bijna te shaken van angst. Pas als hij in ons bed ligt ontspant hij en kan hij rustig gaan slapen. Hij kan niet aangeven, aanwijzen of tekenen waar hij zo bang voor is. Ook als hij iets van zn kamer wil pakken durft hij dat niet alleen. We hebben een nieuwbouwhuis, hij slaapt in deze kamer vanaf dat hij 2 is.
Iemand ook in zon situatie gezeten? We willen de hele kamer voor hem verbouwen, maar hij blijft aangeven dat hij ook met ander behang/bed/etc niet in die kamer wil. We hebben een tijd gedacht dat het een machtsspelletje was: hahaaa als ik dit lang genoeg vol houd mag ik in het grote bed, maar ik twijfel of we hier goed aan doen.
Kan iemand hier eens neutraal naar kijken?
Heeft hij iets op tv gezien waar hij bang van geworden is?
Heb je een andere kamer? Dan zou ik dat zeker uitproberen. Het kan zijn dat hij de kamer echt unheimlich vindt voelen. Is het een oud huis? Misschien is er vroeger wel veel gebeurd en voelt je zoontje dit aan.
Samen slapen met een broertje of zusje schijnt ook weleens te helpen.
ToetieToover schreef op 31-08-2023 om 21:36:
Wij hadden anti-spoken-spray. Dat was een flesje van een of andere ‘roomspray’ en dat spoten we dan in alle hoeken en onder het bed, achter de gordijnen. Dat was nog tijdens de fase van het ‘magisch denken’ en dit trucje heeft zeker tot hun zevende jaar gewerkt in het avondritueel.
Ja die hadden wij ook . Werkte perfect .
tsjor schreef op 31-08-2023 om 21:33:
Sorry voor dat vreemde draaiende icoontje wat blijkbaar in mijn bericht is geslopen. Geen idee hoe het daar komt. Een boos spookje?
Tsjor
ik hoop maar dat het niets over je kleindochter zegt! 
Ik was vroeger ook bang op mijn kamer. Ik sliep op zolder en moest eerst over de donkere zolder, waar heel veel spullen stonden, voor ik bij mijn kamer was. Doodeng vond ik het, ik lag elke nacht doodsbang in bed. Mijn ouders hadden er helaas weinig boodschap aan wat ik vond. Maar ik heb er echt heel lang last van gehad en een andere kamer had het probleem opgelost.
Als spokenspray etcetera niet werkt -probleem is dat je dat overtuigend moet brengen. Als kind niet gelooft dat jij in spokenspray gelooft bijvoorbeeld, werkt het niet. Dan zou ik ook een andere kamer overwegen, als de mogelijkheid er is. Echt heel vervelend als je bang bent op je kamer, weet ik uit ervaring.....ook hier ouders die weinig aandacht schonken aan jarenlange nachtmerries en angst voor spoken.
Iets zegt mij dat het probleem dieper zit dan alleen die kamer. Want je had laatst ook al een topic over dat hij op vakantie pertinent niet wilde slapen tot schreeuwen, huilen en de tent afbreken aan toe.
Heeft hij zelf wel een idee wat er zou kunnen helpen? Als een andere kamer het probleem oplost, zou ik dat overwegen.
Gaat hij wel alleen naar andere kamers of wil hij altijd iemand in de buurt hebben?
En gaat hij in jullie bed wel zelf slapen of moet er dan de hele avond iemand naast zitten?
Oh dat topic herinner ik mij nog. Het klinkt inderdaad of er meer aan de hand is. Je sprak er destijds over dat het op vakantie niet goed ging met slapen maar thuis wel.
Je schrijft dat hij ook niks van zijn kamer durft te pakken als hij alleen is. Is dat overdag ook zo of alleen in het donker?
Als je hem alleen in de kamer laat, ligt hij dan stil van angst in zijn bed te huilen of is het dan schreeuwen, huilen en de boel afbreken zoals op vakantie?
Kan hij met een slaapkamer delen met een broer of zus? Houdt hij zijn eigen kamer om te spelen, maar staat zijn bed ergens anders. Of kan zijn bed in jullie slaapkamer? (Niet als oplossing tot zijn 18de
) Wellicht heeft hij nu een 'inslaapangst' en associeert hij zijn slaapkamer met slapen, wat niet zo gek is. Op heel veel plekken in de wereld slapen jonge kinderen in, terwijl er iemand in dezelfde ruimte is.
Wij hadden Waakbeer. Een teddybeer met een officieel uitziend truitje en een pet. Waakbeer was de politieagent in dochters kamer en zorgde dat er geen monsters onder het bed lagen of schaduwen achter de gordijnen vandaan konden springen. Waakbeer zat naast dochters bed en ik heb 'm vaak een andere pose gegeven als ik zelf naar bed ging, of ik gaf hem een zakdoek in zijn pootjes (om na een gevecht zijn zweet van zijn kop te vegen). Als dochter dan wakker werd 'wist' ze dat waakbeer weer een flink gevecht had geleverd om haar veilig te houden. En dat zonder dat ze er zelfs maar wakker van was geworden! Wat een held, die beer. Alle monsters en schaduwen waren doodsbang voor hem.
Hoe is je kind bij anderen? Is negatieve aandacht vragen als oorzaak al uitgesloten?
Ik heb zelf niet eens kinderen.. maar serieus, een machtsspelletje?! Waarom dachten jullie dat? Kind ligt te shaken van angst en jullie dachten dat ie dat expres deed. 
Je schreef dat er een mogelijkheid is om hem een andere kamer te geven. Ik zou dat doen, en laat hem helpen met het inrichten van zijn nieuwe kamer. Ga samen een nieuw voorleesboek kopen, met korte verhaaltjes om elke avond voor te lezen. Succes!
Ik zou echt als allereerste een andere kamer proberen. Als het niet aan de kamer ligt, wordt het tijd voor een vervolg, maar misschien vindt hij zijn kamer gewoon naar en een andere kamer in huis niet.
Misschien is dit een heel domme tip: maar zou je misschien zelf eens op zijn kamer kunnen slapen zonder hem en bekijken wat je allemaal opmerkt. Lichtinval, geluiden,... soms kan het iets heel stom zijn dat de fantasie van een kind in werking zet.
