Kind is heel bang op eigen slaapkamer
We staan voor een raadsel... Onze gevoelige zoon van 6 is heel erg bang in zn eigen slaapkamer. We modderen al zeker een jaar met het naar bed gaan. Hij ligt bijna te shaken van angst. Pas als hij in ons bed ligt ontspant hij en kan hij rustig gaan slapen. Hij kan niet aangeven, aanwijzen of tekenen waar hij zo bang voor is. Ook als hij iets van zn kamer wil pakken durft hij dat niet alleen. We hebben een nieuwbouwhuis, hij slaapt in deze kamer vanaf dat hij 2 is.
Iemand ook in zon situatie gezeten? We willen de hele kamer voor hem verbouwen, maar hij blijft aangeven dat hij ook met ander behang/bed/etc niet in die kamer wil. We hebben een tijd gedacht dat het een machtsspelletje was: hahaaa als ik dit lang genoeg vol houd mag ik in het grote bed, maar ik twijfel of we hier goed aan doen.
Kan iemand hier eens neutraal naar kijken?
Is hij van het begin af aan bang voor deze kamer of is dat later gekomen?
Schemerlampje schreef op 31-08-2023 om 20:39:
Is hij van het begin af aan bang voor deze kamer of is dat later gekomen?
Ik kan me niet herinneren dat hij als 2jarige bang was. Heel lang was het gewoon een lastig avondritueel, ik weet niet of het toen ook al angst was of dat het nu is omgeslagen in angst.
En als je bij hem gaat liggen tot hij slaapt?
Of heb je misschien de mogelijkheid dat hij in een andere kamer gaat slapen?
Netherfield schreef op 31-08-2023 om 20:52:
En als je bij hem gaat liggen tot hij slaapt?
Of heb je misschien de mogelijkheid dat hij in een andere kamer gaat slapen?
Dat eerste hebben we deze vakantie regelmatig gedaan, maar dan is het zo 22 uur voordat hij slaapt... Tweede gaan we denk ik proberen...
Ik heb geen gouden tip maar wat zielig voor je zoontje. Ik zou dit eens met de huisarts bespreken, misschien heeft hij wat tips of kan hij je in de juiste richting wijzen want zo bang zijn lijkt me ook niet normaal. Verder zou ik proberen om de kamer een positieve plek te maken. Dan slaapt hij er maar even niet (dat haalt misschien ook de druk er wat af) maar kan je wel overdag wat leuks doen met zijn tweeën op zijn kamer. Of misschien eens een vriendje uitnodigen en ze samen op zijn kamer laten spelen. En dat dan steeds wat verder uitbouwen totdat hij er ook eens alleen is.
Ik zou ook nog eens samen met hem de kamer goed bekijken, wat is er allemaal te zien en waar zou hij bang van kunnen worden. Misschien kom je er dan toch achter en is het gemakkelijk op te lossen.
Kleindochter 
nog op de laatste avond dat ik oppaste en zij al in bed lag (dat gelukkig wel): oma, ik heb enge gedachtes. Ik zei eerst: stop ze maar onder het kussen. Dat hielp niet, zei ze. 'Dan stuur ze maar naar oma.' Daarna is het stil geworden.
Het kan dus zijn dat het niet zo uitzonderlijk is voor deze leeftijd.
Wellicht kun je iets met symbolische handelingen doen. Ik noem wat voorbeelden, maar daar gaat het niet om, je zult het zelf moeten bedenken. Als voorbeeld: in de kamer met hem samen gaan zoeken waar het zit en dan het raam open zetten om het weg te jagen; vangen in een blikken doosje; de kamer 'reinigen' met iets als wierook of zo, een geur die hij prettig vindt; zelf in de kamer gaan slapen, terwijl hij in jullie bed slaapt; etc. etc.
Bij dergelijke opvoedingsperikelen hield ik me altijd op de been met de gedachte: als hij 16 is doet hij dit niet meer.
Tsjor
Sorry voor dat vreemde draaiende icoontje wat blijkbaar in mijn bericht is geslopen. Geen idee hoe het daar komt. Een boos spookje?
Tsjor
Wij hadden anti-spoken-spray. Dat was een flesje van een of andere ‘roomspray’ en dat spoten we dan in alle hoeken en onder het bed, achter de gordijnen. Dat was nog tijdens de fase van het ‘magisch denken’ en dit trucje heeft zeker tot hun zevende jaar gewerkt in het avondritueel.
tsjor schreef op 31-08-2023 om 21:33:
Sorry voor dat vreemde draaiende icoontje wat blijkbaar in mijn bericht is geslopen. Geen idee hoe het daar komt. Een boos spookje?
Tsjor
Dat is een 6 tussen haakjes
mijn dochter had dat ook een tijdje. Ze slaapt op de bovenste verdieping en hoorde geluiden op het dak. Bang voor donker en inbrekers. Regen was erg hard onder schuin dak. Was ook in november / december, werd minder toen de sint weer weg was. Lampje aan, naar ons toe mogen komen bij enge droom bijv.
Durft hij wel alleen te slapen in een andere kamer? (Anders dan jullie kamer en bed)
Is er ooit iets voorgevallen in de kamer? Dat misschien heel klein was en je zelf nauwelijks herinnert?
Ik vind het namelijk wel frappant dat hij ook overdag bang is voor de kamer en er niet of nauwelijks alleen in durft.
Als er een kamer over is zou ik kijken wat er gebeurt met zijn bed daarnaartoe slepen.
En hem daar een maand of 3 laten vooraleer je de boel écht helemaal inricht en behangt. Of desnoods wissel je zelf met hem van kamer.
Kan me ook herinneren dat mijn kinderen dat rond deze leeftijd hadden.Niet meer als het buiten donker was alleen naar boven lopen. Die angsten horen bij deze leeftijd. Mijn man bleef dan vaak boven, sliepen in bij ons in bed en wij droegen ze dan slapend naar hun eigen bedje. Vaal genoeg dat er in de nacht iemand tussen ons in kroop.
Ik denk niet dat er iets bijzonders aan de hand is.
Misschien ook licht aan laten in zijn kamer, zelf boven blijven, ik vouwde dan vaak de was in de kamer er naast.
Marty1984 schreef op 31-08-2023 om 21:58:
Is er ooit iets voorgevallen in de kamer? Dat misschien heel klein was en je zelf nauwelijks herinnert?
Ik vind het namelijk wel frappant dat hij ook overdag bang is voor de kamer en er niet of nauwelijks alleen in durft.
Als er een kamer over is zou ik kijken wat er gebeurt met zijn bed daarnaartoe slepen.
En hem daar een maand of 3 laten vooraleer je de boel écht helemaal inricht en behangt. Of desnoods wissel je zelf met hem van kamer.
Zit er misschien een koude plek in de kamer? Bijvoorbeeld door lekkage. Hier was het niet te zien, wel te voelen en aan te tonen mbv een vochtmeter. Het gaf een unheimisch gevoel als je in de kamer was (omdat de de temperatuur dropte, denk ik). Of schijnt er het licht van koplampen van auto’s erin? Heb je er zelf wel eens geslapen en is je iets opgevallen? Een andere enge sensatie kan zijn dat je net voor je inslaapt, al je spieren ontspant waardoor je het gevoel krijgt dat je van grote hoogte valt.
Overigens jarenlang met monsters uit de slaapkamer vertrokken naar de woonkamer om er samen mee op de bank te zitten. Soms moesten ze weggestuurd en dan liepen we met de kind naar de voordeur om het monster terug naar zijn moeder te sturen.
Labyrinth schreef op 31-08-2023 om 22:01:
Kan me ook herinneren dat mijn kinderen dat rond deze leeftijd hadden. Niet meer als het buiten donker was alleen naar boven lopen. Die angsten horen bij deze leeftijd. Mijn man bleef dan vaak boven, sliepen in bij ons in bed en wij droegen ze dan slapend naar hun eigen bedje. Vaal genoeg dat er in de nacht iemand tussen ons in kroop.
Ik denk niet dat er iets bijzonders aan de hand is.
Misschien ook licht aan laten in zijn kamer, zelf boven blijven, ik vouwde dan vaak de was in de kamer er naast.
Ik had het vroeger ook en mijn ouders lieten mij ook inslapen in hun bed en droegen me dan later naar mijn eigen bed. Op een gegeven moment hoefde dat niet meer.
Als je schrijft dat hij ook overdag bang is van zijn kamer, dan zou ik het grondig aanpakken en echt zorgen dat zijn kamer zijn gebied wordt. Wat is het dat hij zelfs overdag bang wordt van die ruimte?
Voor de nachten hebben wij hetzelfde probleem gehad, oplossing: veel knuffels, luistersprookjes, lampje, projector met sterrenhemel, samen met hem op de kamer slapen, ...
Denk dat je er goed aan doet om dit ernstig te nemen en het niet zomaar weg te wuiven.
