Jaar extra kleuteren

Klaas_Jesper schreef op 17-12-2021 om 08:35:

Toevallig heb ik een kind dat in een klas zit waarin met een stoel is gegooid en een klasgenoot met mogelijk een gebroken neus is afgevoerd naar het ziekenhuis. Heb je je zoon er wel op aangesproken? Je kunt wel gefrustreerd zijn, maar er wordt niet met stoelen gegooid! Ben je helemaal betoeterd! Mijn kind zou dat van mij toch flink te horen krijgen. Zeker als je zo slim en lief bent snap je dat het gevaarlijk is en wil je geen andere kinderen pijn doen, dus je verzint maar iets anders om je af te reageren. En, nee, er worden ook geen spullen stuk gemaakt. Dus, ja, ik snap wel dat de juf het een heel belangrijk gesprek vond waarin ze niet gestoord wilde worden. Ze moet ook de veiligheid van de andere kinderen garanderen. Waarschijnlijk heeft ze ook de ouders van de andere kinderen in haar nek hijgen die zich zorgen maken of hun kind wel veilig is. Lijkt me een goed idee om je kind thuis te houden op de dagen dat deze juf er is. Wat zullen die kleutertjes geschrokken zijn!

Klaas, dat kind is 4. 
De eigenschap van die leeftijd is nu juist dat ze oorzaak en gevolg van hun handelen niet goed kunnen overzien. Dat betekent niet dat je er niks van moet zeggen. Het betekent vooral dat je niet de illusie moet hebben dat wat je erover zegt ook zal beklijven.

Empathisch vermogen ontwikkelt zich pas tussen 6 en 7 jaar. Tot die tijd  is die ander waar je rekening mee moet leren houden niet zo goed in beeld.

Ik herken het verhaal van Mandy naadloos. Uit mijn eigen observaties (ik heb de klas bespied bij het buitenspelen) zag ik dat mijn zoon heel goed in staat was om een spel met een begin, een midden en een einde te verzinnen. “Kom jongens, dan maken we een piratenboot! ” De klasgenoten haakten daar enthousiast op in, maar waren 5 minuten later de draad alweer kwijt. Dan werden de lappen weer weggerukt om dienst te doen als knuffeldoek.

Zo schattig.

Mijn 4 jarige zoon kon de schattigheid er niet van in zien. Hij werd dan woest en voelde zich expres en persoonlijk gepest en in de steek gelaten. Hij kon niet begrijpen dat zijn klasgenoten nog niet in staat waren langer dan 5 minuten met hetzelfde bezig te zijn.

Hij had ook een juf die er niet mee om kon gaan en die dacht dat met dwang en strengheid het gedrag van mijn zoon wel te veranderen zou zijn. Er veranderde inderdaad wel wat. Hij verloor letterlijk kleur (maakte alleen nog zw/w lijntekeningen) en werd depressief.

Terug kijkend moet ik tot de conclusie komen dat het voor hem beter was geweest als hij pas met 6 o 7 jaar, de leeftijd waarop hij die ander wél beter kon zien en schattig kon vinden, naar school was gegaan. Dan had hij het zich mogelijk niet zo persoonlijk aangetrokken.

We hebben er ons door heen geworsteld met veel praten, verhalen, parabels om verschillen en bedoelingen uit te leggen. Veel thuis houden  om op adem te kunnen komen en andere dingen dan school doen om nieuwe vrienden te maken ( hij wilde viool spelen)

Pas in de brugklas werd hij gezien om wie hij was.

Hoewel het toen vreselijk voelde en een eeuwigheid leek te duren weet ik nu dat het niet het einde van de wereld is. Als puber heeft hij niet de behoefte gehad om los te breken en zich te verzetten. Het was alsof hij dat proces als kleuter al voldoende door had gemaakt.

Dit klinkt als een kind dat zich heel onveilig voelt bij deze juf. En de juf is de juf, en de volwassene, dat is degene die dat iets aan kan een moet doen. Maar dat lijkt ze niet te kunnen en te willen. 
Overigens lijkt een 4-jarige die uit machteloosheid (Want ik denk dat dat het is) met een stoel gooit niet heel veel kwaad aan kan richten. Zo'n stoel kan nooit ver komen. En het jochie lijkt zich er ook bewust van te zijn dat dat niet goed is, dus daarmee is dat wat mij betreft klaar. 

De stampvoetende juf van de eerste kleuterklas staat na 51 jaar nog scherp op mijn netvlies, wat was ik bang voor dat mens! En al die kinderen die zo kinderachtig deden, ik snapte hun regels niet en zij de mijne niet. En tot overmaat van ramp leerde ik niet lezen, waar ik me zo op verheugd had. Ik ben niet hoogbegaafd, maar kan zijn frustratie levendig voorstellen.

Ik begrijp dat hij zich onveilig voelt en dan kan onmacht en frustratie echt wel voor boosheid zorgen. Als hij zelf inziet dat zijn reactie fout was en excuses heeft aangeboden en dat meent, zou ik vooral kijken naar hoe nu verder.
De juf kan niks met hem zegt ze. Maar ze heeft hem wel in de klas en is er verantwoordelijk voor dat hij zich veilig voelt. Ik denk dat het goed is om hier met schoolleiding en ib'er over te praten. Jullie hebben een probleem en de juf ook en samen komen jullie er niet uit.
Kan hij tijdelijk in een andere kleuterklas? 

ik ben het heel erg eens met Syboor, te veel nadruk op de stoel..natuurlijk mag dat niet. En hij ziet dat heel erg in. Klaar. En hoe gefrustreerd moet jouw zoon zich voelen. Echt Mandy, ik kan je bijna smeken, lees je in op HB en hooggevoeligheid. Het past allemaal n plaatje dat je schetst over jouw zoon. En meeste docenten zien het niet, want het komt niet aan bod in opleiding. Onze dochter had twee geweldige lieve juffen in groepen 1, 2, 3. En ja ze zagen dat ze intens was. En heftig in haar gedrag. En enorm sterke wil. En autonoom. En dat ze de dag slecht volhield op school. En dat ze thuis veel boos was. Ze was ook heel lief en mondig en ze mochten haar. En ze maakten verbinding met haar.  Maar ze zagen niet het geheel. En als je de boeken leest dan vallen alle puzzelstukjes op zn plek. Stel dat ze de juf van jouw zoon had gehad? Ik weet niet wat er dan gebeurt was. Zoveel kinderen met HB ontwikkelen gedragsproblemen. En worden gediagnosticeerd met autisme en ADHD.  Het gemiddelde IQ is 100. Van een kind met IQ van 65 verwacht je niet dat te mer kan komen op n school ingesteld op gemiddelde IQ van 100. Waarom dan wel van kinderen met IQ van 135 of hoger? Het past net zo min binnen ' normaal' en levert vaak net zoveel frustratie op. Het gaat niet over slim zijn. Het gaat over in een andere belevingswereld zitten dan je klasgenoten en juffen.

Mijn dochter zit nu groep 4 in HB programma en bloeit helemaal op. Ze wordt gezien, de aanpak is anders en er is een ander normaal in de klas. Waarin ze prima past. 

Ik zou t uitzitten met deze juf en dat aan zoon uitleggen. En eventueel extra dagen thuis houden. En de juf zelf naar n psycholoog laten gaan. Volgens mij is er niets  mis' met jouw zoon als ik dat zo hoor..

Arme juf ook..t klinkt alsof ze het heel zwaar heeft. 

ZonnigeSun schreef op 18-12-2021 om 20:32:

 Van een kind met IQ van 65 verwacht je niet dat te mer kan komen op n school ingesteld op gemiddelde IQ van 100. Waarom dan wel van kinderen met IQ van 135 of hoger? Het past net zo min binnen ' normaal' en levert vaak net zoveel frustratie op. Het gaat niet over slim zijn. Het gaat over in een andere belevingswereld zitten dan je klasgenoten en juffen.

Ik vind dat je toch wat overdrijft. Heel veel kinderen doen het gewoon prima met een hoog IQ. Niet elk kind wordt daardoor gefrustreerd of zit in een totaal andere belevingswereld. Het is ook niet zo dat de hele klas uit kinderen met een IQ van 100 bestaat. Daarnaast kun je aansluiting vinden op intellectueel gebied maar ook op andere zaken, het delen van een hobby, sport of gewoon: aardrijkskunde leuk vinden. 

Een kind met een IQ van 65 kan dusdanig moeilijk leren dat het hoogstwaarschijnlijk niet kan meekomen in de klas maar soms was die 65 ook maar een momentopname en is het eigenlijk 75 of lukt het met het ene vak wel en het andere niet. Zo ook bij 135. Misschien zit het ergens tussen de 125 en 145. Die 135 kwam ook maar uit een testje en het verschil tussen 130 en 135 en 140 is soms ook een paar keer goed gokken. 

Mijn punt is vooral dat je nu wel alle kinderen met een hoog IQ over één kam scheert. 

Er wordt hier altijd wel heel snel geroepen dat een kind vast hb is als het probleemgedrag vertoont. Niet alle hb-kinderen hebben probleemgedrag en niet alle kinderen met probleemgedrag zijn hb.
Ik vind dat er niet veel aanwijzingen zijn dat dit kind enorm voorloopt. Alle kleuters met wat slimmere ouders kunnen in groep 1 allang dingen van groep 2 en 3. In de OP lees ik dat deze kleuter kan tellen tot 20 en wat letters en woorden kan maken. Vraag eens na in je omgeving, dat is al niet eens echt raar voor peuters.
Natuurlijk kan hij best hb zijn, maar om nou op basis van tellen tot 20 en probleemgedrag tot zo'n conclusie te komen...?

ik ben het wel een beetje met Valeria eens. Mijn dochter heeft de basis school met twee vingers in de neus gedaan. Kon vlot lezen in groep 2, had ze zichzelf geleerd. Juffen zagen dat zeker in de kleuterklassen ook niet zo. Was veel te verlegen. Had gelukkig een leuke klas. Maar dochter is echt niet hoogbegaafd. Wel begaafd wat betreft taal.

Er zijn veel kinderen die in groep 1 al kunnen tellen tot 20 of zelfs verder dat zegt nog niks. Ik denk dat er wel eens te snel wordt geroepen of gedacht dat er sprake is van hoogbegaafdheid. Maar een heel klein deel van de totale bevolking is hoog begaafd. Ik lees het net iets te vaak op fora. Het kan hoor TO maar je kind is doodongelukkig op school. En heeft een juf die overspannen is of hem niet begrijpt. Dat is nu het probleem. Hopelijk lukt het hem om zich veilig te voelen op de andere school. Een veilige klas en sociaal een beetje meekomen dat is wel het allerbelangrijkste. En ja dan kan het ook nodig zijn om verder te testen. Misschien is hij hoogbegaafd. Of hoog gevoelig of wat autistiforme kenmerken of wellicht komt er geen duidelijk beeld uit. Eerst zorgen voor meer veiligheid.