Gejammer
Kleuter heeft nogal grote voorkeuren in personen. In het verleden wisselde de voorkeur nog wel na een aantal maanden. Nu is het al geruime tijd gelijk gebleven. Maar alleen die persoon mag tanden poetsen, uit bed halen enzovoort. Op straffe van veel gejammer.
Iemand tips?
Pippeltje schreef op 21-04-2025 om 15:56:
[..]
Je kunt rekening houden met de gevoelens van een kind en het toch niet perse altijd zijn/haar zin geven. Want daarvan krijg je volwassenen die altijd hun eigen zin doordrijven en vinden dat de hele wereld zich aan moet passen aan hen.
Echt; ik denk dat de opvoeders van nu zijn doorgeslagen in het rekening houden met wat het kind wil.
Inderdaad, je kunt rekening houden met de gevoelens van een kind en het toch niet zijn/haar zin geven.
Nee, gezien het feit dat het kind zeker 4 is, vermoed ik dat hij/zij
precies weet waar het mee bezig is en valt het voor mij onder de noemer
manipulatie; jammeren omdat je je zin niet krijgt.
Jouw quote van eerder in dit topic vind ik echter niet perse uitstralen dat je rekening houdt met de gevoelens van je kind, maar dat is dan vast mijn interpretatie.
Kaaaaaaaatje schreef op 21-04-2025 om 21:14:
[..]
Inderdaad, je kunt rekening houden met de gevoelens van een kind en het toch niet zijn/haar zin geven.
Nee, gezien het feit dat het kind zeker 4 is, vermoed ik dat hij/zij
precies weet waar het mee bezig is en valt het voor mij onder de noemer
manipulatie; jammeren omdat je je zin niet krijgt.
Jouw quote van eerder in dit topic vind ik echter niet perse uitstralen dat je rekening houdt met de gevoelens van je kind, maar dat is dan vast mijn interpretatie.
Maar ik voedt geen kind van 4 op. Ik zeg alleen dat je rekening kunt houden met zijn / haar gevoelens; ik biedt geen uitgebreide concrete uitvoering van hoe dat aangepakt zou moeten worden. Daartoe voel ik me niet geroepen.
Waarom zijn mensen altijd zo bang dat ze hun kind voor het leven verpesten als ze het kind een keer iets laten bepalen? Ben je zelf voor je leven verpest als iemand iets doet wat jij graag wil? Als je tegen je partner zegt dat je graag wil dat hij of zij die avond kookt, ben je dan manipulatief bezig? Dat aloude "kinderen die vragen worden overgeslagen" vind ik zo stompzinnig. Waarom mag een kind nergens om vragen? Waarom mag het niet teleurgesteld zijn als het anders gaat dan het wil?
Je hoeft een kind niet alles te laten bepalen. Maar sommige dingen wel. Iederen wil een bepaalde mate van autonomie.
En je hoeft niet op elke emotie te reageren met toegeven maar die emoties mogen er best zijn.
Waarom zou een ouder wel geirriteerd mogen reageren maar een kind niet? Omdat je als ouder nou eenmaal "de baas" bent? Wat voor boodschap geef je dan, dat je zin doordrijven OK is als je maar de sterkste bent?
Ik vond de voorgestelde oplossing (ene dag pa, andere dag ma, derde dag kiest kind) best een hele praktische, alleen moet je dan wel eerlijk zijn en niet zelf gaan schuiven omdat het je toevallig een keer beter uitkomt. En misschien is er ook een praktische reden waarom het kind een voorkeur heeft, bv omdat de ene ouder ondertussen op zijn telefoon kijkt en de ander wel oprecht aandacht geeft, of omdat de ene ouder nogal hardhandig poetst en de andere niet, of omdat het kind de ene ouder de hele dag al gezien heeft en de andere veel weg is. Als je daar naar informeert bij het kind kun je kijken of je daar met zijn allen een oplossing voor kan verzinnen die iedereen recht doet.
Pippeltje schreef op 21-04-2025 om 21:18:
[..]
Maar ik voedt geen kind van 4 op. Ik zeg alleen dat je rekening kunt houden met zijn / haar gevoelens; ik biedt geen uitgebreide concrete uitvoering van hoe dat aangepakt zou moeten worden. Daartoe voel ik me niet geroepen.
Huh? Ik snap dit niet. Het topic gaat toch over een kind van 4? En dan zeg jij toch dat het manipulatief gedrag is van een 4 jarige?
