Gedrag dochter om kleding

Koko67 schreef op 16-10-2024 om 14:12:

[..]

Ik snap je , maar je vergeet nu toch de component opvoeding. Toen mijn kinderen klein waren was er bij niemand geschreeuw en gejengel over kleding aantrekken. Echt niet
Ik snap dus best dat kinderen dit 1 keer doen en misschien wel 2 keer, maar daarna is het toch afgelopen.

Je snapt mij helemaal niet, want ik had het juist over opvoeden. Lekker makkelijk roepen vanaf de zijlijn, dat TO of ik en een heleboel anderen hier onze kinderen niet (goed) zouden opvoeden.

Want nee, dat geldt niet voor elk kind, dat ze 1 of 2 keer tegenstribbelen en het dan klaar is. Het ene kind is koppiger en heftiger in de emoties dan het andere. Was het maar zo dat het 2x doorzetten en klaar was. Waarom denk jij het voor andermans kinderen en opvoeding beter te weten? Ben je erbij elke ochtend bij TO, ben je erbij als ik voor de 100e keer drama met mijn dochter heb over haar jas? 

Dat er vroeger nergens geschreeuw en gejengel was daar geloof ik niks van trouwens. Alleen waren ouders er minder open over en herinneren ze zich die tijd het liefst rooskleurig. Of je moet het hebben over de tijd dat je als kind gewoon nog slaag kreeg als je niet meewerkte.

Wij hebben het trouwens andersom. Maak ik me 's ochtends klaar, kijkt ze me vertwijfeld aan: "Trek je dát aan?"

Ik ben er na dit topic wel achter gekomen dat ik wel één harde voorwaarde heb (maar die wordt nooit uitgedaagd want dochter heeft precies dezelfde mening): je moet wél een onderbroek aan.

Fiorah schreef op 16-10-2024 om 14:07:

Mijn kind kiest al sinds ze 1,5 jaar oud was de eigen kleding. En dan niet een keuze uit een paar opties, maar uit al haar kleren. Sinds ze goed kan praten koop ik niks meer voor haar waar ze niet zelf ja op heeft gezegd. Meestal kiest ze haar kleding op de dag zelf. Ze heeft zelf een heel duidelijk idee wat ze aan wil en altijd al gehad, ook welke combinaties ze aantrekt. Ik vind dat juist mooi en bewonderenswaardig. Maar ook al zou ik dat niet vinden, dan nog zou ik echt geen strijd willen om kleren. Wat zonde van je energie.

Even of topic , Zo fijn om dit te lezen , ik voel me gelijk minder raar . Mijn moeder was heel erg bepalend , kocht vaak kleding die ik niet fijn vond , te strak , kriebels,jeuk, over stijl nog niets gezegd , pas toen ik zelf een bijbaantje had kreeg ik inspraak,  ik wil het graag anders doen, dus mijn kind van nog geen anderhalf  kiest zijn eigen kleding , 1 bak shirts , 1 bak broeken, en hij heeft echt favorieten sommige dingen om de kleur , sommige duidelijk om de stof, en sommige dingen vind hij echt niet fijn om aan te hebben en blijven standaard in de bak liggen, 1 bepaald shirt als hij dat al ziet liggen in de droger  komt hij het al brengen met het woordje aan??  

" Dat er vroeger nergens geschreeuw en gejengel was daar geloof ik niks van trouwens"

Nou ja, los van eventueel meppen door ouders: er zijn natuurlijk tijden geweest waarin kinderen amper kleding hadden, dus viel er niks te kiezen en dan had je daar dus geen strijd over.
 
Zo had ik vroeger ook nooit ruzie met mijn ouders over schermtijd . Dat waren nog eens tijden.

Ik vind en vond het gewoon niet zo belangrijk wat ze aantrokken. Dus bij is het één in de categorie pick your battles. Gelukkig hebben ze inmiddels een kledingstijl waarbij er niet gekozen wordt voor obscene kleding etc. Maar zeker toen ze klein waren, maakte het mij eerlijk gezegd weinig uit, als het maar lekker zat voor ze. Ik word juist kriegelig van perfect geklede kinderen. Alsof je je kinderen nodig hebt om te laten zien dat jullie het perfecte gezinnetje vormen, een beetje à la sommige beroemdheden of royalty. 

Geen ongepaste teksten was de regel bij kopen, verder kozen ze gewoon. Wat ze voor combinaties aantrokken moesten ze zelf weten. Zoon heeft het echt áltijd warm, dus die liep (en loopt) tot het echt ging vriezen in t-shirts en liefst ook zonder jas. Ze kunnen zich nu allebei prima gepast kleden, al kun je zoon in zijn vrije tijd uittekenen in zijn trainingsoutfit van het voetbal. Nou is die heel mooi (en krijgt hij hem van de club dus lekker voordelig ook) dus hij doet maar. 

Fiorah schreef op 16-10-2024 om 14:25:

Wij hebben het trouwens andersom. Maak ik me 's ochtends klaar, kijkt ze me vertwijfeld aan: "Trek je dát aan?"

Oh nog erger over wat hangend vel op mijn rug rond mijn bh: Ha ha, het zijn net billetjes.

Mijn moeder kleedde mij vroeger als kind ook altijd. Als ik nu foto's van toen terugkijk, denk ik: vréselijk! Had ik mezelf maar gekleed, dat was vast minder erg geweest. Maarja, het was ook gewoon de nineties.

Misschien denkt jouw dochter over 10 jaar nog steeds zo over jouw kledingsmaak: vreselijk. Want dat is het: smaak. Jouw smaak is niet de norm ofzo.

Tot haar 4e jaar droeg dochter nog wel eens spijkerbroeken, daarna heeft ze alleen nog maar jurken met een legging gedragen. Ik dacht dan koop ik allemaal leuke jurken, maar nee hoor als ze het niet mooi vindt trekt ze het niet aan. Ik denk dat ze vorig jaar misschien wel 5 van de week altijd in dezelfde fluffy lievelingsjurk met eenhoorn heeft gelopen. Op een gegeven moment kocht ik die elke keer een maat groter via Vinted. Nieuwe jurken koop ik nu in overleg met haar.

Afgelopen zaterdag wilde ze naar de winkel omdat ze na bijna 4 jaar weer een spijkerbroek wilde hebben en nu loopt ze al de hele week in spijkerbroeken 🤷‍♀️ Wat ze er boven draagt stelt ze zelf samen. 
Over een tijdje zal ze vast weer wat anders willen en dat zie ik dan wel weer.

Hoewel ik met mijn kinderen bijna nooit strijd hoefde te voeren over hun kleding, omdat er niks (meer) in hun kasten hing wat ik niet oké vond heb ik wel strijd gehad, over de keuzes van mijn kinderen, met onze buurvrouw. Dit gedurende de 8 jaar dat onze dochters op dezelfde school zaten. 
Regelmatig stond de buurvrouw hier aan de deur met "regels" die ik zou moeten hanteren voor mijn kinderen om te voorkomen dat zij strijd moest voeren met haar dochter. 

In groep 7 kreeg mijn dochter een beugel met een "petje" voor hele dagen, dus ook naar school.  In overleg met alle partijen (ortho, kind, ik, kapper) hebben we toen besloten haar haar in een kaaklengte bob te knippen.  Dat paste onder dat strakke petje zonder rare staarten.  Stond de buurvrouw hier te verordeneren dat dochters haar nooit meer zo kort mocht, want nu wilde haar dochter ook korter haar en dat kon echt niet voor een meisje.  Het arme kind was gezegend met heel dik haar het hing tot op haar taille, dat was in een staart gebonden vreselijk zwaar aan haar hoofd. 
Nog wat later moesten ze samen een spreekbeurt doen en met onze "regels" in haar achterhoofd had mijn dochter bedacht dat ze dan die donderdag allebei hun mintgroene vest van h&m aan zouden doen met een grijs shirt en een blauwe spijkerbroek. Stond de buurvrouw hier weer aan de deur te stampvoeten hoe ik het goed kon vinden dat mijn kind in zo'n kwetsbaar kleurtje naar school mocht en bovendien moest Henriette ook nog die dag naar de bso, dus dan moest ze het grijze vest aan dat van Olivier geweest was. Op de bso maken ze zulke vlekken dan is een afdankertje goed genoeg! 

God zij dank zijn de buren toen verhuisd,  dat mens wilde zelfs over de schutting nog de regels voor kleding bepalen. 

Hier ook 2 dochters (8 en 10) die al heel lang zelf bepalen wat er wordt gekocht en wat ze aandoen. Met name jongste dochter had hier al heel vroeg een eigen mening over, dus inderdaad een aantal kledingstukken die hier nagenoeg niet gedragen zijn.

Bij kopen heb ik wel enige inspraak, ook afhankelijk van wat ze nodig hebben. En bij jongste dochter volgt nu de vraag of ze de kleren dan ook echt gaat aandoen (na een keer kleren gekocht te hebben die ze MOEST hebben om vervolgens thuis nooit meer aan te doen).

In principe kiezen ze hun kleren zelf, soms maak ik er nog een opmerking van (te koud/ te warm/ ik zou die combi niet doen), maar uiteindelijk beslissen ze zelf. Wel moeten kleren als ze vies zijn of uiterlijk na 3 dagen in de was en ze kunnen pas weer aan als ze gewassen zijn (en ik bepaal wanneer er gewassen wordt). Ze hebben beide een hele kast vol kleren en dan nog kan met name de jongste soms moeilijk doen dat ze niks moois heeft 

Crop tops mogen ze inmiddels ook gewoon aan, eigen keus. Ik vond dit eerst ook niks, maar toen hoorde ik van een vriendin (die ook op school werkt) dat bij de kleuters de meisjes een extra stiek in hun haren lieten doen, om vervolgens op school daarmee hun shirt op te kunnen knopen. Dus ook dat heb ik maar losgelaten.

Koko67 schreef op 16-10-2024 om 14:12:

[..]

Ik snap je , maar je vergeet nu toch de component opvoeding. Toen mijn kinderen klein waren was er bij niemand geschreeuw en gejengel over kleding aantrekken. Echt niet
Ik snap dus best dat kinderen dit 1 keer doen en misschien wel 2 keer, maar daarna is het toch afgelopen.

Geen idee hoe oud jouw kinderen zijn, die van mij zijn tussen de 19 en 27. Van wat ik hier lees, is er volgens mij niet zoveel veranderd de afgelopen 20 jaar! 

Ook mijn kinderen hadden inspraak bij wat er in hun kast kwam en ik zorgde dat alles in die kast schoon en heel was en paste. Verder kunnen ze het prima zelf bedenken. Dus waarom zou ik me er dan verder mee bemoeien?! Het enige dat ik aangaf, was of het 'lange-broeken-weer' of 'met-zonder-armen- weer' was. 

Wat je sneer over opvoeding betreft ... jij hebt jouw kinderen geleerd om zonder drama de door jou gekozen kleren aan te trekken. Andere ouders leren hun kinderen om dingen die ze best al zelf kunnen, zoals kleren uitzoeken, ook zo vlot mogelijk zelfstandig te gaan doen. Ook dàt is opvoeding! Je kan opvoeding namelijk op tig manieren aanpakken, de meeste manieren zijn prima, maar geen enkele manier is perfect. 

op basisschool dochter zijn er ook meisjes die croptops dragen. Dat is geen reden voor mij om dochter dat ook te laten doen. 

Als peuter/kleuter drama bij harenkammen. Wild haar en veel klitten, ze wilde ook geen speldjes of elastiekjes. Toen gekozen voor korter kapsel. Nu (11 jaar) heeft ze wel lang haar en kiest ze voor een praktische staart (nog steeds wild haar)