Klaar met dat gehuil

Schemerlampje schreef op 07-01-2025 om 16:50:

Maar kunnen jullie huilen blokkeren dan? Hoe hard ik het vaak ook probeer om niet te huilen, gebeurt het toch. En dan niet heel luidruchtig of zo, ik ben een stille huiler met biggelende tranen. Ik wilde dat ik het door tot 10 te tellen tegen kon houden. Hoe doen jullie dat?

Dat heb ik in mijn jeugd van mijn moeder geleerd

absor schreef op 07-01-2025 om 17:27:

[..]

Dat heb ik in mijn jeugd van mijn moeder geleerd

En hoe heeft je moeder je dat geleerd? En kijk je daar met een goed gevoel op terug? 

Aanvulling: bij ons thuis was er ook niet zoveel ruimte voor emoties, omdat mijn ouders ook niet wisten hoe ze dat moesten aanpakken, maar dat heeft mij helemaal niet geholpen, sterker nog, ik heb daar oprecht last van, omdat ik eigenlijk niet zo goed op mijn gevoel durf te vertrouwen, dus ik ben vooral bezig met rationaliteit, maar dat gaat soms in tegen mijn gevoel en dat merk ik dan pas veel te laat.

Kaaaaaaaatje schreef op 07-01-2025 om 16:26:

[..]

Maar waarom zeg je dat dan als je denkt dat het niet beter is? Omdat ik vraag hoe je dat dan moet aanleren? Daar is deze opmerking toch ook geen antwoord op?

Om aan te geven dat het mogelijk is en dat leren minder te hoeven huilen (en dat is dus níet: niet huilen) best een nuttige vaardigheid is. 
En in diezelfde post geef ik een paar mogelijkheden, maar dat was niet de oplossing hoorde ik. Tsja, dat kan.

Schemerlampje schreef op 07-01-2025 om 16:50:

Maar kunnen jullie huilen blokkeren dan? Hoe hard ik het vaak ook probeer om niet te huilen, gebeurt het toch. En dan niet heel luidruchtig of zo, ik ben een stille huiler met biggelende tranen. Ik wilde dat ik het door tot 10 te tellen tegen kon houden. Hoe doen jullie dat?

Ja, blijkbaar. 

Veel mensen huilen niet in bepaalde settingen (je werk bijvoorbeeld, of op een druk treinstation), in andere settingen juist heel veel. Daar zit al heel veel emotieregulatie in. Wat doe je op je werk, of op dat drukke treinstation dat je níet moet gieren van het huilen?

Mevrouw75 schreef op 07-01-2025 om 17:51:

[..]

Ja, blijkbaar.

Veel mensen huilen niet in bepaalde settingen (je werk bijvoorbeeld, of op een druk treinstation), in andere settingen juist heel veel. Daar zit al heel veel emotieregulatie in. Wat doe je op je werk, of op dat drukke treinstation dat je níet moet gieren van het huilen?

To haar oudste is nog geen 5 he , geen volwassen vrouw 

Mevrouw75 schreef op 07-01-2025 om 17:51:

[..]

Ja, blijkbaar.

Veel mensen huilen niet in bepaalde settingen (je werk bijvoorbeeld, of op een druk treinstation), in andere settingen juist heel veel. Daar zit al heel veel emotieregulatie in. Wat doe je op je werk, of op dat drukke treinstation dat je níet moet gieren van het huilen?

Maar heeft dat vaak niet meer te maken met een gevoel van veiligheid dan met het bewust reguleren van emoties? Zelfs mijn dreumes laat alle spanning er thuis vaak pas uit en zijn emotieregulatie staat letterlijk nog in de kinderschoenen.

Mevrouw75 schreef op 07-01-2025 om 17:45:

[..]

Om aan te geven dat het mogelijk is en dat leren minder te hoeven huilen (en dat is dus níet: niet huilen) best een nuttige vaardigheid is.
En in diezelfde post geef ik een paar mogelijkheden, maar dat was niet de oplossing hoorde ik. Tsja, dat kan.

Nee, je geeft er 1, namelijk tot 10 tellen. En ik weet niet of jij dat wel eens geprobeerd hebt als je al aan het huilen bent....

Maar goed, we zitten hier duidelijk op heel verschillende paden en ik denk niet dat we het perse eens worden.

Kaaaaaaaatje schreef op 07-01-2025 om 21:27:

[..]

Nee, je geeft er 1, namelijk tot 10 tellen. En ik weet niet of jij dat wel eens geprobeerd hebt als je al aan het huilen bent....

Maar goed, we zitten hier duidelijk op heel verschillende paden en ik denk niet dat we het perse eens worden.

Nee, dat tot 10 tellen doe je voor je gaat huilen. Adem in-adem uit.

Perspectief, niet altijd erbij zitten (dat zijn er al 3) 

absor schreef op 07-01-2025 om 17:39:

ja adem in adem uit, tot tien tellen. Huilen doe je om echt erge dingen zoals een overlijden, gepest worden, keihard vallen en niet als je een spelletje verliest of je schrikt van iets.
Ik kijk daar met goed gevoel op terug en heb dit ook mijn dochters weer geleerd (althans degene die dat nodig want er was er maar 1 die de tranen altijd hoog had zitten)

en zielige films. dan mag je ook huilen

Volledig eens! Er is een groot verschil tussen niet mogen huilen en jezelf niet onder controle hebben. Vanaf jonge leeftijd leer je kinderen om te gaan met hun emoties. Feitelijk is dat opvoeden. Je kunt nu eenmaal niet jezelf Volledig laten gaan. Kinderen waarbij dat niet goed gaat komen daar later vaak door in de problemen. Er bestaat niet voor niets erkende behandelingen voor emotieregulatie. Emoties horen bij het leven. En zoals je kinderen om leert gaan met woede en angst. Zo moet je ze ook om leren gaan met verdriet. Niet door ze te verbieden ooit nog te huilen. Wel door andere coopingsmechanismes aan te leren. Bijvoorbeeld te praten over het probleem, tot 10 te tellen, helpende gedachten te gebruiken of even uit de situatie te gaan. Die zelfde methodes pas je ook toe als het toch fout gaat om jezelf weer rustig te krijgen. En daar kan je vanaf jonge leeftijd mee beginnen (aangepast op niveau en leeftijd). Uiteindelijk doe je daar een kind meer plezier mee dan mee te gaan in uitbarstingen of het opkloppen van emoties. En op latere leeftijd hebben ze daar zelf ook meer aan (net als hun omgeving). Want dan wordt gedrag opeens niet meer geaccepteerd. Welk label het ook krijgt. Natuurlijk zal het per kind verschillend zijn hoe het gaat. 

Izza schreef op 08-01-2025 om 09:21:

Volledig eens! Er is een groot verschil tussen niet mogen huilen en jezelf niet onder controle hebben. Vanaf jonge leeftijd leer je kinderen om te gaan met hun emoties. Feitelijk is dat opvoeden. Je kunt nu eenmaal niet jezelf Volledig laten gaan. Kinderen waarbij dat niet goed gaat komen daar later vaak door in de problemen. Er bestaat niet voor niets erkende behandelingen voor emotieregulatie. Emoties horen bij het leven. En zoals je kinderen om leert gaan met woede en angst. Zo moet je ze ook om leren gaan met verdriet. Niet door ze te verbieden ooit nog te huilen. Wel door andere coopingsmechanismes aan te leren. Bijvoorbeeld te praten over het probleem, tot 10 te tellen, helpende gedachten te gebruiken of even uit de situatie te gaan. Die zelfde methodes pas je ook toe als het toch fout gaat om jezelf weer rustig te krijgen. En daar kan je vanaf jonge leeftijd mee beginnen (aangepast op niveau en leeftijd). Uiteindelijk doe je daar een kind meer plezier mee dan mee te gaan in uitbarstingen of het opkloppen van emoties. En op latere leeftijd hebben ze daar zelf ook meer aan (net als hun omgeving). Want dan wordt gedrag opeens niet meer geaccepteerd. Welk label het ook krijgt. Natuurlijk zal het per kind verschillend zijn hoe het gaat.

Oudste kind is 4 he , heb je wel eens in groep 1 in de klas gestaan? Ik wel voor stage , en echt waar ze huilen op die leeftijd echt nog veel en niet alleen om auwies maar ook om mislukte tekeningen, lekkende bekers, appel terwijl ik alleen peren eet , een torretje op de grond enz. als juf troost je ze gewoon hoor en ga je niet zeggen doe normaal , nee je legt uit dat het torretje niet bijt , ik geloof meteen dat er heel wat gehuild wordt bij to en ook dat dat vanzelf minder wordt als ze ouder worden , ik vind sommige hier echt wel heftig in wat ze al van zulke jonge kinderen verwachten aan emotie regulatie 

Anoniemvoornu schreef op 08-01-2025 om 10:48:

[..]

Oudste kind is 4 he , heb je wel eens in groep 1 in de klas gestaan? Ik wel voor stage , en echt waar ze huilen op die leeftijd echt nog veel en niet alleen om auwies maar ook om mislukte tekeningen, lekkende bekers, appel terwijl ik alleen peren eet , een torretje op de grond enz. als juf troost je ze gewoon hoor en ga je niet zeggen doe normaal , nee je legt uit dat het torretje niet bijt , ik geloof meteen dat er heel wat gehuild wordt bij to en ook dat dat vanzelf minder wordt als ze ouder worden , ik vind sommige hier echt wel heftig in wat ze al van zulke jonge kinderen verwachten aan emotie regulatie

Natuurlijk huilen kinderen nog veel als ze vier zijn.  Eigenlijk tot en met groep 5/6 ongeveer is het een groot leerproces waar wel en waar niet om te huilen. En het ene kind heeft het sneller onder controle dan het andere kind

Toen mijn dochter in groep 5 zat kon ze soms, en dat wilde ze echt niet hoor, huilen om zaken waar ze niet om wilde huilen maar toch gebeurde. Bijv een toetsuitslag die tegen viel of de juf die boos de klas in keek.  

Strekking van het verhaal is; kan je een kind leren dat je niet overal om hoeft te huilen of is huilen een emotie waar je altijd ruimte voor moet geven.    Mijn mening is het eerste.  En wat mij betreft zo jong mogelijk mee beginnen en het gillend en hysterisch huilen al helemaal zo jong mogelijk afleren.  

Mijn kind was echt niet uniek in het hebben van heftige uitbarstingen. Zeker bij jongere kinderen zie je dat zo vaak. Uiteindelijk leren de meeste wel om dat te reguleren, maar dat kan gerust ook tien jaar duren. Ga er maar vanuit dat ook ouders die met wat meer compassie naar hun kinderen reageren, als insteek hebben die kinderen wat bij te brengen. Ik heb dan het geluk dat ik inmiddels klaar ben met mijn opvoeding en kan zeggen dat die bij beide kinderen is gelukt. Ze gaan niet krijsend en schoppend door het leven als het even tegenzit.

absor schreef op 08-01-2025 om 11:00:

[..]

Natuurlijk huilen kinderen nog veel als ze vier zijn. Eigenlijk tot en met groep 5/6 ongeveer is het een groot leerproces waar wel en waar niet om te huilen. En het ene kind heeft het sneller onder controle dan het andere kind

Toen mijn dochter in groep 5 zat kon ze soms, en dat wilde ze echt niet hoor, huilen om zaken waar ze niet om wilde huilen maar toch gebeurde. Bijv een toetsuitslag die tegen viel of de juf die boos de klas in keek.

Strekking van het verhaal is; kan je een kind leren dat je niet overal om hoeft te huilen of is huilen een emotie waar je altijd ruimte voor moet geven. Mijn mening is het eerste. En wat mij betreft zo jong mogelijk mee beginnen en het gillend en hysterisch huilen al helemaal zo jong mogelijk afleren.

Dat gillen en hysterisch verzinnen jullie er zelf bij he.. to zegt alleen dat er gehuild wordt ..