Klaar met dat gehuil
Wij hebben twee dochters, van (bijna) 5 en 3. Oudste dochter is hoogsensitief, jongste dochter met vlagen nog een "echte" peuterpuber...
Ik zeg het maar even bot, maar er wordt wat afgehuild alles bij elkaar. Pfffff.... Ik merk dat ik niet meer voor elk huiltje geduld heb om te troosten en te tutten etc.
Herkennen jullie dit? En hoe ga je er mee om?
Beterlaat2021! schreef op 07-01-2025 om 09:50:
Hebben jullie in de gaten dat de TO, genaamd Molen24, niet reageert op jullie berichten?
Ja, maar ik hoop dat iemand anders die dit leest zich realiseert dat het bij kinderen die veel huilen helemaal niet altijd gaat over huilende kinderen die een ijsje willen en weten dat ze het zo krijgen. En dat als iemand anders dit leest ze denken, okay, ik ben niet alleen in mijn ideeen dat het fijn is om je kind te helpen bij het leren hoe om te gaan met emoties.
En misschien leest TO nog wel mee, maar weet ze niet zo goed wat ze moet zeggen op alle wilde ideeën die rond gaan.
Kaaaaaaaatje schreef op 07-01-2025 om 11:01:
[..]
Ja, maar ik hoop dat iemand anders die dit leest zich realiseert dat het bij kinderen die veel huilen helemaal niet altijd gaat over huilende kinderen die een ijsje willen en weten dat ze het zo krijgen. En dat als iemand anders dit leest ze denken, okay, ik ben niet alleen in mijn ideeen dat het fijn is om je kind te helpen bij het leren hoe om te gaan met emoties.
En misschien leest TO nog wel mee, maar weet ze niet zo goed wat ze moet zeggen op alle wilde ideeën die rond gaan.
Wat prettig om (o.a) jouw reacties te lezen in dit topic. Ik wou dat ik dit vroeger had geweten toen mijn eigen kinderen nog zo jong waren.
Kaaaaaaaatje schreef op 07-01-2025 om 08:34:
[..]
Hoe dan...
mijn kind is nu namelijk 8 en vind het echt niet leuk dat ze soms zo overmand wordt door emoties dat ze heel hard staat te huilen. Die heeft echt wel door dat haar vriendinnen het opvalt dat ze wel vaak moet huilen en die was na haar verjaardag nog weer verdrietig omdat ze tijdens haar kinderfeestje verdrietig was geweest en dat iedereen het had gezien. (Overigens accepteren haar vriendinnen het gewoon als een eigenschap van haar, die halen hun schouders op gaan zichzelf even vermaken en merken het wel als ze weer aanspreekbaar is, heel leuk om te zien).
Het is niet zo dat ze huilt omdat ze dat zo fijn vind, ze huilt omdat het de enige manier is waarom ze vorm kan geven aan die hele grote emoties die ze ervaart en ja, nu ze 8 is lukt het vaker om daar woorden aan te geven, maar echt nog niet altijd. En dat snap ik heel goed, ik snap zelf ook niet altijd heel goed wat ik voel en waarom ik dat voel, dus dan zie ik niet zo in waarom een 8 jarige dat wel zou moeten kunnen.
Overigens, ik vond het huilen ook heel heftig, dus hard huilen doen we op de gang en dan mag je iemand erbij vragen zodat niet het hele gezin hoeft mee te luisteren en die gewoon gezellig kunnen doen. Mijn mantra was dus, dit gaat over haar en niet over mij en dat hielp en ik deed oordoppen in. En verder hielp het dat ik merkte dat haar huilbuien steeds korter werden.
Je kunt ze leren dingen in perspectief plaatsen, en ook het huilen maakt dingen veel groter dan ze zijn. Er hoeft ook helemaal niet iemand bij te zitten, huilen levert aandacht op nl.
Generaties hebben geleerd om níet te huilen, dus huilen kun je echt afleren. Ik denk dat tot 10 tellen in het geval van huilen ook werkt, net zoals boze jongetjes geleerd wordt er niet meteen op los te slaan.
Mevrouw75 schreef op 07-01-2025 om 14:10:
[..]
Je kunt ze leren dingen in perspectief plaatsen, en ook het huilen maakt dingen veel groter dan ze zijn. Er hoeft ook helemaal niet iemand bij te zitten, huilen levert aandacht op nl.
Generaties hebben geleerd om níet te huilen, dus huilen kun je echt afleren. Ik denk dat tot 10 tellen in het geval van huilen ook werkt, net zoals boze jongetjes geleerd wordt er niet meteen op los te slaan.
Die generaties die geleerd hebben niet te huilen wat is daar beter aan als de generaties die dat wel doen? Hier ook zo opgevoed maar met oud en nieuw meerdere neefjes en nichtjes over de vloer van leeftijd 4 tot 12 en allemaal hebben ze een keer gehuild van oververmoeidheid , spanning , schrikken van een harde knal en geen 1 keer heb ik gedacht wat een slecht opgevoed zooitje is dit , voelt nu een beetje als echte mannen huilen niet ... ja best wel uit de tijd als je het mij vraagt
Anoniemvoornu schreef op 07-01-2025 om 15:02:
[..]
Die generaties die geleerd hebben niet te huilen wat is daar beter aan als de generaties die dat wel doen? Hier ook zo opgevoed maar met oud en nieuw meerdere neefjes en nichtjes over de vloer van leeftijd 4 tot 12 en allemaal hebben ze een keer gehuild van oververmoeidheid , spanning , schrikken van een harde knal en geen 1 keer heb ik gedacht wat een slecht opgevoed zooitje is dit , voelt nu een beetje als echte mannen huilen niet ... ja best wel uit de tijd als je het mij vraagt
ik denk dat beide manieren voor en nadelen hebben. één van de 2 is niet per se beter of slechter. een middenweg is de sleutel.
Mevrouw75 schreef op 07-01-2025 om 14:10:
[..]
Je kunt ze leren dingen in perspectief plaatsen, en ook het huilen maakt dingen veel groter dan ze zijn. Er hoeft ook helemaal niet iemand bij te zitten, huilen levert aandacht op nl.
Generaties hebben geleerd om níet te huilen, dus huilen kun je echt afleren. Ik denk dat tot 10 tellen in het geval van huilen ook werkt, net zoals boze jongetjes geleerd wordt er niet meteen op los te slaan.
Het grappige is dus dat de professional die ons helpt bij het huilgedrag van ons kind juist zegt dat we zoveel mogelijk weg moeten blijven van perspectief en rationaliteit. Ons kind moet juist leren om gevoelens te herkennen en er naar te handelen in plaats van handelen naar rationaliteit.
En het argument dat generaties hebben geleerd om niet te huilen vind ik niet perse steek houdend, er zijn allerlei dingen in opvoeding die ze generaties voor ons niet of wel deden waar we nu ook iets van vinden.
Mevrouw75 schreef op 07-01-2025 om 14:10:
[..]
Je kunt ze leren dingen in perspectief plaatsen, en ook het huilen maakt dingen veel groter dan ze zijn. Er hoeft ook helemaal niet iemand bij te zitten, huilen levert aandacht op nl.
Generaties hebben geleerd om níet te huilen, dus huilen kun je echt afleren. Ik denk dat tot 10 tellen in het geval van huilen ook werkt, net zoals boze jongetjes geleerd wordt er niet meteen op los te slaan.
En huilen hetzelfde vinden als slaan /fysiek geweld , dat slaat compleet de plank mis, juist het wel uiten van emoties helpt vaak om fysieke uitingen van de onmacht te voorkomen, appels en peren
Anoniemvoornu schreef op 07-01-2025 om 15:02:
[..]
Die generaties die geleerd hebben niet te huilen wat is daar beter aan als de generaties die dat wel doen? Hier ook zo opgevoed maar met oud en nieuw meerdere neefjes en nichtjes over de vloer van leeftijd 4 tot 12 en allemaal hebben ze een keer gehuild van oververmoeidheid , spanning , schrikken van een harde knal en geen 1 keer heb ik gedacht wat een slecht opgevoed zooitje is dit , voelt nu een beetje als echte mannen huilen niet ... ja best wel uit de tijd als je het mij vraagt
Ik zeg niet dat het beter is. Ik zeg dat ze het geleerd hebben.
Kaaaaaaaatje schreef op 07-01-2025 om 15:33:
[..]
Het grappige is dus dat de professional die ons helpt bij het huilgedrag van ons kind juist zegt dat we zoveel mogelijk weg moeten blijven van perspectief en rationaliteit. Ons kind moet juist leren om gevoelens te herkennen en er naar te handelen in plaats van handelen naar rationaliteit.
En het argument dat generaties hebben geleerd om niet te huilen vind ik niet perse steek houdend, er zijn allerlei dingen in opvoeding die ze generaties voor ons niet of wel deden waar we nu ook iets van vinden.
Gevoelens herkennen kan samen gaan met in perspectief plaatsen. Daar is niks rationeel aan.
Anoniemvoornu schreef op 07-01-2025 om 15:38:
[..]
En huilen hetzelfde vinden als slaan /fysiek geweld , dat slaat compleet de plank mis, juist het wel uiten van emoties helpt vaak om fysieke uitingen van de onmacht te voorkomen, appels en peren
Hard huilen en gillen is net zo emotioneel als boos om je heen slaan.
Huilen is sociaal behoorlijk geaccepteerd, boos zijn en doen niet.
Je kunt je kind ook leren om niet om alles te huilen. Emoties opkroppen hoeft niet. Er mee leren omgaan zonder te huilen kan ook. Dus inderdaad erover praten, even een rondje lopen of helpende gedachten aanleren.
Dat helpt op de lange termijn ook beter dan thuis alles spanning moeten loslaten (met huilbuien, uitbarstingen etc) omdat je elders niet tot rust kunt komen.
En je mag best huilen he. Alleen niet continu of om onzinnige dingen. Ook is er een verschil tussen huilen en er volledig in blijven hangen (of nog erger gillen).
Zilver_gray schreef op 07-01-2025 om 12:45:
[..]
Wat prettig om (o.a) jouw reacties te lezen in dit topic. Ik wou dat ik dit vroeger had geweten toen mijn eigen kinderen nog zo jong waren.
Ik dacht precies hetzelfde.
Mevrouw75 schreef op 07-01-2025 om 15:42:
[..]
Ik zeg niet dat het beter is. Ik zeg dat ze het geleerd hebben.
Maar waarom zeg je dat dan als je denkt dat het niet beter is? Omdat ik vraag hoe je dat dan moet aanleren? Daar is deze opmerking toch ook geen antwoord op?
Izza schreef op 07-01-2025 om 15:54:
Je kunt je kind ook leren om niet om alles te huilen. Emoties opkroppen hoeft niet. Er mee leren omgaan zonder te huilen kan ook. Dus inderdaad erover praten, even een rondje lopen of helpende gedachten aanleren.
Dat helpt op de lange termijn ook beter dan thuis alles spanning moeten loslaten (met huilbuien, uitbarstingen etc) omdat je elders niet tot rust kunt komen.
En je mag best huilen he. Alleen niet continu of om onzinnige dingen. Ook is er een verschil tussen huilen en er volledig in blijven hangen (of nog erger gillen).
To is er nog niet, dus ik vraag het even voor TO, hoe doe je dat dan?
Als ze 5 zijn ga je zeggen niet huilen ga maar een rondje lopen? Op het moment dat mijn kind zo aan het huilen is weten we allemaal dat je van alles kunt zeggen maar dat het gewoon niet aan komt. Voor we een gesprek met haar kunnen voeren moeten echt de ergste emoties eruit zijn. En dat snap ik, als ik echt veel emoties ervaar komt er ook niet zo veel binnen bij mij.
@TO, er zijn ook wel boekjes te leen bij de bieb over emoties, bij ons helpt het ook om er veel over te praten. En nu is ze 8 en hebben we net superkrachten voor je brein gekocht, dat is eigenlijk voor eeniets oudere doelgroep, maar er zitten wel dingen in die haar helpen. Zo hebben we gisteren samen in bed gelegen met onze handen op onze buik en daar naar toe geademd en waren we daarna allebei rustiger, dat ervaarde ze zelf ook echt. Maar dan is 5 gewoon echt nog jong.
Maar kunnen jullie huilen blokkeren dan? Hoe hard ik het vaak ook probeer om niet te huilen, gebeurt het toch. En dan niet heel luidruchtig of zo, ik ben een stille huiler met biggelende tranen. Ik wilde dat ik het door tot 10 te tellen tegen kon houden. Hoe doen jullie dat?
