Klaar met dat gehuil
Wij hebben twee dochters, van (bijna) 5 en 3. Oudste dochter is hoogsensitief, jongste dochter met vlagen nog een "echte" peuterpuber...
Ik zeg het maar even bot, maar er wordt wat afgehuild alles bij elkaar. Pfffff.... Ik merk dat ik niet meer voor elk huiltje geduld heb om te troosten en te tutten etc.
Herkennen jullie dit? En hoe ga je er mee om?
Anoniemvoornu schreef op 09-01-2025 om 19:34:
[..]
Dat zou toch geen reden moeten zijn om de pil te slikken, omdat je vind dat je teveel huilt, hier opgevoed met als je nog kan janken mankeer je niks, dus toen ik vol van hormonen was tijdens de zwangerschap bij alle in mijn ogen zielige dieren huilde schaamde ik me. Maar mijn omgeving bestaande uit werk/partner/vrienden,/wildvreemden vonden het niet raar , zwak of onprofesioneel maar ze spraken vaak uit het gevoel te herkennen of te begrijpen, ieder op hun eigen manier.
Ik snap sowieso niet waarom je je voor lachen niet hoeft te schamen en voor janken wel. Lekker huilen bij zielige dieren!
Aviendha schreef op 10-01-2025 om 09:24:
[..]
Ik snap sowieso niet waarom je je voor lachen niet hoeft te schamen en voor janken wel. Lekker huilen bij zielige dieren!
Voor mij ligt het er toch wel aan waar je dan om huilt en hoe. Die overdreven filmpjes van huilende vrouwen op tiktok triggeren bij mij een enorm drama gevoel. Dan neem ik iemand al snel niet meer serieus. Prima als je om iets kleins wil huilen maar als je dat heel hard in het openbaar doet dan vindt ik daar wel wat van.
Aviendha schreef op 10-01-2025 om 09:24:
[..]
Ik snap sowieso niet waarom je je voor lachen niet hoeft te schamen en voor janken wel. Lekker huilen bij zielige dieren!
lachen om helemaal niks vind ik ook wel vrij debiel hoor
Broadway schreef op 14-01-2025 om 08:07:
[..]
lachen om helemaal niks vind ik ook wel vrij debiel hoor
Hahaha. Ik moest wel grinniken om deze opmerking.
