Eerlijkheid over sinterklaas.
Mijn dochter heeft sindskort door dat ik de cadeautjes voor alle gelegenheden koop.
O.a. " voor goedheiligman".
Wij zijn allemaal in het gezin rond en op kerst jarig... Hierdoor vieren wij meer een familie rond 5-12. Maar ik vind het raar om mijn kind aan te leren dat als je jarig bent je dure, veel of grootte cadeautjes weg geeft op je verjaardag. Dit terwijl je ze normalite dan krijgt.
Ik merk dat mensen mij vreemd aankijk als ik tegen mijn dochter van bijna 3 zeg "sinterklaas heeft geen geld. Daarom kopen wij het voor je."
Ga ik dan te ver? Want mijn schoonouders en man willen het wel graag voor haar vieren en ik wil zelf niet tegen mijn kind liegen.
Peiling
Ga ik te ver omtrent sinterklaas of niet?
Maximaal 3 antwoorden.
Mevrouw75 schreef op 07-10-2024 om 09:04:
[..]
Gewoon, wat hij gekregen heeft.
Ik vind het idee: wij vertellen dat Sint niet bestaat want ik lieg niet tegen mijn kind/leer mijn kind dat het niet moet liegen ook pertinente onzin, dat scheelt in mijn antwoord denk ik.
Nee dat kan hij niet vertellen want hij heeft VAN SINTERKLAAS niets gekregen.
Lotte78 schreef op 07-10-2024 om 09:36:
Maar in die periode geloofde ze ook nog in kaboutertjes en elfjes
Ge je me nu ook nog vertellen dat die niet echt zijn?
Traumaatje erbij. 
Meesje schreef op 07-10-2024 om 09:48:
[..]
"Ik heb een brandweerwagen gekregen!". tenzij hij die niet gekregen heeft, dan liegt hij inderdaad. Die vraag gaat niet om het stukje 'van Sinterklaas/van wie heb jij je cadeaus gekregen?', het gaat over 'wat heb jij gekregen?'. We hebben het inderdaad over kinderen van 4 of 5, die zijn toch niet bezig met wie het betaalt heeft? Die willen vertellen over hun nieuwe auto, pop, klei, spel enz. Dus lijkt me dat hij gewoon kan vertellen wat hij gekregen heeft als hem dat gevraagd wordt?
Mijn kind was daar dus wel al mee bezig. En de kinderen hebben het echt over van Sinterklaas. Dus nee daar kon hij zonder liegen niets over vertellen.
Maar hij kan wel vertellen wat hij VOOR Sinterklaas heeft gekregen.
En je kunt je kind ook best vertellen dat andere kinderen wel geloven dat hij echt is en bestaat en cadeautjes komt brengen. Of je kind zegt 'bij ons komt de kerstman'.
Ik had een neef die was op 5 december jarig en daar kwam sinterklaas niet, maar de kerstman. De cadeautjes op 5 december kwamen gewoon van zijn ouders en ander bezoek, net als bij iedereen als ze jarig zijn. Ons werd altijd verteld dat je ouders de sint of de kerstman moesten bestellen; even laten weten of hij moest komen.
Dat namen wij als kinderen gewoon aan. De ouders van mijn neef hadden de kerstman 'besteld' en wij en veruit de meeste mensen 'sinterklaas'.
Overigens krijgen kinderen op school ook vaak wat van de sint. Dan komt hij langs op school en krijgen alle kinderen een cadeautje van hem/zijn pieten. Dat is natuurlijk betaald door de ouderraad van de ouderbijdrage of zo, maar dat weten kleuters natuurlijk niet.
Decembermamma schreef op 06-10-2024 om 14:22:
[..]
Mijn ervaring is dat veel ouders niet weten dat hun kind niet meer geloofd. Hier dus dat vriendinnetje dat al 2 jaar bij ons zat te vertellen dat Sint niet echt was en toch volgens haar moeder nog heilig geloofde pas toen ik een filmpje stuurde van haar dochter bij ons geloofde ze me.
Mijn zoon heeft nooit in Sint geloofd, tijdens de periode tot aan de basisschool waren wij op vakantie. Pas toen hij bijna 5 was (hij wordt vlak na Sint 5) moesten we ivm school wel in Nederland zijn rond die periode. Het hele verhaal van Sint was dus nieuw voor hem en werd door de juf van de kleuterschool verteld hij wilde zijn schoen niet zetten want dat zou er een vreemde in huis komen en toen maar gelijk verteld hoe het zat. Vervolgens hadden we een vrolijke jongen die het hele feest super leuk vond maar nooit geloofd heeft.
Ik heb met een van mijn kinderen het omgekeerde meegemaakt, die bleek in groep 6 tegen onze verwachting in toch nog te geloven in pakjesavond. Niet meer in schoenzetten, want dat had een klasgenoot in groep 4 al 'verpest'. Ik zeg verpest, want het kind in kwestie, zelf niet opgevoed met Sinterklaas, ging juist om te pesten kinderen apart nemen en op een onaardige manier vertellen hoe het zat met de schoen zetten, dat je vader en moeder er kadootjes in doen. Of niet, als je een heel stomme of skere vader en moeder hebt, en dit jongetje ging ook al schoenkadootjes van anderen 'beoordelen', even benoemen dat een kind een waardeloos speeltje had gehad.
Mijn kind kwam thuis vragen hoe het eigenlijk zat, of wij inderdaad de kadootjes in de schoen deden en dan ga je natuurlijk niet liegen. Toen dachten we dus dan zal het wel snel klaar zijn met het hele geloof in Sinterklaas, maar blijkbaar niet. Ook al deden we op school en thuis aan surprises, niet meer aan schoenzetten, het Sinterklaasjournaal was echt in zijn beleving en pakjesavond dus ook.
Naminokurashi schreef op 06-10-2024 om 16:35:
ik ben nu eerlijk gezegd benieuwd wat TO er nu zelf van vind. Blijft ze bij haar standpunt of kiest ze voor een andere benadering
TO is nieuw hier, stelt een best bijzondere vraag (kind van 2 dat in de gaten heeft dat mama cadeautjes koopt voor Sinterklaas - echt?) en komt dan niet meer terug... waarom verbaast mij dat niet?
Decembermamma schreef op 06-10-2024 om 16:28:
[..]
Ik heb rond Sinterklaas tijd op het plein gestaan met ouders die inderdaad aangaven dat hun kind nog geloofden en daarnaast ben ik rond diezelfde tijd gaan helpen in de klas en daar was echt wel duidelijk (ook onder de kinderen) dat 1 meisje nog geloofde. En dat was dus in groep 5.
Jahoor, hoe heb jij dat zo precies kunnen nagaan in de klas? Elk kind persoonlijk vragen: geloof jij nog in Sinterklaas? Ik heb trouwens nog een kind (de andere) die op die vraag letterlijk antwoordde: "ja natuurlijk geloof ik in sinterklaas! Nu nog wel, maar later schijnt dat niet meer zo te zijn". En vervolgens hele vrolijke (zelfverzonnen) complottheorieën rond Sinterklaas ging uitleggen.
8 jaar is gemiddeld de leeftijd dat het magisch denken bij kinderen langzaam gaat verdwijnen, ook niet van de een op de andere dag. Twijfelen aan geloof in Sinterklaas hoort daarbij, maar ook het belangrijk vinden dat je mooi (realistisch) kunt tekenen, algeheel belang hechten aan dingen die echt zijn en het spelen van rollenspelletjes als vadertje en moedertje begint minder te worden rond deze leeftijd. Of het hebben van een denkbeeldig vriendje. Dus wat jij eerder stelde dat de meeste kinderen rond 7/8 jaar niet meer geloven of worden geacht te geloven, is net een beetje te vroeg.
MamaE schreef op 07-10-2024 om 10:40:
Maar hij kan wel vertellen wat hij VOOR Sinterklaas heeft gekregen.
En je kunt je kind ook best vertellen dat andere kinderen wel geloven dat hij echt is en bestaat en cadeautjes komt brengen. Of je kind zegt 'bij ons komt de kerstman'.
Ik had een neef die was op 5 december jarig en daar kwam sinterklaas niet, maar de kerstman. De cadeautjes op 5 december kwamen gewoon van zijn ouders en ander bezoek, net als bij iedereen als ze jarig zijn. Ons werd altijd verteld dat je ouders de sint of de kerstman moesten bestellen; even laten weten of hij moest komen.
Dat namen wij als kinderen gewoon aan. De ouders van mijn neef hadden de kerstman 'besteld' en wij en veruit de meeste mensen 'sinterklaas'.
Overigens krijgen kinderen op school ook vaak wat van de sint. Dan komt hij langs op school en krijgen alle kinderen een cadeautje van hem/zijn pieten. Dat is natuurlijk betaald door de ouderraad van de ouderbijdrage of zo, maar dat weten kleuters natuurlijk niet.
Ja precies, dan gaat er toch ook geen moeder van de ouderraad voor de klas eerst speechen; beste jongens en meisjes, de cadeautjes die je zo krijgt van Sinterklaas, hebben wij van de ouderraad voor jullie gehaald, jullie ouders hebben het betaald en de conciërge die verkleed is als Sinterklaas geeft het straks aan jullie. Oh en Pietje, omdat ik niet wil liegen: jou ouders hebben weinig geld, dus jou cadeautje heeft de school betaald....fijne Sinterklaasfeest jongens.
Kom op nou, dat vertel je toch niet. Bizar gewoon.
Laat kinderen gewoon leuk dat feest beleven.
Decembermamma schreef op 07-10-2024 om 10:25:
[..]
Nee dat kan hij niet vertellen want hij heeft VAN SINTERKLAAS niets gekregen.
Als je het Sinterklaasfeest nooit viert dan kun je, je kind aanleren om te zeggen " wij vieren geen Sinterklaas", dan hoeft het kind niet te liegen.
Vier je wel Sinterklaas en je kind weet " hoe het zit" dan kun je je kind aanleren dat hij het VOOR Sinterklaas heeft gekregen. Net zoals dat je een cadeau krijgt VOOR je verjaardag. Ik koop altijd als onze kinderen jarig zijn een cadeau wat namens tante Carla is; zij woont aan de andere kant van de wereld en kan niet fysiek bij de verjaardag zijn maar wil altijd graag iets geven. Dat ik de handeling doe van het cadeau kopen maakt niet uit; het cadeau is VAN tante Carla.
Met Sinterklaas is het bij ons niet anders; ook al kopen wij de cadeaus en weten de kinderen dat, ze krijgen het VAN Sinterklaas want dat is wat we vieren. Niet moeilijker maken dan het is.
Iedereen wil het zo goed mogelijk doen maar de kans dat je het goed doet is het grootste als je met de stroom meegaat. Dan loop je het minste risico. Uit de boot vallen, opvallen als spelbederver, leuke belevenissen missen. Het is een enorme prijs - voor niks.
Het is ook helemaal geen naar geheim ofzo. Het is juist super leuk ook als ze er eenmaal achter zijn dat hij niet bestaat. Mijn oudste was 8 toen ze naar me toe kwam. Mama, moet je me iets vertellen. Hij bestaat niet he. Had ze gehoord van een vriendje. Maar was er duidelijk gewoon aan toe en had zelf al twijfels. Als ze jonger zijn geloven ze de verklappende vriendjes ook gewoonweg niet.
De viering erop hebben we samen de grootste lol gehad. Helpen met schoenzetten. Voor rommelpiet spelen. Hilarisch vind ze dat. Dikke knipogen naar mij als haar jongere nog gelovige zusje de andere kant op keek.
troelahoep schreef op 07-10-2024 om 11:06:
[..]
Jahoor, hoe heb jij dat zo precies kunnen nagaan in de klas? Elk kind persoonlijk vragen: geloof jij nog in Sinterklaas? Ik heb trouwens nog een kind (de andere) die op die vraag letterlijk antwoordde: "ja natuurlijk geloof ik in sinterklaas! Nu nog wel, maar later schijnt dat niet meer zo te zijn". En vervolgens hele vrolijke (zelfverzonnen) complottheorieën rond Sinterklaas ging uitleggen.
8 jaar is gemiddeld de leeftijd dat het magisch denken bij kinderen langzaam gaat verdwijnen, ook niet van de een op de andere dag. Twijfelen aan geloof in Sinterklaas hoort daarbij, maar ook het belangrijk vinden dat je mooi (realistisch) kunt tekenen, algeheel belang hechten aan dingen die echt zijn en het spelen van rollenspelletjes als vadertje en moedertje begint minder te worden rond deze leeftijd. Of het hebben van een denkbeeldig vriendje. Dus wat jij eerder stelde dat de meeste kinderen rond 7/8 jaar niet meer geloven of worden geacht te geloven, is net een beetje te vroeg.
Dit ook. Vandaar ook dat sommigen het eerst wel weten, maar dan rond Sinterklaas toch gaan twijfelen of weer geloven. Dat is echt niet (altijd) opportunisme. 'Oh laat ik maar geloven dan kopen mijn ouders mij wat'. Ik was zo'n twijfelaar. En met een gelovend jonger zusje kreeg ik het het eerste jaar dat ik niet meer geloofde gewoon niet geregeld. Ouders die het spel vol meespeelden als zusje er was hielp natuurlijk niet. Ik begreep dat hij niet bestond, vond het ook logisch dat er geen paarden over daken liepen en dat één man niet iedereen van cadeaus kon voorzien. Dat hij niet op meerdere plekken tegelijk kon zijn. Daar had ik al mijn twijfels over en een 'hij bestaat niet' verklaarde al mijn twijfels. Maar ineens was hij er wél weer. Er liepen Pieten door het winkelcentrum en erger: onze schoen was gevuld in de ochtend. En toen kwam er ook nog een zak met cadeaus. Sja, iemand die niet bestaat kan geen cadeaus brengen. Dus de enige logische verklaring: hij bestaat wel. Of er is ingebroken. Mijn moeder legde uit dat papa die zak in de gang had gezet. Maar ik wist dat dat niet klopte. Want hij was door Piet opgesloten in de garage toen de zak arriveerde. Dat had hij zelf gezegd. Dus hij kon het niet gedaan hebben. En als Sint en Piet niet bestonden, wie had hem dan daar opgesloten? Dus, hij bestond gewoon wél.
heeft TO een reactie gegeven in dit topic?
Meesje schreef op 07-10-2024 om 13:45:
[..]
Dit ook. Vandaar ook dat sommigen het eerst wel weten, maar dan rond Sinterklaas toch gaan twijfelen of weer geloven. Dat is echt niet (altijd) opportunisme. 'Oh laat ik maar geloven dan kopen mijn ouders mij wat'. Ik was zo'n twijfelaar. En met een gelovend jonger zusje kreeg ik het het eerste jaar dat ik niet meer geloofde gewoon niet geregeld. Ouders die het spel vol meespeelden als zusje er was hielp natuurlijk niet. Ik begreep dat hij niet bestond, vond het ook logisch dat er geen paarden over daken liepen en dat één man niet iedereen van cadeaus kon voorzien. Dat hij niet op meerdere plekken tegelijk kon zijn. Daar had ik al mijn twijfels over en een 'hij bestaat niet' verklaarde al mijn twijfels. Maar ineens was hij er wél weer. Er liepen Pieten door het winkelcentrum en erger: onze schoen was gevuld in de ochtend. En toen kwam er ook nog een zak met cadeaus. Sja, iemand die niet bestaat kan geen cadeaus brengen. Dus de enige logische verklaring: hij bestaat wel. Of er is ingebroken. Mijn moeder legde uit dat papa die zak in de gang had gezet. Maar ik wist dat dat niet klopte. Want hij was door Piet opgesloten in de garage toen de zak arriveerde. Dat had hij zelf gezegd. Dus hij kon het niet gedaan hebben. En als Sint en Piet niet bestonden, wie had hem dan daar opgesloten? Dus, hij bestond gewoon wél.
`Hier snap ik dus de ballen niet van. Voor mij was het logisch van natuurlijk bestaat hij niet. Het was voor mij ook een opluchting want mijn moeder zei van Sinterklaas weet alles. Daar heb ik me echt rot door gevoeld want ik was niet zo'n braaf kind.
watertoren schreef op 07-10-2024 om 13:56:
[..]
`Hier snap ik dus de ballen niet van. Voor mij was het logisch van natuurlijk bestaat hij niet. Het was voor mij ook een opluchting want mijn moeder zei van Sinterklaas weet alles. Daar heb ik me echt rot door gevoeld want ik was niet zo'n braaf kind.
En ieder kind is anders. Ik ben niet jou. Mijn ouders speelden het spel nog voor mijn zusje. En ik kreeg dat onderscheid niet gemaakt het eerste jaar dat ik niet meer geloofde. Dat jij het wel meteen snapte is natuurlijk prima. Maar ik kan me voorstellen dat er meer kinderen zijn die nog op die grens zitten van magisch denken en logica waarbij het in het begin verwarrend is, of ze gaan spontaan weer geloven. Niet alle kinderen, maar er zullen er zijn. Niet alle kinderen zijn kleine Meesjes, en niet alle kinderen zijn kleine Watertorentjes. Er bestaan allerlei varianten 
