Dringend advies nodig, problemen met zoon van anderhalf laten slapen

PS, toen hij dus kleiner was had ik dit ook volgehouden en dat wierp zijn vruchten af, maar het verschil was dat je per nacht ook verbetering zag en het uiteindelijk stopte en ik heeel lang hem zonder problemen naar bed kon brengen.

Dat is nu dus absoluut niet het geval.

Oke, hij slaapt nu dus...

Maar puur omdat hij extreem moe was van het lange huilen dus doordat ik dan net bij hem bleef staan en hij vrijwel meteen in slaap viel van de vermoeidheid en ik dus de kamer kon verlaten.

Maar het is dus iedere dag zo'n strijd, hij moet zichzelf tot het uiterste uitputten wil hij echt in slaap vallen. En de ene keer valt hij sneller in slaap door vermoeidheid dan de andere keer. Het is dus altijd een gok hoelang het gaat duren, maar een ding is zeker het gebeurd nooit snel ik ben minstens dik een uur bezig en dat ervaar ik dan als meevallend tegenover de andere momenten.

sw4 schreef op 28-06-2021 om 14:04:

Kan het zijn dat hij oorontsteking heeft? Dat doet vooral zeer als een kind gaat liggen

Ik had laatst een check bij de huisarts gedaan omdat ik het idee had dat hij zichzelf niet lekker voelde, toen heeft ze alles na gecheckt ook in zijn oortjes gekeken en er is geen sprake van oorontsteking, hij was verder ook niet ziek.

Door de dag heen is er ook niks aan hem te merken hij is helemaal zichzelf behalve als ik de kamer uitloop als hij moet slapen. Als ik naast zijn bedje blijf staan met mn handje op zijn rug is er ook helemaal niks aan de hand. Maar ik wou het echt niet zo ver laten komen dat ik hem laat wennen dat ik bij hem blijf tot hij in slaap valt. Maar afgelopen dagen had ik na uren geen andere optie.

watervogel schreef op 28-06-2021 om 14:05:

Wat is de reden dat je bij hem wegloopt en niet rustig bij hem blijft zitten tot hij in slaap valt?

Ik zou zeker de eerste paar weken gewoon bij hem blijven tot hij slaapt. Nu schieten jullie allebei in de stress.

Is er een partner? Wat gebeurd er als die of iemand anders hem naar bed brengt?Slaapt hij wel goed bij de opvang?

Het hoort wel bij deze leeftijd dat ze meer gaan dromen, en dan is alleen in bed liggen best eng voor een kind.

Precies nu doe ik dat dus ook. De reden waarom ik het liever niet doe is dat ik hem aanleert dat ik bij hem blijf tot hij in slaap valt, terwijl dat flink afgeraden word omdat dat iets is wat je zult blijven moeten herhalen. Ook na die periode dat hij moeilijk sliep (toen hij nog kleiner was) werkte de methode die ik gebruikte (af en toe terug komen maar leren zelf te blijven liggen en slapen) erg goed. Hij is ook al die tijd zonder problemen naar bed gegaan, het ging zo goed! Als ik hem naar bed bracht ging hij gewoon liggen en slapen, kon hij nog niet in slaap vallen hield hij zichzelf gewoon rustig bezig(speelde met zijn aapje) tot hij wel moe werd en ging dan rustig slapen. Ook het opstaan ging goed hij huild vrijwel nooit als hij wakker word een speelt lekker tot hij echt eruit wou en riep me dan. Je hebt bijna geen kind aan hem. Maar nu bij het opstaan ook huilen. De rest van de dag is hij een hartstikke vrolijk kind en maakt iedereen aan het lachen met zijn gekkigheid. Praat ook gewoon de hele dag tegen me, ik merk verder helemaal niks geks.. alleen weer die periode dat hij nu niet zonder mij in zijn kamertje wil blijven.

watervogel schreef op 28-06-2021 om 14:05:

Wat is de reden dat je bij hem wegloopt en niet rustig bij hem blijft zitten tot hij in slaap valt?

Ik zou zeker de eerste paar weken gewoon bij hem blijven tot hij slaapt. Nu schieten jullie allebei in de stress.

Is er een partner? Wat gebeurd er als die of iemand anders hem naar bed brengt?Slaapt hij wel goed bij de opvang?

Het hoort wel bij deze leeftijd dat ze meer gaan dromen, en dan is alleen in bed liggen best eng voor een kind.

Hij gaat niet naar de opvang zijn vader (als hij vrij is) oom of oma's passen op hem als ik weg ben. Hij sliep altijd gewoon goed ook als zijn vader oma of wie dan ook hem in bed leg. Maar nu deze week ervaart mijn partner hetzelfde gedrag als mij. Hij neemt het ook vaak meteen over als hij ziet dat ik er doorheen zit.

Als hij eenmaal slaapt kan hij goed slapen, maar het is echt puur het moment dat ik we de kamer uitlopen. Nu dus sinds een week  ander halve week ineens. En ik ben juist iemand die hem hartstikke veilig wil laten voelen of momenten dat ik merkte dat hij gedroomd had hem ook echt troosten. Maar ik weet als ik hier aan ga toegeven... zoals uit bed pakken ( eerst ook geprobeerd) dat doe ik niet meer zodat hij weet nee je moet echt slapen je gaat er niet uit. Het naast zijn bedje blijven zitten tot hij slaapt doe ik nu in het uiterste moment omdat ik zoiets heb het is goed geweest zo. Maar doe dat liever niet want alles waar ik dan naartoe hebt gewerkt ( het leren zelf in slaap te vallen)valt dan weg, en hij is een pientere jongen dus ik weet zeker dat hij dat dan iedere nacht van mij verwacht.

Daglichtlamp schreef op 28-06-2021 om 14:19:

Je zoon moet zich eerst weer veilig voelen. Dus voorlopig bij hem blijven totdat hij slaapt. Als hij 's nachts ook bang wakker wordt dan voorlopig co-slapen. Dat kun je vervolgens langzaam afbouwen. Oudste hier heeft ook zo'n periode gehad. Toen het weer beter ging, ging ik bijvoorbeeld op de overloop strijken, of bellen met iemand, zodat ze me nog kon horen en wist dat ik in de buurt was. Bovendien wist ze dat ik bij haar kwam liggen als ik naar bed ging.

De jongste heeft gewoon bij mij in bed geslapen tot ze eraan toe was om naar een eigen kamer gegaan. Die heeft (wellicht mede door die aanpak) altijd veel beter geslapen.

Oke, dan ga ik het even volhouden om bij hem te blijven tot hij slaapt, en dan hopelijk na een periode dat hij zich weer qat veiliger voelt en weer zelf in slaap valt. Het in bed slapen doe ik liever niet. Ik vind het heel gevaarlijk, ik kan diep slapen en beweeg en rol erg veel, plus heb dit nooit gedaan waardoor hij dus tijden goed sliep in zijn eigen kamer en dan bedoel ik ECHT GOED! Hij was zo een makkelijke slaper en gaf ook zelf aan als hij wou slapen, alleen op zijn kamer was nooit een probleem.

De periode dat hij kleiner was en dit had, toen stond zijn ledikantje op onze kamer. Nu heeft ie al tijden zijn eigen kamer. Eigenlijk nooit meer last van gehad tot nu. 

Daglichtlamp schreef op 28-06-2021 om 14:21:

(en nog een praktische tip: zet bij zo'n topic in de titel het probeem ipv zoiets algemeens, dus in dit geval bijvoorbeeld: wanhopig slaapproblemen tweejarige)

Kan ik dat nog aanpassen?

Slofje schreef op 28-06-2021 om 14:31:

Leg er een matras voor jezelf naast. Als hij slaapt kun je weg. Elke dag leg je het matras een paar centimeter verder weg. Zo heb ik het ook gedaan bij mijn oudste.

Ik kan je verzekeren dat hij nu prima in slaap valt zonder ouder erbij. Hij is 19 trouwens. Maar alleen in slaap vallen lukt al sinds zijn 3e. Gewoon praktisch zijn, je doet wat nu nodig is. Komt het volgende probleempje, dan los je dat tegen die tijd weer op.

Ik hou dit zeker in mijn gedachte! Dankjewel, ik zal jullie adviezen beetje bij beetje toepassen als ik zie dat er steeds geen verbetering is en ik het even niet meer weet.

Slofje schreef op 28-06-2021 om 14:31:

Leg er een matras voor jezelf naast. Als hij slaapt kun je weg. Elke dag leg je het matras een paar centimeter verder weg. Zo heb ik het ook gedaan bij mijn oudste.

Ik kan je verzekeren dat hij nu prima in slaap valt zonder ouder erbij. Hij is 19 trouwens. Maar alleen in slaap vallen lukt al sinds zijn 3e. Gewoon praktisch zijn, je doet wat nu nodig is. Komt het volgende probleempje, dan los je dat tegen die tijd weer op.

Ik merk dat ik op sommige momenten ook dingen toepas dat voor ons goed werkt op dat moment, terwijl cb dan weer afraad. Terwijl het heel goed heeft geholpen, dus misschien moet ik dat op dit gebied ook doen inderdaad. Gewoon doen wat voor nu werkt, die zin geeft me nu al een beetje rust.