Dringend advies nodig, problemen met zoon van anderhalf laten slapen
Lieve mensen, ik heb dringend advies nodig. Hopelijk vind ik iets wat ik nog niet heb geprobeerd.
Mijn zoontje word in december 2 en heeft sinds een week moeite met naar bed gaan. Toen hij nog kleiner was heb ik deze periode ook gehad, nachten lang was ik bezig hem terug te leggen, ik bleef consequent en haalde hem niet uit bedje maar bleef hem dus terug leggen.
Deze dagen heb ik alles maar dan ook alles geprobeerd!! Hij blijft liggen als ik hem neer leg en over zin ruggetje aai, maaar.... Zodra ik de kamer neig uit te lopen staat hij op begint met schreeuwen gooit zijn folie op de grond maar ik verlaat op dat moment alsnog de kamer. Nu heb ik de methode toegepast waar ik om de zoveel tijd terug kom naar zijn kamer om hem weer neer te leggen, en er dus steeds meer tijd tussen laat voordat ik terug kom. Hij stop niet met huilen al duurt het 30 minuten. Doordat het nu al een paar dagen zo gaat is hij helemaal hees en schor, het is echt een steek in mijn hart maar wil consequent blijven! Dit is het geval bij ieder slaapje, middag en avond.
Ik schrijf nu ook midden in het moment en ben al 2 uur aan het proberen hem te laten slapen. Ik heb echt door de dagen heen verschillende dingen geprobeerd dus neem me niet kwalijk als iemand met een voorstel komt en ik zeg dat ik dat al geprobeerd heb.
Ik weet het echt niet meer... de enige manier dat hij gaat slapen is dat ik bij hem blijf staan maar dit is niet te doen! Natuurlijk ben ik hartstikke moe, me handen vol aan het huishouden en werk naast voor mn kleine zorgen. Maar ik ben emotioneel meer gesloopt. Het doet me zo pijn als ik hem zo van streek hoor maar ook omdat ik niet weet wat nog te doen. Klinkt heel zwak maar ik ben nu op het punt dat ik met mijn handen in het haar zit en wel kan janken. Ik zal hoe dan ookniet opgeven want Ik wil mijn kleine niet de controle geven dat hij zelf kan bepalen wanneer hij naar bed gaat of wil slapen. Ik probeer zo mijn best te doen consequent te blijven omdat ik weet dat het anders alleen maar moeilijker word.
Ook nu zit ik weer te wachten voordat ik zo weer na hem toe ga om hem terug neer te leggen en is hij aan het huilen en roepen. Ik ben hier dus iedere dag mee bezig bij ieder slaapje is het feest.
Phoe het valt me heel zwaar, heeft iemand nog advies of tips voor mij?
Ik weet het allemaal even niet meer, ik doe zo mijn best maar ik sta echt op het punt dat ik wel kan janken van vermoeidheid en onmacht.
Excuses als mijn bericht chaotisch is of met fouten maar ik schrijf jullie nu in the heat of the moment.
Nou jullie raden het nooit...
Ik heb meteen jullie advies ten harte genomen,
Ik had een flinke kop koffie gedronken om voor te bereiden 😅en had een stoeltje voor mezelf op de gang klaar gezet voor als het nodig was naast hem te gaan zitten.
Normaal knuffelen we al wel maar na het tandenpoetsen heb ik extra veel met hem knuffeld. Hij kreeg nog een paar slokjes water en vervolgens ben ik met hem na de kamer gelopen, Ik heb hem lekker vastgehouden en wat langer dan normaal gewiegd. Daarna heb ik hem in bedje gelegd, hij wou meteen opstaan, ik heb toen over zijn ruggetje geaaid en gezegd mama is gewoon hier bij jou. Hij keek nog een paar keer om,om te kijken of ik er nog was. Ik ben toen ietsje luider door mijn neus gaan ademen zodat hij hoorde dat ik er was😅. En ja hoor hij sloot zijn ogen. Ben nog even blijven staan totdat ik aan zijn houding en ademhaling hoorde dat hij echt sliep, de deur even op een kiertje gehouden, vervolgens de deur gesloten EN HIJ SLIEP!!🥳🥳
Ik reageer misschien iets te overdeven maar jeejtje wat ben ik blij🤣. Vooral dat het zo snel ging zodat ik even kan bijkomen, en anderhalve week is lang als het normaal zo lang duurt na bed te brengen dus dit was voor mij enorm snel.
Ik weet dat de kans er is dat hij nog wakker word maar hee met dit moment ben ik super blij.
Nu ben ik ook wel teleurgesteld in mezelf dat ik niet meer op me gevoel ben afgegaan ipv die zogenaamde regeltjes, dan denk ik had ik dit maar eerder gedaan en dan voel ik me schuldig tegenover hem, maar ik dacht oprecht dat ik hem zou verpesten, ik hou zielsveel van hem, heb het beste met hem voor en zal altijd mijn best blijven doen een super mama voor hem te zijn.
Maargoed dit is weer een leerervaring geweest en mede dankzij jullie!😁🧡
Wat fijn Rachel!
Hee, dat is goed nieuws zeg!
Houd wel in je achterhoofd dat er nog steeds pittige avondjes voorbij kunnen komen. 😉
Dat is alweer 1 positieve ervaring, fijn! Daar krijg je weer even wat energie van.
En niet schuldig voelen! Je hebt niks verkeerds gedaan, maar je kiest nu voor wat meer rust en dat straal je ook meteen uit. Waardoor hij vanzelf ook iets meer rust ervaart.
Geniet van dit succesje en op naar de volgende positieve ervaring!
Super bedankt allemaal😊🧡.
Slofje schreef op 28-06-2021 om 22:39:
Hee, dat is goed nieuws zeg!
Houd wel in je achterhoofd dat er nog steeds pittige avondjes voorbij kunnen komen. 😉
Absoluut! Zal het zeker in mijn achterhoofd houden, ik zal deze methode blijven toepassen voor hoelang dat nodig is.
Wat goed dat het gisteravond zo goed ging met je kind in bed leggen en laten slapen.
Wat ik nog wilde toevoegen aan mijn bijdrage van gisteren:
Een echt duidelijk ritueel en rust inbouwen in je programma voor het naar bed gaan kan je kind houvast geven. Tussen de middag en in de avond. Wij gingen altijd rustig wat eten aan tafel (niet lopend of in de wagen en broodje eten) Dan naar boven en niet meer stoeien. Bij het middagdutje niet douchen in de avond wel. Als ik merkte dat (vooral dochter) nog erg onrustig was gingen we even samen in de "grote stoel" zitten en een boekje lezen voordat ze in bed ging.
Ik las ergens dat iemand schreef dat kind de dag verwerkte door na het in bed leggen te praten tegen de knuffels. Dat praten over de voorbije dag zou je ook samen met je kind kunnen doen. Hem laten vertellen wat er die dag is gedaan/ gebeurd. Dat heeft mijn oudste altijd erg geholpen om rustig te gaan slapen. Als ze dan iets engs had meegemaakt en dat benoemde dan kon ik haar vertellen dat mama haar getroost had, dat het voorbij was en dat ze rustig kon slapen. Scheelt misschien wel dat ik een heel talig kind had. Die al vanaf 15 maanden ongeveer op haar manier kon vertellen over haar dag op een dusdanige manier dat anderen dat begrepen. Die riep mij na het slapen altijd met de volzin: Mama! Ikke klaar slapie doen!
Haaknaald schreef op 29-06-2021 om 08:14:
Wat goed dat het gisteravond zo goed ging met je kind in bed leggen en laten slapen.
Wat ik nog wilde toevoegen aan mijn bijdrage van gisteren:
Een echt duidelijk ritueel en rust inbouwen in je programma voor het naar bed gaan kan je kind houvast geven. Tussen de middag en in de avond. Wij gingen altijd rustig wat eten aan tafel (niet lopend of in de wagen en broodje eten) Dan naar boven en niet meer stoeien. Bij het middagdutje niet douchen in de avond wel. Als ik merkte dat (vooral dochter) nog erg onrustig was gingen we even samen in de "grote stoel" zitten en een boekje lezen voordat ze in bed ging.Ik las ergens dat iemand schreef dat kind de dag verwerkte door na het in bed leggen te praten tegen de knuffels. Dat praten over de voorbije dag zou je ook samen met je kind kunnen doen. Hem laten vertellen wat er die dag is gedaan/ gebeurd. Dat heeft mijn oudste altijd erg geholpen om rustig te gaan slapen. Als ze dan iets engs had meegemaakt en dat benoemde dan kon ik haar vertellen dat mama haar getroost had, dat het voorbij was en dat ze rustig kon slapen. Scheelt misschien wel dat ik een heel talig kind had. Die al vanaf 15 maanden ongeveer op haar manier kon vertellen over haar dag op een dusdanige manier dat anderen dat begrepen. Die riep mij na het slapen altijd met de volzin: Mama! Ikke klaar slapie doen!
Helemaal mee eens! Ik moet zeggen dat ik gelukkig een goed dagritme met hem heb en we praten heel veel samen 🥰 . Ook voor het slapen hebben we altijd een rustig ritueel en ritme. Vandaar dat ik ook bijna zeker weet dat het verlatingsangst is. Maar ik ha absoluut je tips en ervaring meenemen en in mijn hoofd houden, vind het ook fijn jullie ervaringen te lezen, want ik sla het toch op in mijn hoofd en kan ze dan zo toepassen wanneer en waar nodig. Of als het zich zo voorvalt en ik het even niet weet dat ik denk.. O ja Haaknaald zei dit of die vertelde dat. Dus ik heb er altijd wat aan!😊
Haaknaald schreef op 29-06-2021 om 08:14:
Wat goed dat het gisteravond zo goed ging met je kind in bed leggen en laten slapen.
Wat ik nog wilde toevoegen aan mijn bijdrage van gisteren:
Een echt duidelijk ritueel en rust inbouwen in je programma voor het naar bed gaan kan je kind houvast geven. Tussen de middag en in de avond. Wij gingen altijd rustig wat eten aan tafel (niet lopend of in de wagen en broodje eten) Dan naar boven en niet meer stoeien. Bij het middagdutje niet douchen in de avond wel. Als ik merkte dat (vooral dochter) nog erg onrustig was gingen we even samen in de "grote stoel" zitten en een boekje lezen voordat ze in bed ging.Ik las ergens dat iemand schreef dat kind de dag verwerkte door na het in bed leggen te praten tegen de knuffels. Dat praten over de voorbije dag zou je ook samen met je kind kunnen doen. Hem laten vertellen wat er die dag is gedaan/ gebeurd. Dat heeft mijn oudste altijd erg geholpen om rustig te gaan slapen. Als ze dan iets engs had meegemaakt en dat benoemde dan kon ik haar vertellen dat mama haar getroost had, dat het voorbij was en dat ze rustig kon slapen. Scheelt misschien wel dat ik een heel talig kind had. Die al vanaf 15 maanden ongeveer op haar manier kon vertellen over haar dag op een dusdanige manier dat anderen dat begrepen. Die riep mij na het slapen altijd met de volzin: Mama! Ikke klaar slapie doen!
Dat naspreken van de dag ga ik zeker meer toepassen aan het ritueel, want mijn kleine begrijpt me heel goed en kan ook goed dingen terug vertellen en zeggen. Dat helpt inderdaad bij het beter verwerken van de dag en de vervelende momenten achter zich te laten, Goeie tip!
