Gepland zwanger maar nu wil partner er niks meer van weten
Hoi allemaal.
Omdat ik nog nergens mijn verhaal kwijt kan omdat het nog heel pril is, wil ik hier mijn hart luchten.
Ik ben al moeder van 2 kinderen en dacht altijd dat ik hierna ook klaar was.
Echter heb ik sinds anderhalf jaar een nieuwe relatie en hij heeft ook 2 kinderen. Hij is aantal jaar geleden gesteriliseerd en dus was de vraag wel of geen kinderen nooit een issue.
Echter was ik na een tijdje toch zwanger, en ja echt van hem. Uiteraard schrokken we hier allebei van en had het echt heel lang nodig om het te laten landen of onze weg in te vinden. Deze zwangerschap is op een miskraam uitgelopen, maar toen realiseerde zowel mijn vriend als ik dat we beide eigenlijk nog wel een kinderwens hebben.
We hebben het er toen uitgebreid over gehad en alles besproken en kwamen al snel tot de conclusie dat mocht het nog een keer lukken dat we het echt wilde een dat er we er samen voor zouden gaan. Vanaf toen ben ik bewust mijn ovulatie gaan bijhouden en hebben we bewust op bepaalde vruchtbare dagen seks gehad.
Hij kon niet wachten tot het zou lukken of om mij zwanger te zien.
Inmiddels weet ik sinds dinsdag dat ik dus wederom zwanger ben van hem. En waar hij maandagavond niet eens kon wachten tot ik een test kon doen want ik voelde wel veel bekende dingen dus mijn vermoeden was heel sterk, is hij vanaf dinsdag compleet omgedraaid.
Hij zit sinds vorige week met een burnout thuis en dus schieten zijn emoties nu alle kanten in. Maar hij zegt nu gewoon glashard dat hij geen zwangere vriendin wil, het kind niet wil nu niet en nooit niet. En dat hij het ook nooit gewild heeft. Hij verwacht nu van mij dat ik een abortus laat uitvoeren en als ik het laat komen dan is het mijn keus en trekt hij zijn handen er vanaf en neemt hij totaal geen verantwoordelijkheid. Hij verwijt mij nu zelfs dat ik met een ander iets zou hebben gedaan want hij is gesteriliseerd dus het kan niet van hem zijn. Dit is echt de grootste onzin en dat weet hij zelf ook.
Hij is nu zo onredelijk en zet mij voor een onmogelijke en onmenselijke keuze. Hij weet dat ik in het verleden en abortus heb gehad en wat voor klap dat mij heeft gegeven en hij dwingt me nu bijna om weer die keuze te maken.
Hij geeft daarbij ook aan dat, ook al zal ik voor abortus kiezen dat hij niet mee gaat en er niks mee te maken hebben een me dus ook dan niet zal steunen. Allemaal over het mom van ik ben overspannen en kan het er niet bij hebben.
Nu snap ik dat een groot deel van wat hij nu zegt door zijn burnout komt, en dat je in een burnout behoorlijk egoïstisch bent, maar ik weet nu zelf gewoon niet meer wat ik moet denken of doen.
Het voelt alsof ik al die tijd voorgelogen ben toen hij zei dat het zijn grote droom was. En nu laat hij mij keihard in de steek en voel ik me enorm alleen en eenzaam.
Wat kan ik nog doen?
Ook van mij een knuffel!
als je gesteriliseerd bent en 2 keer iemand zwanger raakt, zou ik even naar de arts gaan die de sterilisatie had uitgevoerd.
En je hebt geen burnout " opeens"
irmama schreef op 11-10-2021 om 00:10:
als je gesteriliseerd bent en 2 keer iemand zwanger raakt, zou ik even naar de arts gaan die de sterilisatie had uitgevoerd.
En je hebt geen burnout " opeens"
Een burnout kan je wel degelijk van het ene op het andere moment overvallen. Tuurlijk was er een aanloop, maar deze wordt vaak niet gemerkt door diegene.
Maya81 schreef op 08-10-2021 om 17:33:
[..]
De zorgende neiging komt vrees ik doordat ik een zorghart heb, ben er altijd voor iedereen maar vergeet daarbij mezelf.
Ik lees en hoor dit vaker en daar zit vaak een soort gevoel van nobelheid aan vast. Maar het is echt heel ongezond gedrag en verre van nobel. Je vergeet niet alleen jezelf (of bijvoorbeeld negeert/onderdrukt je eigen issues omdat die onder ogen komen te zwaar is), maar in dit geval ook je kinderen.
Je hebt nu andere, urgentere dingen op je bord liggen, maar dit “copingsmechanisme” speelt wel een rol in hoe je hiermee omgaat. Ben je vaker de redder in de dramadriehoek?
Heel veel sterkte, het is een ongelooflijke kutsituatie.
Maya81 schreef op 09-10-2021 om 22:00:
Inmiddels een dag verder en ik heb zijn broer een lichtje laten branden over mijn zorgen en situatie. Deze heeft het meteen opgepakt samen met zijn beste vriend. De sorries en ik meende het niet zo vliegen me nu om de oren. Ik heb hem heel duidelijk gemaakt dat hij me voorlopig beter met rust kan laten, en dat ik zijn sorries niet serieus kan nemen en deze nu gewoon zijn om zijn eigen hachje en gezicht te redden. Dat hij heel gauw hulp moet gaan zoeken en het maar mooi zelf aan zijn familie en vrienden uit mag gaan leggen welke shit hij veroorzaakt heeft. Hij realiseert zich dat ik alle apps van hem nog heb waarin hij meerdere malen laat merken dat hij wel degelijk een kind van mij wilde, hij is als de dood dat zijn vrienden en familie deze allemaal te lezen krijgen van mij. Nu ben ik niet zo haatdragend en laag (ja het is bijna niet te geloven na alles wat hij mij flikt) om dit te gaan misbruiken maar toch fijn om te weten dat ik in zijn ogen een flinke stok achter de deur heb.
Ik ga nu eerst zorgen dat ik zelf de rust terug vind een hopelijk kan ik dan een bewuste keuze maken.
Maya81, ik vind dat je zijn sorry's wel heel snel naar de prullenbak verwijst en ik vind het niet sympathiek dat je zijn eigen familie er nu bij haalt als dreigement.
Het is goed dat je zelf aangeeft, dat jij nu rust nodig hebt en dat je op dit moment daarom niet voor hem kunt doen. En het is fijn dat zijn broer en een goede vriend de zorgen om hem op zich nemen. Ik zou zeggen neem je rust, houd contact met zijn broer en wacht even af wat daaruit voort komt. Wellicht krijgen zij het voor elkaar om goede hulp te regelen. Ondertussen sta jij voor een zware beslissing. Ik weet niet of het mogelijk is hem alsnog bij die beslissing te betrekken. Dat zou wel het fijnste zijn.
Tsjor
tsjor schreef op 11-10-2021 om 17:16:
[..]
Maya81, ik vind dat je zijn sorry's wel heel snel naar de prullenbak verwijst en ik vind het niet sympathiek dat je zijn eigen familie er nu bij haalt als dreigement.
Het is goed dat je zelf aangeeft, dat jij nu rust nodig hebt en dat je op dit moment daarom niet voor hem kunt doen. En het is fijn dat zijn broer en een goede vriend de zorgen om hem op zich nemen. Ik zou zeggen neem je rust, houd contact met zijn broer en wacht even af wat daaruit voort komt. Wellicht krijgen zij het voor elkaar om goede hulp te regelen. Ondertussen sta jij voor een zware beslissing. Ik weet niet of het mogelijk is hem alsnog bij die beslissing te betrekken. Dat zou wel het fijnste zijn.
Tsjor
De man heeft duidelijk aan gegeven dat hij het kind absoluut niet wil. Wat valt er dan nog te betrekken, kan hem alleen nog maar kwader maken. Er kan een gevaarlijke situatie ontstaan en het is verstandig dat Maya81 de familie er bij betrokken heeft.
Bolmieke schreef op 11-10-2021 om 18:52:
[..]
De man heeft duidelijk aan gegeven dat hij het kind absoluut niet wil. Wat valt er dan nog te betrekken, kan hem alleen nog maar kwader maken. Er kan een gevaarlijke situatie ontstaan en het is verstandig dat Maya81 de familie er bij betrokken heeft.
Nou ja er moet blijkbaar altijd iemand zijn die de moeder maant aan de vader te denken, ook al is deze nog zo duidelijk over zijn afkeer van de vaderrol.
Ik weet niet, maar als iemand pas kan beginnen met 'sorry' en 'ik meende het niet zo' zeggen wanneer een derde, in dit geval de broer, er eens wat van vindt, kan ik dat ook voor geen meter serieus nemen.
Ik weet ook niet waar ik zou moeten lezen dat de familie nu als dreigement wordt gebruikt. Het feit dat ze die appjes van hem nog heeft? Mwah, zou ik ook blij zijn, hoor. Voor het geval dat hij besluit haar zwart te maken, kan ze in elk geval aantonen 'Leuk en aardig dat hij zus en zo zegt, dit heeft hij daadwerkelijk tegen mij gezegd.'
tsjor schreef op 11-10-2021 om 17:16:
[..]
Maya81, ik vind dat je zijn sorry's wel heel snel naar de prullenbak verwijst en ik vind het niet sympathiek dat je zijn eigen familie er nu bij haalt als dreigement.
Het is goed dat je zelf aangeeft, dat jij nu rust nodig hebt en dat je op dit moment daarom niet voor hem kunt doen. En het is fijn dat zijn broer en een goede vriend de zorgen om hem op zich nemen. Ik zou zeggen neem je rust, houd contact met zijn broer en wacht even af wat daaruit voort komt. Wellicht krijgen zij het voor elkaar om goede hulp te regelen. Ondertussen sta jij voor een zware beslissing. Ik weet niet of het mogelijk is hem alsnog bij die beslissing te betrekken. Dat zou wel het fijnste zijn.
Tsjor
Als je goed gelezen had bedreig ik hem helemaal nergens mee. Hij realiseert zich dat ik al onze gesprekken nog heb, maar zoals ik al zei ben ik niet zo laag om deze tegen hem te gebruiken.
Dat ik zijn familie heb ingelicht over hetgeen is omdat hij mij juist behoorlijk de zwarte Piet aan het toespelen was een ik me behoorlijk zorgen maakte over hem maar ook zeker over zijn kinderen. Maar mijn luisterde hij niet dus ik moest wel andere inschakelen.
Maya81 schreef op 11-10-2021 om 19:46:
[..]
Als je goed gelezen had bedreig ik hem helemaal nergens mee. Hij realiseert zich dat ik al onze gesprekken nog heb, maar zoals ik al zei ben ik niet zo laag om deze tegen hem te gebruiken.
Dat ik zijn familie heb ingelicht over hetgeen is omdat hij mij juist behoorlijk de zwarte Piet aan het toespelen was een ik me behoorlijk zorgen maakte over hem maar ook zeker over zijn kinderen. Maar mijn luisterde hij niet dus ik moest wel andere inschakelen.
Dan had je het gedeelte over je zeer prille zwangerschap ook weg kunnen laten. Dat maakt alles alleen maar moeilijker.
BlueHeart schreef op 12-10-2021 om 05:43:
[..]
Dan had je het gedeelte over je zeer prille zwangerschap ook weg kunnen laten. Dat maakt alles alleen maar moeilijker.
Dat ben ik niet met je eens. Bovendien vind ik dat Maya mag doen en vertellen wat zij zelf wil - ex/vriend houdt geen enkele rekening met haar en dan zou TO als een Moeder Theresa nog aan zijn gevoelens moeten denken? Daarbij heeft ex/vriend het recht op een gezamenlijke beslissing verspeeld, dus ik ben het ook niet eens met Tsjors’ advies (en ook niet met je analyse)
tsjor schreef op 11-10-2021 om 17:16:
[..]
Maya81, ik vind dat je zijn sorry's wel heel snel naar de prullenbak verwijst en ik vind het niet sympathiek dat je zijn eigen familie er nu bij haalt als dreigement.
(…) Ik weet niet of het mogelijk is hem alsnog bij die beslissing te betrekken. Dat zou wel het fijnste zijn.
Tsjor
Maya, ik vind dat je de situatie goed aanpakt - en sterkte met je beslissing.
er.is.maar.1.Pino schreef op 12-10-2021 om 06:21:
[..]
Dat ben ik niet met je eens. Bovendien vind ik dat Maya mag doen en vertellen wat zij zelf wil - ex/vriend houdt geen enkele rekening met haar en dan zou TO als een Moeder Theresa nog aan zijn gevoelens moeten denken? Daarbij heeft ex/vriend het recht op een gezamenlijke beslissing verspeeld, dus ik ben het ook niet eens met Tsjors’ advies (en ook niet met je analyse)
[..]
Maya, ik vind dat je de situatie goed aanpakt - en sterkte met je beslissing.
Tuurlijk mag dat, maar het zal de zaak er zeker niet op verbeteren. Ze had dit ook een paar weken kunnen laten rusten zonder meteen zijn broer en zijn maat erbij te betrekken.
En de appgesprekken als stok achter de deur houden gaat ook niet helpen.
BlueHeart schreef op 12-10-2021 om 06:33:
[..]
Tuurlijk mag dat, maar het zal de zaak er zeker niet op verbeteren. Ze had dit ook een paar weken kunnen laten rusten zonder meteen zijn broer en zijn maat erbij te betrekken.
En de appgesprekken als stok achter de deur houden gaat ook niet helpen.
Maar vertel eens, wat had ze dan volgens jou wel moeten doen?
HexOpBezemsteel schreef op 12-10-2021 om 06:46:
[..]
Maar vertel eens, wat had ze dan volgens jou wel moeten doen?
Het een week of twee de tijd geven bijvoorbeeld.
BlueHeart schreef op 12-10-2021 om 06:54:
[..]
Het een week of twee de tijd geven bijvoorbeeld.
Terwijl ex/vriend aan het doordraaien is en haat uitspreekt voor haar en zijn eigen kinderen (waar hij bovendien gedeelde zorg voor heeft)? Tuurlijk ga je dan zitten afwachten 
