Gepland zwanger maar nu wil partner er niks meer van weten
Hoi allemaal.
Omdat ik nog nergens mijn verhaal kwijt kan omdat het nog heel pril is, wil ik hier mijn hart luchten.
Ik ben al moeder van 2 kinderen en dacht altijd dat ik hierna ook klaar was.
Echter heb ik sinds anderhalf jaar een nieuwe relatie en hij heeft ook 2 kinderen. Hij is aantal jaar geleden gesteriliseerd en dus was de vraag wel of geen kinderen nooit een issue.
Echter was ik na een tijdje toch zwanger, en ja echt van hem. Uiteraard schrokken we hier allebei van en had het echt heel lang nodig om het te laten landen of onze weg in te vinden. Deze zwangerschap is op een miskraam uitgelopen, maar toen realiseerde zowel mijn vriend als ik dat we beide eigenlijk nog wel een kinderwens hebben.
We hebben het er toen uitgebreid over gehad en alles besproken en kwamen al snel tot de conclusie dat mocht het nog een keer lukken dat we het echt wilde een dat er we er samen voor zouden gaan. Vanaf toen ben ik bewust mijn ovulatie gaan bijhouden en hebben we bewust op bepaalde vruchtbare dagen seks gehad.
Hij kon niet wachten tot het zou lukken of om mij zwanger te zien.
Inmiddels weet ik sinds dinsdag dat ik dus wederom zwanger ben van hem. En waar hij maandagavond niet eens kon wachten tot ik een test kon doen want ik voelde wel veel bekende dingen dus mijn vermoeden was heel sterk, is hij vanaf dinsdag compleet omgedraaid.
Hij zit sinds vorige week met een burnout thuis en dus schieten zijn emoties nu alle kanten in. Maar hij zegt nu gewoon glashard dat hij geen zwangere vriendin wil, het kind niet wil nu niet en nooit niet. En dat hij het ook nooit gewild heeft. Hij verwacht nu van mij dat ik een abortus laat uitvoeren en als ik het laat komen dan is het mijn keus en trekt hij zijn handen er vanaf en neemt hij totaal geen verantwoordelijkheid. Hij verwijt mij nu zelfs dat ik met een ander iets zou hebben gedaan want hij is gesteriliseerd dus het kan niet van hem zijn. Dit is echt de grootste onzin en dat weet hij zelf ook.
Hij is nu zo onredelijk en zet mij voor een onmogelijke en onmenselijke keuze. Hij weet dat ik in het verleden en abortus heb gehad en wat voor klap dat mij heeft gegeven en hij dwingt me nu bijna om weer die keuze te maken.
Hij geeft daarbij ook aan dat, ook al zal ik voor abortus kiezen dat hij niet mee gaat en er niks mee te maken hebben een me dus ook dan niet zal steunen. Allemaal over het mom van ik ben overspannen en kan het er niet bij hebben.
Nu snap ik dat een groot deel van wat hij nu zegt door zijn burnout komt, en dat je in een burnout behoorlijk egoïstisch bent, maar ik weet nu zelf gewoon niet meer wat ik moet denken of doen.
Het voelt alsof ik al die tijd voorgelogen ben toen hij zei dat het zijn grote droom was. En nu laat hij mij keihard in de steek en voel ik me enorm alleen en eenzaam.
Wat kan ik nog doen?
Goede ontwikkeling, Maya. Fijn dat je gehoord wordt!
Maya81 schreef op 09-10-2021 om 22:00:
Inmiddels een dag verder en ik heb zijn broer een lichtje laten branden over mijn zorgen en situatie. Deze heeft het meteen opgepakt samen met zijn beste vriend. De sorries en ik meende het niet zo vliegen me nu om de oren. Ik heb hem heel duidelijk gemaakt dat hij me voorlopig beter met rust kan laten, en dat ik zijn sorries niet serieus kan nemen en deze nu gewoon zijn om zijn eigen hachje en gezicht te redden. Dat hij heel gauw hulp moet gaan zoeken en het maar mooi zelf aan zijn familie en vrienden uit mag gaan leggen welke shit hij veroorzaakt heeft. Hij realiseert zich dat ik alle apps van hem nog heb waarin hij meerdere malen laat merken dat hij wel degelijk een kind van mij wilde, hij is als de dood dat zijn vrienden en familie deze allemaal te lezen krijgen van mij. Nu ben ik niet zo haatdragend en laag (ja het is bijna niet te geloven na alles wat hij mij flikt) om dit te gaan misbruiken maar toch fijn om te weten dat ik in zijn ogen een flinke stok achter de deur heb.
Ik ga nu eerst zorgen dat ik zelf de rust terug vind een hopelijk kan ik dan een bewuste keuze maken.
ja maar is dit nu een basis om samen een kind te krijgen? Het gaat hem dus voornamelijk op zijn imago... In wezen is er dus niets veranderd, als hij nou zelf tot inkeer was gekomen...
Had je het idee dat broer en vriend hem wel vaker zo hebben meegemaakt?
En heb je verteld over je zwangerschap? Of enkel over dat je je zorgen maakt over hun broer/vriend?
Goed aangepakt Maya, en ik hoop dat je voldoende “dramavrije” ruimte krijgt om even tot jezelf te kunnen komen en te kunnen checken bij jezelf wat je wilt. “Wil ik nog een baby?”
Veel sterkte 
Courage schreef op 10-10-2021 om 02:15:
Had je het idee dat broer en vriend hem wel vaker zo hebben meegemaakt?
En heb je verteld over je zwangerschap? Of enkel over dat je je zorgen maakt over hun broer/vriend?
Dat zou ik ook willen weten. Als dit compleet vreemd is voor hen denk je nog aan een burnout of zo. Maar als zij niet heel verrast waren dan is er niet veel hoop dat dit anders gaat worden. Bovendien als hij nu opeens zijn gezicht wil redden...dat klinkt ook niet als een psychose of burnout
Courage schreef op 10-10-2021 om 02:15:
Had je het idee dat broer en vriend hem wel vaker zo hebben meegemaakt?
En heb je verteld over je zwangerschap? Of enkel over dat je je zorgen maakt over hun broer/vriend?
Zijn broer en beste vriend zijn ook behoorlijk geschrokken van hoe hij nu doet en is. Zo kennen zij hem ook helemaal niet en gaan nu dus ook echt zorgen dat hij de hulp gaat zoeken die nodig is want dat er iets goed mis is, is wel duidelijk. Zijn broer en vriend weten overigens alles dus ook van mijn zwangerschap.
Maya81 schreef op 10-10-2021 om 09:48:
[..]
Zijn broer en beste vriend zijn ook behoorlijk geschrokken van hoe hij nu doet en is. Zo kennen zij hem ook helemaal niet en gaan nu dus ook echt zorgen dat hij de hulp gaat zoeken die nodig is want dat er iets goed mis is, is wel duidelijk. Zijn broer en vriend weten overigens alles dus ook van mijn zwangerschap.
Het klinkt niet alsof hij zelf inziet dat hij hulp nodig heeft. Als hij geen hulp wenst, kan hij niet gedwongen worden, tenzij de problematiek zo ernstig is, dat hij een gevaar is voor zichzelf of zijn omgeving. Helaas ervaring mee en het is niet goed af gelopen.
Mallebeppie schreef op 10-10-2021 om 09:53:
[..]
Het klinkt niet alsof hij zelf inziet dat hij hulp nodig heeft. Als hij geen hulp wenst, kan hij niet gedwongen worden, tenzij de problematiek zo ernstig is, dat hij een gevaar is voor zichzelf of zijn omgeving. Helaas ervaring mee en het is niet goed af gelopen.
I know. Maar dat is nu aan zijn broer en vriend om uit te zoeken waartoe hij wel een niet bereid is. Ik heb er nu echt even mijn handen vanaf getrokken, naar mij luistert hij sowieso niet. En daarbij heb ik nu wel even iets anders aan mijn hoofd.
Maya81 schreef op 10-10-2021 om 09:56:
[..]
I know. Maar dat is nu aan zijn broer en vriend om uit te zoeken waartoe hij wel een niet bereid is. Ik heb er nu echt even mijn handen vanaf getrokken, naar mij luistert hij sowieso niet. En daarbij heb ik nu wel even iets anders aan mijn hoofd.
Dat snap ik. Mijn post was ook niet onaardig bedoeld, meer om aan te geven dat hulp krijgen niet vanzelfsprekend is(als hij dat niet wenst). Daarbij zijn er wachtlijsten (helaas).
Sterkte!
Mallebeppie schreef op 10-10-2021 om 09:59:
[..]
Dat snap ik. Mijn post was ook niet onaardig bedoeld, meer om aan te geven dat hulp krijgen niet vanzelfsprekend is(als hij dat niet wenst). Daarbij zijn er wachtlijsten (helaas).
Sterkte!
Ik weet er alles van. En ik had je bericht ook niet als onaardig opgepakt hoor. Ik heb nu gedaan wat ik kon op zijn gebied. Nu de focus op mezelf proberen te krijgen en het alles op een of andere manier een plekje zien te geven.
Een vituele knuffel
Maya81 schreef op 10-10-2021 om 10:03:
[..]
Ik weet er alles van. En ik had je bericht ook niet als onaardig opgepakt hoor. Ik heb nu gedaan wat ik kon op zijn gebied. Nu de focus op mezelf proberen te krijgen en het alles op een of andere manier een plekje zien te geven.
Ik wens je veel wijsheid toe. En goede gesprekken met mensen die er voor jou zijn. Je hebt goed voor de verwekker gezorgd, het is nu aan hem en zijn omgeving daar iets mee te doen.
Nu is het tijd om voor jezelf (en je kids) te zorgen. Want al die gedachtes over wat de man in kwestie wel of niet zal mankeren, leiden alleen maar af van de vragen die er wel toe doen, zoals Kan je deze zwangerschap in je eentje, met je twee kinderen doorstaan. En, belangrijker nog, kan je als alleenstaande moeder drie kinderen een goede toekomst geven en wat doet dat met de twee kinderen die er al zijn.
Maya81 schreef op 10-10-2021 om 09:56:
[..]
I know. Maar dat is nu aan zijn broer en vriend om uit te zoeken waartoe hij wel een niet bereid is. Ik heb er nu echt even mijn handen vanaf getrokken, naar mij luistert hij sowieso niet. En daarbij heb ik nu wel even iets anders aan mijn hoofd.
Heel terecht.
Wat goed van je dat je het hele verhaal hebt verteld.
Sterkte en dikke knuffel.
Maya81 schreef op 10-10-2021 om 09:56:
[..]
I know. Maar dat is nu aan zijn broer en vriend om uit te zoeken waartoe hij wel een niet bereid is. Ik heb er nu echt even mijn handen vanaf getrokken, naar mij luistert hij sowieso niet. En daarbij heb ik nu wel even iets anders aan mijn hoofd.
Zo is het! Goed gedaan! Nu rust in de tent. De situatie is ook zonder zijn aanwezigheid moeilijk genoeg. Sterkte Maya!
Hoe kan hij 'ik wil niks te maken hebben met het kind en het kan niet van mij zijn' op een andere manier bedoelen? Zijn uitspraken zijn nu niet bepaald voor heel veel interpretatie vatbaar. Het voelt voor mij als een sorry in de categorie 'ik betreur de ophef'.
Ik vind dat je het goed hebt gedaan om zijn broer en vriend in te schakelen. Fijn ook dat zij ook de zorg van de situatie inzien en jou willen helpen met hulp regelen.
Bij hem heb ik het gevoel dat hij bang is dat hij bij zijn familie en vrienden van zijn voetstuk valt. De afstand tot hem zou ik nog maar even bewaren. Eerst rustig nadenken en alles op een rijtje krijgen. Heel veel sterkte en een dikke knuffel.
