Gepland zwanger maar nu wil partner er niks meer van weten
Hoi allemaal.
Omdat ik nog nergens mijn verhaal kwijt kan omdat het nog heel pril is, wil ik hier mijn hart luchten.
Ik ben al moeder van 2 kinderen en dacht altijd dat ik hierna ook klaar was.
Echter heb ik sinds anderhalf jaar een nieuwe relatie en hij heeft ook 2 kinderen. Hij is aantal jaar geleden gesteriliseerd en dus was de vraag wel of geen kinderen nooit een issue.
Echter was ik na een tijdje toch zwanger, en ja echt van hem. Uiteraard schrokken we hier allebei van en had het echt heel lang nodig om het te laten landen of onze weg in te vinden. Deze zwangerschap is op een miskraam uitgelopen, maar toen realiseerde zowel mijn vriend als ik dat we beide eigenlijk nog wel een kinderwens hebben.
We hebben het er toen uitgebreid over gehad en alles besproken en kwamen al snel tot de conclusie dat mocht het nog een keer lukken dat we het echt wilde een dat er we er samen voor zouden gaan. Vanaf toen ben ik bewust mijn ovulatie gaan bijhouden en hebben we bewust op bepaalde vruchtbare dagen seks gehad.
Hij kon niet wachten tot het zou lukken of om mij zwanger te zien.
Inmiddels weet ik sinds dinsdag dat ik dus wederom zwanger ben van hem. En waar hij maandagavond niet eens kon wachten tot ik een test kon doen want ik voelde wel veel bekende dingen dus mijn vermoeden was heel sterk, is hij vanaf dinsdag compleet omgedraaid.
Hij zit sinds vorige week met een burnout thuis en dus schieten zijn emoties nu alle kanten in. Maar hij zegt nu gewoon glashard dat hij geen zwangere vriendin wil, het kind niet wil nu niet en nooit niet. En dat hij het ook nooit gewild heeft. Hij verwacht nu van mij dat ik een abortus laat uitvoeren en als ik het laat komen dan is het mijn keus en trekt hij zijn handen er vanaf en neemt hij totaal geen verantwoordelijkheid. Hij verwijt mij nu zelfs dat ik met een ander iets zou hebben gedaan want hij is gesteriliseerd dus het kan niet van hem zijn. Dit is echt de grootste onzin en dat weet hij zelf ook.
Hij is nu zo onredelijk en zet mij voor een onmogelijke en onmenselijke keuze. Hij weet dat ik in het verleden en abortus heb gehad en wat voor klap dat mij heeft gegeven en hij dwingt me nu bijna om weer die keuze te maken.
Hij geeft daarbij ook aan dat, ook al zal ik voor abortus kiezen dat hij niet mee gaat en er niks mee te maken hebben een me dus ook dan niet zal steunen. Allemaal over het mom van ik ben overspannen en kan het er niet bij hebben.
Nu snap ik dat een groot deel van wat hij nu zegt door zijn burnout komt, en dat je in een burnout behoorlijk egoïstisch bent, maar ik weet nu zelf gewoon niet meer wat ik moet denken of doen.
Het voelt alsof ik al die tijd voorgelogen ben toen hij zei dat het zijn grote droom was. En nu laat hij mij keihard in de steek en voel ik me enorm alleen en eenzaam.
Wat kan ik nog doen?
Even advocaat van de duivel: hij heeft er al 2, jij hebt er al 2, waarom dan in deze bomvolle niet bijster aangename maatschappij er nog één bij, dat zijn dan 5 kinderen met voorlopig weinig toekomstperspectief in een overduidelijke, vanaf het begin nogal vage relatie.
En als hij gesteriliseerd is, hoe dan, heeft hij zijn kabelbreukje stiekem laten opheffen? En met zo'n labiel figuur wil je je zeker niet voortplanten ook ten koste van jouw en zijn kinderen. Ik lees zoveel vergelijkbare relatieshit, ik snap echt sommige mensen niet die zich maar willen voortplanten zonder eerst uitgebreid te communiceren, een plan te maken, er 10.000% achter te staan inclusief de andere kinderen. En dus de andere kinderen daarin te betrekken en zich af te vragen of het anno 2021 ueberhaupt zo'n strak plan is eerst te doen en dan pas na te denken. Ik vind het vooral sneu voor beider kinderen, die moeten maar dealen met en lijden onder de keuze van de blijkbaar nogal behoorlijk onnadenkende volwassenen. (en nee, ik ben niet eens de zus van Redbulletje 
)
Smyle60 schreef op 08-10-2021 om 17:01:
Even advocaat van de duivel: hij heeft er al 2, jij hebt er al 2, waarom dan in deze maatschappij er nog één bij, dat zijn dan 5 kinderen met een niet bijster aangename toekomst. En als hij gesteriliseerd is, hoe dan, heeft hij zijn kabelbreukje stiekem laten opheffen? En met zo'n labiel figuur wil je je zeker niet voortplanten ook ten koste van jouw en zijn kinderen. Ik lees zoveel vergelijkbare relatieshit, ik snap echt sommige mensen niet die zich maar willen voortplanten zonder eerst uitgebreid te communiceren, een plan te make, de andere kinderen daarin te betrekken en zich af te vragen of het anno 2021 ueberhaupt zo'n strak plan is eerst te doen en dan pas na te denken. Ik vind het vooral sne voor beide kinderen van de onnadenkende volwassenen. (en nee, ik ben niet eens de zus van Redbulletje
Op de meeste van jouw vragen en opmerkingen is al ongeveer vijf keer antwoord gegeven.
Mija schreef op 08-10-2021 om 17:04:
[..]
Op de meeste van jouw vragen en opmerkingen is al ongeveer vijf keer antwoord gegeven.
Oh, sorry hoor dat niet iedereen zoveel tijd heeft om alle shit door te lezen
Dan stel ik de vragen als zoveelste dan maar minstens voor de 5de keer, tot het kwartje valt. Of zo. 
De kracht van de herhaling
Smyle60 schreef op 08-10-2021 om 17:07:
[..]
Dan stel ik de vraag minstens voor de 5de keer dan maar, tot het kwartje valt. Of zo.
Oh, ik dacht dat je er echt antwoord op wilde hebben. Maar het is dus opvoedkundig bedoeld.
Mija schreef op 08-10-2021 om 17:08:
[..]
Oh, ik dacht dat je er echt antwoord op wilde hebben. Maar het is dus opvoedkundig bedoeld.
Kan jij breien?
Smyle60 schreef op 08-10-2021 om 17:10:
[..]
Kan jij breien?
Als je niks zinnigs te zeggen hebt zeg dan gewoon niks. Ik hoef geen verwijten en ga ook echt je vragen niet beantwoorden over het hoe en waarom want die kun je alkang terug vinden en dan zou je weten dat dit niet zomaar een beslissingkje is geweest.
Wat nu als de vechtscheiding van doen heeft met een (al dan niet terechte) verdenking/beschuldiging van seksueel kindermisbruik?
Marquise schreef op 08-10-2021 om 16:58:
De tandjes, Maya, wat een kutsituatie, hele dikke knuffel.
Wat je wel of niet moet doen, is geheel aan jou. Maar ik zou zijn eis dat je het met niemand mag bespreken volkomen naast je neerleggen. Kom nou, hij kan zoveel willen maar de wereld draait niet om hem en zijn eisen.
Ik ben het wel met Viva-Amber (denk ik) eens: dit is wel heel wonderbaarlijk voor een sterilisatie. Is hij eigenlijk terug naar de arts gegaan dat de sterilisatie niet gelukt is? Dat lijkt me toch iets dat je wel gaat aankaarten.
Uiteraard is hij terug geweest en heeft hij zich opnieuw laten testen. Er staat dus ook zwart op wit dat hij degelijk nog wel zwemmers heeft. En ja de situatie is zeer uitzonderlijk maar je doet maar er is altijd een uitzondering op de regel.
En wat betreft dat hij mij verbied om contact te maken dat leg ik ook naast mij neer. Wel de lusten niet de lasten gaat bij mij niet op.
Maya, ik kan me voorstellen dat je gedachten met voors en tegens over elkaar heen buitelen. Maar kan je bij je gevoel als je aan dit kindje denkt? Een kind iets zoiets groots wat argumenten te boven gaat (voor mij althans hoor) Wat voel je?
Maya81 schreef op 08-10-2021 om 17:20:
[..]
Uiteraard is hij terug geweest en heeft hij zich opnieuw laten testen. Er staat dus ook zwart op wit dat hij degelijk nog wel zwemmers heeft. En ja de situatie is zeer uitzonderlijk maar je doet maar er is altijd een uitzondering op de regel.
En wat betreft dat hij mij verbied om contact te maken dat leg ik ook naast mij neer. Wel de lusten niet de lasten gaat bij mij niet op.
Ah kijk, dat was me dus niet helemaal duidelijk, maar ik zat net nog eens het topic door te lezen en toen had ik al zo'n vermoeden. Sorry voor de overbodige opmerking dus.
Niet dat het er veel toe doet want je bent nu zwanger van hem. De koe in de kont kijken is een onzinnig tijdverdrijf.
Wat ik ook zo verder uit je reacties haal is er, naast een hoop terechte boosheid, ook wel een hele zorgende neiging. Daar zou ik zelf wel even mee uitkijken en dat aan anderen overlaten. Heel vervelend dat ie nu de kolder in zijn kop heeft, maar met hoe hij bezig is met zijn eisen kun jij überhaupt niet veel. Anderen inlichten en het daar voor nu even bij laten. Ik zou ook, zoals door andere users gezegd, met het FIOM en andere mensen bij wie je goed je hart kunt luchten praten over hoe nu verder. Als je een vriendin van mij zou zijn, zou ik direct vanalles uit mijn handen laten vallen om je te steunen want dit is ronduit ruk.
MRI schreef op 08-10-2021 om 17:21:
Maya, ik kan me voorstellen dat je gedachten met voors en tegens over elkaar heen buitelen. Maar kan je bij je gevoel als je aan dit kindje denkt? Een kind iets zoiets groots wat argumenten te boven gaat (voor mij althans hoor) Wat voel je?
Ik weet momenteel gewoon even niet wat ik allemaal voel. Ik hoop dat ik komende dagen de rust kan vinden om de eerste schok op een of andere manier een plekje te geven en dat ik dan ook reeeler en met minder emoties een bewustere keuze kan maken. Ik word nu nog teveel heen en weer geslingerd tussen verdriet, onbegrip, ongeloof en boosheid. En bij elke emotie heb ik een andere gedachte. Gelukkig heb ik nog even om een keuze te maken, maar merk wel dat door zijn starheid en gedrag de keuze om een of andere manier niet makkelijker word.
RodeKrullenbol schreef op 08-10-2021 om 17:17:
Wat nu als de vechtscheiding van doen heeft met een (al dan niet terechte) verdenking/beschuldiging van seksueel kindermisbruik?
Huh? Die komt nogal uit de lucht vallen. Hoezo zou daar sprake van zijn? En hoe zou dat de huidige situatie verklaren? Wat een vreemde opmerking
Marquise schreef op 08-10-2021 om 17:25:
[..]
Ah kijk, dat was me dus niet helemaal duidelijk, maar ik zat net nog eens het topic door te lezen en toen had ik al zo'n vermoeden. Sorry voor de overbodige opmerking dus.
Niet dat het er veel toe doet want je bent nu zwanger van hem. De koe in de kont kijken is een onzinnig tijdverdrijf.
Wat ik ook zo verder uit je reacties haal is er, naast een hoop terechte boosheid, ook wel een hele zorgende neiging. Daar zou ik zelf wel even mee uitkijken en dat aan anderen overlaten. Heel vervelend dat ie nu de kolder in zijn kop heeft, maar met hoe hij bezig is met zijn eisen kun jij überhaupt niet veel. Anderen inlichten en het daar voor nu even bij laten. Ik zou ook, zoals door andere users gezegd, met het FIOM en andere mensen bij wie je goed je hart kunt luchten praten over hoe nu verder. Als je een vriendin van mij zou zijn, zou ik direct vanalles uit mijn handen laten vallen om je te steunen want dit is ronduit ruk.
Geeft niet hoor dat je het nog niet gelezen had.
En het is inderdaad behoorlijk ruk en dat is nog zachtjes uitgerukt. En als ik dit allemaal van te voren heten had was ik er uiteraard nooit aan begonnen. Inmiddels heb ik de fiom en huisarts geraadpleegd. Natuurlijk ligt de keus uiteindelijk bij mij, maar dat ik kan ventileren is al fijn. De zorgende neiging komt vrees ik doordat ik een zorghart heb, ben er altijd voor iedereen maar vergeet daarbij mezelf.
Maya81 schreef op 08-10-2021 om 17:33:
[..]
Geeft niet hoor dat je het nog niet gelezen had.
En het is inderdaad behoorlijk ruk en dat is nog zachtjes uitgerukt. En als ik dit allemaal van te voren heten had was ik er uiteraard nooit aan begonnen. Inmiddels heb ik de fiom en huisarts geraadpleegd. Natuurlijk ligt de keus uiteindelijk bij mij, maar dat ik kan ventileren is al fijn. De zorgende neiging komt vrees ik doordat ik een zorghart heb, ben er altijd voor iedereen maar vergeet daarbij mezelf.
Dat heb je goed gedaan. Hopelijk kom je daar verder met wat inzichten en antwoorden. Want het is begrijpelijk dat alles qua vragen, emoties en onzekerheden nu door elkaar heen vliegen. Ik wens je rust.
Je zou juist nu aan jezelf moeten denken! In hoeverre denk je dat deze relatie nog te redden is als je dat al wil?
