Een bewust alleenstaande ouder

Lieveheersbeest schreef op 15-07-2022 om 08:48:

[..]

Stel dat je een kind krijgt met je droomman en die man overlijdt vóór de geboorte. Of verlaat je de dag na de geboorte. Of blijkt een 2e gezin te hebben. Of een gokverslaving. Echt, alsof een partner zaligmakend zijn...

Er zijn zóveel mensen die een kindje ongevraagd in hun eentje groot brengen, daar hebben we immens veel respect voor. Maar als iemand er bewust voor wil kiezen, o wee pas maar op hoor. Dan zijn die mannen ineens onmisbaar.

Het gaat niet zo zeer om mannen die onmisbaar zijn, dat maak jij ervan (en kennelijk zit daar een allergie bij jou).

Je hebt op zich best een punt, alleen denk ik dat velen ook het belang van het kind meewegen. En met 1 ouder kan er gewoon meer misgaan. Want vader kan overlijden, waar... maar wat te denken van moeder die kan overlijden? En als je samen bent, dan blijft er in ieder geval 1 iemand over. Zo niet, dan is de kleine meteen wees.

Daarom is het dus ook verstandig om te kijken naar co-ouderschap, want dan vang je dat op.

Als het gaat om kritiek die alleen maar negatief is, dan heeft to daar inderdaad niets aan. 

Caroline80 schreef op 15-07-2022 om 08:15:

Ik hoor niemand over de financiële situatie. Pedagogisch medewerker heeft geen top salaris. Ik neem aan dat je niet fulltime blijft werken als je een kind hebt. Weet je wel wat je netto salaris is als je minder gaat werken? En welke extra kosten je hebt met een kind?

Wat een rare insinuatie, ‘ik neem aan dat je’. Dat staat helemaal nergens en ik vind het aannemelijker dat mensen het aspect kosten in een vroeg stadium onder de loep nemen.

Ik heb zelf bijna alle jaren als alleenstaande ouder fulltime gewerkt, ik denk een jaar of vijf niet. Al die tijd heb ik voordelen gehad, fiscale of door middel van kindgebonden budget, vanwege het feit dat ik alleenstaande ouder was. Ja, kinderen kosten een bak geld, maar pas vanaf een jaar of 15 gaat dat echt aantikken. Kinderopvang kosten vallen juist enorm mee als je een laag inkomen hebt. Zo was ik bijv bij een lager inkomen in mijn topopvang jaren netto 200 euro kwijt voor vier dagen kdv en drie dagen BSO. In de jaren dat mijn inkomen hoger was, was ik die 200 euro kwijt voor alleen drie dagen BSO.

Mijn kinderen zijn financieel nooit iets tekort gekomen, ook al droeg hun vader maar weinig bij financieel (maar wel iets, dus dat heb ik dan voor op ‘echt’ alleenstaande ouders).

Nog een tip over het netwerk: bij mij zeiden veel mensen dat ze wilden helpen. Toen kind er eenmaal was heb ik veel hulp van mijn ouders gehad. Een huilbaby trokken zij ook niet bleek na 1 nacht waardoor logeren geen optie meer was. Mijn vrienden gaven eerder ook allemaal aan te willen helpen. In de praktijk bleek die hulp eigenlijk altijd te bestaan uit bij mij komen eten. Zij regelden dan het eten. Heel lief. Maar eigenlijk niet wat ik nodig had. Want het huishouden bijhouden, douchen, een uurtje bijslapen waren dingen waar ik niet aan toe kwam. Het samen eten voelde soms als een last, want het was schipperen met een huilende baby, borstvoeding en dan ook aandacht geven aan vriendin. Dat zit ook in mijzelf natuurlijk. Maar probeer tevoren ook al te bespreken wat voor soort hulp fijn zou zijn. 1x/wk uurtje met baby spelen zodat jij iets kan doen voor jezelf bijv. En/of probeer dat als kind er eenmaal is goed aan te geven.

DS1971 schreef op 15-07-2022 om 09:51:

[..]

Het gaat niet zo zeer om mannen die onmisbaar zijn, dat maak jij ervan (en kennelijk zit daar een allergie bij jou).

Ik vind het van de zotte dat een vrouw die haar zaakjes op orde heeft en een grote kinderwens heeft bang gemaakt wordt met alle mogelijke doemscenario's. Het geluk en welzijn hangt niet af van de hoeveelheid ouders. Hoeveel kindjes er wel niet gebaat zouden zijn bij tenminste één fatsoenlijke ouder...

Ik vind het ook van de zotte dat hier gedaan wordt alsof TO denkt dat haar werk 1:1 overeen komt met een eigen kindje hebben. Laten we er even vanuit gaan dat TO dat echt wel snapt, dat een baby 24/7 van jou is. Waar volledig aan voorbij gegaan wordt is het gegeven dat TO dagelijks met babies in aanraking komt, pedagogisch opgeleid is, al alles weet van verzorgen en omgang, ervaring opgedaan heeft... Dat kunnen de meeste ouders niet zeggen bij hun 1e. Maar in plaats van dat men dat hier als voordeel en pluspunt ziet, wordt erop gehamerd dat ze niet weet waar ze aan begint. Nou, schiet mij maar lek.

Waar het op neerkomt: Er wordt hier gedaan alsof kinderen krijgen/babies het allermoeilijkste op aarde is. Maar verrassing, hele volksstammen krijgen kinderen en daar wordt op verschillende manieren voor gezorgd. Anders dan de standaard is niet per se slechter of fout.

jaja, deze kwestie roept heel wat op. Daar ontkom je niet aan TO, je zult het merken als je op een dag moeder bent. Het lastige is dat je, als je eenmaal ouder bent geworden, haast niet meer écht voor de geest kunt halen hoe je voorstelling vóór die tijd was. Het menselijk geheugen is geen harde schijf, je onthoudt én je vergeet. En verbazingwekkend meer dan je had gedacht; dat is in elk geval mijn ervaring toen ik oude agenda's/dagboeken/reisverslagen uit mijn archief haalde, net zoals wat ik ontdekte toen ik de aantekeningen uit de babytijd van mijn kinderen herlas. 

TO is 26, werkt met jonge kinderen, heeft een grote kinderwens, geen partner, is in haar beleving al prima op de hoogte van alle voors en tegens van alleenstaand ouderschap.
 Praktijk is anders dan theorie, dat is geen nieuws. Levenservaring haal je niet uit boeken of van fora. Wel weet je waar je terecht kunt met vragen en lastige kwesties, informatie is nu veel makkelijker te vinden dan toen onze eerste kinderen geboren werden, ook het delen van ervaringen is eenvoudiger dan toen.
Het leven dag in dag uit - dat neemt niemand van je over, dat is jouw leven - dat verandert niet.

Ouderschap is in het diepe duiken. Vol verwachting, zo goed voorbereid als dat voor jou mogelijk is en beseffend dat de toekomst altijd ongewis is. 

Ouderschap kent geen weg terug. Reisgenoten zijn onmisbaar. Je hebt elkaar nodig.

Succes TO. 

Meesje schreef op 15-07-2022 om 10:06:

Nog een tip over het netwerk: bij mij zeiden veel mensen dat ze wilden helpen. Toen kind er eenmaal was heb ik veel hulp van mijn ouders gehad. Een huilbaby trokken zij ook niet bleek na 1 nacht waardoor logeren geen optie meer was. Mijn vrienden gaven eerder ook allemaal aan te willen helpen. In de praktijk bleek die hulp eigenlijk altijd te bestaan uit bij mij komen eten. Zij regelden dan het eten. Heel lief. Maar eigenlijk niet wat ik nodig had. Want het huishouden bijhouden, douchen, een uurtje bijslapen waren dingen waar ik niet aan toe kwam. Het samen eten voelde soms als een last, want het was schipperen met een huilende baby, borstvoeding en dan ook aandacht geven aan vriendin. Dat zit ook in mijzelf natuurlijk. Maar probeer tevoren ook al te bespreken wat voor soort hulp fijn zou zijn. 1x/wk uurtje met baby spelen zodat jij iets kan doen voor jezelf bijv. En/of probeer dat als kind er eenmaal is goed aan te geven.

Goeie uitleg Meesje. 

Gebroken nachten/huilende baby's zijn enorm zwaar, voor jezelf als ouder en ook voor je naasten. 

Het is een kunst om aan te geven hóe mensen je kunnen helpen. Omdat de meeste generatiegenoten een baan hebben en hun eigen sores, is dat niet eens zou makkelijk in te plannen helaas. In hun vrije tijd doen ze liever leuke dingen dan iemands badkamer soppen of met een jengelende baby wandelen terwijl mama bijslaapt. Oke. dat doe je een paar keer, maar niet constant. Misschien willen de grootouders dat doen, maar als alleenstaand moeder heb je daarvan ook maar één set  

Lieveheersbeest schreef op 15-07-2022 om 10:25:

[..]

Ik vind het van de zotte dat een vrouw die haar zaakjes op orde heeft en een grote kinderwens heeft bang gemaakt wordt met alle mogelijke doemscenario's. Het geluk en welzijn hangt niet af van de hoeveelheid ouders. Hoeveel kindjes er wel niet gebaat zouden zijn bij tenminste één fatsoenlijke ouder...

Ik vind het ook van de zotte dat hier gedaan wordt alsof TO denkt dat haar werk 1:1 overeen komt met een eigen kindje hebben. Laten we er even vanuit gaan dat TO dat echt wel snapt, dat een baby 24/7 van jou is. Waar volledig aan voorbij gegaan wordt is het gegeven dat TO dagelijks met babies in aanraking komt, pedagogisch opgeleid is, al alles weet van verzorgen en omgang, ervaring opgedaan heeft... Dat kunnen de meeste ouders niet zeggen bij hun 1e. Maar in plaats van dat men dat hier als voordeel en pluspunt ziet, wordt erop gehamerd dat ze niet weet waar ze aan begint. Nou, schiet mij maar lek.

Waar het op neerkomt: Er wordt hier gedaan alsof kinderen krijgen/babies het allermoeilijkste op aarde is. Maar verrassing, hele volksstammen krijgen kinderen en daar wordt op verschillende manieren voor gezorgd. Anders dan de standaard is niet per se slechter of fout.

Ik denk dat je ook op mij reageert. Ik ben BAM moeder en ik probeer haar niet tegen te houden. Maar mij viel dat 24/7 in de praktijk zo tegen. Ik had ook ervaring met en kennis van baby's. Maar kende niet het gevoel van geen 'vrij hebben'. Het constant aanstaan vond en vind ik lastig. Ik kon dat rationeel wel bedenken, maar de praktijk voelde toch 100x zwaarder. Nu had ik ook wel een  zwaar exemplaar gemaakt  

Ik vind het geem reden om het dan maar niet te doen. Maar het is wel prettig om je vantevoren te realiseren. 

En sja, ze vraagt om ervaringen van BAM moeders. En dit is nu eenmaal mijn ervaring. Kan er ook niks mooiers van maken

Meesje schreef op 15-07-2022 om 11:04:

[..]

Ik denk dat je ook op mij reageert. Ik ben BAM moeder en ik probeer haar niet tegen te houden. Maar mij viel dat 24/7 in de praktijk zo tegen. Ik had ook ervaring met en kennis van baby's. Maar kende niet het gevoel van geen 'vrij hebben'. Het constant aanstaan vond en vind ik lastig. Ik kon dat rationeel wel bedenken, maar de praktijk voelde toch 100x zwaarder. Nu had ik ook wel een zwaar exemplaar gemaakt

Ik vind het geem reden om het dan maar niet te doen. Maar het is wel prettig om je vantevoren te realiseren.

En sja, ze vraagt om ervaringen van BAM moeders. En dit is nu eenmaal mijn ervaring. Kan er ook niks mooiers van maken

Nou precies dit, mooi verwoord! En ik denk ook dat TO dat prima weet dat ze met de beste wil van de wereld niet rationeel kan bedenken hoe het dan echt gaat voelen. Maar inderdaad, bovenstaande is wel de realiteit. En je weet dat pas als je er middenin zit. 

Niet om haar tegen te houden, maar wel om een realistisch beeld te geven.

Meesje schreef op 15-07-2022 om 11:04:

[..]

Ik denk dat je ook op mij reageert. Ik ben BAM moeder en ik probeer haar niet tegen te houden. Maar mij viel dat 24/7 in de praktijk zo tegen. 

Nee niet specifiek één post, Due-Scimmie en Saga haalde eerder ook al aan dat het niet te vergelijken is.

Ik denk dat TO door haar werk juist véél beter weet wat ze kan verwachten, dan ouders die niet met kinderen werken en een 1e kind krijgen.

Ik denk dat elke moeder (en elke vader) het ouderschap onderschat. 24/7 aanstaan is gewoon heel zwaar en daar kun je je vooraf geen enkele voorstelling van maken.

Maar in een topic over zwanger worden breken andere ouders toch ook niet massaal in om te zeggen hoe de aanstaande zwangere zich vergist in wat ouderschap in houdt?

Feit is gewoon dat je je er geen voorstelling van kan maken wat het inhoudt. De aanval op TO dat ze geen idee heeft waar ze aan begint kun je wat mijn betreft dan ook op elke aanstaande ouder plakken.

Lieveheersbeest schreef op 15-07-2022 om 10:25:

[..]

Ik vind het van de zotte dat een vrouw die haar zaakjes op orde heeft en een grote kinderwens heeft bang gemaakt wordt met alle mogelijke doemscenario's. Het geluk en welzijn hangt niet af van de hoeveelheid ouders. Hoeveel kindjes er wel niet gebaat zouden zijn bij tenminste één fatsoenlijke ouder...

Ik vind het ook van de zotte dat hier gedaan wordt alsof TO denkt dat haar werk 1:1 overeen komt met een eigen kindje hebben. Laten we er even vanuit gaan dat TO dat echt wel snapt, dat een baby 24/7 van jou is. Waar volledig aan voorbij gegaan wordt is het gegeven dat TO dagelijks met babies in aanraking komt, pedagogisch opgeleid is, al alles weet van verzorgen en omgang, ervaring opgedaan heeft... Dat kunnen de meeste ouders niet zeggen bij hun 1e. Maar in plaats van dat men dat hier als voordeel en pluspunt ziet, wordt erop gehamerd dat ze niet weet waar ze aan begint. Nou, schiet mij maar lek.

Waar het op neerkomt: Er wordt hier gedaan alsof kinderen krijgen/babies het allermoeilijkste op aarde is. Maar verrassing, hele volksstammen krijgen kinderen en daar wordt op verschillende manieren voor gezorgd. Anders dan de standaard is niet per se slechter of fout.

Ik denk dat het er vooral in zit dat ze nog maar 24 jaar is. Was ze 30 geweest dan had ze vast heel andere reacties gekregen. 

Het is vloeken in de kerk tegenwoordig om te zeggen dat de meest ideale situatie is om een kind een vader en een moeder te geven.  ( Ja er zijn ook veel alternatieve gezinsvormen waar kinderen floreren en traditionele gezinnen waar dat niet zo is daar gaat het me niet om)

wat ik mis als je zo jong ben en hetero is dat  je die vorm helemaal lijkt uit te sluiten terwijl je dan je kind, zeker ook financieel trouwens, de mooiste start kan geven. 
en ja ouderschap is heel zwaar daarom is het zo mooi dat je 2 mensen nodig heb voor dat je er aan kan beginnen.      

Ik ben helemaal geen tegenstander van bam trouwens met 1 uitzondering; anoniem sperma dat de biologische vader onbekend blijft. In nl verboden daarom haalt men het uit denemarken. Dat zou strafbaar moeten zijn ( net als anonieme eicellen uit spanje)

Ik lees ook een hoop opmerkingen in de trant van "het is zo zwaar zonder partner had ik het nooit volgehouden".

Dat is vanuit de eigen praktijk bekeken. Alleen weten we helemaal niet of je dat echt niet getrokken had of dat het alleen een overtuiging is, want je bent helemaal niet in die situatie gekomen.

Ik denk ook wel eens ik trek dit echt niet (soms barst ik zelfs in tranen uit) en ook ik heb de zorg 50/50 verdeeld. En dan moet ik vaak denken aan mijn oma die op een bepaald moment net bevallen was van een tweeling. Ze had toen drie kinderen onder het jaar en totaal zes kinderen onder de zes. Destijds was kinderen en huishouden iets dat de vrouw deed. Mijn oma had bovendien een eigen zaak aan huis. Ik heb wel eens gevraagd aan oma hoe ze dat deed en haar antwoord was "je denkt er gewoon niet over na en gaat gewoon door". Alle kinderen zijn goed terecht gekomen en oma is mentaal de sterkste vrouw die ik ken.

Hoe hard we ook denken dat we het niet aankunnen. Vaak is de praktijk dat je je er gewoon doorheen slaat en er sterker uitkomt.

TO is zich zover als mogelijk aan het voorbereiden. Betekent dat dat ze straks exact weet wat haar eventueel te wachten staat, nee zeker niet. Is ze gemotiveerd er het beste van te maken, zeker weten. Er zijn ouders die er veel minder over nadenken dan TO doet. De praktijk zal haar zeker op sommige vlakken gaan tegenvallen, maar hé dat gold voor mij ook. En toch is en blijft voor mij het ouderschap de beste keuze ooit.