Een bewust alleenstaande ouder
Hallo Allemaal,
Mijn naam is Kris. Ik ben 24 en al druk bezig met oriënteren in de wereld van BAM -ouderschap. Het belangrijkste is er…de wens om moeder te worden genoeg liefde om te geven, een leuk huisje en een prima baan (pedagogisch medewerker met kinderen van 0-4 jaar).
Na dit besproken te hebben met wat mensen die dichtbij staan, is mijn wens gegroeid. Nu is het geen traject waar je morgen in kan rollen, en wil ik zelf ook eerst een half jaar - een jaar. Voelen of dit is wat ik echt wil en me verdiepen in alles wat er bij komt kijken.
en daar heb ik jullie help bij nodig. Ik ben opzoek naar contact met mensen die het bewust alleenstaande ouder zijn en jullie adviezen, tips, verhalen wat kan verwachten, voor en na delen en waar ik rekening mee moet houden. Er staat veel op internet maar mensen met de ervaring in de wereld van (BAM) ouderschap. voel ik me prettiger bij.
(Als iemand goede sites, boeken, tijdschriften weet hoor ik dat ook graag)
super bedankt!
fijne dag vandaag.
Groetjes K.
Due-scimmie schreef op 14-07-2022 om 22:54:
[..]
Ik denk dat kinderen op je werk echt niet te vergelijken zijn met een eigen kind. Kinderen op je werk gaan gewoon naar huis aan het eind van de dag, je eigen kind heb je natuurlijk ook de hele nacht etc.
Dat snap ik zeker. Maar ik bedoel dat ik met die kinderen het soms al heftig vind met huilen en slapen. Dan kan ik me goed voorstellen dat het met je eigen kinderen nog pittiger is, omdat je er een hele andere band mee hebt. Maar ik denk dat die knuffels en een op een tijd voor veel meer beteken met je eigen kind.
Saga schreef op 14-07-2022 om 22:58:
[..]
Met het verschil dat je dan wel 's nachts geslapen hebt of in ieder geval thuis nog kunt relaxen en niet 3 doorwaakte nachten achter je kiezen hebt....
Weet je, uiteindelijk doe je het gewoon allemaal voor je kind en ook jij kunt dat. Maar het is helaas (of gelukkig
) echt niet te vergelijken met overdag werken bij een opvang.
Nee dat snap ik zeker. Ik bedoel eigenlijk ook dat die slapeloze nachten en huilbuien nog harder aan komen als het je eigen kind is. Maar dat ik ook denk dat die een op een momentjes en liefde die je krijgt, nog veel meer betekenen
Ik zou wel echt goed onderzoeken of je voldoende steunsysteem kunt opbouwen idd. Dat lijkt me één vd belangrijkste punten die ook echt veel belangrijker zijn dan wanneer je dit met twee doet.
Als dat niet lukt (maar er zijn natuurlijk een hoop opties te onderzoeken hierin) dan zou ik idd eerder kijken naar opties van co ouderschap. Want anders zou het weleens te zwaar kunnen worden, en wat moet je dan?
Het allereerste dat ik deed als partner thuis kwam van zijn werk was hem baby in de armen drukken
en eindelijk gaan douchen, Help, hoe moest je zelf douchen ofzo, met een veeleisende baby?
Wij mensen zijn natuurlijk ook flexibel en passen ons aan aan de omstandigheden. Ben je in je eentje dan doe je het in je eentje. En alles alleen doen biedt vast ook weer voordelen want je aanpassen aan elkaar kost heus ook energie. (Overleg, verschillende stijlen etc)
Opvoeden an sich is vast veel simpeler in je eentje.
Maarrrrr….blijft staan dat er echt tig situaties denkbaar zijn waarin je in je eentje echt snel klem komt te zitten. En dan moet je echt goede back up hebben.
Ik heb die back up al gemist terwijl we ‘gewoon’ met z’n tweeën waren (en partner vol betrokken was). In mijn eentje had ik een hoop dingen ook echt niet getrokken.
En dat kan al heel snel zijn, idd in zwangerschap, tijdens bevalling, vlak erna.
KrisM.97 schreef op 14-07-2022 om 23:01:
[..]
Nee dat snap ik zeker. Ik bedoel eigenlijk ook dat die slapeloze nachten en huilbuien nog harder aan komen als het je eigen kind is. Maar dat ik ook denk dat die een op een momentjes en liefde die je krijgt, nog veel meer betekenen
De momenten met mijn kinderen zijn natuurlijk volstrekt onbetaalbaar en niet in woorden uit te drukken.
Maar zelfs de meest magische momenten in die eerste dagen met mijn kinderen zou ik niet voldoende hebben kunnen waarderen als ik het zware werk (bijv uitrusten bevalling, slapeloze nachten) niet had kunnen delen. (In mijn geval dan met mijn partner, maar dat kan natuurlijk ook prima anders. )
Pinokkio schreef op 14-07-2022 om 23:40:
Ik zou wel echt goed onderzoeken of je voldoende steunsysteem kunt opbouwen idd. Dat lijkt me één vd belangrijkste punten die ook echt veel belangrijker zijn dan wanneer je dit met twee doet.
Als dat niet lukt (maar er zijn natuurlijk een hoop opties te onderzoeken hierin) dan zou ik idd eerder kijken naar opties van co ouderschap. Want anders zou het weleens te zwaar kunnen worden, en wat moet je dan?
Het allereerste dat ik deed als partner thuis kwam van zijn werk was hem baby in de armen drukken
Maar hoe denk je dat tweelingouders dat doen als ze alleen thuis zijn? Je moet ook aan jezelf denken. Een hele dag niet kunnen douchen? Kind veilig in bedje, wippertje, box etc en gewoon gaan douchen....
Aiden schreef op 15-07-2022 om 02:58:
[..]
Maar hoe denk je dat tweelingouders dat doen als ze alleen thuis zijn? Je moet ook aan jezelf denken. Een hele dag niet kunnen douchen? Kind veilig in bedje, wippertje, box etc en gewoon gaan douchen....
Precies, dat is gewoon een kwestie van 'moet maar zoals het gaat'. Dan maar even huilen, je moet ook voor jezelf zorgen.
Ik heb moeten ingrijpen vanwege een bepaalde reactie. Daarom zijn er wat reacties gesneuveld. Laten we iedereen met respect behandelen en lees nog eens de huisregels: https://www.ouders.nl/huisregels je mag je mening verkondigen maar doe dat netjes!
Peaches schreef op 14-07-2022 om 21:51:
[..]
Ik veroordeel niet, probeer alleen iets aan te dragen waar TO misschien nog niet over heeft nagedacht.
En ik vraag mij dan dus af wat haar beweegt om dit alleen te gaan doen.
KrisM.97 schreef op 14-07-2022 om 23:01:
[..]
Nee dat snap ik zeker. Ik bedoel eigenlijk ook dat die slapeloze nachten en huilbuien nog harder aan komen als het je eigen kind is. Maar dat ik ook denk dat die een op een momentjes en liefde die je krijgt, nog veel meer betekenen
Daar heb je op zich gelijk in. Alleen soms is het enigste wat je wil gewoon dat je baby (please! Oh please! Alsjeblieft kleine baby, doe die oogjes maar dicht!) gaat slapen. Omdat je zelf zo retemoe bent dat je bijna ter plekke in slaap valt. Op dat moment denk niet je aan beloningen of aan de intense liefde die je voelt en al die dingen. Je wilt gewoon slapen en/of even tijd voor jezelf. Dat is gewoon een realistisch beeld, dus dat is waar je aan begint als je ervoor gaat.
Pinokkio schreef op 14-07-2022 om 23:44:
[..]
De momenten met mijn kinderen zijn natuurlijk volstrekt onbetaalbaar en niet in woorden uit te drukken.
Maar zelfs de meest magische momenten in die eerste dagen met mijn kinderen zou ik niet voldoende hebben kunnen waarderen als ik het zware werk (bijv uitrusten bevalling, slapeloze nachten) niet had kunnen delen. (In mijn geval dan met mijn partner, maar dat kan natuurlijk ook prima anders. )
Klopt dat was ook een beetje mijn angst. De eerste dagen na de bevalling gelijk alleen. Mijn zus heeft aangeboden om bij de laatste loodjes en de eerste weken na de bevalling. In te trekken en samen met mijn moeder te helpen. Zo ver is het natuurlijk nog zeker niet en het is nog maar de vraag of ik ook het traject ga starten. Maar dit is al fijn om te weten.
Saga schreef op 15-07-2022 om 08:02:
[..]
Daar heb je op zich gelijk in. Alleen soms is het enigste wat je wil gewoon dat je baby (please! Oh please! Alsjeblieft kleine baby, doe die oogjes maar dicht!) gaat slapen. Omdat je zelf zo retemoe bent dat je bijna ter plekke in slaap valt. Op dat moment denk niet je aan beloningen of aan de intense liefde die je voelt en al die dingen. Je wilt gewoon slapen en/of even tijd voor jezelf. Dat is gewoon een realistisch beeld, dus dat is waar je aan begint als je ervoor gaat.
Dat snap ik ook! Maar die vermoeidheid heeft elke ouder…of je alleen bent, met z’n 2en of een andere samenstelling van gezin. Met z’n 2en kun je het afwisselen. Het is zeker iets wat ik mee neem. Maar de slapen loze nachten zijn niet iets wat mij perse tegen houden.
Ik hoor niemand over de financiële situatie. Pedagogisch medewerker heeft geen top salaris. Ik neem aan dat je niet fulltime blijft werken als je een kind hebt. Weet je wel wat je netto salaris is als je minder gaat werken? En welke extra kosten je hebt met een kind?
KrisM.97 schreef op 15-07-2022 om 08:04:
[..]
Klopt dat was ook een beetje mijn angst. De eerste dagen na de bevalling gelijk alleen. Mijn zus heeft aangeboden om bij de laatste loodjes en de eerste weken na de bevalling. In te trekken en samen met mijn moeder te helpen. Zo ver is het natuurlijk nog zeker niet en het is nog maar de vraag of ik ook het traject ga starten. Maar dit is al fijn om te weten.
Heel lief dat je zus wil helpen, maar hoe is dat, mocht je het traject in gang zetten over een paar jaar? Misschien heeft ze zelf kinderen of is de situatie heel anders dan nu.
Ik ken een bammoeder, zij heeft meerdere kinderen. Ze heeft het gered, maar redde het alleen door haar ouders die heel veel deden. Een kind werd heel erg langdurig ziek, dat was natuurlijk erg zwaar. Toen werden ouders ziek en viel die hulp weg en was er een probleem. Ik wil maar zeggen: je weet nooit hoe het leven loopt.
Waar je bij stil mag staan: als jij zou beslissen om voor een kind te gaan, zadel je anderen op bepaalde zaken, zoals oppassen en wat al niet meer. Ze bieden het je nu heel lief aan en ze zullen zeker van je kindje houden. Maar zouden je ouders niet veel liever reizen en leuke dingen doen? En geen gedeelde verantwoording voor je kind hebben.
Persoonlijk zou ik kijken hoe het leven loopt en wie weet loop je over een paar jaar een geweldige man tegen het lijf waarmee je een kind wil.
Ik zou me richten op andere leuke dingen van het leven, want die zijn er zat. Hoe meer jij je richt op een kind krijgen, hoe groter dat in je hoofd wordt en hoe meer dit je bezig houdt.
KrisM.97, je hebt een droom, en in die droom is alles mooi en wat niet mooi is is oplosbaar. In jouw droom is alles oplosbaar met liefde, veel liefde geven aan een kind en dan komt het allemaal goed. Heel die droom komt te liggen op de schouders van een kind. Het kind krijgt daarmee nogal een verantwoordelijkheid: de zin van jouw leven vervullen.
Als je nu toch nog een oriëntatieperiode hebt, bedenk dan ook eens wat je met je eigen leven zou willen doen, hoe je je eigen leven zin en inhoud zou willen geven als er geen partner/kind zou komen. Je bent nog jong, er is genoeg te doen in de wereld.
Tsjor
Peaches schreef op 14-07-2022 om 21:20:
Nog een punt om mee te nemen in je overweging.
Stel dat je inderdaad je ware liefde, je droomman of hoe je het ook wilt noemen ontmoet als je al een kind hebt. En je droomman accepteert je kind als ware het zijn eigen, en jullie leefden lang en gelukkig. Dan heb je die droomman dus eigenlijk de eerste jaren van je/jullie kind ontzegd. Daar had hij bij willen zijn, ongetwijfeld. Dat krijg je nooit meer terug.
Stel dat je een kind krijgt met je droomman en die man overlijdt vóór de geboorte. Of verlaat je de dag na de geboorte. Of blijkt een 2e gezin te hebben. Of een gokverslaving. Echt, alsof een partner zaligmakend zijn...
Er zijn zóveel mensen die een kindje ongevraagd in hun eentje groot brengen, daar hebben we immens veel respect voor. Maar als iemand er bewust voor wil kiezen, o wee pas maar op hoor. Dan zijn die mannen ineens onmisbaar.
Caroline80 schreef op 15-07-2022 om 08:15:
Ik hoor niemand over de financiële situatie. Pedagogisch medewerker heeft geen top salaris. Ik neem aan dat je niet fulltime blijft werken als je een kind hebt. Weet je wel wat je netto salaris is als je minder gaat werken? En welke extra kosten je hebt met een kind?
TO vraagt om ervaringen van BAM moeders, niet om kritische vragen of ze wel alles doordacht heeft... Best wel brutaal om te vragen hoe haar bankrekening eruit ziet.
Nogmaals TO, als dit is wat jij het allerliefste wil en je hebt elke steen ondersteboven gekeerd om te onderzoeken of je alles op orde hebt, go for it! Een kennisje is recent BAM moeder geworden. Vrienden en familie hebben de eerste weken een rooster in elkaar gedraaid om haar te helpen. Hoe dat gaat in de praktijk? Hartstikke goed. Mama en baby maken het goed en doen het goed. Rooster werkt... Echt, de beren op de weg hoeven helemaal niet zo groot te zijn.
