Een bewust alleenstaande ouder
Hallo Allemaal,
Mijn naam is Kris. Ik ben 24 en al druk bezig met oriënteren in de wereld van BAM -ouderschap. Het belangrijkste is er…de wens om moeder te worden genoeg liefde om te geven, een leuk huisje en een prima baan (pedagogisch medewerker met kinderen van 0-4 jaar).
Na dit besproken te hebben met wat mensen die dichtbij staan, is mijn wens gegroeid. Nu is het geen traject waar je morgen in kan rollen, en wil ik zelf ook eerst een half jaar - een jaar. Voelen of dit is wat ik echt wil en me verdiepen in alles wat er bij komt kijken.
en daar heb ik jullie help bij nodig. Ik ben opzoek naar contact met mensen die het bewust alleenstaande ouder zijn en jullie adviezen, tips, verhalen wat kan verwachten, voor en na delen en waar ik rekening mee moet houden. Er staat veel op internet maar mensen met de ervaring in de wereld van (BAM) ouderschap. voel ik me prettiger bij.
(Als iemand goede sites, boeken, tijdschriften weet hoor ik dat ook graag)
super bedankt!
fijne dag vandaag.
Groetjes K.
DS1971 schreef op 14-07-2022 om 16:25:
[..]
Ik wilde niet eens kinderen, maar mijn toenmalige vrouw wilde ze heel graag en ik gunde haar dat wel. Totaal verkeerde manier van beslissen, maar ik ben gewoon eerlijk.
En toen werd onze dochter geboren en bleek de rol van vader op mijn lijf geschreven en mijn toenmalige vrouw bleek het helemaal niet te liggen.
Zoals gezegd: ik reageer heel erg vanuit mijzelf. Mijn reacties als leek kun je dan ook heel goed samenvatten met: zorg dat je weet waar je aan begint. Voor zover dat kan, want er is ook zoveel wat je pas kan weten als je het ervaren hebt.
Overigens, ook al ben ik degene die het meest voor onze kinderen zorgt ben ik enorm blij dat mijn ex-vrouw nog altijd in beeld is. Sowieso voor de kinderen, het is goed voor hen om ook contact met haar te hebben, maar ook gewoon af en toe even geen kinderen. Tijd voor jezelf om op te laden.
Dus ik zou dat zeker onderzoeken, om het b.v. samen met iemand anders te doen en co-ouderschap. Niet zaligmakend, maar het onderzoeken waard.
Lastig om die keuze te maken lijkt mij. Geluk van een ander voorop stellen. Fijn om te horen dat je toch een prachtige relatie met je dochter op hebt gebouwd.
Bedankt voor het advies. Ik weet dat het een pittig traject gaat worden een ook het opvoeden word niet makkelijk. Het is een goede tip om is te kijken of Co-ouderschap bij mij past. Zo krijg je elke keer weer nieuwe ideeën en informatie bronnen. Dat is wat ik zoek en ga stapje voor stapje kijken of dit de juiste beslissing is voor mij.
nogmaals Dank
Tekst verwijderd en waarschuwing gegeven.
Nog een punt om mee te nemen in je overweging.
Stel dat je inderdaad je ware liefde, je droomman of hoe je het ook wilt noemen ontmoet als je al een kind hebt. En je droomman accepteert je kind als ware het zijn eigen, en jullie leefden lang en gelukkig. Dan heb je die droomman dus eigenlijk de eerste jaren van je/jullie kind ontzegd. Daar had hij bij willen zijn, ongetwijfeld. Dat krijg je nooit meer terug.
TO vraagt om ervaringen van BAM moeders omdat ze aan het oriënteren is. Ze vraagt niet of iedereen hier over elkaar wil buitelen om te zeggen dat ze naïef is, een roze bril draagt en geen flauw benul heeft waar ze aan begint.
Ja ze is jong, maar ze is geen tiener meer hè?! Ze komt hier omdat ze op onderzoek uit is, omdat ze goed wil begrijpen waar ze eventueel aan begint. Daarom vraagt ze ook naar BAM moeders en niet naar stellen, gescheiden of onbewust alleenstaande ouders. Ik lees een jonge vrouw met een wens die ze aan het verkennen is. Waar ze bewust tijd voor uittrekt, omdat ze niet over één nacht ijs wil gaan.
Doordat er nu zo veroordelend op gereageerd wordt is de kans dat ze waardevolle reacties van andere BAM moeders gaat krijgen klein, want die kijken wel uit om ook zo verketterd te worden. En dan maar veroordelen dat TO er straks aan begint zonder de kans te hebben gehad anoniem met ervaringsdeskundige te spreken, terwijl dezelfde forummers haar die kans hiermee ontnemen.
@TO ik wens je veel succes met je zoektocht naar antwoorden. Ik hoop dat je een goed afgewogen besluit kan nemen.
Jillz schreef op 14-07-2022 om 21:29:
TO vraagt om ervaringen van BAM moeders omdat ze aan het oriënteren is. Ze vraagt niet of iedereen hier over elkaar wil buitelen om te zeggen dat ze naïef is, een roze bril draagt en geen flauw benul heeft waar ze aan begint.
Ja ze is jong, maar ze is geen tiener meer hè?! Ze komt hier omdat ze op onderzoek uit is, omdat ze goed wil begrijpen waar ze eventueel aan begint. Daarom vraagt ze ook naar BAM moeders en niet naar stellen, gescheiden of onbewust alleenstaande ouders. Ik lees een jonge vrouw met een wens die ze aan het verkennen is. Waar ze bewust tijd voor uittrekt, omdat ze niet over één nacht ijs wil gaan.
Doordat er nu zo veroordelend op gereageerd wordt is de kans dat ze waardevolle reacties van andere BAM moeders gaat krijgen klein, want die kijken wel uit om ook zo verketterd te worden. En dan maar veroordelen dat TO er straks aan begint zonder de kans te hebben gehad anoniem met ervaringsdeskundige te spreken, terwijl dezelfde forummers haar die kans hiermee ontnemen.
@TO ik wens je veel succes met je zoektocht naar antwoorden. Ik hoop dat je een goed afgewogen besluit kan nemen.
Ik veroordeel niet, probeer alleen iets aan te dragen waar TO misschien nog niet over heeft nagedacht.
Er was laatst een serie op tv 'wie krijgt een kind'. Misschien is dat interessant om eens terug te kijken via NPO gemist.
Ging over stellen bij wie het op de natuurlijke manier niet lukte, maar ook een jonge vrouw met een verleden met depressies die graag alleenstaand moeder wilde worden. Artsen vertelden ook over de afwegingen die zij moeten maken en de dilemma's die ze moeten afwegen.
Liefkleingeitje schreef op 14-07-2022 om 21:11:
Reactie verwijderd omdat het oorspronkelijke bericht verwijderd is.
Jillz schreef op 14-07-2022 om 21:29:
TO vraagt om ervaringen van BAM moeders omdat ze aan het oriënteren is. Ze vraagt niet of iedereen hier over elkaar wil buitelen om te zeggen dat ze naïef is, een roze bril draagt en geen flauw benul heeft waar ze aan begint.
Ja ze is jong, maar ze is geen tiener meer hè?! Ze komt hier omdat ze op onderzoek uit is, omdat ze goed wil begrijpen waar ze eventueel aan begint. Daarom vraagt ze ook naar BAM moeders en niet naar stellen, gescheiden of onbewust alleenstaande ouders. Ik lees een jonge vrouw met een wens die ze aan het verkennen is. Waar ze bewust tijd voor uittrekt, omdat ze niet over één nacht ijs wil gaan.
Doordat er nu zo veroordelend op gereageerd wordt is de kans dat ze waardevolle reacties van andere BAM moeders gaat krijgen klein, want die kijken wel uit om ook zo verketterd te worden. En dan maar veroordelen dat TO er straks aan begint zonder de kans te hebben gehad anoniem met ervaringsdeskundige te spreken, terwijl dezelfde forummers haar die kans hiermee ontnemen.
@TO ik wens je veel succes met je zoektocht naar antwoorden. Ik hoop dat je een goed afgewogen besluit kan nemen.
Bedankt voor je waardevolle bericht! Ik vind het oprecht fijn om deze reactie te lezen. iedereen mag zijn mening geven. Maar niet op deze aanvallende manier. Het is inderdaad een wens, waar ik me heeeel goed in wil verdiepen. Omdat ik inderdaad wil weten waar ik eventueel aan begin.
echt oprecht bedankt. deze reactie doet me goed
MamaE schreef op 14-07-2022 om 21:54:
Er was laatst een serie op tv 'wie krijgt een kind'. Misschien is dat interessant om eens terug te kijken via NPO gemist.
Ging over stellen bij wie het op de natuurlijke manier niet lukte, maar ook een jonge vrouw met een verleden met depressies die graag alleenstaand moeder wilde worden. Artsen vertelden ook over de afwegingen die zij moeten maken en de dilemma's die ze moeten afwegen.
Thanks hier heb ik zeker wat aan!
oooh ja, zo'n allesoverheersende kinderwens. Ik begrijp je helemaal!
Ik hoop dat je via de gegeven linkjes meer informatie kunt vinden en lotgenoten kunt treffen.
Mijn ervaring is, dat het moederschap echt fantastisch mooi is. Maar de eerste 2 jaar waren met momenten erg zwaar. Hoeveel je ook denkt voorbereid te zijn op slapeloze nachten (en dan niet 1 maar bv. 4 op een rij), een baby die maar blijft huilen of extra zorg nodig heeft; er bestaat echt helemaal niets wat me had kunnen doen voorbereiden op hoe het echt was (mijn kinderen hebben weinig slaap nodig, zowel als baby/peuter maar ook nu ze groter zijn). Hoe wanhopig je kunt zijn als je kind weer/nog steeds niet slaapt, terwijl je zelf op je tandvlees loopt heen en weer te wiegen met je kind.
Nu is het easy peasy in m'n eentje, want super gemakkelijke kinderen. Maar die eerste jaren, man man man, wat was ik blij dat ik de zorg kon delen met man.
En mijn kinderen waren zeer gewenst, zijn met icsi ontstaan en ook ik werk professioneel met kinderen.
Saga schreef op 14-07-2022 om 22:26:
oooh ja, zo'n allesoverheersende kinderwens. Ik begrijp je helemaal!
Ik hoop dat je via de gegeven linkjes meer informatie kunt vinden en lotgenoten kunt treffen.
Mijn ervaring is, dat het moederschap echt fantastisch mooi is. Maar de eerste 2 jaar waren met momenten erg zwaar. Hoeveel je ook denkt voorbereid te zijn op slapeloze nachten (en dan niet 1 maar bv. 4 op een rij), een baby die maar blijft huilen of extra zorg nodig heeft; er bestaat echt helemaal niets wat me had kunnen doen voorbereiden op hoe het echt was (mijn kinderen hebben weinig slaap nodig, zowel als baby/peuter maar ook nu ze groter zijn). Hoe wanhopig je kunt zijn als je kind weer/nog steeds niet slaapt, terwijl je zelf op je tandvlees loopt heen en weer te wiegen met je kind.
Nu is het easy peasy in m'n eentje, want super gemakkelijke kinderen. Maar die eerste jaren, man man man, wat was ik blij dat ik de zorg kon delen met man.
En mijn kinderen waren zeer gewenst, zijn met icsi ontstaan en ook ik werk professioneel met kinderen.
Hahaha Ik heb inderdaad een grote kinderwens. Maar stel natuurlijk het kind voorop. Dus wil me eerst goed verdiepen in het traject en de toekomst met een kind.
Ik werk veel met baby's (0-1,5 jaar). Huilbaby's of slechte slapers zitten er altijd tussen. Ik vind het soms best zwaar ( moet ik wel bij zeggen dat er dan gelijk 12 baby's zijn). Maar vind het een hele beloningen en alles maakt het weer goed als ze komen knuffelen of als je even een op een aandacht hebt met het kind. Dan vergeet je de mindere momenten. Ik weet natuurlijk niet of dat met je eigen kind ook zo ervaart (dat weet je denk ik nooit van te voren). Maar zoals iedereen zegt, en wat ik ook heilig geloof..."soms kun je ze achter het behang plakken...naar je krijgt er zo veel voor terug"
MamaE schreef op 14-07-2022 om 15:49:
[..]
Dat klopt. Maar dat is wel een minderheid hoor. Tegenwoordig is kinderen krijgen niet meer iets dat 'gewoon gebeurt' (of niet) zoals vroeger. Het is, hoewel dat zeer zeker niet altijd het geval is, meer dan ooit een keuze.
Er zijn zeker mensen die het bij nader inzien niet gedaan zouden hebben. Maar veruit de meesten zouden het zo weer doen. Ondanks alle slapeloze nachten, driftbuien, rotzooi en gedoe en geregel.
Openlijk spijt hebben van je kind is ook wel erg taboe. Sowieso voor het kind heel pijnlijk. En als ouder zul je verketterd worden.
Júist omdát het een keuze is kun je spijt hebben. Dat heb je niet in de tijd vóór goede anticonceptie. Vreemde redenering van jou.
KrisM.97 schreef op 14-07-2022 om 22:38:
[..]
Hahaha Ik heb inderdaad een grote kinderwens. Maar stel natuurlijk het kind voorop. Dus wil me eerst goed verdiepen in het traject en de toekomst met een kind.
Ik werk veel met baby's (0-1,5 jaar). Huilbaby's of slechte slapers zitten er altijd tussen. Ik vind het soms best zwaar ( moet ik wel bij zeggen dat er dan gelijk 12 baby's zijn). Maar vind het een hele beloningen en alles maakt het weer goed als ze komen knuffelen of als je even een op een aandacht hebt met het kind. Dan vergeet je de mindere momenten. Ik weet natuurlijk niet of dat met je eigen kind ook zo ervaart (dat weet je denk ik nooit van te voren). Maar zoals iedereen zegt, en wat ik ook heilig geloof..."soms kun je ze achter het behang plakken...naar je krijgt er zo veel voor terug"
Ik denk dat kinderen op je werk echt niet te vergelijken zijn met een eigen kind. Kinderen op je werk gaan gewoon naar huis aan het eind van de dag, je eigen kind heb je natuurlijk ook de hele nacht etc.
Liefkleingeitje schreef op 14-07-2022 om 21:11:
Tekst verwijderd omdat het oorspronkelijke bericht verwijderd is.
KrisM.97 schreef op 14-07-2022 om 22:38:
[..]
Hahaha Ik heb inderdaad een grote kinderwens. Maar stel natuurlijk het kind voorop. Dus wil me eerst goed verdiepen in het traject en de toekomst met een kind.
Ik werk veel met baby's (0-1,5 jaar). Huilbaby's of slechte slapers zitten er altijd tussen. Ik vind het soms best zwaar ( moet ik wel bij zeggen dat er dan gelijk 12 baby's zijn). Maar vind het een hele beloningen en alles maakt het weer goed als ze komen knuffelen of als je even een op een aandacht hebt met het kind. Dan vergeet je de mindere momenten. Ik weet natuurlijk niet of dat met je eigen kind ook zo ervaart (dat weet je denk ik nooit van te voren). Maar zoals iedereen zegt, en wat ik ook heilig geloof..."soms kun je ze achter het behang plakken...naar je krijgt er zo veel voor terug"
Met het verschil dat je dan wel 's nachts geslapen hebt of in ieder geval thuis nog kunt relaxen en niet 3 doorwaakte nachten achter je kiezen hebt....
Weet je, uiteindelijk doe je het gewoon allemaal voor je kind en ook jij kunt dat. Maar het is helaas (of gelukkig 
) echt niet te vergelijken met overdag werken bij een opvang.
