Wederom 'gestraft'
hallo, wij zijn grootouders van beiden 62. Hebben 1 volwassen dochter en 2 kleinzoontjes van 6 en 4 jaar. Onze dochter is 38 en gehuwd sinds 7 jaar. We hebben onze vorige woning verkocht om dichter bij haar in de buurt te wonen (10 km afstand) omdat we steeds zo'n goede band hadden en als er ooit kleinkindjes zouden komen we die ook van dichtbij zouden zien opgroeien en kunnen inspringen als opvang. Dochter heeft ook een darmziekte en wanneer zij opstoot krijgt zijn er enorme vermoeidheidsproblemen. Mede daarom 'gevolgd'. Bij aanvang liep alles goed, oudste kleinzoon werd opgevangen om de 14 dagen, de andere week bij de ouders van de man. 2de kleinzoon kwam eraan, in corona periode. Op bepaald moment verweet onze dochter ons dat zij een niet zo leuke jeugd had meegemaakt (terwijl wij steeds gehandeld hebben naar bestwil). Elk ding wat we deden werd met de loep bekeken en dan volgde er een straf ... kleinzoontjes mochten dan niet meer komen gezien de 'miscommunicatie'. Als grootouder breekt je hart, je deed en doet zo je best en dan word je hiermee geconfronteerd. Er volgen gesprekken maar we merkten vooral de inbreng van de schoonzoon die heel veel kritiek had op alles wat we deden of niet deden (in zijn ogen). Dochter moest precies telkens de boodschap overbrengen naar ons. Grootvader moest zijn excuus aanbieden aan schoonzoon want dan pas konden we verder gaan ... Is gebeurd... vond het heel erg om mijn man zo gekleineerd te zien worden maar voor de lieve vrede dan toch gedaan in de hoop op beterschap. Als moeder heb ik een gesprek gehad met mijn dochter waarin ik ook mijn excuus heb aangeboden (waarom en waarover weet ik op dit moment zelf nog niet, dingen die ik gezegd heb ???). Dan gaat het weer een tijdje goed tot een 3tal weken terug. We huurden een app aan zee en laten dit zondagavond weten dat we 5 dagen weg waren. Maandag tijdens onze vakantie krijgen we dan een bericht van de schoonzoon .... waren jullie vergeten dat jullie de kinderen hadden op woensdag ??? Wij waren verbaasd, ze waren bij ons geweest op 30/8 en vermits de school hervatte gingen wij ervan uit ... 2 weken later opnieuw. We sturen dit zo in bericht terug en vragen of er een probleem is ... neen geen probleem. In het verleden zijn er nog miscommunicaties geweest (stuurden dan een oude versie van kalender zodat onze opvangbeurt totaal niet meer klopte om ons nadien te verwijten). Ik wijs de schoonzoon hierop en krijg dan 's anderendaags vroeg in de ochtend een bericht van de schoonzoon ... wat een arrogant antwoord, wie denk je wel dat je bent, goed bezig om fier op te zijn.... ik was perplex en stuur terug dat ik geen zin heb in discussies en ruziën. Hij bleef doorgaan. Onze dochter kwam er in de groepschat op geen enkel moment tussen buiten 1 berichtje : kunnen de jongens dan komen op 13/9. Wij sturen terug geen enkel probleem. Maandag bel ik de dochter om te horen waar ik moet zijn om de oudste kleinzoon op te vangen vermits hij in ander gebouw op school zit (1ste leerjaar). 's avonds belt ze terug : gezien hetgeen weer gebeurd is moet je begrijpen dat het geen goed idee is dat de kinderen bij jullie komen !! Ergens hadden we al een vermoeden dat we een straf zouden krijgen en ben je ergens wat voorbereid maar toch. Mijn man en ik hadden afgesproken wat we zouden antwoorden en dus ook zo gedaan : het zijn jullie kinderen en jullie beslissen, als jullie denken dat dit het beste is voor hen is het voor ons ook goed maar we vinden het erg dat jullie ze als pasmunt gebruiken. En dan de vraag van ons : voor hoelang nu weer want ik wil geen miscommunicatie. Ah ...Dat zullen we nog zien dan. Bewust kort en bondig geantwoord dat we het dan wel zouden horen wanneer ze terug mogen komen en we dan zullen zien of het voor ons ook nog past. Effe stilte aan de andere kant en dan door mezelf het gesprek gestopt. Dit is de eerste keer dat we op deze manier gereageerd hebben. Vroeger gaven we tekst en uitleg, smeekten we voor de jongens waardoor zij beiden precies nog een beter gevoel kregen. Dit wilden we niet meer. Intussen had ik al gelezen over narcisme en het feit dat die personen gevoed worden door ruzie maken, dat was de reden waarom ik het deze keer over andere boeg gooide. Gevolg : de jongens komen niet meer en voor hoelang weten we niet, weer afhankelijk zijn van hun grillen. Dat zijn we meer dan beu. We denken hier aan narcistische trekken van de schoonzoon en die er alles aan doet om onze dochter te overhalen met argumenten om haar te overtuigen dat haar ouders geen goede bedoelingen hebben. Zij volgt in zijn verhaal : het is mijn man, het is de papa van mijn kindjes, .... allemaal goed en wel maar moeten we dit blijven pikken ???? Ons leven gaat ook verder. Nu vooral met dubben en denken en dat wil ik kwijt. Mijn man is daar (uiterlijk) sterker in. Hij stuurde haar wel een bericht dat zij en de kleinzoontjes meer dan welkom zijn maar haar man niet. Deels omdat we het zo beu zijn omdat we ervaren dat het telkens herbegint en herbegint en deels omdat wij hem nu liever niet onder onze ogen zien. De uitstekende band van vroeger met onze dochter is weggegomd sinds hij precies haar (en ons) leven is binnengekomen.
Graag hoor ik wat jullie hiervan vinden. groetjes ...
Peiling
zijn we fout in onze denkredenering ?
Dat malen in het verleden, door je dochter, vind ik ook een vorm van chantage. Geen open en eerlijk gesprek wat haar dwars zat en zit maar alleen wat vage terugblikken. De mening van haar man hier in mee nemen en jullie daar mee straffen door te pas en te onpas de kleinkinderen bij jullie weg te houden.
Dat lees ik in jouw verhaal hierover.
"Op bepaald moment verweet onze dochter ons dat zij een niet zo leuke jeugd had meegemaakt (terwijl wij steeds gehandeld hebben naar bestwil). Elk ding wat we deden werd met de loep bekeken en dan volgde er een straf ... kleinzoontjes mochten dan niet meer komen gezien de 'miscommunicatie'."
Ik zou daar op een gegeven moment wel klaar mee zijn. Ik neem aan dat het niet over echt ernstige zaken gaat die ze mee heeft gemaakt in haar jeugd. Jullie zijn wel goedgekeurd om op de kleinkinderen te passen wanneer het hun uitkomt, dus toch door de oppaskeuring gekomen.
Ik zou doodmoe worden van hun willekeur en grilligheid en een afwachtende houding aannemen, denk ik. Laat het horen als we iets voor jullie kunnen doen en dan kijken wij of het uitkomt. Jullie levens zijn misschien wat té close in elkaar verweven, lijkt me erg verstikkend, voor alle partijen.
@Karine, in elke reactie van jou in deze topic, lees ik wel een sneer. Wat wil je eigenlijk? Dat het puur alleen aan de schoonzoon en zijn ouders ligt? Ik denk niet dat de behoefte aan sneren jullie band gaat verbeteren.
Verder heb ik in de loop der jaren wel geleerd dat je niet weet wat er achter een voordeur besproken wordt. Je geeft aan dat hij autisme heeft, alsof het daardoor komt. Maar je weet niet hoe je dochter zich over jullie uitlaat. Misschien wilt je schoonzoon je dochter alleen maar beschermen tegen de ouders die volgens info helemaal niet leuk tegen haar gedaan hebben. Ik moet zeggen dat je opmerking over de kleinkinderen die op bijeenkomsten wel naar jullie rennen en niet naar zijn ouders, niet erg warmtevol over komt en volstrekt overbodig is.
Ik vermoed dat het contact niet 1,2,3 verbeterd gaat worden. Lijkt mij raadzaam om even wat afstand te nemen. Het is goed mogelijk dat het juist scheef is gegaan doordat beide grootouders een oppasdag voor hun rekening nemen. Misschien is het beter als alleen zijn ouders gaan oppassen, ook minder kans op fouten qua oppas dagen. Wees eerder een stand-in als je dochter of haar kinderen ziek zijn, maar laat de vaste oppas dagen over aan zijn ouders.
Als de wind geluwd is, is er meer ruimte voor een verhelderend gesprek. Ookal zal je dochter wrs niet snel toegeven iets wat aangedikt te hebben. Maar dat zit wrs in de genen.
———-
Ik snap het opstarten van een poll ook niet. Je had een poll kunnen houden over de oppas op kleinkinderen door 1) beide grootouders, 2) 1 van de grootuders of 3) bso. De voor- en nadelen. En waar het op fout kan lopen. Maar wrs bestaat al zo’n topic op OO.
Probeer je kort en zakelijk op te stellen m.b.t. het oppassen op de kinderen. Laat je niet verlagen om te smeken of excuses te maken voor iets waarvan je niet eens weet hoe en wat precies. Stel je grenzen en stel je flexibel op, maar stop met oppassen als zij het als machtsmiddel in gaan zetten.
Maar het is nu wel heel dom om schoonzoon met zo veel woorden af te wijzen. Daar zou ik wel mijn excuus voor aanbieden.
Verder zou ik een gesprek vragen met dochter en haar laten vertellen wat er precies is. Als je nu al gaat lopen roepen dat ze een paard gekregen heeft en wat al niet meer dan gaat het niet werken. Als zij namelijk wel nare ervaringen heeft waarvan jullie je niet bewust zijn dan helpt het even van cadeau's niet om dat te verzachten.
Zorg dat je echt goed naar haar luistert.
Wees zakelijk over de opvang en de planning.
Houdt de deur open. Ook als ze zich door haar partner gedwongen voelt om contacten te verbreken/verminderen, blijft jullie deur open; maak dat duidelijk.
Houdt je dochter verantwoordelijk voor de keuzes die zij met haar gezin maakt richting jullie. Zet je dochter in haar kracht - het is haar beslissing - zonder de stoken in haar huwelijk.
Maar het belangrijkste: luister goed.
Je hebt een gesprek van 45 minuten gehad dat je hier samenvat als "van alles naar het hoofd geslingerd". Dat is nogal kort door de bocht voor een gesprek van 45 minuten. En nu wil je een nieuw gesprek over hetzelfde, zonder dat "iets" uit het eerste gesprek hebt opgepikt/meegenomen, en dan ook nog twee-tegen-één. Kan het zijn dat dochter dat nieuwe gesprek afslaat omdat ze vindt dat je bij het eerste gesprek niet geluisterd hebt?
ik wil duidelijk maken dat het ons totaal niet te doen is om wie al dan niet gelijk heeft of wil behalen. We willen de bestaande band van vroeger met de dochter op de goede rails krijgen. We stellen ons flexibel op, zonder problemen. Zijn moeder was depri en kon de jongens een aantal weken niet opvangen omwille van de drukte. Wij hebben ons zonder problemen geëngageerd voor de wekelijkse opvang tot zij voldoende hersteld was.
Effe de situatie in omgang schetsen :de jongens vragen geregeld wanneer ze eens mogen overnachten bij ons. Ik antwoord dat ze dat aan mama en papa moeten vragen. Ik stel de vraag ook aan de dochter en krijg als antwoord : dat gaat niet want jullie hebben slechts 1 bed en geen 2 bedden. Geen probleem, we kopen een bed bij en we zeggen haar dat. Oké dan bekijken we eens wanneer het nog uitkomt. Zo gezegd, zo gedaan : 12/8. Daags ervoor haar nog steeds niet gehoord om af te spreken qua uur. Ik vraag het haar en ze antwoordt : oei, hebben wij iets afgesproken, dat wist ik niet en ze gaan naar mijn schoonouders. Ik wil niet overkomen dat het wordt aangedikt maar als je keer op keer zo wordt behandeld krijg je wel een minder goed gevoel in zijn totaliteit.
Misschien was het niet duidelijk genoeg gesteld maar in het gesprek van 45' raasde zij vooral door, totaal overstuur. Op een bepaald moment zei ze dat het onveilig was de jongens te laten komen want stelt u voor dat wij ze iets zouden aandoen ?????? !!!!! Dat te horen krijgen dan sta je perplex dat garandeer ik u. Ik heb toen gevraagd of ze besefte wat ze zei maar ik weet niet of dat is doorgedrongen. Kortelings erna heb ik haar gezegd dat we best onder ons 3 samen zitten om alles op tafel te gooien en uit te praten en we dan verder kunnen. Antwoord : gij denkt toch niet dat ik dat ga doen, en maak er u geen illusies over want dat gaat nooit gebeuren. Einde gesprek. Stilaan werd de sfeer dan terug wat beter tot de volgende keer, nu dus....
Het is idd fout van ons geweest om te melden dat de schoonzoon nu niet welkom is. Wat niet betekent dat het nooit meer kan of zal gebeuren. Mijn man heeft dat mssch te impulsief gestuurd maar ergens maken we ons dan de bedenking : mogen wij dan niet reageren als er wordt gezegd : arrogant en wie denk je wel dat je bent ???? Moet je dat allemaal pikken en de kinderen niet mogen zien ??? Schoonzoon stuurde eerst dat het geen probleem was dat we er de woensdag niet waren om dan 's anderendaags er een probleem van te maken precies met die berichten.
We praten er onder ons nog vaak over omdat we er allebei mee zitten en hebben beslist dat we de hele situatie voorlopig gaan laten rusten, we gaan geen contact zoeken en gewoon afwachten. We vinden het vooral erg voor de kindjes want de tijd die zij én wij nu missen komt niet meer terug. Ik ben kortelings jarig en zal dan wel zien of ze nog iets laat horen, wij gaan niks forceren.
syboor:
Houdt je dochter verantwoordelijk voor de keuzes die zij met haar gezin maakt richting jullie. Zet je dochter in haar kracht - het is haar beslissing - zonder de stoken in haar huwelijk.
Vind ik een heel goede tip !! Thx
Wat betreft de poll, daar ben ik mssch de mist ingegaan nu ik alles wat 'klaarder' bekijk. Sorry mocht dit kort door de bocht overkomen. Is ook de 1ste keer dat ik op dit forum terechtkom.
De communicatie vanuit je dochter en haar partner klinkt alles behalve gezond. Het lijkt erop dat de kinderen als dreigmiddel worden ingezet en dat alles precies naar hun zin moet, tot een extra bed aanschaffen en afspraken op het laatste moment wijzigen/afzeggen aan toe.
Een nare of fijne jeugd hangt niet af van wat je allemaal krijgt, maar als je zoiets stelt, moet je dat wel kunnen onderbouwen met voorbeelden en argumenten.
En een beetje realistische volwassene ziet dan ook dat ouders weliswaar fouten maken, maar ook dingen goed doen. En als ze écht niks goed gedaan hebben, dan zou ik ze ook niet bellen als ik ziek was of om op te passen.
Ik zou het voorlopig bij jullie laten. Je kunt laten weten dat de deur open staat, dat jullie allebei bereid zijn om te praten en te kijken naar jullie aandeel, maar dat dreigen met de kinderen wel/niet zien niet netjes en ook schadelijk voor de kinderen is.
En inderdaad; je dochter in haar kracht zetten. Zij maakt ook keuzes. Zelfs als ze de keuzes van haar man steunt, is die steun een keuze.
KARINE1961 schreef op 25-09-2023 om 16:45:
Wat betreft de poll, daar ben ik mssch de mist ingegaan nu ik alles wat 'klaarder' bekijk. Sorry mocht dit kort door de bocht overkomen. Is ook de 1ste keer dat ik op dit forum terechtkom.
Je kunt via het uitroepteken forumbeheer vragen om de poll weg te halen.
KARINE1961 schreef op 25-09-2023 om 16:28:
Effe de situatie in omgang schetsen :de jongens vragen geregeld wanneer ze eens mogen overnachten bij ons. Ik antwoord dat ze dat aan mama en papa moeten vragen. Ik stel de vraag ook aan de dochter en krijg als antwoord : dat gaat niet want jullie hebben slechts 1 bed en geen 2 bedden. Geen probleem, we kopen een bed bij en we zeggen haar dat.
Hier denk ik dat dochter dus eigenlijk nee wil zeggen, maar dat niet durft. Dus zoekt ze een excuus, dat gaat niet want jullie hebben geen plek. Daar wals jij dan overheen door gewoon dat extra bed te kopen, terwijl ze dat helemaal niet heeft gevraagd.
Deze poll voegt niets toe aan in mijn beleving,
Het is triest dat het contact tussen jullie en het gezin van je dochter zo is ontspoord. Sowieso zou ik stoppen met appen (hoe lastig dat ook is, het is zo ingeburgerd) en elkaar gewoon opbellen of - beter nog - spreken.
Met termen als 'gestraft worden' kom je niet verder denk ik. Het is de kunst hoe opbouwend te zijn, hoe te luisteren. Hoe meer je een hekel aan schoonzoon krijgt, hoe zwaarder dat gaat worden
Probeer een afspraak met z'n vieren te maken, zonder kinderen erbij. Samen wat eten, wandelen misschien, dan is het gesprek losser. Hoe willen ze verder, hoe zien ze hun eigen rol, hoe die van jullie.
Laat je niet uitspelen tegen de andere grootouders, elke familie heeft een eigen geschiedenis. Sterkte en wijsheid ermee!
Nogmaals, je berichten zijn erg onduidelijk. Als je zo ook communiceer met je dochter, dan snap ik dat er steeds onduidelijke afspraken worden gemaakt.
"
Oké dan bekijken we eens wanneer het nog uitkomt. Zo gezegd, zo gedaan : 12/8. Daags ervoor haar nog steeds niet gehoord om af te spreken qua uur. Ik vraag het haar en ze antwoordt : oei, hebben wij iets afgesproken, dat wist ik niet en ze gaan naar mijn schoonouders."
Als je dochter zegt dat bekijken we wanneer ze een keer komen slapen. Dan heb je geen concrete afspraak gemaakt. Wat houdt dat 'zo gezegd, zo gedaan" in? en 12/8?? Is er door dochter een concrete afspraak gemaakt in de app of per telefoon, dat de jongens komen logeren op die datum. Of vullen je dat met een half woord in.
Onduidelijk, onduidelijk, onduidelijk.
Lijkt mij dat het jullie meer gaat om de kinderen te zien, daar ligt wel een enorme focus op, dan een goede relatie met je dochter opbouwen.
Het is altijd moeilijk om een situatie goed in te schatten vanaf papier, maar heel eerlijk gezegd klinkt het wel of jullie erg bovenop elkaar zitten. Jullie klinken als zeer liefdevolle ouders die er alles aan gedaan hebben om het jullie enige kind naar haar zin te maken.
De vraag is of jullie haar ook voldoende hebben kunnen loslaten. Het is heel fijn dat als je maar een kik geeft, je ouders er meteen zijn om iets voor je te doen of je te helpen met je probleem. Maar om volwassen te worden moet je ook ruimte krijgen om je eigen fouten te maken. Je eigen weg gaan, zonder dat je ouders over je schouders meekijken. Heeft jullie dochter zich ooit eerder tegen jullie verzet? Of was ze altijd heel meegaand? Zich erbij neergelegd dat papa en mama toch het beste weten wat goed voor haar is?
Ik kan het helemaal mis hebben, maar dit is zo het beeld dat in me opkomt. En nu ze zelf een gezin heeft, is ze zich alsnog aan het losweken van jullie als haar ouders. Een soort verlate puberteit misschien.
Het is hier al eerder gezegd: je dochter is een volwassen vrouw. Het is misschien makkelijk om haar partner verantwoordelijk te houden voor de spanningen in jullie relatie. Maar uiteindelijk is het jullie dochter die ervoor kiest jullie op afstand te stellen.
Concreet gesteld: ik zou proberen me op dit moment op andere zaken te focussen. Jullie zitten enorm op elkaars lip. Probeer even afstand te houden, zoek afleiding in andere taken of hobby's. Als jullie band goed is, dan komt het echt wel weer.
rutiel : bedankt voor je 'neutrale' inkijk. We hebben hier onder ons nog gesproken en gaan gewoon alles op zijn beloop laten en zien wat er van komt. Het is wat het is, het verleden kunnen we niet veranderen maar de toekomst hebben we nog wel zelf in handen. Het jammere zijn de kleinkids missen natuurlijk, begrijpbaar voor diegenen die zelf kleinkinderen hebben, voor andere mssch minder. Toch bedankt voor de reacties en we hopen op een goede afloop natuurlijk.
labyrinth : voor alle duidelijkheid : de datum 12/8 was zelf geprikt door de dochter omdat ze die avond een feestje hadden.
We zien onze kleinkinderen natuurlijk doodgraag én de dochter ook. Anders verhuis je niet 80 km verder weg en laat je familie en vrienden achter.... is natuurlijk onze eigen beslissing geweest, dit verwijten we ook niemand.