Wederom 'gestraft'
hallo, wij zijn grootouders van beiden 62. Hebben 1 volwassen dochter en 2 kleinzoontjes van 6 en 4 jaar. Onze dochter is 38 en gehuwd sinds 7 jaar. We hebben onze vorige woning verkocht om dichter bij haar in de buurt te wonen (10 km afstand) omdat we steeds zo'n goede band hadden en als er ooit kleinkindjes zouden komen we die ook van dichtbij zouden zien opgroeien en kunnen inspringen als opvang. Dochter heeft ook een darmziekte en wanneer zij opstoot krijgt zijn er enorme vermoeidheidsproblemen. Mede daarom 'gevolgd'. Bij aanvang liep alles goed, oudste kleinzoon werd opgevangen om de 14 dagen, de andere week bij de ouders van de man. 2de kleinzoon kwam eraan, in corona periode. Op bepaald moment verweet onze dochter ons dat zij een niet zo leuke jeugd had meegemaakt (terwijl wij steeds gehandeld hebben naar bestwil). Elk ding wat we deden werd met de loep bekeken en dan volgde er een straf ... kleinzoontjes mochten dan niet meer komen gezien de 'miscommunicatie'. Als grootouder breekt je hart, je deed en doet zo je best en dan word je hiermee geconfronteerd. Er volgen gesprekken maar we merkten vooral de inbreng van de schoonzoon die heel veel kritiek had op alles wat we deden of niet deden (in zijn ogen). Dochter moest precies telkens de boodschap overbrengen naar ons. Grootvader moest zijn excuus aanbieden aan schoonzoon want dan pas konden we verder gaan ... Is gebeurd... vond het heel erg om mijn man zo gekleineerd te zien worden maar voor de lieve vrede dan toch gedaan in de hoop op beterschap. Als moeder heb ik een gesprek gehad met mijn dochter waarin ik ook mijn excuus heb aangeboden (waarom en waarover weet ik op dit moment zelf nog niet, dingen die ik gezegd heb ???). Dan gaat het weer een tijdje goed tot een 3tal weken terug. We huurden een app aan zee en laten dit zondagavond weten dat we 5 dagen weg waren. Maandag tijdens onze vakantie krijgen we dan een bericht van de schoonzoon .... waren jullie vergeten dat jullie de kinderen hadden op woensdag ??? Wij waren verbaasd, ze waren bij ons geweest op 30/8 en vermits de school hervatte gingen wij ervan uit ... 2 weken later opnieuw. We sturen dit zo in bericht terug en vragen of er een probleem is ... neen geen probleem. In het verleden zijn er nog miscommunicaties geweest (stuurden dan een oude versie van kalender zodat onze opvangbeurt totaal niet meer klopte om ons nadien te verwijten). Ik wijs de schoonzoon hierop en krijg dan 's anderendaags vroeg in de ochtend een bericht van de schoonzoon ... wat een arrogant antwoord, wie denk je wel dat je bent, goed bezig om fier op te zijn.... ik was perplex en stuur terug dat ik geen zin heb in discussies en ruziën. Hij bleef doorgaan. Onze dochter kwam er in de groepschat op geen enkel moment tussen buiten 1 berichtje : kunnen de jongens dan komen op 13/9. Wij sturen terug geen enkel probleem. Maandag bel ik de dochter om te horen waar ik moet zijn om de oudste kleinzoon op te vangen vermits hij in ander gebouw op school zit (1ste leerjaar). 's avonds belt ze terug : gezien hetgeen weer gebeurd is moet je begrijpen dat het geen goed idee is dat de kinderen bij jullie komen !! Ergens hadden we al een vermoeden dat we een straf zouden krijgen en ben je ergens wat voorbereid maar toch. Mijn man en ik hadden afgesproken wat we zouden antwoorden en dus ook zo gedaan : het zijn jullie kinderen en jullie beslissen, als jullie denken dat dit het beste is voor hen is het voor ons ook goed maar we vinden het erg dat jullie ze als pasmunt gebruiken. En dan de vraag van ons : voor hoelang nu weer want ik wil geen miscommunicatie. Ah ...Dat zullen we nog zien dan. Bewust kort en bondig geantwoord dat we het dan wel zouden horen wanneer ze terug mogen komen en we dan zullen zien of het voor ons ook nog past. Effe stilte aan de andere kant en dan door mezelf het gesprek gestopt. Dit is de eerste keer dat we op deze manier gereageerd hebben. Vroeger gaven we tekst en uitleg, smeekten we voor de jongens waardoor zij beiden precies nog een beter gevoel kregen. Dit wilden we niet meer. Intussen had ik al gelezen over narcisme en het feit dat die personen gevoed worden door ruzie maken, dat was de reden waarom ik het deze keer over andere boeg gooide. Gevolg : de jongens komen niet meer en voor hoelang weten we niet, weer afhankelijk zijn van hun grillen. Dat zijn we meer dan beu. We denken hier aan narcistische trekken van de schoonzoon en die er alles aan doet om onze dochter te overhalen met argumenten om haar te overtuigen dat haar ouders geen goede bedoelingen hebben. Zij volgt in zijn verhaal : het is mijn man, het is de papa van mijn kindjes, .... allemaal goed en wel maar moeten we dit blijven pikken ???? Ons leven gaat ook verder. Nu vooral met dubben en denken en dat wil ik kwijt. Mijn man is daar (uiterlijk) sterker in. Hij stuurde haar wel een bericht dat zij en de kleinzoontjes meer dan welkom zijn maar haar man niet. Deels omdat we het zo beu zijn omdat we ervaren dat het telkens herbegint en herbegint en deels omdat wij hem nu liever niet onder onze ogen zien. De uitstekende band van vroeger met onze dochter is weggegomd sinds hij precies haar (en ons) leven is binnengekomen.
Graag hoor ik wat jullie hiervan vinden. groetjes ...
Peiling
zijn we fout in onze denkredenering ?
Heel vervelend voor jullie. Het is een lang verhaal dat ik later nog eens een keer moet doorlezen. Dat iemand geregeld ruzie maakt, maakt hem nog geen narcist. Wat er voor nu mij uitspringt is, waarom vindt jullie dochter dat ze geen fijne jeugd heeft gehad?
ze haalt aan dat haar ouders al eens ruzie maakten in haar bijzijn. Ik denk dat dat niet abnormaal is. We zijn intussen 42 jaar gehuwd en 47 jaar bij elkaar. Ik ken geen koppel waar er in zo'n lange periode nooit eens een woord zou zijn. Ik heb de indruk dat ze elkaar verteld hebben over hun jeugd en hij daarop serieus ingepikt en uitvergroot heeft.
Ze hield van paardrijden, ze krijgt van ons een eigen paard, meerdere auto's, ... na het beëindigen van haar laatste relatie is ze terug komen inwonen, zonder problemen opgevangen. Haar 2 vorige relaties zijn beëindigd door de jongens en niet door haar. Ik heb een gesprek gehad met haar tijdens een wandeling van zo'n 45' en heb me van alles naar mijn hoofd geslingerd gekregen dat niet mooi was. Nadien wil ik het daar met haar over hebben om het onder ons 3 uit te praten ; ik was mezelf niet en dat zal nooit gebeuren maak u daar geen illusie over kreeg ik als antwoord.
ik lees ook niet echt iets narcistisch. Sowieso kan je niet iemand zo'n label geven. Wel lees ik over iemand die zelf niet goed is in communiceren. Vervolgens boos wordt als er iets misloopt. Zowel je schoonzoon en schoondochter zijn niet fijn bezig en dat is echt niet alleen de schuld van je schoonzoon. Je dochter kan namelijk ook duidelijk zeggen dat ze graag wil dat de kinderen hun opa's en oma's zijn en dat jullie daarop opassen op datum x, y en z.
Ik vind de poll nou niet zo gepast en vooral erg kortzichtig ook, zo zwart/wit liggen deze zaken meestal niet namelijk.
Staat natuurlijk geheel los vh feit dat het een verdrietige situatie is, vooral voor deze kinderen, want zij worden nogal ingezet als pionnen en hebben het er maar mee te doen, erg triest.
Wat was er eigenlijk voorgevallen toen dochter vertelde zgn geen fijne jeugd te hebben gehad? Voor zo ver ik het lees waren jullie wel goed genoeg oudste kleinzoon jaren op te vangen, is daar iets misgegaan?
Ik vind het wel goed dat jullie nu een grens hebben getrokken vwb de opvang en hun planning. Bizar dat zij maar verwachten dat jullie steeds paraat staan wanneer zij opvang nodig hebben, zeker als zij daarnaast steeds zelf de data aanpassen/veranderen. Het zijn hun kinderen, dus ook hun ‘probleem’ als zij niet juist communiceren. Kan niet de bedoeling zijn dat jullie aan hen toestemming moeten vragen of het gelegen komt om 5 dagen weg te gaan natuurlijk.
Dat dit ervoor heeft gezorgd dat er nu een contactstop is opgelegd vind ik persoonlijk erg onvolwassen, praat het dan als volwassenen samen uit ipv dit. Ook de communicatie vanuit schoonzoon vind ik erg respectloos en nogal arrogant en ja, dreigen met de kleinkinderen niet meer mogen zien is vooral een groot zwaktebod, vorm van (on)macht, bah! Maar jullie dochter heeft ook nog altijd een eigen mening, maar blijkbaar staat zij achter de besluiten van haar man, anders had zij wel anders gereageerd natuurlijk.
Nogmaals, goed dat jullie je grens hebben aangegeven, vooral richting schoonzoon en ook indirect richting dochter. Verdrietig is het wel, deze kleinkinderen worden namelijk net zo hard gestraft door weggehouden te worden bij opa en oma.
Wat ik me afvraag: hoe is schoonzoon’s band met zijn ouders?
Aanvulling: ophet moment dat ik mijn reactie schreef waren er nog geen andere reacties, dus negeer vooral enkele vragen in mijn post die inmiddels al zijn beantwoord 😊)
Als dochter aangegeven heeft geen fijne jeugd gehad te hebben dan zou ik dat eerst eens met haar uitpraten en aanhoren waarom zij haar jeugd zo ervaren heeft. Het krijgen van een paard of auto wil niet zeggen dat een jeugd daardoor leuk is geweest. Wellicht sudderen er zaken door bij dochter in haar relatie tot jullie. Ik lees verder niks narcistisch. Laat dat soort diagnose opmerkingen over aan professionals.
schoonzoon heeft autisme. Onze dochter haar vraag wordt gewoon weggeveegd want zij vraagt voor opvang 13/9 en dan moet zij bellen dat het niet kan doorgaan. De kleinkinderen zijn gek op ons, als er bijeenkomsten waren liepen ze steeds naar ons ipv naar de andere grootouders. Dochter zei vroeger dat kleinkinderen recht hebben op de grootouders, dat is nodig voor opgroeien, nu wordt het hun ontzegd door hen zelf. Zijn ouders worden door hem geadoreerd.
de vraag is gesteld om alles uit te praten met haar maar met als antwoord : ik was toen mezelf niet toen en ik weet daar niks meer van en ik zal er nooit met jullie over praten. Dan sta je daar....
Je bent erg onduidelijk in je verhaal over de 'miscommunicatie' die vaker is ontstaan. Daardoor is het voor mij als forumlezer onmogelijk ook met je mee te denken.
Nu kan je antwoord zijn dat je zelf ook niet weet wat de miscommunicatie is, maar probeer dan iets beter in te leven in je dochter.
Welke feedback kregen jullie als er 'met de loep' werd gekeken? Hoe gebeurde die misververstanden rondom de opvangbeurten? Als jullie een app-gebruiken, kan je de opvangdata toch voor iedereen helder in de app zetten? En plan daarbij maanden vooruit en ook als vakanties zijn?
Mocht je denken dat er narcisme in het spel is, waar je dochter ook slachtoffer van is, dan zou ik als ouder het contact niet zondermeer verbreken, ook niet met schoonzoon. het kan zijn dat je dochter in een isolement terecht komt. Dat 'straffen' klinkt erg ongezond en verontrustend. Bij echte narcisten is straffen inderdaad een onderdeel van hun gedrag.
Het feit dat je je laatste gedrag minder pleasend was, daarmee kan je je dochter indirect ook helpen. Lastig hoor en verdrietig voor jullie beiden.
Wat verdrietig allemaal. Het klinkt of jullie telkens de schuld van de miscommunicatie krijgen, in ieder geval krijgen jullie de verantwoordelijkheid in de schoenen geschoven. Maar: zij zijn de ouders en zij zouden duidelijk moeten hebben wie er wanneer op hun kinderen past. En als er iemand uitvalt, is dat aan hun om op te lossen. Ik vind jullie laatste reactie erg goed: we horen het wel en zien dan of het ons ook nog past. Er zit een grens in wat je kunt bieden en accepteren. Hopelijk zien ze straks in dat ze best eens wat dankbaarder mogen zijn voor jullie hulp. Jullie hulp is niet iets vanzelfsprekends of iets wat ze kunnen eisen. Het verleden met dochter zou los moeten staan van jullie hulp in het heden (blijkbaar was het vroeger niet zo erg dat ze jullie in het heden niet als oppas wilde gebruiken...)
Het komt op mij vrij beklemmend over, je kind achterna verhuizen zodat je kunt gaan oppassen op dan nog niet eens geboren kleinkinderen. Ik zou eens echt proberen te luisteren naar mijn kind.
Voor de grote vakantie werd een 2 maanden kalender opgemaakt en ingevuld opvang bij ons of schoonouders. Op bepaald moment wordt ons gezegd : morgen komen de kindjes. Ik wijs erop dat dit niet zo opde kalender staat. Ze kijken het na en beseffen dan dat ze ons een oude versie van kalender hebben doorgestuurd, zijn ouders hadden de meest recente versie. Zo'n miscommunicatie bedoel ik dan.
daglichtlamp : als je kind zelf aangeeft dat dat leuk zou zijn kort bij elkaar en samen leuke dingen doen, als brief geschreven en ons bezorgd op de trouwdag ... als dan de kans zich voordoet .... en rekening houdend met de gezondheid waar we vroeger ook steeds klaar voor stonden voor te helpen ... waarom zouden we dan de verhuis niet overwogen hebben ? Ze hebben ook een huis gekocht waarin er veel werkuren zijn gepresteerd door mijn handige man. Was toen heel welkom om geld te besparen aan gespecialiseerd werkvolk. Eens de werken gedaan zijn draait de relatie precies om.
Als je wilt weten of je denkwijze een fout bevat, is volgens mij de insteek of jij (of de ander) gelijk heeft. Gaat het om gelijk hebben (en zie het dan maar eens te krijgen) of gaat het om nader tot elkaar in contact te komen?
KARINE1961 schreef op 24-09-2023 om 17:21:
daglichtlamp : als je kind zelf aangeeft dat dat leuk zou zijn kort bij elkaar en samen leuke dingen doen, als brief geschreven en ons bezorgd op de trouwdag ... als dan de kans zich voordoet .... en rekening houdend met de gezondheid waar we vroeger ook steeds klaar voor stonden voor te helpen ... waarom zouden we dan de verhuis niet overwogen hebben ? Ze hebben ook een huis gekocht waarin er veel werkuren zijn gepresteerd door mijn handige man. Was toen heel welkom om geld te besparen aan gespecialiseerd werkvolk. Eens de werken gedaan zijn draait de relatie precies om.
Ik (her)ken het type kind dat je omschrijft. Veel eenrichtingsverkeer, in het voordeel en gemak van het kind. Dat is verwend gedrag, in mijn ogen. Tijd voor hun om volwassen te worden en tijd voor jullie om hen los te laten...