2 juni 2006 door Sanderijn van der Doef
Overal lees ik dat het ontdekken van je eigen lichaam doodnormaal is. Die overtuiging heb ik dus ook. Maar hoe zit het dan als twee jongetjes (van 3 en 2) elkaars piemel proeven?
Er is ze al verteld dat ze dat niet mogen doen, en we houden ze zo veel mogelijk bij ons, zodat ze zo min mogelijk gelegenheid hebben. Maar dan zoeken ze gewoon een plekje om ff alleen te zijn en elkaar te beproeven. Elke seconde die ze kunnen pakken, nemen ze dan ook.
Ik ben een seksueel vrij mens, ik heb geen taboes en doe niet geheimzinnig. Ik ben er zo zeker van als een moeder maar kan zijn, dat mijn jongetje niet misbruikt wordt. En de moeder van het andere jongetje ook. Beide kinderen hebben ook nooit hun ouders betrapt.
We begrijpen dus totáál niet waar dit vandaan komt, en of het betekent dat hun voorkeur straks naar mannen zal uitgaan.
Vanaf een jaar of 2 gaan kinderen belangstelling krijgen voor 'het lichaam'; eerst voor hun eigen lichaam en kort daarna ook voor de lichamen van anderen. Ze merken dan al snel dat dat een lekker, spannend gevoel geeft en in feite is dat al het begin van een seksueel gevoel. Zelfs heel kleine kinderen kunnen dus seksuele gevoelens hebben, al zijn die natuurlijk anders dan de seksuele gevoelens van volwassenen.
Aangezien het seksuele gevoel dat ze ervaren bij hun ontdekkingstochten een prettig gevoel is, willen kinderen dat steeds opnieuw ervaren. En dus zoeken ze manieren om dat lekkere gevoel steeds weer terug te krijgen. Dat kan zijn door zichzelf en hun eigen geslachtsdelen aan te raken maar ook door elkaar te bekijken en aan te raken.
Een kleiner aantal kinderen wil zelfs de geslachtsdelen met de mond aanraken, dus proeven of likken. Dat lik-gedrag is iets dat je vooral bij jonge kinderen (2-4 jaar) ziet.
Er zijn helaas geen percentages bekend hoe vaak het precies voorkomt. Althans geen percentages die betrekking hebben op Nederland. Er zijn wel Amerikaanse onderzoeken, maar die zijn om meerdere redenen niet toepasbaar op de Nederlandse situatie.
Omdat niet bekend is hoe vaak het eigenlijk voorkomt, heeft men lang gedacht dat het likken van de geslachtsdelen duidde op een mogelijke misbruik-ervaring, of op het getuige zijn geweest van orale seks bij volwassenen. Mijn eigen ervaring wijst echter uit dat het anders ligt.
Inmiddels ben ik al zó vaak geconfronteerd met dit soort lik-gedrag (doordat ik hierop werd gewezen door moeders, leidsters van kinderdagverblijven en andere opvoeders), waarbij het in de meeste gevallen absoluut zeker was dat er geen sprake was van misbruik of getuige zijn geweest van orale seks, dat ik nu weet dat het likken iets is wat kan behoren tot het normale ontdekkingsgedrag van jonge kinderen.
Je kunt je afvragen waar het dan wél vandaan komt, als er geen directe voorbeelden zijn geweest. Ik zou het niet weten. Maar ik kan er wel de volgende verklaring voor bedenken.
Baby's ontdekken de wereld met hun mond. Maar ook kinderen die al baby-af zijn, kunnen zo nu en dan nog steeds voorwerpen in hun mond stoppen om ze 'al proevend' te ontdekken. Dus waarom dan niet even zo'n piemeltje in je mond stoppen?
Vervolgens kun je je afvragen wat je er als ouder mee moet. Het antwoord is simpel: net zo erop reageren als bij andere dingen die je je kind liever niet ziet doen.
Je kunt bijvoorbeeld gewoon zeggen dat ze een ander spelletje moeten doen. Of zeggen dat ze ermee moeten stoppen. Of ze even afleiden met iets anders, als ze er weer mee bezig zijn.
Maar in ieder geval: niet in paniek raken, geen scène maken, en niet moeilijk doen. Alleen duidelijk zijn in wat er wel en niet mag van u.
Tenslotte nog even de vraag of dit soort jongens later wel of geen seksuele voorkeur voor mannen gaat krijgen. Dat kan niemand voorspellen. De lik-spelletjes die ze nu als 2- à 3-jarigen spelen, hebben in ieder geval niets te maken met hun latere seksuele voorkeur.
