1 januari 2000 door Maaike Verrips
Ons zoontje, nu 3.9 jaar, was geen vroege prater, maar dat heeft hij ruimschoots ingehaald. Hij loopt qua woordkennis echt voor. Hij articuleert ook zeer duidelijk. Hij gebruikt bijvoorbeeld woorden als: Satelliet, confetti, spreekt alle planeten zoals mercurius goed uit (zijn interesse). Nu is mijn vraag, hij is qua taal zo zeker van zichzelf, dat hij de fouten die hij maakt, niet laat verbeteren, ook niet spelenderwijs. Hij wordt zelfs boos. Hoe moet je hier als ouder op reageren?
Het is een beetje jammer dat je geen voorbeeld geeft van een fout van je zoontje. Als ik op zijn leeftijd afga en op wat je verder schrijft, verwacht ik dat hij wat fouten in de werkwoords-vervoegingen maakt en soms
de zegt in plaats van
het. Ook hebben kinderen van zijn leeftijd vaak vaste uitdrukkingen, bijvoorbeeld
af de trap in plaats van
de trap af.
Dat een kind van zijn leeftijd zulke fouten maakt is heel gewoon, en niet iets om je zorgen over te maken. Sterker nog, het is ook heel gewoon dat die kinderen zich niet laten verbeteren. Er zijn bekende voorbeelden van ouders die hun kind proberen te verbeteren, en die op onbegrip of irritatie stuiten. Zoals de onderzoeker wiens zoontje vroeg:
mag ik vork? Hij antwoordde met:
de vork. Zoontje:
mag ik nou vork? Vader:
de vork. Zeg eens "DE vork". Zoontje:
de vork. mag ik nou vork?
Voor kinderen van die leeftijd is het heel moeilijk om over hun eigen taalgebruik na te denken en het bewust te besturen. Het praten gaat automatisch, en verbeteringen zijn onwelkome verstoringen.
De beste reactie op taalfouten is om er niet al te nadrukkelijk aandacht aan te besteden. In je antwoord kun je de verbetering eventueel verwerken, bijvoorbeeld:
alsjeblieft, hier heb je de vork. Hij zal het mettertijd vanzelf oppikken.
