1 januari 2000 door Ward van Alphen
Onze dochter van 3,5 heeft sinds een aantal maanden slaapproblemen. Ze wordt steevast rond half 1 's nachts wakker en kan dan extreem driftig zijn. Ze is dan niet te bereiken en niet te troosten; we dringen niet tot haar door. Soms moet ze plassen, maar door haar drift lukt dat niet. We mogen haar niet helpen en we mogen ook niet meer weg. Ze slaat en schopt ons. Soms duurt het wel een half uur voor ze gekalmeerd is.
Ze gaat wel graag naar bed en slaapt dan gemakkelijk in. Ze heeft een nachtlampje. We denken aan nachtmerries maar weten niet wat we hieraan kunnen doen. Wij worden hier ontzettend moe en ook moedeloos van en krijgen dolgraag tips.
Overdag kan ze ook heel erg driftig zijn, maar 's nachts is het uiteraard veel moeilijker.
Allereerst zou ik u -- en andere ouders van kinderen met slaapproblemen -- willen wijzen op een uitstekende Engelstalige site over slaapproblemen bij kinderen: Children and sleep Disorders www.stanford.edu/~dement/children.html
Engelstalig weliswaar, en het is handig als je een beetje gevoel hebt voor de verschillende soorten slaapproblemen die kinderen kunnen hebben. Maar je kan er ook gewoon eens doorheen bladeren.
Het leuke vind ik dat het ook verwijst naar speciale sites voor ouders (concurrenten van Ouders Online dus, vindt de redactie dit wel leuk?). Er komen trouwens regelmatig vragen van ouders over kinderen met slaapproblemen, dus wellicht is er voldoende basis voor een nieuwsgroep op het Forum van Ouders Online (dit vindt de redactie weer wel leuk).
Maar terug naar uw dochtertje. Zij heeft last van een variant op de nachtelijke angstaanval. In de Engelstalige literatuur wordt dit "confusional arousal" genoemd -- het kind is verward en wordt wakker. Typisch is dat het kind juist niet angstig is, maar wel verward, geagiteerd, opgewonden. Het kind kan soms om de ouders roepen, maar het herkent ze niet. Ouders gaan dan proberen te helpen, maar dringen niet tot het kind door. Sterker nog: het kind kan zich gaan verzetten.
In de boeken staat: "Hoe meer de ouders proberen in te grijpen, hoe langer de periode kan duren." En: "Sommige ouders zeggen succes te hebben bij hun pogingen het kind wakker te maken en te troosten. Maar het kind zou toch al spontaan bijkomen na een tijdje, het zou eerder toeval zijn dat de ouders denken dat dit door hun komt."
Duur van de perioden: enkele minuten tot ruim een half uur, meestal in het eerste deel van de slaap. Na afloop weten kinderen er niets meer van. Meestal zie je deze perioden bij jonge kinderen, men vermoedt dat bijna elk kind ze in meer of mindere mate gehad heeft. Ze gaan vanzelf weer over als het kind ouder wordt.
Het schijnt dat er vaak in de familie meer van dit soort problemen gevonden worden: aanleg speelt dus een rol. Verder kan stress en vermoeidheid, zoals altijd, de klachten doen verergeren of uitlokken.
Wat moet je doen? Niets. In elk geval niet proberen het kind wakker te maken of contact te zoeken, want daar wordt het kennelijk erger van. Wel is het belangrijk om verwondingen bij je kind te voorkomen als je merkt dat het wild kan gaan doen, in de zin van scherpe voorwerpen verwijderen en dat soort zaken.
Klinkt misschien raar, en het is moeilijk om een kind dat zo lijkt te lijden met rust te laten, maar wat er gebeurt kan geen kwaad. Het kind herinnert zich er later niets meer van, en de kans dat het vanzelf verdwijnt is zo het grootst.
Succes ermee!
