1 januari 2000 door Maaike Verrips
Mijn zoontje is 3 jaar. Hij spreekt nog steeds erg onduidelijk en is daardoor moeilijk te verstaan. Hij wordt tweetalig opgevoed en ik merk dat hij beter naar me luistert als ik in het Engels spreek. Zo raak ik geneigd om sneller in het Engels over te gaan maar ik wil dat hij ook de Nederlandse taal beheerst.
Zijn vader is Amerikaans en spreekt altijd Engels met hem. Zal ik gewoon doorgaan in het Nederlands of zou dat later problemen gaan opleveren? Wanneer moet ik me zorgen gaan maken?
In een tweetalig gezin zoals dat van jullie is het Nederlands een minderheidstaal. De meeste mensen met wie je buitenshuis contact hebt, spreken waarschijnlijk Engels, een van de ouders spreekt Engels, en je kind gaat misschien al naar een peuterspeelzaal of iets dergelijks. Kortom: in vrijwel alle situaties is de voertaal Engels, behalve in de gesprekken tussen jou en je zoontje.
In zo'n situatie staat de minderheidstaal voortdurend onder druk. Veel kinderen reageren daarop met een (tijdelijke) verminderde belangstelling voor die minderheidstaal. Dat plaatst jou in een moeilijke positie, want je wilt je kind jouw taal niet al te nadrukkelijk opdringen, maar helemaal vanzelf gaat het ook niet.
De beslissing om geen Nederlands met hem te spreken zou ik in ieder geval niet licht nemen, want het is waarschijnlijk dat dat later tot problemen gaat leiden. Tweetalig opgroeien kan heel goed probleemloos verlopen, ook onder zulke omstandigheden als de jouwe. Door je wat verder te verdiepen in tweetaligheid en contact te zoeken met lotgenoten zul je beter een weloverwogen besluit kunnen nemen over het al dan niet opgeven van het Nederlands.
