1 november 2002 door Ward van Alphen
Mijn zoontje is nu 20 maanden en sinds kort is hij begonnen met slaan en bijten. Als ik "nee" zeg, of iets van hem afpak wat hij niet mag hebben, dan slaat hij me, of hij trekt aan m'n kleren. Ik zeg dan duidelijk dat niet mag, maar hij blijft slaan. Dan geef ik hem een tik op zijn handjes en dan begint het bijten.
Ik reageer daar meteen op door hem op te pakken en dan zet ik hem een stuk van me vandaan. Hij komt dan meteen naar me teruggelopen en dan moet ik hem optillen. Dat doe ik dan ook, omdat ik best wel weet dat het ook onmacht bij hem is. Dus troost ik hem weer meteen en zeg ik dat hij dat niet mag doen. Het duurt best lang voordat hij weer in zijn normale doen is, maar dan is ook alles weer goed.
Ook met zijn speelgoed: als het niet gaat zoals hij wil, dan gooit hij het weg. Wel een paar keer. En daarna gaat hij in zijn speelgoed bijten. Als er niks in de buurt is om in te bijten, dan bijt hij in zijn hand.
Ik weet niet hoe ik dit moet aanpakken.
Ik moet er ook bijvertellen dat ik twee dagen geleden ben uitgerekend van ons tweede kindje. Hij zal ongetwijfeld wat spanning voelen en dat er iets gaat veranderen, maar ik wil niet dat hij straks dingen gaat gooien naar de baby, of gaat bijten.
Ook komen zijn laatste kiezen door. Ik vraag me af of dit de situatie kan verergeren, want verder is het een heel makkelijk kind. Hij slaapt goed en ik kan bij wijze van spreken m'n hele huis schoonmaken en dan hoor ik hem niet; dan speelt hij weer heel lief.
Volgens mij hoeft u zich niet meteen zorgen te maken. Tenminste: als u zegt dat alles okee is met uw zoon, en als zijn ontwikkeling verder goed verloopt, dan is dit gewoon een fase waarin hij uitprobeert hoe ver hij kan gaan. En er zit ook iets van onmacht in, zoals u zelf al zegt.
Verder vind ik dat u het al goed aanpakt: in fasen, eerst zeggen dat het niet mag, etc. Een tik op de vingers is niet zo erg, maar u zou ook kunnen proberen wat er gebeurt als u hem in plaats van die tik meteen een stuk van u af zet.
Wat ik ook goed vind, is dat u hem de gelegenheid geeft om het weer goed te maken. Hij leert er echter langzaam van, dus wat dat betreft zal het nog wel een poosje volhouden geblazen zijn.
Wat betreft het weggooien van het speelgoed en erin bijten: als dat echt storend is, zou u dezelfde tactiek kunnen toepassen. Namelijk: afpakken en hem even apart zetten.
U zou ook kunnen proberen om hem te helpen door iets vóór te doen. Dan kan hij leren hoe iets wat aanvankelijk niet lukt, uiteindelijk wél kan lukken.
Helemaal kom je er daar niet mee, want het heeft ook met handigheid en leeftijd te maken of een kind bepaalde dingen kan. En dat komt met de jaren.
Hij kan natuurlijk ook in een fase zitten dat hij het allemaal zelf wil doen. Maar dan nóg bent u er als ouder om als voorbeeld te dienen. U kunt vast een slimme manier bedenken om hem toch te bereiken.
Als uw nieuwe baby geboren wordt, kan het best zijn dat uw zoon een terugslagje krijgt. In zo'n geval helpt het meestal goed om hem een beetje trots te maken op het nieuwe broertje of zusje, en hem een beetje – op dreumes-niveau – erbij te betrekken.
