Zoon verspilt geld als water
Ik ben een werkende alleenstaande moeder van 2 tieners (dochter 16) en (zoon 19). 7 jaar geleden gescheiden en sindsdien co-ouderschap tot 1,5 jaar geleden vader plotseling kwam te overlijden. Mijn zoon woont sindsdien helemaal thuis, terwijl mijn dochter nog een aantal dagen per maand naar haar stiefmoeder gaat.
Mijn zoon heeft op 4 jarige leeftijd diagnose pdd-nos (autisme) gekregen. Speciaal onderwijs en in 2021 VMBO afgerondt. Hij heeft geprobeerd, mede op mijn aandringen, de opleiding MBO te doen, maar dat zit er niet in, hij was totaal niet gemotiveerd en uiteindelijk is hij daar mee gestopt. Sinds hij 18 is geworden is hij zich steeds meer bewust geworden dat school niks voor hem is en ging hij steeds meer werken, nu al ruim een half jaar voor een vaste werkgever, als verkoper in een telefoonwinkel, waar hij best aardig verdient. Hoewel ik het jammer vindt dat hij die opleiding niet heeft afgemaakt, kan ik mij daar bij neer leggen aangezien hij het op zijn werk goed doet. Ook heeft hij in de laatste jaren een vriendenkring opgebouwd waar hij graag mee uit gaat.
Het probleem waar vooral ik tegen aanloop, is dat hij steeds sneller zijn geld uitgeeft. Ging hij, toen hij net 18 was, nog 1 keer per week uit, dat is nu al 2 x en soms zelfs 3 x per week....Hij vindt het normaal dat er dan honderden euros aan drank uitgegeven wordt in zo n weekend. Daarnaast geeft hij veel geld uit aan snacks tussendoor. Ook is het blijkbaar normaal dat er bij verjaardagen dure cadeaus uitgewisseld worden, zo n 100 euro. Gevolg is dat zijn salaris binnen een dag of 10 op is en hij zelfs een spaarrekening van 9000 Euro binnen enkele maanden op heeft gemaakt.
Hij ziet het zelf nauwelijks als een probleem. Als hij al een keer het inzicht heeft dat hij er wat mee moet doen, komt hij met een paar vage plannen die hij nooit tot stand weet te brengen. Hij leeft een beetje korte termijn (zegt dan zelf ik wil/ kan nu genieten) en heeft nauwelijks oog voor een realistisch perspectief, bijvoorbeeld om een deel van zijn salaris te sparen.
Daarnaast heeft hij ook bijzondere ideeën hoe het leven er zou moeten uitzien. Zoals veel jongens van die leeftijd heeft hij de ijdele illusie dat hij miljonair wordt en in feite is dat hoe hij zich nu al buitenshuis gedraagt. Maar thuis is hij nauwelijks aan te sporen om zijn kamer netjes te houden en klusjes gaan alleen maar op verzoek. Uit eigen beweging gebeurt er niet of nauwelijks iets. Ook op sociaal gebied is hij thuis niet echt de gezelligste, loopt vaak meteen door naar boven en komt alleen even beneden om zijn maaltijd op te eten. Dit leidt natuurlijk regelmatig tot botsingen, aangezien ik aangeef dat het hier geen hotel is.
Hoewel ik al vele gesprekken met hem erover heb gehad, lijk ik nauwelijks tot hem door te dringen. Het is nog een wonder dat hij geen schulden heeft voor zover ik kan nagaan.
Ik ontvang nu 100 euro kostgeld hoewel dat op zich niet echt het probleem is, maar wellicht te weinig. Op zijn 21e ontvangt hij echter een groot bedrag vanwege de erfenis. Ik vrees echt dat dat er dan binnen de kortste keren door heen is. Ondanks mijn aangedragen ideeën over een huis aankopen, slaat hij dat allemaal in de wind. Hij zegt voor zijn 21e op zichzelf te willen wonen, maar maakt ondertussen geen enkele aanstalten om bv. een kamer te zoeken. Ergens denk ik dat het wel goed zou zijn als hij op zichzelf woont, omdat hij dan misschien tot inzichten komt.
Ik ben echt ten einde raad, naar mij luistert hij niet of nauwelijks.
Wie heeft goede raad ?
Gingergirl schreef op 29-01-2023 om 17:57:
[..]
Zelfredzaamheid van een jongvolwassene vind ik belangrijker en dat staat los van je intelligentie. Een mooi huis is leuk maar daar hoeft het niet mee te beginnen. Thuis wonen als een klein kind tot je 30e en dan een huis kunnen kopen omdat mama alles voor je betaalde vind ik niet zo'n verdienste. Het leven draait niet om materialisme. En zo lang thuis wonen ook niet passen bij je leeftijd. Ik snap van sommigen de keuze bv bij een stoornis omdat een kind er nog niet aan toe is.
Gelukkig mag iedereen dat zelf bepalen zonder zich iets aan te trekken van de vooroordelen van anderen.
Mijn kinderen zijn ook langer thuisgebleven, zonder kostgeld, door studie en andere zaken. Zijn beiden heel goed terecht gekomen, nooit zonder werk gezeten ondanks ontslag tijdens covid, hebben een gezin, huis en doen het goed op alle gebied. Het ene sluit het ander niet uit.
Max88 schreef op 29-01-2023 om 18:08:
[..]
Gelukkig mag iedereen dat zelf bepalen zonder zich iets aan te trekken van de vooroordelen van anderen.
Mijn kinderen zijn ook langer thuisgebleven, zonder kostgeld, door studie en andere zaken. Zijn beiden heel goed terecht gekomen, nooit zonder werk gezeten ondanks ontslag tijdens covid, hebben een gezin, huis en doen het goed op alle gebied. Het ene sluit het ander niet uit.
Zeker niet. Maar Watertoren vindt het belachelijk als er kostgeld gevraagd wordt terwijl er niks mis is met het leerzame ervan. Thuiswonen is ook niks mis mee maar als het voornamelijk uit materialistisch oogpunt is zou ik daar niet voor kiezen.
Gingergirl schreef op 29-01-2023 om 17:57:
[..]
Zelfredzaamheid van een jongvolwassene vind ik belangrijker en dat staat los van je intelligentie. Een mooi huis is leuk maar daar hoeft het niet mee te beginnen. Thuis wonen als een klein kind tot je 30e en dan een huis kunnen kopen omdat mama alles voor je betaalde vind ik niet zo'n verdienste. Het leven draait niet om materialisme. En zo lang thuis wonen ook niet passen bij je leeftijd. Ik snap van sommigen de keuze bv bij een stoornis omdat een kind er nog niet aan toe is.
Wat een zure reactie.
Gingergirl schreef op 29-01-2023 om 17:57:
[..]
Zelfredzaamheid van een jongvolwassene vind ik belangrijker en dat staat los van je intelligentie. Een mooi huis is leuk maar daar hoeft het niet mee te beginnen. Thuis wonen als een klein kind tot je 30e en dan een huis kunnen kopen omdat mama alles voor je betaalde vind ik niet zo'n verdienste. Het leven draait niet om materialisme. En zo lang thuis wonen ook niet passen bij je leeftijd. Ik snap van sommigen de keuze bv bij een stoornis omdat een kind er nog niet aan toe is.
Nou mijn zoon heeft geen stoornis hoor. Ik vind jouw reactie nogal beledigend! Ik ben gewoon een moeder die het beste wilde voor haar kind. Zo dacht zijn vader er ook over. Waarom zou ik hem niet helpen als ik daar de financiele middelen wel voor heb? Ik heb zelf niet meer nodig. Ik ben tevreden met het huis dat ik heb en kan heel makkelijk rond komen en een luxe leven leiden. Dus ja ik geef dan liever met de warme hand anders moet hij straks er een hoop belasting over betalen.
watertoren schreef op 29-01-2023 om 19:35:
[..]
Nou mijn zoon heeft geen stoornis hoor. Ik vind jouw reactie nogal beledigend! Ik ben gewoon een moeder die het beste wilde voor haar kind. Zo dacht zijn vader er ook over. Waarom zou ik hem niet helpen als ik daar de financiele middelen wel voor heb? Ik heb zelf niet meer nodig. Ik ben tevreden met het huis dat ik heb en kan heel makkelijk rond komen en een luxe leven leiden. Dus ja ik geef dan liever met de warme hand anders moet hij straks er een hoop belasting over betalen.
Je loopt zelf forummers te beledigen door kostgeld belachelijk te noemen dus verbeter de wereld en begin bij jezelf zou ik zeggen. Kostgeld is heel normaal om te vragen als leerproces ook als je het zelf niet nodig hebt. Het gaat erom dat het goed is om als jongere zelf te leren met geld om te gaan ipv goed met geld om kunnen gaan omdat je nooit mee hoefde te betalen en alles kreeg. Iedereen wil " het beste" voor zijn kind maar " het beste" is voor iedereen anders.
watertoren schreef op 29-01-2023 om 19:35:
[..]
Nou mijn zoon heeft geen stoornis hoor. Ik vind jouw reactie nogal beledigend! Ik ben gewoon een moeder die het beste wilde voor haar kind. Zo dacht zijn vader er ook over. Waarom zou ik hem niet helpen als ik daar de financiele middelen wel voor heb? Ik heb zelf niet meer nodig. Ik ben tevreden met het huis dat ik heb en kan heel makkelijk rond komen en een luxe leven leiden. Dus ja ik geef dan liever met de warme hand anders moet hij straks er een hoop belasting over betalen.
Dat beledigen begin je zelf al mee, door het "compleet belachelijk" te noemen. Jij hebt je kinderen lekker lopen pamperen. Goed voor jou. Het feit dat ongeveer 95% hier er anders in staat, laat wel zien dat je eigen mening misschien een beetje belachelijk is.
Waarom je dan " met de warme hand" er bij haalt. Het gaat hier om kostgeld, geen schenking van tienduizenden euros.
Gingergirl schreef op 29-01-2023 om 17:50:
[..]
Ja klopt wij hebben bewind aangevraagd via de kantonrechter. Dat is vrij eenvoudig, kwestie van formulieren invullen en het was zo geregeld.
Brutale vraag misschien, maar was jullie zoon het daarmee eens of kun je dat als ouder gewoon doen zodra je kind een of andere diagnose heeft?
En kan dat ook nog als een kind al meerderjarig is? Want de zoon van TS is al 19. Dan neem je hem eigenlijk zijn autonomie af. Wel met redenen, maar die zullen voor hem waarschijnlijk niet erg logisch zijn, aangezien hij zijn eigen levensstijl en uitgavenpatroon normaal vindt.
Watertoren; stel dat jouw zoon alles verbraste, zou je dan nog steeds geen kostgeld vragen, hem niks zelf laten betalen en geld als water naar de zee blijven dragen
Overigens mag je als ouder bij leven éénmalig een groot bedrag schenken voor aankoop of verbouwing van een huis (de jubelton die nu geen ton meer is) en verder is het 6000 per jaar belastingvrij. Dus ook aan met de warme hand geven zitten grenzen.
MamaE schreef op 29-01-2023 om 22:16:
Watertoren; stel dat jouw zoon alles verbraste, zou je dan nog steeds geen kostgeld vragen, hem niks zelf laten betalen en geld als water naar de zee blijven dragen
Overigens mag je als ouder bij leven éénmalig een groot bedrag schenken voor aankoop of verbouwing van een huis (de jubelton die nu geen ton meer is) en verder is het 6000 per jaar belastingvrij. Dus ook aan met de warme hand geven zitten grenzen.
Ik heb mijn zoon wel geld gegeven maar niet de jubelton. Hij heeft een half jaar in Spanje gewoond voor zijn studie. Dat hoefde niet maar was voor de leuk. Het was geen stage maar de mogelijkheid om een half jaar in Spanje naar school te gaan.
Toen overleed mijn man plotseling na een ziekbed van een paar maanden. Mijn zoon wilde niet meer naar Spanje maar bij mij blijven en mij steunen. Ik wilde perse wel dat hij ging en wat afstand nam van mij en mijn verdriet. Hij studeerde dus had zelf toen nog geen geld. Ik heb toen een half jaar zijn huur betaald en hij kreeg geld om van te leven en om te verbrasten. Toen ik jong was ging ik ook heel veel uit en ik had een villa kunnen hebben al ik niet zo veel uit was gegaan maar ik hen wel veel lol gehad in mijn leven. Ik ben blij en dankbaar dat mijn zoon een mooi huis heeft en alles goed voor elkaar heeft. Daar hoeft mijn moederhart dus gelukkig geen zorgen over te hebben.
Wat een gedram op dit draadje.
watertoren schreef op 30-01-2023 om 00:35:
[..]
Ik heb mijn zoon wel geld gegeven maar niet de jubelton. Hij heeft een half jaar in Spanje gewoond voor zijn studie. Dat hoefde niet maar was voor de leuk. Het was geen stage maar de mogelijkheid om een half jaar in Spanje naar school te gaan.
Toen overleed mijn man plotseling na een ziekbed van een paar maanden. Mijn zoon wilde niet meer naar Spanje maar bij mij blijven en mij steunen. Ik wilde perse wel dat hij ging en wat afstand nam van mij en mijn verdriet. Hij studeerde dus had zelf toen nog geen geld. Ik heb toen een half jaar zijn huur betaald en hij kreeg geld om van te leven en om te verbrasten. Toen ik jong was ging ik ook heel veel uit en ik had een villa kunnen hebben al ik niet zo veel uit was gegaan maar ik hen wel veel lol gehad in mijn leven. Ik ben blij en dankbaar dat mijn zoon een mooi huis heeft en alles goed voor elkaar heeft. Daar hoeft mijn moederhart dus gelukkig geen zorgen over te hebben.
Alhoewel ik begrijp wat je zegt en het fijn is dat je zoon het ‘zo goed voor elkaar heeft’, begrijp jij nog steeds niet wat menigeen jou hier duidelijk probeert te maken.
Marja68 maakt zich wél zorgen over haar zoon en over hoe hij zijn geld er doorheen jaagt en vraagt hier adviezen over hoe zij hem kan helpen. Ik vraag me dan werkelijk af hoe behulpzaam jij denkt te zijn door te schrijven hoe goed jouw zoon het wel niet heeft en, erger nog, de adviezen van anderen (kostgeld) belachelijk te noemen? En dan sluit je je laatste post nog af met ‘mijn moederhart hoeft daar gelukkig geen zorgen over te hebben’. Serieus, wat voor toegevoegde waarde heeft zo’n trap na, want zo zou het voor mij voelen als het mijn situatie betrof?
En bij iedere uitleg doe je er zelfs nog een schepje bovenop, hoe behulpzaam is dit alles voor Marja68? Haar moederhart maakt zich namelijk duidelijk wél zorgen!
@Marja68
De vader van je zoon is 1,5 jaar geleden plotseling overleden, heeft hij professionele hulp gehad bij de verwerking hiervan? Ik bedoel, kan het niet zo zijn dat hij daardoor zoveel geld uitgeeft en in het hier en nu leeft, omdat hij van zeer dichtbij heeft gezien dat het leven ook plotseling kan ophouden? Loopt hij niet ontzettend vast in de rouwverwerking door het verlies van zijn vader?
Het is in elk geval een lastige situatie. Je moet ergens een balans vinden tussen je kind proberen te helpen/te sturen misschien en het feit dat hij toch straks ook al 18 is en moet leren dat zijn acties consequenties hebben. Ik was ook niet bepaald het spaartype gedurende mijn 16-21 levensjaren. Of er nu 500 of 1500 binnen kwam per maand, op ging het wel. Heb ik daar last van gehad? Niet echt. Maar dat was ook een andere tijd. Ik kon wel zonder centen een woning kopen, omdat toen nog gewoon alles mee te financieren was.
Dat is tegenwoordig niet meer zo. Ik zou misschien inderdaad, als je toch niet kunt doordringen tot je zoon, kostgeld gaan vragen ( en dan echt op basis van wat normaal is. 100 is dan wat aan de lage kant) en als je het kunt missen dat voor hem apart zetten.
watertoren schreef op 30-01-2023 om 00:35:
[..]
Ik heb mijn zoon wel geld gegeven maar niet de jubelton. Hij heeft een half jaar in Spanje gewoond voor zijn studie. Dat hoefde niet maar was voor de leuk. Het was geen stage maar de mogelijkheid om een half jaar in Spanje naar school te gaan.
Toen overleed mijn man plotseling na een ziekbed van een paar maanden. Mijn zoon wilde niet meer naar Spanje maar bij mij blijven en mij steunen. Ik wilde perse wel dat hij ging en wat afstand nam van mij en mijn verdriet. Hij studeerde dus had zelf toen nog geen geld. Ik heb toen een half jaar zijn huur betaald en hij kreeg geld om van te leven en om te verbrasten. Toen ik jong was ging ik ook heel veel uit en ik had een villa kunnen hebben al ik niet zo veel uit was gegaan maar ik hen wel veel lol gehad in mijn leven. Ik ben blij en dankbaar dat mijn zoon een mooi huis heeft en alles goed voor elkaar heeft. Daar hoeft mijn moederhart dus gelukkig geen zorgen over te hebben.
Dat was niet wat ik bedoelde. Dat je een studie voor hem betaalt is prima. Geld geven om te stappen daarover verschillen we van mening, maar soit.
Dit gaat over de situatie waarin een thuiswonend kind niet meer op school zit maar werkt en dus zelf een volwaardig inkomen verdient. Als je in tien dagen pakweg 2000 euro uitgeeft enkel aan feesten, stappen, luxe spullen en dure cadeaus voor vrienden, dan heb je een levensstijl die niet met een bestaan op eigen benen te financieren is als je een normaal inkomen hebt. De kans dat deze jongen gigantisch verdient met alleen een vmbo-diploma is niet heel groot.
Jouw zoon heeft nooit in deze situatie gezeten, want hij spaarde wel goed voor zijn huis. Als hij in de periode dat hij niet meer studeerde maar wel nog thuis woonde letterlijk al zijn salaris plus het geld dat jullie voor zijn toekomst hadden gespaard erdoor jaagde aan dit soort dingen, zou je dan niet nog steeds geen kostgeld vragen en zijn levensstijl bijfinancieren? Dat was mijn vraag en ik mag hopen dat het antwoord nee is. Want anders ben je onderdeel van het probleem.
De vraag of dit een ongezonde vorm van rouwverwerking is, had ik al eerder gesteld.
Ik zou daar absoluut wel rekening mee houden. En dan heeft hij daar hulp bij nodig, ook van een professional. Dat kan naast financiële opvoeding staan in de zin van leren dat je geld niet enkel uitgegeven kan worden aan de leuke dingen in het leven.
MamaE schreef op 30-01-2023 om 14:09:
[..]
Dat was niet wat ik bedoelde. Dat je een studie voor hem betaalt is prima. Geld geven om te stappen daarover verschillen we van mening, maar soit.
Dit gaat over de situatie waarin een thuiswonend kind niet meer op school zit maar werkt en dus zelf een volwaardig inkomen verdient. Als je in tien dagen pakweg 2000 euro uitgeeft enkel aan feesten, stappen, luxe spullen en dure cadeaus voor vrienden, dan heb je een levensstijl die niet met een bestaan op eigen benen te financieren is als je een normaal inkomen hebt. De kans dat deze jongen gigantisch verdient met alleen een vmbo-diploma is niet heel groot.
Jouw zoon heeft nooit in deze situatie gezeten, want hij spaarde wel goed voor zijn huis. Als hij in de periode dat hij niet meer studeerde maar wel nog thuis woonde letterlijk al zijn salaris plus het geld dat jullie voor zijn toekomst hadden gespaard erdoor jaagde aan dit soort dingen, zou je dan niet nog steeds geen kostgeld vragen en zijn levensstijl bijfinancieren? Dat was mijn vraag en ik mag hopen dat het antwoord nee is. Want anders ben je onderdeel van het probleem.
De vraag of dit een ongezonde vorm van rouwverwerking is, had ik al eerder gesteld.
Ik zou daar absoluut wel rekening mee houden. En dan heeft hij daar hulp bij nodig, ook van een professional. Dat kan naast financiële opvoeding staan in de zin van leren dat je geld niet enkel uitgegeven kan worden aan de leuke dingen in het leven.
Ik snap werkelijk niet dat jij over rouwverwerking begint. Mijn zoon heeft de dood van zijn vader echt wel verwerkt hoor en wij praten daar ook over. Hij werkt, betaald zijn rekeningen en spaart. En ja, hij geeft ook veel geld uit aan leuke dingen zoals vakanties en uit gaan maar waarom zou hij dat laten als hij er het geld voor heeft. Zo leef ik zelf ook. Misschien zijn wij door de dood van mijn man er wel wat meer van bewust dan anderen dat je moet genieten van het leven en zo veel mogelijk leuke dingen moet doen want het kan zo maar ineens afgelopen zijn maar dat heeft met rouwverwerking niks te maken.
watertoren schreef op 30-01-2023 om 14:28:
[..]
Ik snap werkelijk niet dat jij over rouwverwerking begint. Mijn zoon heeft de dood van zijn vader echt wel verwerkt hoor en wij praten daar ook over. Hij werkt, betaald zijn rekeningen en spaart. En ja, hij geeft ook veel geld uit aan leuke dingen zoals vakanties en uit gaan maar waarom zou hij dat laten als hij er het geld voor heeft. Zo leef ik zelf ook. Misschien zijn wij door de dood van mijn man er wel wat meer van bewust dan anderen dat je moet genieten van het leven en zo veel mogelijk leuke dingen moet doen want het kan zo maar ineens afgelopen zijn maar dat heeft met rouwverwerking niks te maken.
Dat stuk over rouwverwerking ging niet over jouw zoon maar over die van TS. Ze schrijft zelf dat het sinds de dood van vader deze kant op ging.
Dat jij en je zoon voldoende geld hebben en veel uitgeven aan leuke dingen is prima. De vraag was of je het oké zou vinden als je zoon in zijn thuiswonende fase zijn hele salaris plus spaargeld zou opmaken een leuke dingen en als hij dan nog een halve maand te gaan had hem dan van nog meer geld te voorzien?
