Zoon verspilt geld als water
Ik ben een werkende alleenstaande moeder van 2 tieners (dochter 16) en (zoon 19). 7 jaar geleden gescheiden en sindsdien co-ouderschap tot 1,5 jaar geleden vader plotseling kwam te overlijden. Mijn zoon woont sindsdien helemaal thuis, terwijl mijn dochter nog een aantal dagen per maand naar haar stiefmoeder gaat.
Mijn zoon heeft op 4 jarige leeftijd diagnose pdd-nos (autisme) gekregen. Speciaal onderwijs en in 2021 VMBO afgerondt. Hij heeft geprobeerd, mede op mijn aandringen, de opleiding MBO te doen, maar dat zit er niet in, hij was totaal niet gemotiveerd en uiteindelijk is hij daar mee gestopt. Sinds hij 18 is geworden is hij zich steeds meer bewust geworden dat school niks voor hem is en ging hij steeds meer werken, nu al ruim een half jaar voor een vaste werkgever, als verkoper in een telefoonwinkel, waar hij best aardig verdient. Hoewel ik het jammer vindt dat hij die opleiding niet heeft afgemaakt, kan ik mij daar bij neer leggen aangezien hij het op zijn werk goed doet. Ook heeft hij in de laatste jaren een vriendenkring opgebouwd waar hij graag mee uit gaat.
Het probleem waar vooral ik tegen aanloop, is dat hij steeds sneller zijn geld uitgeeft. Ging hij, toen hij net 18 was, nog 1 keer per week uit, dat is nu al 2 x en soms zelfs 3 x per week....Hij vindt het normaal dat er dan honderden euros aan drank uitgegeven wordt in zo n weekend. Daarnaast geeft hij veel geld uit aan snacks tussendoor. Ook is het blijkbaar normaal dat er bij verjaardagen dure cadeaus uitgewisseld worden, zo n 100 euro. Gevolg is dat zijn salaris binnen een dag of 10 op is en hij zelfs een spaarrekening van 9000 Euro binnen enkele maanden op heeft gemaakt.
Hij ziet het zelf nauwelijks als een probleem. Als hij al een keer het inzicht heeft dat hij er wat mee moet doen, komt hij met een paar vage plannen die hij nooit tot stand weet te brengen. Hij leeft een beetje korte termijn (zegt dan zelf ik wil/ kan nu genieten) en heeft nauwelijks oog voor een realistisch perspectief, bijvoorbeeld om een deel van zijn salaris te sparen.
Daarnaast heeft hij ook bijzondere ideeën hoe het leven er zou moeten uitzien. Zoals veel jongens van die leeftijd heeft hij de ijdele illusie dat hij miljonair wordt en in feite is dat hoe hij zich nu al buitenshuis gedraagt. Maar thuis is hij nauwelijks aan te sporen om zijn kamer netjes te houden en klusjes gaan alleen maar op verzoek. Uit eigen beweging gebeurt er niet of nauwelijks iets. Ook op sociaal gebied is hij thuis niet echt de gezelligste, loopt vaak meteen door naar boven en komt alleen even beneden om zijn maaltijd op te eten. Dit leidt natuurlijk regelmatig tot botsingen, aangezien ik aangeef dat het hier geen hotel is.
Hoewel ik al vele gesprekken met hem erover heb gehad, lijk ik nauwelijks tot hem door te dringen. Het is nog een wonder dat hij geen schulden heeft voor zover ik kan nagaan.
Ik ontvang nu 100 euro kostgeld hoewel dat op zich niet echt het probleem is, maar wellicht te weinig. Op zijn 21e ontvangt hij echter een groot bedrag vanwege de erfenis. Ik vrees echt dat dat er dan binnen de kortste keren door heen is. Ondanks mijn aangedragen ideeën over een huis aankopen, slaat hij dat allemaal in de wind. Hij zegt voor zijn 21e op zichzelf te willen wonen, maar maakt ondertussen geen enkele aanstalten om bv. een kamer te zoeken. Ergens denk ik dat het wel goed zou zijn als hij op zichzelf woont, omdat hij dan misschien tot inzichten komt.
Ik ben echt ten einde raad, naar mij luistert hij niet of nauwelijks.
Wie heeft goede raad ?
€100 euro kostgeld is echt belachelijk weinig voor iemand die een normaal salaris verdient. Je moet hem echt veel meer vragen; dit is niet in verhouding.
Hij hoeft verder niet naar jou te luisteren want dat gaat hem toch niet worden. Maar misschien kun je eens een plan met hem maken; vraag eens door welke stappen hij dan moet maken en probeer eens van iedere stap helder te gaan krijgen hoe hij dat denkt te doen. Spoor hem aan serieus na te gaan denken. Ga hem niets vertellen maar vraag en luister (waarmee ik niet bedoel dat je dat niet deed) om een idee te krijgen hoe realistisch zijn plannen zijn.
Maar nu eerst meer kostgeld gaan vragen, dat moet je echt wel doen. bereken gewoon wat hij normaal aan huur zou moeten betalen en bereken de kosten die jij verder hebt voor voeding, energie water.
100 euro kostgeld is in deze tijd sowieso te weinig als hij een leuk salaris heeft. Desnoods spaar je een gedeelte voor hem weg (zonder dat aan hem mede te delen uiteraard)
En verder... probeer het een beetje los te laten.
Ik kan me voorstellen door zijn ASS hij leeft in zijn eigen wereld. De toekomst is nog ver en mogelijk ook wat sprake van zelfoverschatting. Oftewel geen inzicht.
Wat doe je nu als zijn geld na 10 dagen op is?
Misschien moet jij voor hem sparen. Een behoorlijk bedrag aan kostgeld vragen en daar een gedeelte van op de spaarrekening zetten voor hem later.
Koko67 schreef op 28-01-2023 om 16:32:
Misschien moet jij voor hem sparen. Een behoorlijk bedrag aan kostgeld vragen en daar een gedeelte van op de spaarrekening zetten voor hem later.
dát dus
Zou het kunnen zijn dat zijn toekomstidee van "miljonair worden" past bij zijn ASS en wellicht daarbij komende sociaal-emotionele achterstand? Ik ken 'm natuurlijk niet, maar werk wel in het speciaal onderwijs en herken zaken die je benoemt uit mijn dagelijkse praktijk (bijv. onvoldoende kunnen plannen - ook met geld - en onvoldoende inzicht in oorzaak-gevolg wanneer het gaat om nu gelduitgeven en niet inzien dat hij dat later nodig gaat hebben, maar ook irreëel zelfbeeld van later miljonair worden).
Aangezien hij 19 is en dus zijn eigen keuzes mag maken, is het een lastige situatie. T liefst zou je het gesprek aangaan en zoals pippeltje ook al zegt een soort stappenplan maken (waar wil je over 5 jaar staan? En dan vanuit daar per half jaar gaan terugredeneren). Mocht hij dat niet willen, dan kun je hem denk ik niet dwingen.
Wel kun je zijn kostgeld verhogen. Dat zou ik sowieso doen. €100 euro is echt te weinig. Ik zou daarin een stuk echt kostgeld meenemen, maar ook een deel spaargeld (bijv. 400 euro in totaal, waarbij dan de helft spaargeld is). Zo kun je toch iets voor hem sparen, zodat hij toch nog wat spaargeld heeft..
In hoeverre heeft hij/jullie als ouders begeleiding gehad ihkv zijn diagnose. Ik lees wel over opleidingen en werk, maar ik kan me voorstellen dat met een dergelijke diagnose ook begeleiding/ondersteuning op andere vlakken van het leven wenselijk kan zijn. En staat hij er voor open om dat alsnog te zoeken? Al zal dat lastiger zijn boven de 18.
Die 100 euro is natuurlijk peanuts.
Als jullie er meestal met 3 wonen - die paar dagen dat dochter naar stiefmam gaat zou ik niet meetellen - zou ik de rekeningen gewoon door 3 gaan splitten. Jij 2/3de, hij 1/3de.
Dan krijgt hij tenminste al een ietsje realistischer beeld over wat het leven kost.
Ik zou daarnaast ook stoppen met de hotel-functie. Is zijn kamer een mest dan is dat zijn probleem. Maar hij mag bijvoorbeeld ook een keer of 2 per week koken. Helpt hij niet? Dan wordt er voor 1 à 2 gekookt en kookt hij zelf maar zijn eigen potje als hij toch beneden komt.
Ik zou dochter er ineens ook bij betrekken en haar ook af en toe laten koken.
Leren ze 't bovendien ineens voor als ze de deur uitgaan.
En uiteraard mogen ze beiden ook af en toe een wasmachine opzetten en meehelpen met de vaat. Wasmachine niet opgezet? Dan draag je maar vuile kleding*. Niet meegeholpen met de vaat? Hier is je bord en je glas van gisteren.
*Ik zou na een tijd toch echt zin hebben om alleen mijn eigen kleding nog te wassen.
Dat hij het geld opsmost is jammer, maar daar treft hij alleen zichzelf mee en vloekt over een paar jaar als hij effectief iets wil kopen of iets groot wil hebben. Maar ik zou dus al wel zorgen dat een deel van 't geld naar jou vloeit ipv naar veel te veel alcohol en feestjes.
Vraag meer kostgeld en zet daarvan de helft weg. Laat je zoon via zijn werkgever het salaris op 2 rekeningen storten 10-15% op een spaarrekening en de rest op zijn gewone rekening.
ik zou gewoon extra kostgeld vragen en wassen enz staken. Ik zou niet voor hem gaan sparen omdat hij over twee jaar een aanzienlijke erfenis krijgt. Hij zal het zelf moeten leren.
Je kan wel oplossingen aandragen ipv alleen maar klagen. Veel kinderen leren niet met geld omgaan via hun ouders.
Kinderen met een ASS en dan vooral jongens puberen later en langer dan het gemiddelde kind. Jouw zoon is net zijn puberteit in gedoken, en dat is zacht gezegd erg vervelend als hij tegelijkertijd als volwassene wordt behandeld en aangesproken. Behandel hem thuis zoals je je dochter behandelt. Verwacht niet teveel van hem, en probeer naast hem te gaan staan om hem voor te bereiden op het volwassen leven. Dus voorlopig nog gewoon vragen om klusjes te doen, niet verwachten dat hij dat uit zichzelf doet. Complimenten uitdelen over alle (kleine) dingen die wel goed gaan. En zoals hierboven al gezegd is (veel) meer kostgeld vragen. Daar kun jij dan voor hem van sparen.
Ik zou via de huisarts op zoek gaan naar ambulante begeleiding voor hem. Omdat hij nu in de puberteit zit neemt hij vast weinig tot niks van jou aan. Een coach kan hem wellicht beter ondersteunen. En vraag voor jezelf via de huisarts om psycho-educatie. Ook als je dat vroeger al gehad hebt. Een puber vraagt echt een hele andere aanpak dan een kind van 4.
Zelfstandig laten wonen zou ik zeker voorlopig nog niet doen, hoogstens in een begeleid zelfstandig wonen project. Ook daar zou je via de huisarts navraag naar kunnen doen. Ik heb ervaring met een zoon (nu 23) met een ASS die is gaan samenwonen met zijn vriendin met (o.a.) ADHD. Ik kan je zeggen, dat was geen succes. In de zin van dat ze samen totaal niet opgewassen waren tegen het voeren van een eigen huishouden. Ook daar vloog het geld met bakken de deur uit, aan regelmatig eten afhalen, huisdieren, auto's (2 maar liefst), roken, softdrugs en drank (voor vriendin, zoon rookt en drinkt gelukkig niet) en ze kochten liever nieuwe kleren dan de oude te wassen. Zoon heeft een autismecoach die hem hielp met het zelfstandig wonen. Wij hebben als ouders er ook heel erg naast gestaan om ze te helpen, maar het bleef uitermate moeizaam. De relatie is nu na 3 jaar over (waarvan 2 samenwonend), zoon is nu weer bij ons thuis. Heeft nu plannen om weer te gaan studeren en wil dan graag het eerste jaar bij ons blijven omdat hij zelf inziet dat op kamers/zelfstandig wonen in combi met een studie te zwaar is voor hem. De coach helpt hem nu met voorbereiden op de studie.
Ik zou ook overwegen om het geld dat hij gaat erven door jou te laten beheren. Jammer dat je dat niet geregeld hebt voor hij 18 werd. Nu zal hij daar waarschijnlijk niet voor open staan. Maar dat valt volgens mij nog wel te regelen. Neem daarvoor contact op met de notaris die de erfenis regelt en bespreek je zorgen. Je kunt ook een bewindvoerder aanvragen voor je zoon, of met hem bespreken dat een bewindvoerder verstandig is. Of het geld in een trustfonds stoppen. Daar kan de notaris je mee helpen en dat lijkt mij in dit geval een goede investering!
Zelfinzicht heeft mijn zoon gelukkig wel, dat ontbreekt bij jouw zoon volgens mij. En van jou neemt hij waarschijnlijk weinig aan. Vandaar dat ik met spoed op zoek zou gaan naar een begeleider.
Succes!
Behalve alle tips over kostgeld enz, kijk of je de bijlage bij de trouw van deze week kunt lezen. Daar staat een heel artikel in over hoe jongeren lekker gemaakt worden dat ze snel veel geld kunnen verdienen. Met finfluencers die mbv een gehuurde Ferrari en een privé jet-nagebouwd, foto’s maken om je lekker te maken in hún trainingsbureau, dag training of bitcoin in te stappen.
Met andere woorden; los van dat je kind een dikkere handleiding heeft, wordt het wellicht ook nog door de social media omgeving aangespoord tot een leven als big spender. Het enige wat daar tegen te doen is zelf de grenzen te laten ervaren. Op is op, en geen geld is geen snacks/feest enz.
Als dat echt tot brokken gaat leiden, dan kun je iets met bewindvoering regelen. Bij voorkeur voor die grote erfenis zijn kant op komt, en het liefst niet jezelf als bewindvoerder, omdat je dan uit de discussies over wat een verstandige aankoop is blijft. Maar of deze jongen daarvoor in aanmerking komt en daaraan mee wil werken, dat betwijfel ik - en dan is het heel lastig om hem daarmee te helpen.
Je kan hem beter wijzen op Dave Ramsey ipv Andrew Tate, zeg maar.
Beste mensen,
heel erg bedankt voor jullie reacties, adviezen en steun. Ik ga deze zeker oppakken. Een extra spaarrekening heb ik al geopend via mijn bank en ook een mail naar de gemeente gestuurd. Inderdaad hebben we de nodige begeleiding erbij gehad toen hij nog kind was, maar door de scheiding was dat een beetje verwaterd en leek het op dat moment ook minder nodig toen zijn vader nog leefde.
Om professionele begeleiding erbij te krijgen, is er wel een wmo-indicatie nodig, (ik denk nog net geen wlz). De keuze voor bewindvoering is ook een lastige, zeker als hij daar nog niet achter kan staan.
Nogmaals dank voor jullie moeite.
