Zoon verspilt geld als water
Ik ben een werkende alleenstaande moeder van 2 tieners (dochter 16) en (zoon 19). 7 jaar geleden gescheiden en sindsdien co-ouderschap tot 1,5 jaar geleden vader plotseling kwam te overlijden. Mijn zoon woont sindsdien helemaal thuis, terwijl mijn dochter nog een aantal dagen per maand naar haar stiefmoeder gaat.
Mijn zoon heeft op 4 jarige leeftijd diagnose pdd-nos (autisme) gekregen. Speciaal onderwijs en in 2021 VMBO afgerondt. Hij heeft geprobeerd, mede op mijn aandringen, de opleiding MBO te doen, maar dat zit er niet in, hij was totaal niet gemotiveerd en uiteindelijk is hij daar mee gestopt. Sinds hij 18 is geworden is hij zich steeds meer bewust geworden dat school niks voor hem is en ging hij steeds meer werken, nu al ruim een half jaar voor een vaste werkgever, als verkoper in een telefoonwinkel, waar hij best aardig verdient. Hoewel ik het jammer vindt dat hij die opleiding niet heeft afgemaakt, kan ik mij daar bij neer leggen aangezien hij het op zijn werk goed doet. Ook heeft hij in de laatste jaren een vriendenkring opgebouwd waar hij graag mee uit gaat.
Het probleem waar vooral ik tegen aanloop, is dat hij steeds sneller zijn geld uitgeeft. Ging hij, toen hij net 18 was, nog 1 keer per week uit, dat is nu al 2 x en soms zelfs 3 x per week....Hij vindt het normaal dat er dan honderden euros aan drank uitgegeven wordt in zo n weekend. Daarnaast geeft hij veel geld uit aan snacks tussendoor. Ook is het blijkbaar normaal dat er bij verjaardagen dure cadeaus uitgewisseld worden, zo n 100 euro. Gevolg is dat zijn salaris binnen een dag of 10 op is en hij zelfs een spaarrekening van 9000 Euro binnen enkele maanden op heeft gemaakt.
Hij ziet het zelf nauwelijks als een probleem. Als hij al een keer het inzicht heeft dat hij er wat mee moet doen, komt hij met een paar vage plannen die hij nooit tot stand weet te brengen. Hij leeft een beetje korte termijn (zegt dan zelf ik wil/ kan nu genieten) en heeft nauwelijks oog voor een realistisch perspectief, bijvoorbeeld om een deel van zijn salaris te sparen.
Daarnaast heeft hij ook bijzondere ideeën hoe het leven er zou moeten uitzien. Zoals veel jongens van die leeftijd heeft hij de ijdele illusie dat hij miljonair wordt en in feite is dat hoe hij zich nu al buitenshuis gedraagt. Maar thuis is hij nauwelijks aan te sporen om zijn kamer netjes te houden en klusjes gaan alleen maar op verzoek. Uit eigen beweging gebeurt er niet of nauwelijks iets. Ook op sociaal gebied is hij thuis niet echt de gezelligste, loopt vaak meteen door naar boven en komt alleen even beneden om zijn maaltijd op te eten. Dit leidt natuurlijk regelmatig tot botsingen, aangezien ik aangeef dat het hier geen hotel is.
Hoewel ik al vele gesprekken met hem erover heb gehad, lijk ik nauwelijks tot hem door te dringen. Het is nog een wonder dat hij geen schulden heeft voor zover ik kan nagaan.
Ik ontvang nu 100 euro kostgeld hoewel dat op zich niet echt het probleem is, maar wellicht te weinig. Op zijn 21e ontvangt hij echter een groot bedrag vanwege de erfenis. Ik vrees echt dat dat er dan binnen de kortste keren door heen is. Ondanks mijn aangedragen ideeën over een huis aankopen, slaat hij dat allemaal in de wind. Hij zegt voor zijn 21e op zichzelf te willen wonen, maar maakt ondertussen geen enkele aanstalten om bv. een kamer te zoeken. Ergens denk ik dat het wel goed zou zijn als hij op zichzelf woont, omdat hij dan misschien tot inzichten komt.
Ik ben echt ten einde raad, naar mij luistert hij niet of nauwelijks.
Wie heeft goede raad ?
Lollypopje schreef op 29-01-2023 om 10:07:
[..]
Neehoor. Als je niet met geld kunt omgaan, geen inzicht hebt in de waarde en graag aardig gevonden wil worden kun je wekelijks honderden euros uitgeven aan uitgaan, bijvoorbeeld door rondjes te geven. Waardoor iedereen daar bevriend met hem wil zijn, want gratis rondjes. Waarbij die jongen misschien niet het verschil ziet tussen echte vrienden en mensen die alleen wat van hem willen.
Combineer dat met een dure smaak, maar geen super hoog salaris en je geld vliegt er doorheen zonder dat hij het besef heeft dat het gebeurd.
Daarmee zeg ik niet dat al bovenstaande op gaat voor die knul, want ik ken hem niet, maar op basis van de posts van TO vind ik het niet onwaarschijnlijk als het zo gaat.
Hij is autistisch, dus er is een goede kans dat hij de bedoelingen van mensen niet doorziet.
watertoren schreef op 29-01-2023 om 11:41:
[..]
Hij is intelligent genoeg en kan goed met geld om gaan. Hij heeft het heel goed voor elkaar en daar ben ik trots op. Mooi huis, goede baan, geen geldzorgen en een leuk gelukkig leven. Dat is toch wat je wil voor je kind.
Dit is volgens mij weer zo’n typisch geval van een kind dat goed opdroogt en waarvan de ouders dan vinden dat dat hun verdienste is vanwege hun manier van opvoeden. Nee, zo werkt dat niet! Jullie hebben geluk gehad, weinig zorgen om je kind en hij doet het ‘vanzelf’ goed.
Heeeeeel veel kinderen worden niet vanzelf zo gelukkig groot. Om ouders die dan op zoek zijn naar manieren om hun kind te helpen bij dat proces weg te zetten als belachelijk, vind ik persoonlijk dan weer erg kortzichtig en geeft vooral aan dat je niet empathisch bent. Hoezeer je zelf ook roept van wel.
haarklover schreef op 29-01-2023 om 12:03:
[..]
Hij is autistisch, dus er is een goede kans dat hij de bedoelingen van mensen niet doorziet.
Niet elke autist laat op deze manier misbruik van zich maken, maar daar is zeker kans toe. Daarom benoem ik het ook als mogelijkheid. Want dit maar op een verslaving gooien vind ik behoorlijk stuitend en getuigen van een gebrek aan mensenkennis.
Het belangrijkste lijkt mij dat hij instemt met een bewindvoerder voor de erfenis.
Ik weet niet of je hem daarvan kunt overtuigen (of kunt dwingen).
M.b.t. kostgeld: dat moet omhoog.
- je kunt een evenredig bedrag vragen (dus 1/3 van de huur gas boodschappen enz.)
of
- je kunt hem laten merken hoeveel hij kwijt is als hij ergens anders woont.
(dan wordt kamerhuur wordt al gauw 600 euro.)
of
- je spreekt af dat hij zo'n hoog bedrag betaalt, maar dat jij € XXX voor hem opzij zet voor als hij een huis koopt
of
- je spreekt af dat hij een laag bedrag bliijft betalen, maar dat hij dan een bewindvoerder accepteert voor de erfenis.
enz.
Ik weet niet wat bij jouw zoon mogelijk is.
watertoren schreef op 29-01-2023 om 11:41:
[..]
Hij is intelligent genoeg en kan goed met geld om gaan. Hij heeft het heel goed voor elkaar en daar ben ik trots op. Mooi huis, goede baan, geen geldzorgen en een leuk gelukkig leven. Dat is toch wat je wil voor je kind.
Dat jij de ideale zoon hebt, dat is op dit forum algemeen bekend. Dat is echter totaal niet relevant voor dit topic en TO. Zoals je namelijk hebt kunnen lezen, loopt TO's zoon namelijk tegen diverse problemen aan die maken dat jouw ervaringen met jouw geweldige kind niet één op één te vertalen zijn naar TO's situatie.
Jonagold schreef op 29-01-2023 om 12:04:
[..]
Dit is volgens mij weer zo’n typisch geval van een kind dat goed opdroogt en waarvan de ouders dan vinden dat dat hun verdienste is vanwege hun manier van opvoeden. Nee, zo werkt dat niet! Jullie hebben geluk gehad, weinig zorgen om je kind en hij doet het ‘vanzelf’ goed.
Heeeeeel veel kinderen worden niet vanzelf zo gelukkig groot. Om ouders die dan op zoek zijn naar manieren om hun kind te helpen bij dat proces weg te zetten als belachelijk, vind ik persoonlijk dan weer erg kortzichtig en geeft vooral aan dat je niet empathisch bent. Hoezeer je zelf ook roept van wel.
Dat hij zo'n goede baan heeft dat is zijn eigen verdienste! Daar heeft hij zelf hard voor gewerkt.
Lollypopje schreef op 29-01-2023 om 12:08:
[..]
Dat jij de ideale zoon hebt, dat is op dit forum algemeen bekend. Dat is echter totaal niet relevant voor dit topic en TO. Zoals je namelijk hebt kunnen lezen, loopt TO's zoon namelijk tegen diverse problemen aan die maken dat jouw ervaringen met jouw geweldige kind niet één op één te vertalen zijn naar TO's situatie.
Nee daar heb je gelijk in. Ik haakte in op het kostgeld en daar zie ik geen oplossing in. Ik zal verder niet meer off topic gaan. Sorry.
watertoren schreef op 29-01-2023 om 11:45:
[..]
Ik wilde dat echt niet. Ik heb hem zelfs geld gegeven omdat ik liever met de warme hand geef dan met de koude.
Dat snap ik ook.
Je zoon is je enige kind en je steun en toeverlaat sinds je man is overleden. Dat maakt het anders.
Ik was nummertje 3 van 3 kinderen en de enige die wat langer thuis is blijven wonen. Mijn zussen waren 18 toen ze het huis uit gingen, ik 27.
Mijn ouders waren van het type “wij hebben er ook hard voor moeten werken” en zaken als rijbewijs kregen we echt niet van onze ouders. Af en toe een les of een herexamen, maar verder gewoon zelf verdienen.
Had ik ook geen problemen mee.
Maar goed, on topic:
Heel lastige situatie en geen ervaring mee.
Het lijkt er inderdaad op dat hij op deze manier populariteit “koopt”.
Mijn eerste gedachte is ook “kostgeld” en zorgen dat er nog iets overblijft op deze wijze.
Geen idee of het mogelijk is die erfenis bij hem weg te houden of wellicht voorwaarden aan te verbinden, zoals alleen gebruiken voor een huis.
Maar ik zou dat wel proberen.
Het heeft in mijn ogen niet te maken met hoeveel kinderen je hebt, hoeveel geld je zelf hebt etc. Het is belangrijk om je kind financieel op te voeden. Als je er eentje hebt die hars werkt en veel spaart dan is kostgeld misschien niet nodig. Als je zoon elke week drie keer op stap ging, honderden euro's aan stappen uit zou geven, veel te dure cadeaus zou kopen voor vrienden en je doet als ouders niks behalve extra geld geven ben je onderdeel van het probleem.
Je kind moet dat soort dingen leren. Een keer iets duurs kopen en spijt hebben, soit. Dat stelselmatig doen, dat normaal vinden en er niet van leren, dan moet je ingrijpen.
watertoren schreef op 28-01-2023 om 17:42:
Laat hem maar fouten maken daar leert hij van. Misschien de enige manier om hem tot inzicht te laten komen. Die reacties over kostgeld snap ik nooit zo. Mijn zoon heeft tot zijn 29ste thuis gewoond en nooit een cent kostgeld hoeven te betalen. Zelf was ik 17 toen ik ging werken en ik heb ook nooit kostgeld aan mijn ouders hoeven te betalen. Als je het geld apart zet dan snap ik het beter. Ik snap het ook als je anders niet rond kan komen maar verder vind ik kostgeld vragen belachelijk.
Het feit dat het algemeen zo breed gedragen wordt, laat wel zien dat dan vooral je mening daarover belachelijk is. 29 en geen kostgeld betalen. Lekker pamperen die hap.
Iemand hier oppert geloof ik dat instemming nodig is voor een bewind. Dat is dus niet zo, iemand kan onder bewind worden gesteld ook.al vindt hij het zelf helemaal niet nodig
Temet schreef op 29-01-2023 om 15:41:
Iemand hier oppert geloof ik dat instemming nodig is voor een bewind. Dat is dus niet zo, iemand kan onder bewind worden gesteld ook.al vindt hij het zelf helemaal niet nodig
Maar dan zullen er wel redelijke gronden nodig zijn toch? Een jongeman met gemiddelde intelligentie die zijn geld snel uitgeeft maar geen schulden heeft en een vaste baan zal daar echt niet zomaar onder vallen, ook al heeft hij een pddnos-labeltje. Anders zouden een hoop ouders hun irritante puber (in het algemeen bedoeld dus) nog een paar jaar onder de duim houden.
Temet schreef op 29-01-2023 om 09:22:
Gingergirl, wat bedoel je met dat je via officiële wegen geregeld hebt dat jullie het geld van je zoon bleven beheren? Is er een bewind ingesteld of ging het op basis van afspraken? Ik denk dat TO daar misschien wel in geïnteresseerd is.
Het regelen van een bewind is vziw relatief eenvoudig, voor een juridische procedure. Een advocaat is niet nodig. Ik zou dat zeker overwegen als ik TO was.
Ja klopt wij hebben bewind aangevraagd via de kantonrechter. Dat is vrij eenvoudig, kwestie van formulieren invullen en het was zo geregeld.
watertoren schreef op 29-01-2023 om 11:41:
[..]
Hij is intelligent genoeg en kan goed met geld om gaan. Hij heeft het heel goed voor elkaar en daar ben ik trots op. Mooi huis, goede baan, geen geldzorgen en een leuk gelukkig leven. Dat is toch wat je wil voor je kind.
Zelfredzaamheid van een jongvolwassene vind ik belangrijker en dat staat los van je intelligentie. Een mooi huis is leuk maar daar hoeft het niet mee te beginnen. Thuis wonen als een klein kind tot je 30e en dan een huis kunnen kopen omdat mama alles voor je betaalde vind ik niet zo'n verdienste. Het leven draait niet om materialisme. En zo lang thuis wonen ook niet passen bij je leeftijd. Ik snap van sommigen de keuze bv bij een stoornis omdat een kind er nog niet aan toe is.
