Zoon verspilt geld als water
Ik ben een werkende alleenstaande moeder van 2 tieners (dochter 16) en (zoon 19). 7 jaar geleden gescheiden en sindsdien co-ouderschap tot 1,5 jaar geleden vader plotseling kwam te overlijden. Mijn zoon woont sindsdien helemaal thuis, terwijl mijn dochter nog een aantal dagen per maand naar haar stiefmoeder gaat.
Mijn zoon heeft op 4 jarige leeftijd diagnose pdd-nos (autisme) gekregen. Speciaal onderwijs en in 2021 VMBO afgerondt. Hij heeft geprobeerd, mede op mijn aandringen, de opleiding MBO te doen, maar dat zit er niet in, hij was totaal niet gemotiveerd en uiteindelijk is hij daar mee gestopt. Sinds hij 18 is geworden is hij zich steeds meer bewust geworden dat school niks voor hem is en ging hij steeds meer werken, nu al ruim een half jaar voor een vaste werkgever, als verkoper in een telefoonwinkel, waar hij best aardig verdient. Hoewel ik het jammer vindt dat hij die opleiding niet heeft afgemaakt, kan ik mij daar bij neer leggen aangezien hij het op zijn werk goed doet. Ook heeft hij in de laatste jaren een vriendenkring opgebouwd waar hij graag mee uit gaat.
Het probleem waar vooral ik tegen aanloop, is dat hij steeds sneller zijn geld uitgeeft. Ging hij, toen hij net 18 was, nog 1 keer per week uit, dat is nu al 2 x en soms zelfs 3 x per week....Hij vindt het normaal dat er dan honderden euros aan drank uitgegeven wordt in zo n weekend. Daarnaast geeft hij veel geld uit aan snacks tussendoor. Ook is het blijkbaar normaal dat er bij verjaardagen dure cadeaus uitgewisseld worden, zo n 100 euro. Gevolg is dat zijn salaris binnen een dag of 10 op is en hij zelfs een spaarrekening van 9000 Euro binnen enkele maanden op heeft gemaakt.
Hij ziet het zelf nauwelijks als een probleem. Als hij al een keer het inzicht heeft dat hij er wat mee moet doen, komt hij met een paar vage plannen die hij nooit tot stand weet te brengen. Hij leeft een beetje korte termijn (zegt dan zelf ik wil/ kan nu genieten) en heeft nauwelijks oog voor een realistisch perspectief, bijvoorbeeld om een deel van zijn salaris te sparen.
Daarnaast heeft hij ook bijzondere ideeën hoe het leven er zou moeten uitzien. Zoals veel jongens van die leeftijd heeft hij de ijdele illusie dat hij miljonair wordt en in feite is dat hoe hij zich nu al buitenshuis gedraagt. Maar thuis is hij nauwelijks aan te sporen om zijn kamer netjes te houden en klusjes gaan alleen maar op verzoek. Uit eigen beweging gebeurt er niet of nauwelijks iets. Ook op sociaal gebied is hij thuis niet echt de gezelligste, loopt vaak meteen door naar boven en komt alleen even beneden om zijn maaltijd op te eten. Dit leidt natuurlijk regelmatig tot botsingen, aangezien ik aangeef dat het hier geen hotel is.
Hoewel ik al vele gesprekken met hem erover heb gehad, lijk ik nauwelijks tot hem door te dringen. Het is nog een wonder dat hij geen schulden heeft voor zover ik kan nagaan.
Ik ontvang nu 100 euro kostgeld hoewel dat op zich niet echt het probleem is, maar wellicht te weinig. Op zijn 21e ontvangt hij echter een groot bedrag vanwege de erfenis. Ik vrees echt dat dat er dan binnen de kortste keren door heen is. Ondanks mijn aangedragen ideeën over een huis aankopen, slaat hij dat allemaal in de wind. Hij zegt voor zijn 21e op zichzelf te willen wonen, maar maakt ondertussen geen enkele aanstalten om bv. een kamer te zoeken. Ergens denk ik dat het wel goed zou zijn als hij op zichzelf woont, omdat hij dan misschien tot inzichten komt.
Ik ben echt ten einde raad, naar mij luistert hij niet of nauwelijks.
Wie heeft goede raad ?
Laat hem maar fouten maken daar leert hij van. Misschien de enige manier om hem tot inzicht te laten komen. Die reacties over kostgeld snap ik nooit zo. Mijn zoon heeft tot zijn 29ste thuis gewoond en nooit een cent kostgeld hoeven te betalen. Zelf was ik 17 toen ik ging werken en ik heb ook nooit kostgeld aan mijn ouders hoeven te betalen. Als je het geld apart zet dan snap ik het beter. Ik snap het ook als je anders niet rond kan komen maar verder vind ik kostgeld vragen belachelijk.
Zoiets leer je meestal pas als je een tijd zonder geld moet zitten en niemand meer aan je wil lenen.
Zonder iets anders te lezen.
100 euro kostgeld is belachelijk. Ik betaalde 300 euro ruim twintig jaar geleden.
Anderzijds: als je zoon zijn geld graag uitgeeft in het uitgaansleven, dan heb je daar weinig over te zeggen.
Over de erfenis. Tja, wat kun je doen. Uiteindelijk moet hij zelf tegen de muur lopen en zijn lessen trekken.
watertoren schreef op 28-01-2023 om 17:42:
Laat hem maar fouten maken daar leert hij van. Misschien de enige manier om hem tot inzicht te laten komen. Die reacties over kostgeld snap ik nooit zo. Mijn zoon heeft tot zijn 29ste thuis gewoond en nooit een cent kostgeld hoeven te betalen. Zelf was ik 17 toen ik ging werken en ik heb ook nooit kostgeld aan mijn ouders hoeven te betalen. Als je het geld apart zet dan snap ik het beter. Ik snap het ook als je anders niet rond kan komen maar verder vind ik kostgeld vragen belachelijk.
Nou, voor mij is kostgeld een manier om aan je kind duidelijk te maken dat het leven niet gratis is.
watertoren schreef op 28-01-2023 om 17:42:
Laat hem maar fouten maken daar leert hij van. Misschien de enige manier om hem tot inzicht te laten komen.
Wel jammer dat dan de erfenis al verdwenen is als sneeuw voor de zon.
TO heeft hem geadviseerd om een huis aan te kopen. Dus ik neem aan dat het om heel veel meer gaat dan 10.000 euro.
Het zou fijn zijn als hij geleerd heeft, voordat de erfenis komt. Hij is nu 19 jaar, nog 1-2 jaar om te leren. Gezien het verhaal lijkt me dat niet realistisch
Je kan ook enkel over de erfenis een bewindvoerder aanstellen, meen ik.
Ik was vroeger net zo. Had heel gespaard tot mijn 18e. Toen een nieuwe vriend en heb al mijn geld opgemaakt. Ik kon destijds zelfs 9000€ lenen bij de bank (vanwege mijn inkomen, en minder strenge regels voor 18-jarigen) en dat heb ik ook gedaan… en opgemaakt aan uitgaan en onzin. Ik heb werkelijk 20000 verspild in totaal in een jaar tijd of zo. Mijn ouders waren laaiend. Met mij is het goed gekomen uiteindelijk, maar pas toen ik zelf kinderen kreeg. Ik heb er wel van geleerd.
Valdemar schreef op 28-01-2023 om 18:03:
[..]
Nou, voor mij is kostgeld een manier om aan je kind duidelijk te maken dat het leven niet gratis is.
Exact! Daarnaast vond ik het op mijn 19e, geen vervolgopleiding maar vaste baan, ook niet meer dan normaal dat ik bijdroeg aan de kosten. Juist dát heeft mij destijds geleerd dat het leven niet gratis was en ben ik mijn ouders nog dankbaar voor!
Ik snap de opmerkingen van ‘je vraagt toch geen kostgeld aan je kinderen’ niet zo en zeker niet om het belachelijk te noemen. Wat is er zo belachelijk aan het feit je kinderen te leren dat het leven met een dak boven je hoofd gewoon heel veel geld kost? En dan is het nog aan de ouder(s) of zij hiervan een deel apart zetten en sparen totdat kind op zichzelf gaat wonen (zonder hem dit te melden). Dit laatste zou ik sowieso doen in het geval van TO, want een kind van 19 denkt wel alles te kunnen overzien, maar dat is niet realistisch natuurlijk.
Dus TO, ik zou sowieso zijn kostgeld verhogen! En hulp vanuit de gemeente uitzoeken als in een budgetcoach oid.
watertoren schreef op 28-01-2023 om 17:42:
Laat hem maar fouten maken daar leert hij van. Misschien de enige manier om hem tot inzicht te laten komen. Die reacties over kostgeld snap ik nooit zo. Mijn zoon heeft tot zijn 29ste thuis gewoond en nooit een cent kostgeld hoeven te betalen. Zelf was ik 17 toen ik ging werken en ik heb ook nooit kostgeld aan mijn ouders hoeven te betalen. Als je het geld apart zet dan snap ik het beter. Ik snap het ook als je anders niet rond kan komen maar verder vind ik kostgeld vragen belachelijk.
Ook al heb jij het nooit hoeven betalen, maakt het nog geen feit dat dit de beste oplossing is. Zeker in de situatie van dit topic lijkt het mij niet slim het allemaal maar te laten gaan, ongeacht of TO wel/niet zelf goed rond kan komen. Begrijp heel goed dat als je zelf nooit kostgeld hebt hoeven betalen, je dat ook niet vraagt aan je eigen kind.
Maar waarom het ‘belachelijk’ noemen, dat noem ik een gebrek aan inlevingsvermogen en inzicht in verder kunnen kijken buiten je eigen bubble?
Er bestaat ook zoiets als vrijwillig budgetcoach, budgetbeheer etc.
Al weet ik eerlijk gezegd niet of je deze ook kan inzetten om te voorkomen dat er problemen komen. Wees wel voorzichtig, want er zijn veel schimmige bureaus. Helaas
Als je zoon het probleem niet inziet, dan is het ook lastig om de juiste ondersteuning aan te vragen en te krijgen. Is er iemand met wie je zoon met wie je zoon wèl in het gesprek zou willen gaan?
Van iemand met ASS kun je niet verwachten dat hij de les die jij wil/verwacht dat hij leert van tegen de muur knallen, ook gaat leren. Vaak leren ze er andere dingen van, zoals beter verbergen dat het je alleen niet lukt om je financiën te beheren. Stiekem lenen en de schone schijn ophouden. Aks dat uitkomt, heeft hij nog niet leren budgetteren. Sorry mensen, maar die aanpak werkt hier niet.
TO, ik zou kijken of er begeleiding voor je zoon is, o.a. hulp bij budgetteren en een financiële huishouding voeren. Bewindvoering is weer zoveel stappen verder, waarom niet eerst kijken of hij het zelf kan leren?
IMI-x2 schreef op 28-01-2023 om 18:31:
Van iemand met ASS kun je niet verwachten dat hij de les die jij wil/verwacht dat hij leert van tegen de muur knallen, ook gaat leren. Vaak leren ze er andere dingen van, zoals beter verbergen dat het je alleen niet lukt om je financiën te beheren. Stiekem lenen en de schone schijn ophouden. Aks dat uitkomt, heeft hij nog niet leren budgetteren. Sorry mensen, maar die aanpak werkt hier niet.
TO, ik zou kijken of er begeleiding voor je zoon is, o.a. hulp bij budgetteren en een financiële huishouding voeren. Bewindvoering is weer zoveel stappen verder, waarom niet eerst kijken of hij het zelf kan leren?
Idd, begeleiding zou kunnen helpen. Hier hebben we buddy's bij de gemeente. Een kennis van mij is er eentje en begeleidt diverse mensen om orde op zaken te stellen, advies te geven en ze aan de hand te nemen met uitgaven enz. Misschien is dat laagdrempeliger voor hem.
Misschien kan hij met de hulp van een financiële buddy komen tot het 'veilig opbergen' van de erfenis. Bijvoorbeeld vastzetten voor 7 jaar. Of langer maar dan met uitzonderingen zoals het kopen van een huis.
Ik zou ook veel meer kostgeld vragen. Dit bedrag zou ik apart zetten zonder dit aan hem te zeggen. Zodra hij wel verstandig met geld om kan gaan zou ik het teruggeven of teruggeven in vorm van goederen die je voor hem koopt zoals op een dag meubels voor zijn huis.
Ik vind het helemaal niet belachelijk. Jongeren kunnen beter snel leren dat het veel geld kost om te leven en je niet alles kunt verbrassen. Ik ga dit met mijn kinderen ook zo doen.
Verder zou ik met hem overleggen of hij potjes kan aanmaken. En dan elke maand zijn salaris over de potjes verdelen. Zodat hij inzicht krijgt in hoeveel hij voor welk doel te besteden heeft. Maar als hij het probleem niet ziet zal dit wel lastig worden...
Ik zou inderdaad een deskundige op hem afsturen maar wil hij alles verbrassen dan is dat zijn goed recht. Eigenlijk heb ik nooit spijt gehad van de dingen die ik vroeger deed; dat zou ook heel erg zinloos zijn. Dus grote kans: hij ook niet.
Iedereen heeft het recht om fouten te maken.
Je kan inderdaad de erfenis onder bewind laten stellen. Veel goed leesbare informatie over bewind is te vinden op de site van de rijksoverheid en op rechtspraak.nl
